The Bloodline System ศึกแห่งสายเลือด - ตอนที่ 275: จูบ?

The Bloodline System ศึกแห่งสายเลือด

ตอนที่ 275: จูบ?

บึม! พัง! พัง! พัง!

ก้อนหินยังคงไถลลงมาตามผนังที่แตกร้าวที่ด้านล่างของหลุม

สามารถเห็นแอ่งของสารสีเหลืองหนาภายในรูบนผนังที่เกิดจากการระเบิดของพลังงาน

สารสีเหลืองกระเซ็นไปทั่วสถานที่ แต่ส่วนที่ใหญ่ที่สุดนั้นอยู่ต่อหน้ากุสตาฟเพียงไม่กี่ฟุต

มันบิดตัวไปมาอย่างต่อเนื่อง พยายามสร้างรูปร่าง

“ก็ดๆๆ!”

ได้ยินเสียงกรีดร้องโหยหวนจากแอ่งน้ําของสารสีเหลืองหนาๆซ้ําแล้วซ้ําเล่า

กุสตาฟจ้องไปที่แอ่งน้ําสีเหลืองด้วยท่าทางเย็นชา “นายมันสกปรกจากข้างใน” เขาเปล่งเสียงออกมา ก่อนจะหันกลับไป

แองจี้ซึ่งถูกทําร้ายก่อนหน้านี้ ได้ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง

เธอสามารถเห็นน้ําตาเมื่อเธอเดินไปหากุสตาฟ

กุสตาฟยังคงดูสั่นเทาและผอมบาง เขาดูราวกับว่าลมกระโชกแรงจะทําให้เขาล้มลงได้

ผิวของกุสตาฟยังคงเปล่งประกาย แต่ก็ค่อยๆหรี่ลง

เม็ดเรืองแสงยังคงร่วงหล่นจากผิวของเขา เปลี่ยนเป็นอนุภาคแสงครู่หนึ่ง หลังจากลอยขึ้นไปในอากาศ

แองจี้เดินจนห่างจากกุสตาฟเพียงไม่กี่ฟุต

รอยยิ้มบิดเบี้ยวปรากฏบนใบหน้าของกุสตาฟก่อน

เขาล้มลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง

“กุสตาฟ!”

แองจี้ตะโกนออกมาด้วยความกลัวและพุ่งเข้ามาหาเขา

ริ้ววววว!

เธอจับเขาไว้ก่อนที่เขาจะล้มลงกับพื้นอย่างสมบูรณ์แล้ววางศีรษะของเขาไว้บนตักของเธอ

เกิดอะไรขึ้น?” เธอสามารถเห็นผิวหนังของกุสตาฟลอกคราบมากขึ้นเรื่อยๆ และสลายเป็นอนุภาคเล็กๆ

กุสตาฟยกมือขวาขึ้นและจ้องมองไปที่มัน ตอนนี้ระบบไม่ได้ดูดซับพลังงานที่เหลืออยู่ของคริสตัลเข้าสู่ตัวเขาแล้ว เขารู้สึกอ่อนแอมาก

(“แก่นแท้ส่วนหนึ่งของคุณที่รับไปนั้นรวมถึงการฟื้นฟูของคุณด้วย เนื่องจากพลังงานจํานวนมหาศาลที่ร่างกายของคุณดูดซึม มันจึงปิดตัวลง เว้นแต่คุณจะได้รับมันกลับมา คุณจะตายภายในไม่กี่วินาที)

ระบบประกาศ

โอ้ นั่นเป็นเหตุผลงั้นเหรอ” กุสตาฟหัวเราะเบาๆ ขณะที่เขาจ้องไปที่มัน และฉันคิดว่า… ฉันเดาว่ามันจะต้องเป็นเช่นนั้น

แองจี้ยังคงกรีดร้องเต็มปอดและเอาน้ําตาถูหน้าของกุสตาฟ

“ฉันจะทําอย่างไร เกิดอะไรขึ้นกับนายกันแน่” เธอตะโกนออกไป

“ฉันกําลังจะตาย…” กุสตาฟพึมพําเบาๆ ขณะไอ

” กําลังจะตาย ทําไม? ทําไมกัน?” แองจี้ถามด้วยความฉงน

เธอสัมผัสได้ถึงสิ่งนี้เมื่อเห็นร่างของกุสตาฟค่อยๆเล็กลง

“เธอทําอะไรไม่ได้” กุสตาฟตอบอย่างตรงไปตรงมา

น้ําตาของแองจี้ยิ่งหลั่งไหลออกมาเมื่อเธอได้ยินเรื่องนี้

เธอไม่เต็มใจที่จะยอมรับสิ่งนี้

ฟัด! ฟัด!

“ต้องมีบางอย่างที่ฉันสามารถทําได้” แองจี้พูดด้วยใบหน้าที่น้ําตาไหล

“มีบางอย่างที่เธอทําได้” กุสตาฟพูดขณะไอ

“เลิกเป็นวีรบุรุษตลอดเวลาและคิดถึงความเป็นอยู่ที่ดีของเธอบ้าง ไม่เป็นไรหรอกที่เธอจะต้องเห็นแก่ตัวบ้าง” กุสตาฟกล่าว ขณะยกมือขึ้นและเช็ดน้ําตาที่แก้มของเธอ

“การรักช่วยเหลือผู้อื่นไม่เป็นไร แต่รักตัวเองให้มากขึ้น เพราะท้ายที่สุดแล้ว ทุกคนนั้นล้วนทําเพื่อตัวเอง โลกนี้ไม่สมควรได้รับความรักจากเธอ และพวกเขาก็ไม่คู่ควรกับความเมตตาจากเธอ หากเธอปกป้องพวกเขา ก็ทําต่อไปตามเงื่อนไขของเธอ” ตามที่กุสตาฟแนะนําเธอ น้ําตาของเธอก็เริ่มไหลลงบนใบหน้าของเขามากขึ้น

เธออดคิดไม่ได้ว่า ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของฉัน

เธอจําได้ว่ากุสตาฟช่วยชีวิตเธอทําให้เขาต้องตกอยู่ในสถานการณ์นั้น เธอรู้สึกว่าถ้าเธอเห็นแก่ตัวมากพอที่จะปล่อยเพื่อนร่วมทีมที่หายตัวไป กุสตาฟคงไม่ต้องวุ่นวายกับเหตุการณ์ที่นําไปสู่ช่วงเวลานี้

“ตอนนี้ฉันเห็นแก่ตัวได้ไหม” แองจี้ถามขณะวางมือบนคางของกุสตาฟ

“หืม? เธอหมายความว่ายังไง” กุสตาฟถาม

แต่แทนที่จะตอบกลับ สิ่งที่เขาได้รับคือแองจี้เอาหน้าของเธอลงไปที่ด้านหน้าของเขา

ใบหน้าของเธออยู่ห่างจากเขาเพียงไม่กี่นิ้ว และเธอก็จ้องเข้าไปในดวงตาของเขาด้วยความปรารถนา

“คือเธอ…?” ดวงตาของกุสตาฟเบิกกว้าง เมื่อเขาจ้องมาที่เธอ “เธอไม่คิดจะทําอย่างนั้นหรอกใช่ไหม?” เมื่อความคิดเหล่านี้ปรากฏขึ้นในจิตใจของกุสตาฟ อัตราการเต้นของหัวใจของเขาก็สูงขึ้น

นี่เป็นครั้งแรกในรอบเกือบ 7 เดือนที่หัวใจของเขาเต้นเร็วขนาดนี้ แม้ว่าเขาจะตื่นเต้นกับบางสิ่ง มันก็ไม่เคยเร็วขนาดนี้

เธอยังคงขยับใบหน้าของเธอเข้าไปใกล้เขา ขณะที่เธอหลับตา

เมื่อริมฝีปากของเธออยู่ห่างจากเขาเพียงไม่กี่มิลลิเมตร ก็มีเสียงดังอยู่ข้างหลังพวกเขา

แองจี้ลืมตาขึ้นทันทีและหันหน้าไปรอบๆ เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น

“กราเดียร์ ซานาทัส?” เธอเปล่งเสียงออกมาด้วยความประหลาดใจ เมื่อเห็นชายผมเปียสีเหลืองกําลังเดินเข้ามาหาพวกเขา

“อืม… พวกเธอค่อยทํามันทีหลังก็ได้” กราเดียร์ ซานาทัสพูดออกมา ขณะที่เขาเดินไปที่บริเวณกําแพงที่มีรูขนาดใหญ่อยู่ในนั้น

ใบหน้าของแองจี้ เปลี่ยนเป็นสีแดงบีทรูททันทีที่เธอเงยหน้าขึ้น และกระแอมออกมา 2 ครั้ง

“คุณมาทําอะไรที่นี่?” กุสตาฟถามด้วยสีหน้างุนงง

กราเดียร์ ซานาทัส กําลังสวมชุดนักโทษ ในขณะที่เขายืนอยู่ห น้ากําแพง

“ไม่มีเวลาอธิบายแล้ว” กราเดียร์ ซานาทัสพูด ขณะ เอื้อมมือออกไปหาแอ่งน้ําสีเหลือง

ทรูนนน!

แอ่งน้ําสีเหลืองยังคงดิ้นอยู่ และบางส่วนของมันยังคงกระจัด กระจายไปทั่วสถานที่ แต่เมื่อกราเดียร์ ซานาทัสเอื้อมมือออกไป ทุกหยดก็ไหลมารวมกันและลอยเข้าหาเขา

ดวงตาของกราเดียร์ ซานาทัสเป็นสีฟ้า ในขณะที่เขาสร้างบาเรียทรงกลมขึ้นมารอบๆ และดีดนิ้วของเขา

ปะ!

บาเรียรูปทรงกลมหดตัวลงทันทีพร้อมกับแอ่งน้ําที่อยู่ภายใน และเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น

แสงสีแดงขนาดเล็กที่ส่องแสง

กราเดียร์ ซานาทัส เดินกลับไปที่กุสตาฟ ด้วยแสงสีแดงที่ลอยอยู่เหนือฝามือของเขาและหมอบลง

“จิตวิญญาณของคุณควรจะยังอยู่ภายใน ฉันบีบอัดมันแล้ว” กราเดียร์ ซานาทัส กล่าวขณะวางไฟสีแดงขนาดเล็กไว้ข้างหน้ากุสตาฟ

“กินซะ” เขาสังขณะขยับไปทางปากของกุสตาฟ

กุสตาฟเปิดปากของเขาและจุดสีแดงก็บินเข้าไป

จริงงงงง!

หลังจากกินมันเข้าไปแล้วครู่หนึ่ง ร่างที่เปล่งประกายของกุสตาฟก็เปลี่ยนสีจากสีขาวเป็นสีแดงและหยุดสลายไป

ต่อหน้าต่อตาพวกเขา กราเดียร์ ซานาทัส และแองจี้ มองดูร่างกายของกุสตาฟ ที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว