The Almighty Ring – มหัศจรรย์แหวนปริศนาสะท้านโลก - ตอนที่ 99
MMORPG อภินิหารแหวน
ตอนที่ 99 เควสส่งจดหมาย
เควสส่งจดหมาย
หมวกเหล็กแห่งความตั้งใจ(เชนเมลล์เฮวเมต, ดีเยี่ยม)
ป้องกัน +70
พลังเวท +40
กำลัง +8
ต้านทานเวทมนต์ +15
สวมใส่ : ได้รับสกิวไอร่อนวิว : ลบล้างเอฟเฟคของเวทมนตร์เช่นเฟียร์(หวาดกลัว) ชาร์ม(คำสาป) ควบคุม และอื่นๆ! คูลดาวน์ 3 นาที!
“ฮี่ๆ ไอ้หมวกเหล็กนี่ก็เจ๋งใช่ย่อย” เฟ่ยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แม้มันจะเป็นเพียงอุปกรณ์ดีเยี่ยมระดับสูง แต่เฟ่ยก็พอใจกับมันมาก เพราะมันฟรี! และหากเฟ่ยทำเควสแบบดั้งเดิมตามเกมแล้วละก็ เฟ่ยจะไม่ได้ไอเทมนี่มาแน่นอน!
“โอเค งั้นฉันรีบหน่อยเสียจะดีกว่า หากได้ไอเทมใหม่ๆจะรีบเอามาให้นะ!” เฟ่ยยิ้มโบกมือบ้ายบายอย่างสบายอารมณ์
“อย่าเพิ่งรีบขนาดนั้น ท่านเครื่องร่อนเขียวขจี ฉันรู้ว่าไอเทมพวกนี้ไม่ง่ายเลยที่จะหามา ดังนั้นฉันจึงได้เขียนจดหมายไว้ให้คุณแล้ว เอามันไปให้กับเอทราซ่า เขาอาจจะช่วยยคุณได้!” คำพูดสุดท้ายของเจ้าหญิงนั่นทำให้เฟ่ยชะงักทันที!
“ติ๊ง เจ้าหญิงอิซเบลล่าได้มอบเควสลึกลับให้กับคุณ —หาผู้ช่วย! คุณจะรับไหม?”
“เควสลึกลับ? รับ!” เฟ่ยพยักหน้าแทบจะทันทีทันใด เควสลึกลับนี่ไม่ใช่หาได้ง่ายๆเลยในเกม “ดอวน์เบรค” นอกจากจะให้
ค่าประสบการณ์ ที่เยอะแล้วมันยังให้ของรางวัลที่งามมิใช่น้อย
“อ่ะ! “ เจ้าหญิงยื่นจดหมายมาให้เฟ่ย
“ติ๊ง เควสอัพเดต!”
เควส : ตามหาผู้ช่วย
เป้าหมาย : ตามหาเอทราซ่าที่ xxx xxx และนำจดหมายเจ้าหญิงไปให้เขา
รางวัล : ค่าประสบการณ์ 10,000 แต้ม เหรียญเงิน 50 เหรียญเงิน
“เอ่อ” ปากของเฟ่ยเริ่มกระตุก อันที่จริงค่าประสบการณ์ที่เขาต้องการน่ะมันหลักล้าน ส่วนเหรียญเงินห้าสิบเหรียญก็แทบจะซื้ออะไรไม่ได้เลยสำหรับเฟ่ย แต่เนื่องจากนี่คือเควสลึกลับ มันอาจจะมีเควสอื่นๆตามมาเหมือนลูกโซ่
“หึ! รับไปสิเด็กน้อย ทันทีที่จดหมายนี้ถึงมือของผู้รับ ดูสิว่าแกยังจะแบลคเมลล์ฉันอยู่ได้มั้ย!”
ทันทีที่เฟ่ยรับเควส อิซเบลล่าก็ยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย
เฟ่ยได้เหยียบหางของอิซเบลล่าหลายครั้งเกินไปแล้ว เขาเหยียบอยู่ซ้ำๆและอิซเบลล่าก็ไม่ใช่คนที่จะยอมให้ใครมากดขี่ได้บ่อยๆ แม้เธอจะยังต้องการไอเทมจากเฟ่ยให้ครบอยู่ แต่เธอคิดว่าเฟ่ยต้องมีคนมาคอยปรามเสียบ้าง!
“ในเมื่อไม่มีอะไรแล้วงั้นฉันไปละนะ” เฟ่ยกล่าวแล้วเดินจากไป
หลังจากนักผจญภัยได้ออกจากถ้ำไปเเล้ว อิซเบลล่าก็นำเห็ดในมือไปวางที่หน้าโลงศพคริสตัล
ทันใดนั้น เห็ดหลินจือก็ละลายกลายเป็นหยดเลือด
“ติ๊ง… ติ๊ง…”
เลือดไหลเข้าสู่โลงศพคริสตัลแล้วเปล่งประกายออกมา
ขณะนี้หน้าของเจ้าหญิงได้เปลี่ยนสีเป็นแดงระเรื่ออย่างชัด ขณะนี้ ไม่ใช่แค่แก้มของเธอที่มีเลือดฝาด แต่ดวงตาของเธอก็มีสีสว่างออกมาเช่นกัน
“ยินดีด้วยเจ้าหญิง ร่างกายท่านเริ่มฟื้นฟูแล้ว” วิลเลี่ยมกล่าวขึ้น
“อื้ม! ฉันเองไม่อยากจะเชื่อจริงๆว่านักผจญภัยคนนี้จะสามารถนำเห็ดหลินจือมาให้ได้ในเวลารวดเร็วถึงเพียงนี้” อิซเบลล่ายิ้มอย่างอ่อนแรง
“อันที่จริงนักผจญภัยคนนั้นถือว่าเก่งมิน้อยเชียวละ แต่เขาปล่อยให้ความโลภครอบงำจนไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง!”
ถ้าเฟ่ยได้ยินสิ่งที่เจ้าหญิงกำลังคุยกับวิลเลี่ยมคงรู้สึกผิดกับการ
กระทำของเขามิใช่น้อย เฟ่ยที่เล่นเกมมามากมายทำให้เขารู้วิธีการกดดัน NPC แต่เกมนี้ไม่ใช่เกมทั่วๆ NPC ที่นี่มีความคิดและอารมณ์หลายๆอย่างคล้ายมนุษย์จริงๆ เฉกเช่นโทสะ…
“ความโลภน่ะไม่ใช่ปัญหาหรอก เพราะยิ่งเขาโลภเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งควบคุมเขาง่ายเท่านั้น! แต่ความรู้จักที่ต่ำที่สูงของเขาเนียแหละที่ฉันเกลียด รอก่อนเถอะ ฉันจะลบรอยยิ้มของเขาที่มีตลอดมาให้หายไปหมด!”
เจ้าหญิงมีปณิฏานแน่วแน่ว่าจะสั่งสอนเฟ่ยให้สาสม เจ้าหญิงยิ่งใหญ่อย่างเธอ ไม่สามารถ… ไม่ควร… ที่จะถูกกดขี่ข่มเหงแบบนี้!!!
…
ส่วนเฟ่ยที่ไม่รู้ถึงวัตถุประสงค์ร้ายของเจ้าหญิงขณะนี้ก็กำลังนำจดหมายมาให้เอทราซ่าอย่างสบายอารมณ์ เข้าหารู้ไม่ว่าคำว่า”ผู้ช่วย” มันหมายถึงคน”ควบคุมพฤติกรรม”!
“ทางเข้าอะไรเนีย? นี่ฉันต้องเข้าไปในนี้หรอ?” เฟ่ยคุยกับตนเองขณะที่เขารีบทำเควสลึกลับนี่
หลังจากเดินมาเป็นชั่วโมง เฟ่ยก็เริ่มโมโห เขาไม่เห็นวี่แววของสถานนี่เลยซักนิด
“อะไรอีกวะเนีย เอทราซ่าแม่งเป็นปิศาลล่องหนรึไง?”เฟ่ยคำราม
มอนส์เตอร์รอบๆตัวเฟ่ยต่างมีเลเวล 40 ขึ้นไปทั้งนั้น และเขาก็ยังไม่ถึงจุดหมายเสียที
“โชคดีนะที่พวกนี้ไม่เข้ามาโจมตีฉัน ฉันไม่มีทางสู้พวกมันได้แน่ๆ!”
เฟ่ยพูดกับตนเอง
มอนส์เตอร์เลเวล40 ไม่ทำให้เฟ่ยตายหรอก ใช่ แต่การสู้กับพวกมันมีแต่จะทำให้ทุกอย่างล่าช้าและการตีพวกมันก็ไม่ทำให้เฟ่ยได้ค่าประสบการณ์ด้วย เพราะเลเวลที่ต่างกันทำให้การโจมตีของเฟ่ยไม่ระแคะระคายผิวมันเลย ดังนั้นต่างคนต่างอยู่จึงเป็นการดีที่สุด
ตอนนี้เฟ่ยเดินทางได้ประมาณสามชั่วโมงแล้ว แต่เขาไม่เห็นเลเวลของมอนส์เตอร์ข้างทางอีกต่อไป นั่นเป็นการบอกนัยๆว่าพวกนี้เลเวลมากกว่า 60
“ติ๊ง คุณพบทางเข้าแล้ว ได้รับค่าประสบการณ์ 1250 แต้ม!”
หลังจากโหลดแมพใหม่ ในที่สุดเฟ่ยก็ถึงจุดหมายของเขา!
“โอ้ย ถ้ารู้ว่าต้องเดินไกลขนาดนี้นะ ไม่มาตั้งแต่แรกแล้ว!” เขาเริ่มรู้สึกเสียใจกับเวลาที่เสียไป สามชั่วโมงเป็นเวลาที่ไม่น้อยเลยทีเดียว และเควสนี้เป็นเควสที่ไม่จำกัดเวลา ดังนั้นเฟ่ยสามารถรอให้เลเวล 30 ก่อนแล้วค่อยขี่ม้ามายังได้ ถ้าเขารู้ก่อนหน้านี้อ่านะ…
“ช่างมันๆๆ ยังไงก็ถึงแล้ว ไปส่งๆให้มันเสร็จๆดีกว่า”
เฟ่ยเดินทางไปหาเป้าหมายต่อไป
เขาเดินทางอย่างระมัดระวัง เฟ่ยไม่กล้าที่จะเดินออกนอกเส้นทางหลักในแมพ เลเวลของมอนส์รอบๆเขาตอนนี้น่าจะซัก60-70 ได้ หากพวกมันสนใจในตัวเขา เรื่องคงยุ่งยากใช่เล่น
“ก้อกๆๆ”
“มีใครอยู่มั้ย?” เฟ่ยเคาะประตู
“แอ๊ดดดดด” ประตูไม่ได้ล็อค การเคาะของเขาทำให้ประตูเปิดออก
ด้วยความอยากรู้ เฟ่ยจึงแอบมองเข้าไปข้างใน เฟอร์นิเจอร์ข้างในดูเรียบง่าย หนึ่งเตียง หนึ่งโต๊ะ และเก้าอี้หนึ่งตัวพร้อมกับโคมไฟและหนังสือปริมาณหนึ่งอยู่บนโต๊ะ
ไม่มีสิ่งอื่น… ไม่มีใครอยู่ที่นั่น
“มีใครอยู่มั้ยครับ?” เขาถามพลางก้าวเข้าไป
มันเป็นกระท่อมที่เล็ก แค่เขามองเข้าไปข้างในก็เห็นถึงโครงสร้างกระท่อมทั้งหมดได้ การก้าวไปข้างในจึงไม่ทำให้เห็นอะไรเพิ่มเติมอีก
”เขาอยู่ไหนเนีย?” เฟ่ยสงสัย เขาเริ่มเดินไปที่โต๊ะ และเปิดหนังสือสองสามหน้า
“วางมันลง!!!” น้ำเสียงทุ้มตะโกนดังมาจากข้างหลัง