The Almighty Ring – มหัศจรรย์แหวนปริศนาสะท้านโลก - ตอนที่ 101
MMORPG: อภินิหารแหวน
ตอนที่ 101 เทเลพอร์ตทั่วทิศ
“โฮ่ๆๆๆ นายนี่ฉลาดเหมือนกันนี่!” เอทราซ่าจ้องไปที่เฟ่ย
“เกิดอะไรขึ้น? หรือเจ้าหญิงจะเปลี่ยนใจ?”
เฟ่ยหรี่ตามองไปที่เจ้าชายนากะ เฟ่ยกำลังสงสัยว่าอิซเบลล่าอาจจะเจอคนที่สามารถช่วยให้เธอคืนชีพได้แล้วและไม่คิดจะเปลี่ยนเผ่าให้เขาหรือ
เปล่า
“โฮ่ๆๆๆ เด็กน้อย เผ่าของเราไม่ทำตัวน่าละอายเหมือนเผ่านายหรอก ตราบเท่าที่นายช่วยเบลล่าไว้ เธอจะช่วยนายให้เป็นพวกเดียวกับเราแน่นอน เผ่าเนฟิลเล็มไงล่ะ!” เขายิ้ม
“อ่อออออ” เฟ่ยพยักหน้า ในเกมส์ NPC จะไม่สามารถถอนคำสัญญาได้สินะ
การตามหาเผ่าลึกลับไม่ใช่เรื่องง่าย หากเจ้าหญิงคิดที่จะเปลี่ยนใจ ทุกสิ่งที่เขาทำมาก็จะสูญเปล่าหมด!
“อ่าว แล้วทำไมนายไม่ช่วยเจ้าหญิงฟื้นคืนชีพเองล่ะ” เฟ่ยถามอย่างสงสัย หากชายคนนี้ช่วยเขาหาวัถุดิบ มันคงจะง่ายขึ้นมาก!
“อ่ะแน่นอน! สำหรับตอนเริ่มต้น ฉันจะช่วยดูแลร่างของเบลล่าตอนที่กำลังทำการชุบชีวิต ส่วนไอเทมต่างๆมันคือภารกิจของนาย นอกจากนี้มันยังเป็นการทดสอบนายด้วย!” เอทราซ่าเห็นตับไตไส้พุงของเฟ่ยทุกอย่าง
“เออก็ได้!” เฟ่ยยักไหล่ ผลออกมาชัดเจนว่าเขาต้องหาไอเทมนี่เพียงคนเดียว นอกจากนี้เขายังรู้เป็นนัยๆว่าจะไม่สามารถข่มขู่เจ้าหญิงได้อีก!
“โอเค งั้นฉันไปเยี่ยมเจ้าหญิงบ้างเสียดีกว่า” เอทราซ่าพูดอย่างร่าเริง
“เอาเถอะ จะทำอะไรก็ทำ” ในเมื่อชายคนนี้ไม่คิดจะช่วยเขาในการตามหาของและไม่มีเควสลูกโซ่ตามที่เขาคิดไว้ เฟ่ยจึงเตรียมตัววาร์ป
กลับเมือง
“เดี๋ยว!!!”
“อะไรอีกอ้ะะะะ”
“อาา ไม่มีไรมากหรอก แค่ทำตามที่เบลล่าขอไว้น่ะ…” เอทราซ่ายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“เหวยยย! ชิท อะไรอีกกกก!” เฟ่ยรู้ตัวช้าไปเสียเเล้ว…
“накiраванаяперадача” (ภาษานากะ แปลว่าเทเลพอร์ตทั่วทิศ) เจ้าชายท่องมนต์อย่างนิ่มนวล
“เห้ยๆๆๆๆ” แม้เฟ่ยจะเข้าใจภาษานี้ แต่เขาจะทำอะไรได้อีกเล่า มนต์โดนเขาไปเสียเต็มๆ!
ฟึ่บ!
แสงสีขาวสว่างวาบก่อนที่ร่างเขาทั้งสองคนจะหายไป
“ฮี่ๆๆๆ นายไม่ตายหรอกนา แต่ก็นะ โชคดี!” เอทราซ่ายิ้มอย่างยียวน
“โอ้ย! ที่ไหนวะเนีย!?” เฟ่ยพบว่าตนเองมาอยู่ในที่แปลกถิ่นเสียแล้ว
“ช่างเถอะ ไว้คิดชาติหน้าละกัน”
เฟ่ยเตรียมวาร์ปกลับเมือง
“ติ๊ง สถานที่ของคุณตอนนี้ไกลจากเมืองเกินไป ไม่สามารถกลับเมืองได้”
“พระ! เจ้า!” เฟ่ยเขวี้ยงรีเทิร์นสกรอว์ทิ้งอย่างโมโห
เทเลพอร์ตทั่วทิศ— จากชื่อซึ่งก็บอกเป็นนัยๆว่ามันสุ่มผู้เล่นให้เทเลพอร์ตไปทุกทิศทางอย่างสุ่ม ไกลแค่ไหนน่ะหรอ? อยู่ที่ความโชคดี และจากการพิจารณาแล้วจริงอยู่เจ้าชายไม่สามารถเสกให้เขาเทเลพอร์ตไปยังนอกโลกได้ แต่จากระดับของเจ้าชาย สถานที่นี่ก็คงไกลอยู่ไม่น้อย! และมันก็ไกลมากพอที่จะทำให้เฟ่ยไม่สามารถวาร์ป
กลับได้
มันช่วยไม่ได้ ตอนนี้เฟ่ยอยู่ที่นี่แล้ว ดังนั้นเขาควรจะใช้เวลาอย่างสนุกกับสถานที่ใหม่เสียดีกว่า เฟ่ยเปิดแมพ ตอนนี้เขาอยู่ที่เกาะจันทร์มืด
“ไอ้จันทร์มืด ไอ้ห่วยแตก! ไอเกาะ! ไอเกาะสากกะเบือ!!!”
เฟ่ยเริ่มสบถด่าอีกครั้ง ไอเจ้าชายนากะนั่นส่งเขามาข้ามทวีป!
เฟ่ยมองดูรอบข้าง ทุกอย่างเต็มไปด้วยหมอกดำ ก็ตามชื่อสถานที่เลย ห่วยแตกจริงๆ!
“ที่รัก ช่วยพวกเราเครียร์ดันหน่อยสิ!” ทันใดนั้นเหมียวก็ส่งข้อความหาเฟ่ยมอย่างน้อยมันก็บ่งบอกละนะว่าสถานที่นี่ไม่ได้ลึกลับขนาดส่งข้อความไม่ถึงกัน
“ตอนนี้ฉันอยู่ในดันอยู่เหมือนกัน แต่ยังหาทางกลับไม่ได้เลย!” เฟ่ยครวญคราง
“ที่รัก เกิดอะไรขึ้น?” เหมียวถามอย่างใคร่รู้
“ฉันถูกเทเลพอร์ตมาในสถานที่ที่โคตรจะไกล! ใช้รีเทิร์นสกอล์ก็ไม่ได้!”
“อ้าว แล้วพี่จะทำไงอะ?” อย่างน้อยก็ยังคงมีสาวๆอยู่ข้างๆเขาละนะ
“ไม่รู้สิ ฉันจะพยายามกลับไปให้เร็วที่สุดแล้วกันนะ!”
“โอเค” เหมียวส่งข้อความเสียงสุดท้ายมา น้ำเสียงเธอดูผิดหวังเล็กน้อย
“เห้อ สำรวจรอบๆก่อนแล้วกัน !” เฟ่ยเลือกที่จะสำรวจรอบๆเกาะนี่ และบางทีเกาะนี่อาจจะซ่อนอะไรไว้ข้างในก็เป็นได้…
ตอนนี้เฟ่ยอยู่บนภูเขาใจกลางเกาะ ไม่มีคนเลยแม้แต่คนเดียว ไม่มีแม้แต่มอนส์เตอร์ด้วย หลังจากพยายามอย่างทุลักทุเล ในที่สุดเฟ่ยก็มาถึงชายหาดจนได้
“ฮ่าๆๆๆๆ…”
“เอ้า ดื่มมม!”
“ฮ่าๆๆๆ ไอโง่เอ้ย ถือขวดยังจะไม่ไหวเลย!”
“มาเล่นกันมาๆๆ แหวน5 วงสำหรับหนึ่งเหรียญทอง ถ้าชนะนายก็เอาไปให้หมดเล้ย!”
“เอ้ามาดูเร็ว ไอหมีดำกำลังจะออกจากแหวนแห่งไฟแล้ว!”
“แม่ฮะ ผมอยากกินไอติมอีกกก”
…
ไม่ใช่แค่เสียงดนตรีที่เฟ่ยได้ยิน แต่เป็นเสียงการพูดคุยของคนแทบทุกสารทิศ!
“บ้าจริง นี่มันที่ไหนวะเนีย?” หลังจากผ่านป่าผืนแล้วผืนเล่า เขาก็มาพบกับชายทะเลที่ที่ผู้คนรวมตัวกัน!
สิ่งมีชีวิตราวๆ20-30 คนล้อมกันรอบกองไฟ สถานที่นี่ค่อนข้างจะแออัดเลยทีเดียว ของกินของใช้ทุกอย่างถูกนำมาวางขาย บรรยากาศช่างครื้นเครง
แต่ตลาดใหญ่ที่นี่ก็ไม่ใหญ่เท่าขนาดตัวเฟ่ย เขาสูงราวๆ 1.7เมตร ในขณะที่คนที่นี่สูงมากสุดก็ซัก 1.2 เมตรได้! นอกจากนี้ คนที่นี่ยังมีผิวสีเขียวอีกด้วย
รูปร่างของพวกเขาช่างน่าประหลาด ตัวเล็กๆสีเขียว ฟันที่คมกริบ กรงเล็บที่แหลมคม ทำให้พวกมันดูค่อนข้างจะน่ากลัว แต่ตอนนี้พวกมันกำลังสนุกกับปาร์ตี้อยู่ ในดวงตาพวกมันจึงไม่มีความดุร้ายแต่อย่างใด นอกจากนี้ ชื่อของพวกมันยังมีสีเหลืองอีกด้วย สิ่งมีชีวิตที่เป็นกลาง
เฟ่ยจ้องไปยังตัวที่ใกล้เขาที่สุด แหวนเริ่มทำหน้าที่ของตนเอง
เชฟเฟล็ม (คนแคระใต้ดิน อีไลท์)
เลเวล 45
พลังชีวิต 75,000
พลังโจมตี 350
สกิว : ทำอาหาร
โน๊ต : เชฟแห่งคณะละครสัตว์จันทร์มืด เชี่ยวชาญทางด้านการทำอาหารที่หลากหลาย
“คณะละครสัตว์? องค์กรอะไรเนีย?” เฟ่ยพูดกับตนเอง
“ว้าวว นายสูงจังเลย” คนแคระใต้ดิน สีเขียวตนหนึ่งสิ่งมาหาเขา
โบโบ้นักแข่ง (คนแคระใต้ดิน อีไลท์)
เลเวล 52
พลังชีวิต 100,000
พลังโจมตี 225
สกิว : ดริฟท์
โน้ต นักดริฟของคณะละครสัตว์จันทร์มืด เก่งทางด้านชกต่อย
“เอ่ออ สวัสดี ฉันขอถามได้มั้ยว่าที่นี่ที่ไหน?” ในเมื่อเฟ่ยถูกเจอตัวแล้วก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องซ่อนอีกต่อไป เขาขอเริ่มบทสนทนาหน่อยละกัน!
……………..