Silver Overlord - ตอนที่ 213

213 – บุคคลในตํานาน

ซุนปิงเฉินคาดว่าจะมีอายุมากกว่าหกสิบปี!

ความเป็นมา : สามัญชนที่สอบได้เป็นข้าราชการหลังจากทํางานมาสี่สิบปีเขาก็ได้รับการเลื่อนตําแหน่งจากผู้พิพากษาเทศมณฑลเป็นผู้ตรวจการของจักรวรรดิ

ในช่วงปีที่ 37 ของรัชกาลเฉียนอู่ ซุนปิงเฉินได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้ว่าการแคว้นต้านหยางของเขตปกครองพิเศษล่าย

ในเดือนจันทรคติที่หกของปีเดียวกันกลุ่มนักการทูตชาวชาตประมาณหนึ่งร้อยคนเดินทางผ่านแควันต้านหยางอย่างหยิ่งยโสโดยได้รับใบอนุญาต

ในวันที่ 11 ค่ําเดือน 6 เหล่าทูตของชาตูได้เข้าสู่เมืองต้านหยางโดยที่เมืองต้านหยางมีขบวนเจ้าสาวผ่านมาพอดี

ในบรรดาทูตของชาตูที่กําลังออกจากเมืองต้านหยางพวกเขาขวางทางพี่เลี้ยง ทําร้ายเจ้าบ่าวและผู้คุ้มกันคนอื่นๆและดึงเจ้าสาวออกจากเกี่ยว

จากนั้นพวกเขาก็ดึงผ้าคลุมหน้าของนางออกและทําให้นางอับอายด้วยวาจาและท่าทาง หลังจากที่ชาวชาตจากไป เจ้าสาวก็ทนความอัปยศอดสูไม่ไหวจึงได้ฆ่าตัวตาย

ครอบครัวของเจ้าสาวและเจ้าบ่าวเข้ามาในเมืองเพื่อเรียกร้องความเป็นธรรมในขณะที่ตีกลองพวกเขาก็บอกเล่าความประพฤติชั่วช้ของทูตชาต

ทันทีที่ซุนปิงเฉินได้รับข่าว เขาก็นําทหารม้าติดอาวุธหกร้อยนายออกไล่ล่าทูตชาตูเหล่านั้น หลังจากไล่ล่าประมาณสองร้อยล์ในตอนกลางคืน ในที่สุดพวกเขาก็สกัดกั้นทูตของชาตูและนําพวกเขากลับไปยังเมืองต้านหยางโดยตรงหลังจากผ่านการสู้รบมารอบหนึ่ง

การจับกุมทูตชาตูทําให้โลกสั่นสะเทือน ทันใดนั้นตัวตลกและเจ้าหน้าที่ที่ทุจริตก็กระโดดออกมาวิพากษ์วิจารณ์ซุนปิงเฉินที่ขัดขวางขบวนทูตจากต่างประเทศ

พวกเขาชี้ให้เห็นว่าการกระทําดังกล่าวอาจทําให้เกิดสงครามระหว่างจักรวรรดิกับชาวชาตูได้ เนื่องจากเป็นความผิดร้ายแรง

ผู้หญิงเลวจํานวนหนึ่งได้ปรากฏตัวและพยายามปกป้องชาวชาตูโดยอธิบายว่าชาวชาตูมีวัฒนธรรมที่แปลกประหลาดซึ่งแตกต่างจากจักรวรรดิของเรา

ดังนั้นการสกัดกั้นขบวนเจ้าสาวและการคุ้มกันของนางอาจเป็นส่วนหนึ่งของขนบธรรมเนียมประเพณีของชาวชาตูหรือบางทีพวกเขาอาจแค่สงสัย ไม่จําเป็นต้องวุ่นวาย

การตายของเจ้าสาวเป็นการฆ่าตัวตายและไม่เกี่ยวข้องกับชาวชาต ดังนั้นถ้าใช้เงินสักสองสามตําลึงก็เพียงพอแล้ว

เมื่อเผชิญกับสถานการณ์ประเดประดังมาทุกทิศทางซุนปินเฉิงก็พูดเพียงไม่กี่คํา

“ประชาชนคือชาติ และจักรวรรดิของเราก็ครอบครองทหารม้ามากกว่าหนึ่งล้านคน หากเราไม่สามารถปกป้องหญิงสาวในชุดแต่งงานของนางได้ แล้วกองทัพนับล้านเหล่านั้นจะมีประโยชน์อะไร?

ชาวชาตูคือผู้ที่เริ่มต้น หากปล่อยพวกมันไปพวกมันจะมีความบังอาจมากขึ้น มีเพียงการเตรียมพร้อมสําหรับการทําสงครามเท่านั้นที่สามารถป้องกันสงครามได้!”

ในวันที่ 15 ของเดือนทางจันทรคติที่ 6 เพียงสามวันหลังจากการจับกุมของทูตชาตู ซุนปิงเฉินได้จัดให้มี การพิจารณาคดีในที่สาธารณะในเมืองต้านหยาง

ทูตชาตถูกตัดสินว่ามีความผิดฐานรล่วงละเมิดสตรีพลเรือน การต่อต้านระหว่างการจับกุม และการสังหารและทําร้ายทหารของจักรวรรดิอีกด้วย

พวกเขาทั้งหมดถูกตัดสินให้ต้องถูกตัดศีรษะและต่อมาศีรษะของพวกเขาก็ถูกแขวนไว้ที่ทางเข้าเมืองต้านหยาง

ในวันเดียวกันนั้น ซุนปิงเฉินได้ประหารชีวิตทูตของชาตู เขาถอดหมวก เสื้อคลุม อย่างเป็นทางการของผู้ว่าการแควันออก จากนั้นเขาก็รออยู่ที่บ้านเพื่อให้ราชทูตจากเมืองหลวงของจักรวรรดิมาอ่านราชโองการ

ทูตของจักรพรรดิมาถึงในสองสามวันต่อมา แต่ไม่สามารถเข้าไปในเมืองต้านหยางเนื่องจากทางเข้าทั้งสี่นั้นถูกขัดขวางโดยพลเมืองหลายแสนคนในเมือง

เมื่อรู้ว่าทูตของจักรพรรดิได้มาถึงแล้ว พลเมืองจํานวนนับไม่ถ้วนในแคว้นต้านหยางก็รวมตัวกันที่ประตูเมืองเพื่อปิดถนนทุกสายโดยไม่ได้ตั้งใจ

พวกเขาไม่ยอมให้ราชทูตผ่านเข้ามาเพื่อปฏิบัติตามราชโองการ ตามปกติแล้ว ทูตของจักรวรรดิไม่สามารถปฏิบัติภารกิจได้หากไม่ได้พบกับซุนปิงเฉิน

สีหน้าของราชทูตที่มายังแคว้นต้านหยางบิดเบี้ยวทันทีเมื่อถูกชาวเมืองต้านหยางหลายแสนคนด่าว่าพวกเขาและไม่ให้เข้าเมือง

ไม่เพียงเท่านั้นพวกเขาไม่สามารถซื้ออะไรหรือหาที่พักได้แม้ว่าพวกเขาจะมีเงินก็ตาม เมื่อสถานที่ต่างๆนอกเมืองต้านหยางรู้ว่ามีทูตของจักรพรรดิเข้ามาแล้ว

โรงเตี้ยม ร้านอาหาร และแผงขายอาหารทั้งหมดก็ปิดให้บริการในวันนั้น หลังจากอยู่นอกเมืองต้านหยางเพียงครึ่งวันทูตของจักรพรรดิที่หิวโหยและเหน็ดเหนื่อยก็เข้าใจดีว่าพวกเขาต้องล่าถอย

หากซุนปิงเฉินถูกลงโทษในเวลาเช่นนี้ มันจะทําให้เกิดการจลาจลครั้งใหญ่ในแคว้นต้านหยางทันทีและผู้ที่มาทําภารกิจนี้อาจจะไม่รอดชีวิตจากแคว้นต้านหยางในท้ายที่สุด

ในท้ายที่สุด ชาวชาตูก็พยายามสร้างปัญหาที่ชายแดนเช่นกัน อย่างไรก็ตาม มันไร้ประโยชน์ ดังนั้นเรื่องนี้จึงถูกปล่อยปละละเลย

จากเรื่องนี้เพียงอย่างเดียว ซุนปิงเฉินได้รับชื่อเสียงอันโด่งดังในฐานะผู้ว่าการที่ซื่อตรงและไม่เห็นแก่ตัวในทศวรรษต่อๆมา นักการทูตต่างชาติคนใดที่ประสงค์จะถวายบรรณาการให้กับราชสํานักจะต้องเดินทางอ้อมเพราะไม่มีใครกล้าที่จะเข้าสู่แคว้นต้านหยาง…

ในเวลาเดียวกันซุนปิงเฉินก็ค่อยๆก้าวขึ้นจากการเป็นผู้ว่าการแคว้นมาเป็นผู้ตรวจการของเขตปกครองพิเศษต่อมาเขาถูกย้ายไปยังเมืองหลวงของจักรวรรดิ

ซึ่งเขาดํารงตําแหน่งรองเสนาบดีวัง และยังเป็นนักวิชาการผู้ยิ่งใหญ่แห่งศาลาหลงหยวนอีกด้วย

คราวนี้เขาออกจากเมืองหลวงของจักรวรรดิในฐานะทูตของจักรพรรดิเพื่อลาดตระเวนในหกแคว้นของเขตปกครองพิเศษกานทางตะวันตกเฉียงเหนือของจักรวรรดิ

ทันทีที่เขามาถึงแคว้นกาน เขาก็รับรู้ได้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในแคว้นผิงซี ดังนั้นเขาจึงเดินทางมาที่นี่ทันที

เอี้ยนลี่เฉียงเดินผ่านสนามหญ้าและทางเดินคดเคี้ยวด้านหลัง ขณะที่จิตใจของเขายังคงนึกถึงข้อมูลที่เขาได้ยินจากเสื่นเติ้งเกี่ยวกับท่านซุน

พูดตามตรงเอี้ยนลี่เฉียงรู้สึกเคารพคนประเภทนี้ และหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นเพราะเขากําลังจะพบกับคนที่เป็นตํานานของอาณาจักร

หลังจากเลี้ยวสองหรือสามรอบแล้ว เอี้ยนลี่เฉียงและคนอื่นๆก็ถูกพาไปที่ทางเข้าห้องรับแขกในลานอันเงียบสงบ

“รายงานนายท่าน ข้าได้นําเด็กสามคนจากสถาบันศิลปะการต่อสู้ของเมืองผิงซึมาที่นี่แล้ว!”

คนนําทางแสดงความเคารพที่ด้านนอกของห้องพร้อมกับตะโกนรายงานออกมา

ทันทีที่เขาพูดจบ ราชองครักษ์ที่มีความองอาจกล้าหาญวัยสามสิบก็ออกมาจากห้อง เขาสวมชุดเกราะหนังและมีดาบยาวห้อยอยู่ที่เอว เขากวาดตามองเอี้ยนลี่เฉียงและอีกสองคนก่อนจะพยักหน้า

“ตามข้ามา!”

เอี้ยนลี่เฉียงและอีกสองคนมองหน้ากัน จากนั้นเดินตามราชองครักษ์เข้าไปในห้องรับแขก โดยที่เสิ้นเติ้งเดินอยู่ข้างหน้า สือต้าเฟิงอยู่ตรงกลางและเลี้ยนลี่เฉียงรั้งท้าย

พวกเขาเดินผ่านประตูยักษ์และมาถึงห้องรับแขก เอี้ยนลี่เฉียงเห็นผู้เฒ่าที่ดูสุขภาพดีสวมชุดคลุมสีเขียวปักลายงูเหลือมอย่างเป็นทางการ

เขานั่งตัวตรงในตําแหน่งประธานในห้องรับแขกอย่างสง่างาม เขามองดูทั้งสามคนเข้ามาในห้องรับแขกด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

สายตาของชายชราผู้นั้นอ่อนโยนเหมือนน้ํา อย่างไรก็ตามทันทีที่สายตาของเอี้ยนลี่เฉียงสบตากับเขาเอี้ยนลี่เฉียงก็รู้สึกได้ทันทีว่าร่างกายของเขากลายเป็นฟองน้ําที่สามารถมองเห็นได้ทันที่ตั้งแต่หัวจรดเท้า

น่าประทับใจ!

นี่เป็นครั้งแรกที่เอี้ยนลี่เฉียงเคยเจอคนแบบนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น

“คารวะท่านซุ่น!”

ตามคําแนะนําของเจ้าหน้าที่ด้านนอก เอี้ยนลี่เฉียงและคนอื่นๆ ก็ทักทายชายชราด้วยความเคารพทันทีที่พวกเขาเข้ามาในห้อง