Silver Overlord - ตอนที่ 191

191 – ความตายที่เลวร้ายยิ่งกว่าสุนัข

สือฉางเฟิงอยู่นอกเมืองเมื่อสักครู่นี้ เขารีบวิ่งเข้ามาหลังจากที่เขาเห็นลูกศรไฟของเส้นเติ้งและระบุว่ามา จากนักเรียนสถาบันศิลปะการต่อสู้

แม้ว่าสือฉางเฟิงจะรวดเร็ว แต่ก็ยังต้องใช้เวลามากกว่าสิบนาทีกว่าจะมาถึงที่นี่ได้ เมื่อถึงตอนนั้น ทุกอย่างก็ ถึงจุดสุดยอดแล้ว

“อาจารย์สือ..” เอี้ยนลี่เฉียง จัดระเบียบภาษาของเขาใหม่และรายงานเรื่องราวฉบับสมบูรณ์ให้ฝ่ายตรงข้ามฟัง

เขาเริ่มต้นจากตอนที่เขาเสิ้นเติ้งและสือต้าเฟิงไปทานอาหารด้วยกันและพบกับชาวชาตูที่ขับรถม้าได้ จา กนั้นทั้งสามคนก็ไล่ตามชายคนนั้นไปจนสุดทางก่อนที่เหตุการณ์จะเป็นอย่างที่เห็นในปัจจุบัน

แม้ว่าสือฉางเฟิงจะมีความรู้กว้างขวางและมีประสบการณ์มากมายเขาก็อดประหลาดใจไม่ได้เมื่อได้ยินเรื่องราวของเอี้ยนลี่เฉียง

อย่างไรก็ตามเขาก็เข้าใจดีว่าสถานการณ์นี้เกิดขึ้นในช่วงพริบตา

เมื่อเขาเห็นว่าไม่มีใครสนใจพวกเขา เขาก็ดึงเอี้ยนลี่เฉียงและอีกสองคนไปด้านข้าง จากนั้นเขาก็กระซิบกับพวกเขาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“ถ้าใครถามอะไรพวกเจ้าในภายหลัง ก็บอกพวกเขาอย่างที่เอี้ยนลี่เฉียงพูดในตอนนี้ บอกความจริงตามที่เป็นอยู่ อย่าจงใจทําให้เรื่องราวซับซ้อนโดยทุกวิถีทาง

อย่าแม้แต่พูดถึงว่าพวกเจ้ารู้จักผู้พเนจรเหล่านั้น นอกเสียจาก จากชายชาตูคนนั้นพวกเจ้าไม่ได้ลงมือจัดการใครเลยและไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น

พวกเจ้าเพียงแค่สังเกตว่างูจงอางอาจอยู่ในร้านขายเสื้อผ้าพวกเจ้าจึงยิงลูกศรนกหวีดขึ้นไปเพื่อเรียกคนมาช่วย..?”

เอี้ยนลี่เฉียงและอีกสองคนชําเลืองมองกันและกันก่อนจะพยักหน้า

เมื่อเหตุการณ์นี้เกี่ยวข้องกับผู้ว่าการแคว้นเย่เทียนเฉิงทั้งสามคนเข้าใจถึงความร้ายแรงของสถานการณ์โดยธรรมชาติ

หลังจากที่สือฉางเพิ่งเสร็จสิ้นการบรรยายสรุปเขาก็มองไปที่เอี้ยนลี่เฉียงพร้อมกับขมวดคิ้วแล้วหันไปมองฝูงชน

“คนที่ถูกทําร้ายอยู่ตรงนั้นคือใคร…”

“ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากนายน้อยของผู้ว่าเย่เทียนเฉิง” เสิ้นเติ้งตอบ

เมื่อสือฉางเฟิงได้ยินว่าเป็นเย่เซียวที่ถูกฝูงคนทําร้ายจนเสียชีวิต เขาแค่ยืนอยู่ข้างๆเอี้ยนลี่เฉียงและคนอื่นๆ

ไม่กี่นาทีต่อมาก็ได้ยินเสียงความโกลาหลมากขึ้นที่ปลายถนน พื้นดินสั่นสะเทือน มีทหารม้ากลุ่มใหญ่พุ่งเข้ามาในที่ชุมนุมนี้

เอี้ยนลี่เฉียงหันศีรษะไปรอบๆและพบว่าแทนที่จะเป็นเย่เทียนเฉิงแต่กลับเป็นหวงฟูเฉียนฉีผู้ว่าการทหารของแคว้นผิงซี

หวงฟูเฉียนฉีที่มาถึงเขาขี่ม้าแรดสวมชุดเกราะเต็มตัว เขาเป็นผู้นําและพุ่งไปข้างหน้าด้วยทหารม้าที่เก่งที่สุดในแคว้นผิงซีที่อยู่ข้างหลังเขา

เนื่องจากความโกลาหลครั้งใหญ่ที่นี่หวงฟูเฉียนฉีก็ตื่นตระหนกเช่นกันเขาจึงได้นําทหารม้ามาที่นี่ 1 กองร้อย

“แปลกเย่เทียนเฉิงยังไม่อยู่ที่นี่…เป็นไปได้ไหมว่าเจ้าคนแซ่เย่ไม่ได้อยู่ในเมือง ?

ความคิดเกิดขึ้นในจิตใจของเอี้ยนลี่เฉียง ถ้ามันเป็นเรื่องจริง เรื่องนี้จะกลายเป็นเรื่องน่าหัวเราะเกินไป หากเย่เทียนเฉิงไม่ปรากฏตัวในคืนนี้เขาจะไม่มีโอกาสได้เห็นวาระสุดท้ายของลูกชายด้วยซ้ํา

“ผู้ว่าการทหารมาแล้ว!!” มีคนตะโกนท่ามกลางฝูงชน

ฝูงชนที่พลุ่งพล่านรอบๆเย่เซียวแยกย้ายกันไปทันทีด้วยความหวาดกลัวความผิด เหลือเพียงคนเดียวที่นอนอยู่บนพื้นอย่างไม่มีความเคลื่อนไหว

กางเกงชั้นในเพียงตัวเดียวที่เย่เซียวสวมใส่ได้ตกลงบนพื้นแล้ว ตอนนี้เขาเปลือยเปล่าอย่างสมบูรณ์ขณะที่ เขานอนอยู่บนพื้นเหมือนสุนัขที่ตายแล้ว

เลือดไหลออกจากตา หู ปาก และจมูกของเขา ศีรษะทั้งหมดของเขาจมลงไปแล้วเพราะกะโหลกของเขาถูกบดขยี้จนแบน ทั้งมือและแขนของเขาบิดเป็นมุมแปลกๆ

ส่วนที่น่ารังเกียจที่สุดคืออุจจาระของเขาทะลักออกมาด้านหลังจนเกลื่อนกลาดทั่วพื้น แม้กระทั่งตอนนี้เขาจะตายไปแล้วแต่อุจจาระของเขาก็ยังทะลักออกมาไม่หยุด

เย่เซียวไม่สามารถตายได้มากกว่านี้ แม้แต่พระเจ้าก็ไม่สามารถชุบชีวิตเขาได้ วิธีที่เขาตายนั้นอุจาดยิ่งกว่าสุนัขเถื่อน มันเป็นการตายที่น่าอับอายขายหน้าอย่างสิ้นเชิง

เมื่อเห็นเย่เซียวตายเช่นนี้เอี้ยนลี่เฉียงก็รู้สึกโล่งใจในที่สุด แน่นอนแม้ว่าขยะอย่างเย่เซียวจะตายไปร้อยครั้ง แต่เอี้ยนลี่เฉียงก็ไม่มีความเห็นใจแม้แต่น้อย

ช่วงเวลาที่กองทหารและม้าของหวงฟูเฉียนฉีมาถึง รัศมีที่เข้มงวดของพวกเขาก็ทําให้ถนนที่วุ่นวายก่อนหน้านี้เงียบลงทันที ได้ยินแต่เสียงแตกของคบเพลิงที่ลุกโชนเท่านั้น

หัวใจของผู้คนมากมายเต้นรัวอย่างประหม่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกสามัญชนที่เข้าร่วมทุบตีเย่เซียวในตอนนี้ ก่อนหน้านี้พวกเขาทั้งหมดโกรธจัด แต่ตอนนี้พวกเขาเห็นว่ากองทัพและม้าของเมืองมาถึงแล้ว พวกเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดอยู่บ้าง

ผู้บัญชาการซูและเจ้าหน้าที่สองสามคนที่มาถึงทันทีและเข้าไปรายงานเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่นี่แก่หวงฟูเชียน

หลังจากฟังรายงานของเจ้าหน้าที่ไม่กี่คนหวงฟูเฉียนฉีมองไปที่กลุ่มผู้พเนจรที่สงบซึ่งดูเหมือนจะรอสิ่งที่ดีเกิดขึ้น และชาวบ้านหลายพันคนที่เฝ้าดูเขาอย่างตั้งใจจากด้านข้างของถนน

หลังจากนั้นเขาก็ต้องมองไปที่เย่เซียวที่กําลังนอนอยู่ตรงกลางถนนสายหลัก เจ้าหน้าที่คนหนึ่งรีบวิ่งไปจากด้านข้าง เพื่อตรวจสอบร่างกายของเย่เซียวก่อนที่เจ้าหน้าที่คนนั้นจะส่ายศีรษะ

หวงฟูเฉียนฉีโบกมือ จากนั้นเจ้าหน้าที่ก็ถอดผ้าคลุมที่เขาสวมอยู่และคลุมศพของเยเซียวไว้

หวงฟูเฉียนฉีหลับตาลง หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีดวงตาของเขาก็เกิดขึ้นพร้อมกับตะโกนออกมาว่า

“ฝ่ายที่ไม่เกี่ยวข้องควรแยกย้ายกันไปอย่างรวดเร็ว อย่ากีดขวางการจราจรบนถนนสายหลักนี้และก่อให้เกิดปัญหาอีกต่อไป…”

“แจ้งเจ้าหน้าที่สํานักงานบังคับใช้กฎหมายให้มารับคําแถลง…”

หลังจากออกคําสั่งทั้งสอง หวงฟูเฉียนฉีก็หันหลังให้และออกไปพร้อมกับกองทหารของเขาทันที…เขาออกไปแบบนั้น…

เมื่อเห็นหวงฟูเฉียนฉืออกไปพร้อมกับกองทหารของเขา ฝูงชนมากกว่าหนึ่งพันคนก็เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่พวกเขาจะเริ่มส่งเสียงโห่ร้องด้วยความดีใจ

เอี้ยนลี่เฉียงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขารู้ว่าหวงฟูเฉียนได้ตัดสินใจถูกต้องแล้ว

หวงฟูเฉียนฉีซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องของความยุติธรรมและความเที่ยงตรง ไม่ต้องกล่าวถึงว่าตัวตนที่แท้จริงเขาเป็นอย่างไร เพียงการที่ประชาชนมากมายจับตัวลูกชายของผู้ว่าการแคว้นได้อย่างคาหนังคาเขา เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทําแบบนี้

ถ้าหากว่าเขาสั่งให้จับกุมทุกคนที่อยู่ที่นี่เชื่อว่าท้ายที่สุดจะเกิดความรุนแรงขึ้นอย่างแน่นอน

ในวันนี้ลูกชายของผู้ว่าการแคว้นได้กับทําการชั่วช้อย่างใหญ่หลวง ดังนั้นความผิดนี้จึงถูกโยนเข้าใส่ศีรษะของเย่เทียนเฉิงไปด้วยเช่นกัน…

สือฉางเฟิง เอี้ยนลี่เฉียงและคนอื่นๆได้รับเชิญให้ไปที่สํานักงานบังคับใช้กฎหมาย เพื่อสอบปากคําเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ สองสามชั่วยามต่อมา ในที่สุดพวกเขาก็สามารถออกจากสํานักงานบังคับใช้กฎหมายได้

เอี้ยนลี่เฉียงและอีกสองคนไม่ได้พูดอะไรนอกจากความจริง คําพูดของพวกเขาทั้งสามนี้สอดคล้องกันโดย ไม่มีปัญหาใดๆ และไม่มีใครสามารถหาข้อผิดพลาดกับพวกเขาได้

นักเรียนสามคนจากสถาบันศิลปะการต่อสู้กําลังรับประทานอาหารที่ร้านตระกูลยู่ในซอยต้นหลิว ทันใดนั้นสายตาของนักเรียนคนหนึ่งก็เหลือบมองไปเห็นคนขับรถม้าซึ่งเป็นชาตูที่เขาพบเมื่อเดือนก่อน

ชายชาตูเคลื่อนไหวอย่างน่าสงสัย พวกเขาสามคนจึงไล่ตามเขาตั้งแต่ตรอกต้นหลิวไปจนถึงร้านขายเสื้อผ้า

หลังจากที่จับกุมชายชาตูคนนั้นไว้ พวกผู้พเนจรที่ติดตามอยู่ข้างหลังก็บุกเข้าไปจัดการคนที่อยู่ในร้านขายเสื้อผ้า

เรื่องที่พวกเขาทําไม่เพียงแต่จะไม่เป็นความผิดเท่านั้น หลังจากนี้เป็นต้นไปชื่อเสียงของพวกเขายังจะเพิ่มสูงขึ้นเป็นอย่างมาก มีนักร้องมากมายที่เอาเรื่องราวครั้งนี้ไปแต่งเป็นเพลงและร้องกันทั่วทั้งเมือง

เพื่อตรวจสอบคําให้การของเอี้ยนลี่เฉียง เจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมายจึงได้ไปติดตามตัวครอบครัวตระกูลในตรอกต้นหลิวมาให้ปากคําด้วย

เจ้าของร้านตระกูลตู้พยักหน้าแล้วบอกว่าพวกเอี้ยนลี่เฉียงได้ไปทานอาหารที่ร้านของพวกเขาจริง หลังจากนั้นเอี้ยนลี่เฉียงและคนอื่นๆก็ถูกปล่อยตัวออกมา