บทที่ 284 มาเลิฟๆกันเถอะ! ควีนซามะ!
ภายในหอโทคิวะได ได้มีสองสาวคุณหนูกำลังเดินไปคุยไปอย่างออกรส เมื่อทั้ง
สองเดินผ่านห้องนึงก็อดไม่ได้ที่จะแอบชำเลืองมองเสียทุกครั้ง
เป็นเพราะห้องนี้เป็นห้องของคนที่พวกเธอเคารพเทิดทูนมากที่สุด โชคุโฮ มิซากิ!
ด้วยเหตุนี้ มันจึงไม่แปลกที่พวกเธอจะชอบมองห้องคนที่เคารพ
ทว่าทั้งสองสาวไม่ได้ยินเสียงแปลกๆที่ดังขึ้นภายในห้องนี้……
“…..อึ้ก…อื้ม…..”
เสียงส่อสองแง่สองง่ามดังขึ้น ห้องนี้เรียกได้ว่าไม่เล็กเลย และเสียงที่ร้องนี่ก็ไม่เบา
เช่นกัน แต่ว่าพอเสียงดังไปถึงประตูก็ถูกบล็อคไว้ได้หมด แสดงให้เห็นความล้ำ
หน้าในการปกปิดเสียง……
ในเวลานี้วู่หยานกับมิซากิไม่ได้อยู่ในห้องน้ำแล้ว ทั้งสองย้ายสนามรบไปที่เตียง
นอน ลมหายใจของมิซากินั่นถี่รัว เขาได้ยินมันชัดเจนก็เพราะเธอกำลังนอนซบตัว
เขาอยู่ไงล่ะ
“อื้ออออ~ ~ ~”
มือของเขากำลังวุ่นวายอยู่กับจับบีบภูเขาขาวๆของเธอให้เป็นรูปทรงต่างๆ มิซากิ
ไม่อาจหยุดตัวเองให้ไม่ครางออกมาได้ ตอนนี้เธอกำลังเผชิญหน้ากับความสุขที่ซึ่ง
แปลกใหม่สำหรัวเธอ ภายใต้การกระตุ้นนี้ ตัวเธอจึงไม่อาจหาที่ว่างไปคิดเรื่องอื่น
ได้…..
นี่เป็นเรื่องธรรมดา เพราะยังไงควีนซามะก็เพิ่งเคยมีประสบการณ์แบบนี้เป็นหนที่
สองเองนี่นะ……
ภายใต้ฝ่ามือของวู่หยานที่ขยับไม่หยุด ทำให้เสียงสุดสยิวดังลอดออกมาจากริม
ฝีปากสีเชอร์รี่ไม่หยุดเช่นกัน เธอจะทำอะไรได้ก็เขาเล่นไม่หยุดแบบนี้ แค่หายใจ
ให้ทันยังยากเลย……
“เป็นไงควีนซามะรู้สึกดีไหม?”
ขณะที่ปากถามมือก็ไม่ได้หยุดนิ่ง เขาส่งยิ้มชั่วร้ายให้เธอ นี่เป็นโอกาสแรร์ที่นานที
จะเจอควีนซามะไร้หนทางสู้แบบนี้ ถ้าเขาไม่ได้ทำอะไรเลยเขาคงไม่ให้อภัยตัวเอง
แน่
มิซากิหน้าแดงก่ำราวดอกไม้ที่ผลิบานไปทั้งหน้า ต้องรู้ก่อนนะว่ามันไม่บ่อยนักที่
จะเห็นเธอหน้าแดง แต่ก็มีไอ้บ้าคนนึงได้เห็นไปหลายครั้งแล้ว……..
มิซากิไม่ตอบไม่ใช่เพราะไม่อยากแต่เป็นเพราะเธอไม่เหลือแรงจะพูด ตรงหน้าอก
ที่ไวต่อความรู้สึกของเธอมันได้ส่งกระแสไฟฟ้าเข้าไปช็อตข้างในตัวเธอไม่หยุด ทำ
ให้มิซากิเกร็งไปทั้งตัว ราวกับเป็นเชือกที่ถูกดึงจนสุดแล้วขอเพียงแค่ออกแรงอีก
นิดเธอก็จะพังทลายทันที
และวู่หยานก็เป็นแรงสุดท้ายที่ว่านั่น!
มือวู่หยานได้แอบเคลื่อนลงจากหน้าอกเธอผ่านหน้าท้องแล้วลงไปยัง……
“อ๊าย!”
สัมผัสได้ว่าจุดที่สำคัญที่สุดถูกบางอย่างลูบคล้ำไปทั่ว มิซากิลืมตาขึ้นทว่าภายใน
แววตาดวงดาวของเธอตอนนี้นั้นได้เต็มไปด้วยหมอกอันชุ่มชื้น นี่ทำให้วู่หยานที่
เห็นใจสั่นอย่างรุนแรง
ขยับปากไปประชิดใบหูมิซากิ แล้วพูดเสียงนุ่มว่า “ควีนซามะ ตาของเธอมันสวย
มากเลยนะ……”
ได้ยินนัยน์ตาดวงดาวของมิซากิก็เกิดอารมณ์ซับซ้อนขึ้น ในใจเธอรู้สึกมีความสุข
โดยไม่รู้ตัวเธอก็ถูกชักจูงให้คิดว่าเรื่องต่อจากนี้มันคงไม่น่ากลัวอย่างที่คิด….
อดีตของ โชคุโฮ มิซากิ นั่นไม่มีใครรู้ พ่อแม่เธอเป็นใคร ผ่านอะไรมาบ้าง อะไรที่
ทำให้เธอก้าวขึ้นมาเป็นเลเวล5ยืนอยู่เหนือผู้คนหลายแสนคนแบบนี้ แม้กระทั่งวู่
หยานก็…ไม่รู้…..
เธอได้สัมผัสกับความมืดอันไร้ที่สิ้นสุดของเมืองแห่งการศึกษาบวกกับพลังในการ
ควบคุมผู้อื่นทั้งหมดนี้ทำให้มั่นใจได้เลยว่าอดีตของเธอมันไม่ได้โรยด้วยกลีบ
กุหลาบแน่นอน
ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่นเลย เอาแค่ลูกตาแปลกที่มีดาวข้างในกับท่าทางแปลกๆของ
เธอที่มีต่อวู่หยาน(@เดาว่าน่าหมายถึงตาแดงๆของหยาน) ก็บอกได้แล้วว่าควีนซา
มะไม่ได้มีความทรงจำดีกับดวงตาคู่นี้ของตัวเลย……
ดังนั้นย้อนกลับไปครั้งแรกที่วู่หยานได้เจอมิซากิ เธอถึงมีท่าทีไม่ปกติพอเขาเอ่ยชม
ตาเธอไป…..
และในตอนนี้ได้มาพูดชมอีกครั้งมันจึงได้เข้าไปเติมเต็มหัวใจของมิซากิ เธอ
หลับตาลงอย่างแผ่วเบา จากนั้นแอ่นหน้าอกขึ้นไปทางวู่หยานด้วยตัวเองเป็นครั้ง
แรก
วู่หยานรู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่นี่ก็ไม่อาจขวางกั้นฝ่ามือของเขา
ไม่ให้เคลื่อนที่ได้……
ต้องพูดจริงๆว่าหน้าอกคู่นี้ของมิซากิมันนุ่มจริงๆยิ่งจับยิ่งมีความสุขทำวู่หยานจับ
ไม่หยุด การเคลื่อนไหวของเขาแต่ล่ะครั้งได้ทำให้ตัวมิซากิสั่น……
“…..อื้ก…..”
ทันใดนั้นมิซากิก็รู้สึกความสุขแปลกๆ เธอสัมผัสได้ว่าร่างกายตัวเองใกล้จะแตก
สลายยังไงยังงั้น มิซากิรีบยกมือขึ้นมาอุดปากตัวเองแต่มันก็ไม่สามารถป้องกัน
เสียงที่ดังออกมาจากปากเธอได้อยู่ดี…..
“Woo ~ ~ ~ Woo ~ ~ ~” (@ไม่รู้จะแปลเสียงครางแบบนี้ว่าไงดี55)
เสียงหอบหายใจหนักดังลอดออกมาจากง่ามนิ้วมือเธอ ความรู้สึกจากทั้งหน้าอก
และจากด้านล่าง ได้ทำให้หัวใจเธอเริ่มปั่นป่วนอย่างมาก
ด้วยความที่ไม่อาจทนความรู้สึกนี้และเสียงน่าอายของตัวเองได้ มิซากิจึงโผเข้าไป
คล้องคอวู่หยานแล้วจูบเขาด้วยตัวเอง!
วู่หยานเบิกตากว้างด้วยความไม่อยากเชื่อ มองใบหน้าอันงดงามของควีนซามะที่
ชิดหน้าตน ไม่อยากเชื่อก็เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเป็นฝ่ายโดนจูบก่อน!
เมื่อได้สติ วู่หยานก็แทบจะร้องออกมา ไอ้เขาก็คิดว่าตัวเองสยบมิซากิได้อยู่หมัด
แล้ว แต่ควีนก็ยังเป็นควีนอยู่วันยังค่ำจริงๆ ไม่ยอมโดนโจมตีอยู่ฝ่ายเดียว…….
แต่ทว่าวินาทีต่อมาวู่หยานก็โยนความคิดไร้สาระนี้ทิ้งออกไป เป็นเพราะตอนที่ลิ้น
ของเขาเข้าไปพันเกี่ยวกับลิ้นหอมกรุ่นของเธอ วู่หยานก็รู้สึกดีสุดยอด เข้าประกบ
ปากตัวเองเข้าไปชิดกว่าเดิมแล้วจูบดูดดื่มกับมิซากิ……
โชคุโฮ มิซากิ หน้าแดงไม่รู้เพราะอายหรือเพราะรู้สึกดี ไม่ว่าจะเพราะอะไรตัวเธอ
ในตอนนี้ก็ดูน่ารักมาก
ทั้งสองแลกเปลื่ยนน้ำลายของกันและกัน ลิ้นทั้งคู่พัวพันแนบชิดกัน ส่งผลให้ทั้ง
สองรู้สึกถึงความสุขอันมากมายมหาศาล โดยเฉพาะวู่หยานที่ติดลมกับลิ้นหอม
หวานเนียนนุ่มของเธอใหญ่ เขาส่งลิ้นเข้าไปโจมตีไม่หยุด
ทางมิซากิถึงจะรู้สึกต่างจากวู่หยาน แต่ก็ไม่ต่างมากนัก……
เธอไม่เคยคิดเลยว่าแค่จูบมันจะทำให้รู้สึกดีขนาดนี้ ครั้งก่อนที่สวนสนุกถึงจะเคย
จูบไปแล้วครั้ง แต่เป็นเพราะครั้งนั้นมันเป็นจูบแรกทำให้เธอเหลือสติไม่มากนักจึง
ไม่รู้รสชาติของจูบ…..
พอมาตอนนี้เธอมีสติดี ได้จูบอย่างเร้าร้อนกับวู่หยาน มิซากิถึงได้รู้ว่าการจูบมันมี
ความสุขอย่างงี้นี้เอง……
ก่อนหน้านี้ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงถึงจำเป็นต้องมีผู้ชายด้วย ถึงเธอจะเป็น
ผู้หญิงคนนึงเหมือนกัน แต่เธอก็เป็นควีนด้วย เธอจึงคิดว่าผู้ชายก็เป็นแค่ของเล่น
ในกำมือ
โชคุโฮ มิซากิ มีสิทธ์ที่จะพูดแบบนี้ เพราะเธอมี Mental Out!
ได้อ่านความคิดสกปรกของพวกผู้ชายทั้งหลายจึงยิ่งทำให้มิซากิเชื่อมั่นในความคิด
ของตน(ที่ว่าผู้ชายไม่จำเป็น)
ทว่าตอนนี้พอได้จูบดูดดื่มกับวู่หยาน มิซากิจึงเข้าใจว่าทำไมผู้หญิงถึงจำเป็นต้องมี
ผู้ชาย……
ความคิดของวู่หยาน เธอไม่สามารถดูได้ แต่ถ้าดูได้จริงๆในหัวของเขาคงเต็มไป
ด้วยความความคิดสกปรกไม่ต่างจากผู้ชายคนอื่นที่เธอดูถูกแน่!
แต่ว่าโลกเรามันก็วิเศษแบบนี้แหละ จากเดิมที่ดูถูกผู้ชาย ในเวลานี้ มิซากิก็คิดว่า
ถ้าผู้ชายที่มีความคิดสกปรกเป็นวู่หยาน เธอก็ยอมรับได้……..
ดังนั้นบางเวลาผู้หญิงก็ยากที่จะเข้าใจ พวกเธอสามารถตามืดบอดได้ ดังนั้นผู้หญิง
ถึงจำเป็นต้องได้รับความรักจากผู้ชายไงล่ะ…….
ไม่เว้นแม้แต่ โชคุโฮ มิซากิ
