Rise of the White Dragon การตื่นขึ้นของมังกรขาว - ตอนที่ 315

ตอนที่ 315: พวกเขายังคงอยู่

ทุกอย่างพร้อมแล้ว ผู้คนของตระกูลแวนสเตฟฟานได้รับการอพยพแล้ว

ลูเอน, อิงกริด, นอร่า และ เลเนอร์ เข้ามาเพื่อสวมใส่ชุดเกราะและอาวุธ

ออร่าของพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เมื่อมาถึงจุดนี้ ศัตรูภายนอกก็หยุดพัก

การที่พวกเขาสวมชุดเกราะและอพยพพวกแวมไพร์ ทําให้พวกเขามีความคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น

“เตรียมตัวให้พร้อม!” สเกเลตันกรีดร้อง เกราะธาตุน้ําของเธอสั่นสะเทือน เธอถือไม้เท้าร่ายมนตร์พร้อมที่จะโจมตีและสนับสนุนพวกเขา เธอเป็นสายซัพพอร์ตที่สามารถรักษาและให้บัฟได้

“ใช่ ดูเหมือนพวกมันพร้อมที่จะต่อต้านเรา อย่าปล่อยให้การป้องกันของคุณผิดพลาด” ชายร่างวัวกล่าวแม้จะดูเหมือนกล้ามเนื้อที่ไม่มีสมอง แต่ในความเป็นจริง เขาค่อนข้างฉลาด

“ชิ ชิ ชิ…” นอร่าส่ายหัว พวกเขาไม่ได้ยิน ในขณะที่บาเรียปิดอยู่ อย่างไรก็ตาม พวกเขาได้ยินต่างกันออกไป “พวกมันดูระมัดระวัง แต่พวกมันดูถูกเราต่ําไป”

เลเนอร์ยืนเคียงข้างแม่ของเธอ และกล่าวว่า “ไม่มากนัก เลวร้ายยิ่งกว่าความจริงที่ว่าพวกเขาอยู่กับกองทัพที่มีผู้ฝึกฝนน้อย”

นอกจากผู้ฝึกตนของศัตรูแล้ว ยังมีผู้ฝึกตนอย่างน้อย 10,000 คนที่อยู่ต่พกว่านักรบลําดับที่ 6

“ไม่มีอะไรอยากจะพูดเลยแฮะ” อิงกริดแสดงความไม่พอใจกับสิ่งนี้เช่นกัน

แม้แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ นอร่าก็ไม่ต้องการใช้คนของเธอต่อสู้กับผู้ฝึกตนที่อ่อนแอ ท้ายที่สุด… ถ้าเธอทําอย่างนั้น มันก็ไม่ต่างจากการโยนแกะเข้าไปในฝูงมังกร เนื่องจากการโจมตีใดๆจากนักรบระดับ 6 ย่อมทําให้พวกเขาเสียชีวิตไม่ว่าพวกเธอจะไม่สนใจเกี่ยวกับพวกเขาหรือพวกเขาประเมินพวกเธอต่ําเกินไป

“มนุษย์หมาป่า แม้ว่าพวกเขาจะดูใส่ใจฝูงสัตว์มาก แต่ก็เป็นคนที่น่ารังเกียจที่สุดที่ใช้กลุ่มที่อ่อนแอที่สุดในการต่อสู้และทําให้ศัตรูอ่อนแอลง” ลูเอนพูดด้วยความรังเกียจ “จากนั้นพวกเขาก็ยังใช้ข้ออ้างเดิมเพื่อแก้แค้นและขโมยทรัพยากรในบรรดาตระกูล มนุษย์หมาป่าเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจที่สุด”

นอร่าพยักหน้า ในบรรดาศัตรู ศัตรูระดับต่ําทั้งหมดเป็นมนุษย์หมาป่า สูงสุดเพียง 20% เท่านั้นที่เป็นตระกูลอื่นและเผ่าพันธุ์อื่นๆ

“ไม่เป็นไร” ดวงตาของอิงกริดเฉียบแหลมมาก “พวกเขายังคงเป็นศัตร”

“แน่นอน” นอร่ายิ้มเล็กน้อยราวกับม่านบังตา บาเรียเริ่มร่วงหล่น…

นัยน์ตาของลูเอนเปลี่ยนไปเป็นร่างที่เคร่งขรึม แต่ก็ยังแดงอยู่ อากาศสั่นสะเทือนรอบตัวเขา พลัง Qi ของเขาพุ่งสูงขึ้นจนสร้างคลื่นพลัง Qi รอบๆตัวเขาอย่างไรก็ตามไม่มั่นคงเหมือนทะเลสาบที่ยังคงไหลอยู่

ด้วยมือซ้ายชี้ไปในทิศทางของศัตรู ลูเอนพึมพําทันทีที่บาเรียหายไปอย่างสมบูรณ์ “Eternal Prison(เรือนจํานิจนิรันดร์)”

พลังงานที่สร้างจากต้นกําเนิดของเมฆปรากฏเป็นเธรดขนาด 5 มม. นับพันล้านแขนง ทําให้ไม่มีโอกาสหลบหนีศัตรูของพวกเขาพบว่าตัวเองติดอยู่ในเรือนจํานิจนิรันดร์

“นี่เป็นเรื่องใหม่” นอร่าแตะคางของเธอ

ศัตรูที่เขาพร้อมที่จะโจมตีต่างสับสน โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้นําของพวกเขา ดูเหมือนจะดีกว่าสําหรับพวกเขาอย่างไรก็ตามมันก็ทําให้พวกเขาไม่สบายใจเช่นกัน

“จักรพรรดิขาวจอมปลอมนี้กําลังทําอะไร” เควินขมวดคิ้ว เขามีความสับสนทําให้ใบหน้าของเขาหมองลงเล็กน้อย

แม้จะอยากตอบ แต่คนอื่นๆ กลับหาคําตอบไม่ได้ อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้น มันแปลกเกินไป…!

ใครจะสามารถทําสิ่งนั้นได้? จากมุมมองของพวกเขา แม้ว่าชายคนนั้นจะดูเหมือนจักรพรรดิขาวพวกเขาสัมผัสได้ถึงพลัง Qi ของเขาและไม่สนใจความเป็นไปได้ที่เขาจะเป็นจักรพรรดิขาวแม้ว่าจะแข็งแกร่งแต่จักรพรรดิขาวก็อยู่ในนักรบลําดับที่ 6 ที่มีพลัง Qi ไม่เหมือนกับคนที่อยู่ข้างหน้า

“พวกเขาดูสับสน แต่ก็ไม่สําคัญ” ลูเอนกล่าวด้วยน้ําเสียงที่เป็นกลาง ท่าทางของเขาเปลี่ยนไปด้วยมือทั้งสองข้างลงเขากํามือแน่นจากนั้นรัศมีของเขาก็มีโอกาสอีกครั้ง “มาเริ่มกันเลย”

พลัง Qj ของเขาเริ่มผสมผสานกับความแข็งแกร่งของร่างกายของเขา สีขาวและสีแดงผสมกันแรงกดดันที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้นซึ่งมาพบกับนักล่าตามธรรมชาติที่ข่มขู่ศัตรู

มนุษย์หมาป่ารู้สึกว่าผมทุกเส้นบนร่างกายของพวกเขายืนอยู่ที่ปลาย แม้ว่าพวกเขาจะแทบไม่รู้สึกกลัวเลยแต่ในขณะนั้นพวกเขารู้สึกว่าจากผู้ล่าพวกเขากลายเป็นเหยื่อ นัยน์ตาของลูเอนดูน่ากลัวส่วนใหญ่ถอยกลับขณะที่เหงื่อไหลอาบไปทั่วร่างกาย ความกลัวเพิ่มขึ้นทุกย่างก้าวที่ลูเอนทํา

ดวงตาของนอร่าเปลี่ยนไป ร่างกายของเธอสั่นสะท้านด้วยเหตุผลอื่นที่ไม่ใช่พวกเขา เธอรู้สึกตื่นเต้นมากกว่าที่เคย

ฮีฮี ดูสิ ลูเอน ฉันแค่ต้องการแสดงพลังของเขาสักหน่อย และทุกคนก็ตื่นตัวและหวาดกลัวอยู่แล้วความพอใจโดยไม่ต้องเป็นคนใหญ่คนโต… สิ่งที่นอร่าไม่เคยสัมผัสมาก่อนตั้งแต่ให้กําเนิดเลเนอร์รอยยิ้มของเธอเป ลี่ยนไปเล็กน้อย… ร่างกายของเธอกรีดร้องด้วยความปรารถนาสําหรับลูเอนแต่เธอต้องการเพียงแต่…

อิงกริดสังเกตเห็นปฏิกิริยาของนอร่า เธอถอนหายใจก่อนจะเตรียมตัว เธอก็ไม่ต่างจากนอร่าในบางแง่มุ อิงกริดยังรู้สึกตื่นเต้นและสดใสเมื่อเห็นวิธีการแสดงของลูเอน และผลกระทบที่เขามีต่อศัตรูเมื่อทราบถึงความรู้สึกของนอร่าที่มีต่อลูเอนแล้ว เธอก็ไม่โทษนอร่าที่ทําแบบนั้น

อิงกริดเขย่าหัวของเธอ พลางหยิบจากคอของเธอ ซึ่งกลายเป็นเคียวที่น่ากลัว กลิ่นเลือดโชยมาในอากาศ

“อืม นี่จะเป็นครั้งแรกที่ฉันสามารถใช้เคียวสุดที่รักของฉันได้อย่างเต็มที่” เธอยิ้มด้วยความรักอย่างไรก็ตามสิ่งนี้ทําให้ศัตรูระมัดระวังมากขึ้น

“ไม่ต้องกลัว!” สเกเลตันตะโกนขณะที่เขาสร้างนกฟีนิกซ์ที่ทําจากน้ํา “พวกเรามีมากกว่าโจมตีมันเลย!”

“รอวววววววว์!” ฟีนิกซ์น้ํากรีดร้องเหมือนสัตว์ป่า

มันเป็นเพียงเพื่อข่มขู่ศัตรู ความจริงที่ว่ามันไม่มีชีวิต การควบคุมจิตใจของสเกเลต้นเพียงเล็กน้อยที่ทําให้มันมีผล

ลูเอนยิ้มตอบ มังกรขาวตัวเล็กตัวหนึ่งออกมาจากร่างของเขา “ฮ่าๆ เจ้าจะใช้สิ่งนี้กับการโจมตีของข้ารี?”สเกเลตันมองลงมาเมื่อเห็นมังกรขาวตัวเล็กกําลังมุ่งหน้าไปยังฟีนิกซ์

ลูเอนไม่ตอบ สเกเลตันหงุดหงิดต่อการสงบนิ่งของลูเอน แต่แล้วเธอก็ส่งเสียงอึดฮัด เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ไม่ได้แสดงพลัง Qi สามารถต่อต้านการโจมตีของเธอได้

“เขาอ่อนแอขนาดนั้นเลยเหรอ?” ผู้นําศัตรูคนอื่นๆ เริ่มโล่งใจเมื่อเห็นสิ่งนี้

“ฆ่ามัน!!”

ในขณะที่ความมั่นใจของผู้อื่นทะยานขึ้น ถ้าก่อนหน้านี้พวกเขากลัวลูเอน ตอนนี้พวกเขาคิดเหมือนผู้นําว่ามันเป็นแค่ภาพลวงตาว่าเขาแข็งแกร่ง

“ความไม่รู้เป็นสิ่งที่ไม่ดี” อิงกริดกําเดียวของเธอแน่น พลางสะสมพลัง Qi จํานวนมากในเคียว เธอบิดร่างกายของเธอราวกับว่ามันไม่มีกระดูก จากนั้นเธอก็บิดร่างกายของเธอด้วยเคียวและพุ่งไปข้างหน้าเธอเหวี่ยงเร็วมาก!

เคียวที่หมุนได้ 100 รอบดูเหมือนลูกบอลเลือดที่หมุนไปเหมือนลูกบอล