Rise of the White Dragon การตื่นขึ้นของมังกรขาว - ตอนที่ 306

ตอนที่ 306: จุดจบจริงหรือ?

“เฮ้ อีเลียส” ในห้องนั่งเล่นคาธารีน่าจ้องมองไปที่เขา

“คือ?” ด้วยเหตุผลบางอย่าง เสียงของอีเลียสจึงฟังดูแข็งกระด้าง ทุกวันนี้คาธารีน่าดูเหมือนจะเจ้าอารมณ์มากกว่าปกติ

“ทําอะไรสักอย่างที่สิ” คาธารีน่ากล่าวออกมา “เล่าเรื่องตลกหรือเต้นรําอะไรก็ได้ เมืองนี้น่าเบื่อ ไม่มีอินเทอร์เน็ต ไม่มีโทรทัศน์ ผู้คนหดหู ชิชะ ฉันคิดได้แต่เรื่องแย่ ๆ ในเมืองนี้ฉันสาบานต่อพระเจ้าว่าเมื่อออกไปได้แล้วฉันจะไม่กลับมาเมืองนี้อีก!”

“เอาล่ะ ฉันจะพูดเรื่องตลกๆให้ฟัง” อีเลียสเกาศีรษะด้วยท่าทางงุ่มง่าม

“ดีๆ” คาธารีน่ายกนิ้วให้เขา เธอพูดและไม่คิดว่าเขาจะทําอยู่ดี

“โอเค งั้นฉันเริ่มเลยนะ” เขาพูดแล้วเปลี่ยนระดับเสียง “เจ้านาย ฉันต้องการขึ้นเงินเดือน โปรดทราบว่าฉันมีบริษัทอยู่ 3 แห่งที่หนุนหลังฉันอยู่”

อีเลียสเปลี่ยนเสียงเป็นเสียงที่ต่ํากว่า “ที่ไหน?”

เขากลับไปเลียนแบบเสียงแรก: “น้ํา แสง และโทรศัพท์!”

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ !” แม้ว่าจะไม่ตลกนัก แต่อาจเป็นเพราะเธอเบื่อมาก คาธารีน่า หัวเราะออกมามากมาย เธอยืนขึ้น และเดินไปหาอีเลียส พลางตบไหล่เขา 2-3 ครั้งด้วยมือที่อ่อนโยนของเธอแล้วพูดว่า “ฉันชอบนะฉันพอใจแล้ว”

“ขอบคุณ” อีเลียสพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เธอสวยมาก เมื่อเธอหัวเราะ ความคิดเหล่านั้นฝังลึกอยู่ในใจของเขา เธอเป็นน้องสาวของเพื่อนสนิทของเขา เขาไม่คิดว่ามันถูกต้องที่จะมีความคิดเช่นนั้นเกี่ยวกับเธอ

“ฉันรู้เรื่องตลกดีกว่านั้นอีก!” ไมอาระยกมือขึ้น

“เอ่อ เล่าให้เราฟังสิ” ความสนใจของทุกคนเพิ่มขึ้น เพราะไม่ใช่แค่คาธารีน่า เท่านั้นที่เบื่อ

“อะอิ่ม!” เธอกระแอมแล้วเริ่มนับ “ฉันสับสนหลังเลิกเรียนภาษาอังกฤษ ถ้า ‘carro’ หมายถึง “รถยนต์ และ “homen” หมายถึง ‘ผู้ชาย’ ป้าของฉัน Carmen จะกลายเป็นทรานฟอร์เมอร์หรือไม่

(เพิ่มเติม: carro = รถยนต์ และ homem = ผู้ชาย เป็นภาษาโปรตุเกส)

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!” เธอเป็นคนที่หัวเราะ เธอนอนราบกับพื้น หัวเราะหนักมากกับมุกของตัวเอง นั่นมันก็ไม่เลว แต่ทําไมเธอพูดเกินจริงถึงขนาดนั้น

ในโรงเก็บของในบราซิล ในรัฐเซียด โรงเก็บของถูกล้อมรอบด้วยกองกําลังผู้รับผิดชอบคือ โรเจอร์ริโอ เลวี คาร์โดโซ พ่อของอีเลียส

“ทุกคนที่อยู่บนพื้น ถ้าพวกคุณเคลื่อนไหวกะทันหัน เราจะยิง!”

ทหารติดอาวุธหนักพร้อมคันธนูอยู่ทุกด้านหนึ่งในนั้นพยายามจะวิ่งหนี หยิบลูกธนูเข้าที่กระดูกสันหลังแล้วล้มลงบนโต๊ะที่มีเลือดไหลเวียนอยู่มาก ผู้ที่พยายามหลบหนีมีความแข็งแกร่งของนักรบระดับ 2 ถึงกระนั้น ลูกธนูก็สามารถเจาะร่างกายของเขาได้ โรเจอร์ริโอไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้น การแสดงออกของเขายังคงเป็นกลางตามที่เขาสั่ง

ปัจจุบันเขามีออร่าของนายพลที่ผ่านการต่อสู้มา เมื่อความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้น ด้วยความช่วยเหลือส่วนใหญ่จากอีเลียส เขาก็เติบโตขึ้นและแข็งแกร่งขึ้น โดยมีความแข็งแกร่งใกล้เคียงกับนักรบอันดับที่ 4 และ ผู้คนในกองทัพต่างก็เป็นชนชั้นสูงที่อย่างน้อยก็อยู่ในนักรบอันดับที่ 2

ด้วยเหตุนี้ แรงกดดันที่พวกเขาสร้างให้กับชาวจีนในโกดังก็เหมือนกับการที่พวกเขากําลังสร้างระเบิด บางคนถึงกับรู้สึกเหมือนกําลังรดกางเกง และยังมีคนธรรมดาที่รู้เรื่องนั้น และเพราะแรงกดดัน พวกเขาจึงหมดสติ และมีฟองออกมาที่ปาก

หลังจากตรวจดูโกดังสินค้าให้ดีแล้ว โรเจอร์ริโอ เลวี คาร์โดโซก็บ่นว่า “สิ่งเหล่านี้เพียงพอที่จะสร้างความเสียหายให้กับประเทศ คนจีนพวกนี้ต้องบ้าแน่ๆ!” เขาหงุดหงิดภายในโรงเก็บที่มีระเบิดและยูเรเนียมอยู่มากมาย 

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาตั้งใจจะระเบิดสิ่งนี้ในบราซิลเป้าหมายอาจเป็นเกาะ ลูเอน แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น ลูเอนก็เป็นสัญลักษณ์ที่แสดงถึงบราซิลการต่อต้านก็ไม่ต่างจากการประกาศสงครามกับบราซิล

“อย่ายิง อย่ายิง” พวกเขาพูดเป็นภาษาจีน ถึงไม่มีล่ามก็รู้ได้ง่ายว่าเขาหมายถึงอะไร และพวกเขาก็ไม่กล้า แม้แต่จะกล้าใช้อาวุธปืนยิง คนเหล่านี้แค่มาเตรียมการเท่านั้น พวกเขาใช้ได้เพียงแต่ธนูที่ล้าสมัย

อย่างที่เห็น ณ เวลานั้นมันเป็นอาวุธที่ดีที่สุด และเช่นเดียวกับทหารที่ได้รับการฝึกฝน พวกเขายังได้รับการฝึกฝนให้ใช้ธนูด้วยหากสถานการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นความคิดนี้มาจากลูเอน

“ดีที่เขาให้เราฝึกสิ่งนี้ไว้” โรเจอร์ริโอะหัวเราะเล็กน้อย เมื่อนึกถึงเรื่องนี้

“จับพวกมันทั้งหมดไปไว้ในความดูแลอย่าลืมยาระงับประสาทและตราป้องกันคําสาป ผนึกกําลัง ยาแก้พิษ ฯลฯ พวกมันจะต้องถูกจับทั้งเป็น” นายพลโรเจอร์สั่ง

“ครับ!”

บางทีแม้แต่คนจีนที่อยู่เบื้องหลังการโจมตีครั้งนี้ก็ไม่รู้ด้วยซ้ําว่าในมือของบราซิลพวกเขามีวิธีการมากมายที่จะหลีกเลี่ยง หากพวกเขาถูกจับพวกเขาจะไม่สามารถฆ่าตัวตายได้

ข้อมูลที่ลูเอนได้ก้าวหน้ากว่ายุคปัจจุบันมาก เขาทํานายแต่ละขั้นตอนและป้องกันไม่ให้คนในยุคปัจจุบัน ต้องการฆ่าตัวตาย สําหรับคนอย่างโรเจอร์ริโอที่ไม่รู้ว่าลูเอนมีความทรงจําจากอนาคตเกือบพันปี เขาเป็น แค่อัจฉริยะที่ไม่มีตําแหน่งประธานาธิบดี

เรายังจําเป็นต้องรู้ว่านี่เป็นฐานเดียวของพวกเขาหรือไม่ แม้ว่าสิ่งเหล่านี้จะหายาก แต่ก็ไม่น่าเป็นไปได้มากที่จะมีฐานอื่นที่สร้างระเบิดขึ้น เขาทําทุกอย่างเพื่อความปลอดภัยดีกว่ามานั่งเสียใจทีหลัง

“ฉันเข้าใจดี ขอบคุณที่แจ้งให้ฉันรู้” ไมร่าวางสาย

“ใช่คุณลุงโรเจอร์ริโอไหม” ข้างๆ เธอสวมชุดเดรสลายดอกไม้สีชมพูขาวสวยคริสตินาถามด้วยน้ําเสียงที่อ่อนหวาน

ไมร่ายิ้มให้เธอแล้วพูดว่า “ใช่ เขาพาข่าวดีมาให้เรา”

“คนจีนเป็นแบบนี้ทุกคนหรือเปล่า” คริสตินาเดา

“ใช่ ถูกต้อง” ไมร่าลูบหัวแล้วพูดว่า “เดี๋ยวก่อน แม่จะอบคุกกี้ให้กิน ให้โมนิก้ากับริกกะให้รับรู้ด้วยนะจ๊ะ”

“ค่ะแม่” คริสตินาพูดด้วยรอยยิ้มสดใสก่อนจะจากไป

แม่.. ไมร่าส่งเสียงครวญคราง ในตอนแรก คริสตินายังคงมีการคั่นกลางบางอย่างเมื่อเธอเรียกหาไมร่า แต่วันนี้มันคล้ายกันมากกับวิธีที่ลูเอนและคาธารีน่าพูดกับเธอและนั่นทําให้เธอมีความสุขมาก…