Rise of the White Dragon การตื่นขึ้นของมังกรขาว - ตอนที่ 302

ตอนที่ 302: ยังติดอยู่ในเมือง

แม้ว่าเขาจะคิดว่าเธอสมควรตาย แต่เจ้าเมืองก็ยังรู้สึกเสียใจถอนหายใจด้วยความโกรธ และมุ่งไปที่มาควิสเธลอน ซึ่งถูกลูกน้องจับกุมตัวอยู่

“ไอ้บ้า หยุด…หยุด!” มาควิส เธลอนดิ้นรน ในขณะที่เขาคลานไปทางเจ้าเมืองและกรีดร้องด้วยเสียงสุดกําลังของเขา พลางทิ้งร่องรอยเลือดเป็นทางยาวเอาไว้

“ผัวะ!”

เจ้าเมืองตบหน้าเขาดังก้อง มาควิส เธลอนลอยขึ้นไปในอากาศ โดยหมุนรอบ 55 รอบก่อนที่จะชนเข้ากับผนัง

เกิดอะไรขึ้นเมื่อครู่นี้ เขาไม่เคยเห็นแม้แต่ตอนที่ฝ่ายตรงข้ามโจมตี!

ในเวลาต่อมา เจ้าเมืองถอดบางสิ่งออกจากวงแหวนจัดเก็บของเขาแล้วโยนมันต่อหน้าต่อตาอันมืดมนของมาควิสเธลอน

“อ๊ะๆๆๆ!” ในเวลาต่อมา เสียงกรีดร้องดังออกมาจาก มาควิส เธลอน มันดังขึ้นอีกหลังจากนั้นไม่นานเมื่อเจ้าเมืองหันไปทางลูกน้องคนหนึ่งเขากล่าวออกมาทันทีว่า “พาเขาไปที่คุกใต้ดินพร้อมกับศิลาแห่งคุกนรกเขาสมควรที่จะรับโทษถึงตายตราบเท่าที่เขาผ่านภาพลวงตาของการอยู่ในนรกจนถึงด่านสุดท้าย”

“ครับ!” หลังจากที่ผู้ใต้บังคับบัญชาสั่ง เขามองไปที่ศพของลูกสาวและถอนหายใจ แม้ว่าเขาจะโกรธแต่ก็ยังเป็นลูกสาวของเขา แต่เมื่อเขาจําได้ว่าเด็กผู้หญิงโง่คนนี้ฆ่าพี่สาวของเธอเอง เพราะผู้ชายคนหนึ่งเขาก็โกรธ อีกครั้งและจุดไฟสีฟ้าเผาเธอให้เป็นเถ้าถ่าน เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “นําขี้เถ้าของเธอไปเทลงในแม่น้ำ”

“พ่อคะ กินอะไรมาหรือยัง” เลนอร์ถามลูเอนพลางมองดูเธอและยิ้ม

“ยาอดอาหาร แค่ป้องกันไม่ให้คุณหัวเร็ว แต่มันไม่ได้หยุดความหิวเราได้” อิงกริดหยุดสิ่งที่เธอทําอยู่และพูดพลางมองดูลูเอน “ลูเอน ฉันจะทําของกินให้กิน คุณไม่ต้องกินยาอดอาหาร

ลูเอนยิ้ม “ดีมากแต่คุณควรทําไว้ทานเอง ผมยังไม่อยากอาหาร ผมไม่มีเวลาให้เสีย ทําและกินกันเลย”

หลังจากนั้น ลูเอนก็หลับตาลงอีกครั้งแม้ว่าจะเพิ่งออกไปไม่กี่ชั่วโมง แต่ก็เป็นเวลาหลายวันสําหรับพวกเขาการฝึกฝนของพวกเขานั้นคงที่โดยส่วนใหญ่เป็นการเสริมความแข็งแกร่งของรากฐาน

“เฮ้อ” อิงกริดมองที่เลเนอร์ และเธอพูดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย “ไม่ต้องไม่ยื้อหรอก เขาดื้อรั้นราวกับล่อเมื่อพูดถึงการฝึกฝน”

“เอ่อ…” เลเนอร์เดินไปหาอิงกริด และทั้งสองก็เริ่มกินข้าวโดยพูดถึงสิ่งที่พวกเขาได้เรียนรู้ในทุกวันนี้เป็นส่วนใหญ่ ในขณะที่หญิงสาวทั้ง 2 คนกําลังฝึกฝนขั้นตอนที่มีความคล้ายคลึงกันทั้งเลเนอร์และอิงกริดต่างก็มีระดับการฝึกฝนหลักการคล้ายคลึงกัน ในขณะที่เส้นทางแตกต่างกัน บางสิ่งก็ไร้ประโยชน์ที่จะพูดถึงเช่นหลักการต้นกําเนิด แต่ถึงแม้ว่าส่วนใหญ่จะไร้ประโยชน์แต่บางสิ่งก็มีประโยชน์

“เทคนิคนี้ – Path of Blood น่าสนใจและทรงพลังมาก” อิงกริดสูดอากาศหนึ่งครั้งและถอนหายใจเมื่อเธอเห็นการสาธิตเทคนิคนี้เธอชอบมันมากหลักการของเทคนิคนี้คือการสร้างเส้นทางสายเลือดแน่นอนว่าไม่ใช่ถนนแต่เป็นทางสายเลือดที่สามารถใช้โจมตีและป้องกันได้หลากหลายวิธีตัวอย่างเช่น

1. เลือดจะร้อนกว่าแมกม่าจากภูเขาไฟ

2. เลือดสามารถเข้าใกล้จุดศูนย์กลางได้มากขึ้น

3. เลือดสามารถโจมตีได้ ในขณะที่ยังเชื่อมต่อกับศัตรู

4. แม้แต่ในขอบเขตการต่อสู้ เลือดสามารถสร้างเส้นทางของมันเองได้

5. ไม่ต่างจากข้อ 4 มันสร้างด้วยการจ่ายพลังมานาเพียงครั้งเดียว

6. ในขั้นตอนนี้ คุณสามารถสร้างร่างโคลนได้ ยิ่งมีความเข้าใจเส้นทางของเลือดมากเท่าใด ร่างโคลนก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น

“ฉันจะลองฝึกต่อ” เลเนอร์กล่าว

“ลองมาคุยเรื่องนี้กันไหม” อิงกริดถูกมองว่าเป็นเทคนิคที่สําคัญของตระกูลแวน สเตฟฟาน เธอชอบเลเนอร์มากและไม่ต้องการให้เธอมีปัญหา

“ถ้าเป็นเมื่อก่อน อาจเป็นปัญหา เพราะเทคนิคนี้เป็นสิ่งที่คนรุ่นหลัง ๆ สร้างขึ้นหลังจากกลุ่มของฉันไปถึงจุดที่มันเป็นในทุกวันนี้ แต่ตอนนี้พวกเจ้าเมืองถูกแม่ของฉันฆ่า ไม่เป็นไรหรอก” เลเนอร์กล่าว เธอดื่มน้ำผลไม้ในขณะที่เธอกลับมากินขนมปังอย่างสงบ

“ฉันเข้าใจ” อิงกริดยิ้ม “ขอบคุณ นี่เป็นความช่วยเหลือที่ยิ่งใหญ่สําหรับฉัน”

“อืม” เลเนอร์พยักหน้า ดังนั้นเธอจึงอธิบายเกี่ยวกับเทคนิคนี้ต่อไปนั่นคือเทคนิคเส้นทางสายเลือด

“เอาล่ะ ฉันจะบอกเธอในสิ่งที่เรียนรู้ ส่วนใหญ่มาจากพ่อของเธอ ในขณะที่คนอื่นๆ มาจากมรดกตกทอดนั่นคือสิ่งที่ฉันจะพูดถึงก่อนหน้านี้” อิงกริดเริ่มพูดถึงประสบการณ์ที่เธอได้รับเมื่อเธอได้รับมรดกในลึกลับดินแดนที่ ซ่อนอยู่

“เรายังถูกขังอยู่ในเมืองนี้” คาธารีน่าถอนหายใจด้วยความเสียใจหากเป็นวันธรรมดา คงไม่เลวร้ายนักอย่าง ไรก็ตาม อากาศในเมืองนี้หนักมากในทุกวันนี้ แม้จะเดินไปมาก็ยังรู้สึกปวดใจ

คริสติโน่ที่กลับมาพร้อมข้อมูลกล่าวว่า “ขณะนี้ยังไม่มีใครถูกฆ่าตาย ในขณะที่เมืองยังคงถูกล็อคอยู่ผมเห็นว่าเจ้าเมืองและอีก 2-3 คนถูกทิ้งไว้ที่ทางลับ”

“ดูเหมือนเราจะออกไปไม่ได้ในเร็วๆ นี้” อีเลียสวางมือบนคางแล้วพูดว่า “ถ้าเขาออกไป แสดงว่าผู้ร้ายอยู่ข้างนอก”

“ถ้าอย่างนั้นเขาอาจจะเอาบาเรียโง่ๆนั่นออกไปก็ได้!” นันดาพูดเสียงดัง

“งั้นอาจเป็นเพราะอย่างอื่นก็ได้” อีเลียสกล่าว “บุคคลที่เขาสังหารอยู่ในเมืองและญาติที่อื่น เจ้าเมืองอาจต้องการสังหารครอบครัวของผู้กระทําความผิดเพื่อแก้แค้น และเพื่อให้บรรลุสิ่งนี้เขาไม่สามารถเตือนผู้กระทําความผิดได้”

“นั่นอาจเป็นจริง แต่อาจเป็นเพราะ อีกเหตุผลหนึ่งด้วย” คาธารีน่ากล่าวว่า

“อาจเป็นได้ว่าผู้กระทําผิดหนีไปแล้ว เพื่อไม่ให้พบว่าเจ้าเมืองรู้ว่าตนเป็นผู้กระทําความผิดและอยู่ข้างนอกเขาจึงทรงปล่อยให้บาเรียทํางานอยู่”

“ไม่ว่าในกรณีใด ฉันแค่อยากออกไปจากเมืองที่ตกต่ํานี้” เอสเคียลกล่าวว่า “สมาชิกที่เหลือของกลุ่มอีเลียสสค็อตตกลงกันแล้ว”