Rise of the White Dragon การตื่นขึ้นของมังกรขาว - ตอนที่ 293

ตอนที่ 293: คําขอของริกกะตัวน้อย

ลูเอนลืมตาตื่นขึ้นในเช้าวันถัดมาโดยที่ดวงอาทิตย์ดูอุ่นขึ้นกว่าปกติโดยไม่รู้ตัว

เขาใช้พลัง Qi เพื่อทําให้อุณหภูมิภายในห้องอุ่นขึ้น เขาจูบใบหน้าที่สวยงามของเจ้าหญิงนิทราแล้วลุกจากเตียง

หลังจากไปเข้าห้องน้ําและทําทุกอย่างที่จําเป็นแล้ว ลูเอนก็กลับมาแก้ผ้าไปที่ห้องนอน

เมื่อเปิดตู้เสื้อผ้า ลูเอนคว้าเสื้อเชิ้ตกระดุมสีน้ําเงิน กางเกงยีนส์ และรองเท้าผ้าใบ จอร์โจอาร์มานีสีดําจากรุ่นใหม่และออกจากห้องโดยปล่อยให้อิงกริดพักผ่อน

“พ่อ!” ทันทีที่เขาเดินลงไปที่ห้องโถง เขาก็เห็นสิ่งมีชีวิตที่สวยงามที่สุดในโลก

ริกกะตัวน้อยวิ่งเข้ามาหาเขาด้วยก้วยาวๆ และกระโดดเข้าไปในอ้อมแขนของเขา

จูบใบหน้าเล็กๆ ที่น่ารักของเธอ เขาพูด “อรุณสวัสดิ์ สมบัติตัวน้อย”

“อรุณสวัสดิ์ค่ะพ่อ ฮิฮิง” เธอพูดพร้อมกับหัวเราะคิกคักในตอนท้าย แก้มสวยของเธอเกิดลักยิ้มน่ารัก 2 ข้างและการหัวเราะคิกคักของเธอก็ดีกว่าเสียงกริ่งที่เคาะประตูในฤดูร้อน

“คุณปู่คุณตื่นหรือยัง” ลูเอนอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน ขณะที่เดินไปที่ชั้น 1

“ใช่ คุณย่าไมร่ากับคุณยายอแมนด้ากําลังเตรียมของให้เรากิน” เธอดูดีใจเมื่อพูดแบบนั้นไม่ใช่ว่าเธอไม่มีความสุขมาก่อนแต่คนเดียวที่เธอติดต่อด้วยคือแม่ของเธอ

“คือ พ่อขอตัวก่อนนะ” ลูเอนยิ้มให้เธอ

“หนูด้วย” ริกกะน้อยหัวเราะคิกคัก ขณะยิ้ม

เมื่อพวกเขามาถึงครัว ลูเอนเห็นว่าแม่และแม่สามียังเตรียมอาหารเช้อยู่ จึงเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นกับกกะน้อย

“ป๋า ป๋า รออยู่ที่นี่ ทันทีที่หนูเรียก พ่อต้องมา ตกลงไหม” ริกกะตัวน้อยดูจริงจัง เมื่อเธอพูดแบบนี้

“ตกลง” แม้จะไม่รู้ว่าเจ้าสัตว์น่ารักตัวนี้กําลังวางแผนอะไรอยู่ เขาก็ยินดีรับไว้

“ฮิฮิง”หัวเราะคิกคักเมื่อเห็นลูเอนยืนยัน เธอจึงวิ่งไปที่ประตู

วินาทีต่อมา ลูเอนได้ยิน “พ่อ มาเถอะ”

ลูเอนไปและเห็นเธอยืนอยู่หน้าประตูหน้าคฤหาสน์

ริกกะตัวน้อยรู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย คลุกคลีกับชุดสีชมพูสวย ๆ ที่เธอสวมอยู่ ด้วยทรงผมทรงเจ้าหญิงผมของเธอเป็นมงกุฏแบบถักเปียด้านหลังเธอเป็นเจ้าหญิงน้อยน่ารัก

ทันใดนั้น เธอเริ่มออกแบบท่าเต้น พลางเต้นรํา จากนั้นริกกะตัวน้อยก็เริ่มร้องเพลง “ในตอนที่พ่อเรียกหนูว่าสมบัติ หนูก็รอพ่ออยู่ที่ประตูบ้านแล้วและก็ได้รับหนูมาเลี้ยง”

ในท้ายที่สุด เธอพูดด้วยน้ําเสียงที่นุ่มนวลและไพเราะที่สุดที่ลูเอนเคยได้ยินเด็กพูด “พ่อจะรับเลี้ยงหนูไหม”

“สวรรค์!” ลูเอนโอบเธอไว้ในอ้อมแขนและจูบเธอเล็กน้อยที่แก้ม จากนั้นเขาก็พูดด้วยรอยยิ้มทั้งที่น้ําตาที่ไหลออกมาเล็กน้อยที่สุด”พ่อจะรับเลี้ยงหนูแน่นอนพ่อจะรับเลี้ยง!”

“ฮิฮิง” ริกกะตัวน้อยจบลงด้วยการหัวเราะคิกคักแบบคลาสสิกของเธอ ขณะที่ลูเอนและริกกะตัวน้อยกําลังมีช่วงเวลาที่มีความสุขกันคาธารีน่าก็ตัวสั่นด้วยความตื่นเต้น เธอได้ยินริกกะตัวน้อยขอให้ลูเอนรอและให้เธอเรียกหาเขาคาธารีน่าต้องการถ่ายทําฉากทั้งหมดแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น… ผลที่ได้คือทําได้ดีกว่าที่เธอคาดไว้พันเท่า!

“ฉันต้องแสดงให้ทุกคนเห็น! ฉากน่ารักนี้ไม่ควรพลาด จําเป็นต้องทําสําเนาหลายชุดและดูอย่างน้อยเดือนละครั้งคาธารีน่าคิด

ลูเอนและแม้แต่ริกกะตัวน้อยก็สังเกตเห็นคาธารีน่าอยู่ที่บันได แต่ไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะถ่ายทําวีดีโออยู่

ไม่มีทางที่ลูเอน จะอารมณ์เสียกับมันได้ และที่จริงแล้ว เขาต้องการปรบมือให้พี่สาวที่คิดอย่างรวดเร็วในการถ่ายทําฉากทั้งหมด พวกเขาต้องการให้บันทึกนี้ดูในภายหลัง

เมื่อทุกคนตื่นขึ้นและเริ่มรับประทานอาหารเช้า คาธารีน่าได้นําวิดีโอที่เธอบันทึกไว้มาให้ทุกคนได้ดู

ริกกะตัวน้อยไม่ได้เขินอายแม้แต่น้อย และเธอยังร้องเพลงตาม “รับหนูหน่อย รับหนูทีม”

ทุกคนหัวเราะด้วยความชื่นชมยินดี เมื่อได้ยินเธอร้องเพลง แม่ของสาวๆในบ้านจับจ้องอยู่ที่ริกกะตัวน้อยพลางอยากจะรับเธอไปเลี้ยงสวรรค์เธอน่ารักมากในวิดีโอที่พวกเธอเดิมพันเงินทั้งหมดของพวกเธอที่แม้แต่คนที่ไม่ชอบเด็กก็ไม่สามารถต้านทานความน่ารักดังกล่าวได้

จู่ๆ ลูเอนก็พูดขึ้นว่า “อิงกริด ไปจดทะเบียนกับริกกะตัวน้อยกันเถอะ”

“… ตกลง” อิงกริดยิ้ม ดูเหมือนริกกะตัวน้อยจะมีอิทธิพลต่อเขามากนะ… เธอคิด

แน่นอน ลูเอนมักเป็นกลาง ดังนั้นเขาจึงมองไปที่เลเนอร์ และพูดว่า “มันค่อนข้างแปลกที่จะทําสิ่งนี้บนโลกแต่เราสามารถมองข้ามขั้นตอนและลงทะเบียนเธอเป็นลูกสาวของฉันได้”

“มันไม่จําเป็น” แม้จะซาบซึ้งเล็กน้อย เลนอร์ก็ยิ้ม “แม่ได้จดทะเบียนหนูเป็นลูกสาวของพ่อแล้วดูสิ”

เธอส่ง ID ให้เขา แต่มันแตกต่างจากที่มีอยู่บนโลก นี่เป็นสิ่งที่เป็นเทคโนโลยี และเมื่อเขาคลิกที่ชื่อดิจิทัลของลูเอนภาพโฮโลแกรมของเขาก็ปรากฏขึ้นเหนือการ์ด

สิ่งนี้ทําให้คนรอบข้างประหลาดใจอย่างมาก นั่นเป็นเพราะว่าลเอน ที่ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าปรากฏตัวในรูปแบบโฮโลแกรมทําให้ทุกคนประหลาดใจ

คุณสมบัติบางอย่างแตกต่างกันเล็กน้อย เนื่องจากเป็นลูเอน อายุเกือบพันปี

ไมร่าตัวสั่นเล็กน้อย เธอรู้สึกอยากจะร้องไห้ด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่ในที่สุดเธอก็ควบคุมตัวเองได้

ดวงตาของอิงกริดเป็นประกาย เมื่อคิดถึงนอร่า “ไม่น่าแปลกใจเลยที่แม้จะผ่านไปหลายศตวรรษเธอยังรักลูเอน

ออร่าของลูเอนสามารถสัมผัสได้จากโฮโลแกรม และมันก็แข็งแกร่ง เต็มไปด้วยคุณธรรมแม้กระทั่งวีรบุรุษให้ความรู้สึกปลอดภัยเพียงแค่มองไปที่เขา

อิงกริดเริ่มเห็นอกเห็นใจนอร่า แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอเต็มใจที่จะเลิกกับลูอัน

อิงกริดสั่นศีรษะหยุดคิดถึงนอร่า

นั่งบนโซฟาในห้องนั่งเล่น ดูหนัง ริกกะตัวน้อยนั่งอยู่บนตักของอิงกริด โดยให้ลูเอนอยู่ทางซ้ายจากนั้นกกะน้อยก็เอนตัวไปทางเขาและพึมพํา “พ่อขอบคุณสําหรับเมื่อวาน”

“ด้วยความยินดี” ลูเอนลูบหัวเธอเบาๆ เพื่อไม่ให้ทรงผมของเธอเสียเขาเข้าใจทันทีว่าเธอกําลังพูดถึงการหยุดการโจมตีที่เธอปล่อยไปป้องกันไม่ให้เธอฆ่าคนที่อยู่บนเรือลอยน้ําริกกะน้อยหลับตาลงขณะเพลิดเพลินกับความรักที่ได้รับจากลูเอน