Rise of the White Dragon การตื่นขึ้นของมังกรขาว - ตอนที่ 288

ตอนที่ 288: ความลับของนางฟ้า

ริกกะตัวน้อยดูประหลาดใจ เมื่อเธอออกจากหอคอย ความหนาแน่นของพลัง Qi นั้นสูงกว่าบางพื้นที่ของชั้นที่ 50 ของหอคอย สิ่งนี้ไม่สมเหตุสมผลสําหรับเธอที่เคยได้ยินเกี่ยวกับโลกมาก่อน และรู้ว่ามันเป็นดาวเคราะห์ที่กําลังพัฒนาในยุคดึกดําบรรพ์ แต่จู่ๆเธอก็มองไปที่ลูเอนและคิดอะไรบางอย่าง

ทันทีที่ริกกะน้อยมาถึงลูเอนก็ประหลาดใจกับสิ่งที่เห็น นั่นทําให้อิงกริดประหลาดใจเช่นกัน เหล่านางฟ้าเดินเข้ามาหาโดยไม่ทราบสาเหตุ จากนั้นก็หยุด ขณะที่พวกเขาเข้าใกล้ จากนั้นก็เริ่มล้อมริกกะตัวน้อย

“ว้าว พวกเธอเป็นนางฟ้า สวยจัง” ริกกะน้อยประหลาดใจ

ลูเอนและอิงกริดคุยกันเรื่องนางฟ้าแต่บอกว่าการได้ใกล้ชิดกับนางฟ้านั้นยากเพียงใด อย่างไรก็ตาม พวกเขาเข้าหาด้วยความเต็มใจ ริกกะตัวน้อยรู้สึกโชคดีมาก นางฟ้าธาตุลมบางคนทําให้ผมและเสื้อผ้าของพวกเขาพลิวไหวราวกับคลื่นทะเล

นั่นคือตอนที่คาธารีน่าเดินออกจากประตูคฤหาสน์ คาธารีน่าสวมชุดเดรสเอวสูงสีขาว สื่อถึงความรู้สึกของหญิงสาวที่สวยมาก

เมื่อมองไปทางเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เธอรู้สึกแปลก ๆ ลูกสาวอีกคนเหรอ เธออดไม่ได้ที่จะคิด ในไม่ช้าเธอก็หัวเราะแปลก ๆ กับตัวเองอย่างสงสัยว่า เป็นไปไม่ได้… ใช่ไหม

เมื่อเห็นคาธารีน่าแล้ว อิงกริดก็หยุดมองพวกนางฟ้าไปครู่หนึ่ง “สวัสดี น้องสะใภ้

“สวัสดี…” คาธารีน่า ทักทายด้วยรอยยิ้มแปลก ๆ จากนั้นเธอก็มองไปที่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่รายล้อมไปด้วยนางฟ้า

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร” คาธารีน่าไม่สามารถระงับความอยากรู้ของเธอได้ ลูเอนถอนหายใจ จากนั้นเขาก็พูดกับเธอ ในขณะที่ริกกะน้อยกําลังฟังซ่านโดยเหล่านางฟ้า

“นี่เธอไม่ได้สังเกตเลยเหรอว่าเด็กคนนี้ดูเหมือนเธอมากแค่ไหน”

ประโยคสั้นๆ นั้นก็เพียงพอแล้วที่ คาธารีน่าจะปล่อยให้จิตใจของเธอฟังซ่าน เธอช็อก! เธอเอามือปิดปากไว้ น้ําตาจะร่วง เธอถามด้วยน้ําเสียงสั่นเครือว่า “นั่นลูกสาวฉันเหรอ”

“ปั้ด ฮะฮะฮะฮะ!” ลูเอนหัวเราะออกมาดังลั่น เมื่อเห็นว่าเธอกําลังพ่นแก้มด้วยความโกรธ ขณะที่ร่ายมนต์ผ้าเพื่อโจมตีเขา ลูเอนก็สูดหายใจเข้าลึกๆ และหยุดหัวเราะ แล้วพูดว่า “ไม่ เธอไม่ใช่”

คาธารีน่าก้าวเข้ามาหาเขาและเริ่มทุบตีเขาด้วยหมัดของเธอ “ไอ้พี่บ้า ไอ้สารเลว ไอ้บ้าเอ๊ย! พี่หลอกฉัน ไอ้บ้า ไอ้บ้า!”

ลูเอนหัวเราะคิกคัก ถอยกลับไปในขณะที่ปล่อยให้คาธารีน่าตีเขา อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้ทําร้ายเขาเลย มันดูเหมือนยุงกัดเล็กๆน้อยๆเท่านั้น

คาธารีน่าไม่ใช่คนโง่ หลังจากที่เธอสงบลง เธอก็ตระหนักว่าทั้งหมดนี้ช่างไร้ประโยชน์ แขนของลูเอนนั้นแข็งกว่ากําแพงคอนกรีต ดูเหมือนจะไม่ได้รับผลกระทบแม้แต่น้อยจากการชกที่เธอให้เขา

“กรณีนี้มันร้ายแรง” ลูเอนจูงมือเธอ ขณะที่เขาอยู่ห่างจากริกกะน้อยและอิงกริดมากพอ เขาพูดเบามาก เพียงเพื่อให้คาธารีน่าได้ยินเท่านั้น “เธอชื่อริกกะ เธอเป็นลูกสาวของโมนิก้าจากชาติที่แล้ว… เธอสับสนหรือแกล้งทําเป็นคิดว่าอิงกริดเป็นแม่ของเธอ สําหรับตอนนี้อิงกริดกําลังทําตัวเป็นแม่ แต่เราตั้งใจจะรับเธอไปเลี้ยง”

คาธารีน่าเงียบ เธอมองดูริกกะตัวน้อยและนึกถึงโมนิก้าคนปัจจุบันที่ดูมีอายุ 12 ปี

“ตอนนี้ที่พี่พูด แม้ว่าสีของตาและผมจะต่างกัน แต่มันก็เหมือนคอสเพลย์เป็นโมนิก้าจริงๆ..” คาธารีน่าถอนหายใจ

เมื่อคิดอย่างใจเย็น เด็กสาวคนนี้จะเป็นลูกสาวของเธอเองไม่ได้แล้ว เธอไม่เคยคิดเรื่องนี้มากมาก่อน แต่เธอรู้ว่าเธอตายไปแล้ว ตอนที่ยังเด็กเกินไปบนโลกก่อนหน้านี้ เธอไม่ต้องการถามลูเอนมากนักเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เธอคิดว่าเธอไม่มีโอกาสได้เข้าไปในหอคอยในชีวิตก่อนหน้านี้

“อย่าปล่อยให้จิตคิดฟุ้งซ่าน” ลูเอนกล่าว เมื่อได้รับความสนใจจากเธอ เขาเสริมว่า “ฉันแค่มารายงานสถานการณ์ แต่ว่าฉันจะบอกเรื่องนี้กับอแมนด้าได้อย่างไร เธอไม่รู้ว่าพวกเราย้อนเวลากลับไปในอดีต ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะอธิบายเรื่องนี้กับเธอ”

“จริงสิ…” ลูเอนลืมไปว่า หลังจากหยุดไปนาน เขาพูด “บอกเธอเกี่ยวกับการดํารงอยู่ของริกกะและเธอเป็นลูกสาวของโมนิก้า แต่เพื่อให้เธอเข้าใจมากขึ้น อิงกริดกับฉันจะอธิบายให้ฟังในภายหลัง เธอช่วยได้ไหม”

“โอเค ฉันเข้าใจ” คาธารีน่าพยักหน้า

หลังจากคาธารีน่ากลับมา ลูเอนก็มองย้อนกลับไปที่ริกกะด้วยความอยากรู้ ความจริงที่ว่านางฟ้าติดอยู่กับเธอมากผิดปกติ เมื่อเขาเข้าไปใกล้ เขาเห็นเหล่านางฟ้าหัวเราะและพูดคุยกันเองขณะที่พวกเขาวนรอบริกกะตัวน้อย แม้แต่ถามคําถาม 2-3 ข้อและหอมแก้มริกกะเล็กน้อย

แต่อิงกริดและลูเอนไม่ให้อภัยบางสิ่งที่นางฟ้ากล่าวว่า “เธอเป็นหนึ่งในผู้ที่ได้รับเลือก”

ในไม่ช้า นางฟ้าคนอื่นๆ ก็ปิดปากนางฟ้าที่พูดแบบนี้ เห็นได้ชัดว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ควรพูด ลูเอน มองไปทางพวกนางฟ้า และพวกเขาก็มองออกไป เหล่านางฟ้ารู้ว่าลูเอน ไม่ใช่มนุษย์ที่ไม่ดีสําหรับพวกเธอ และเชื่อใจเขาในระดับหนึ่ง อย่างไรก็ตาม สิ่งที่พวกเขาเก็บเป็นความลับเป็นสิ่งที่ไม่ควรพูดถึง

นางฟ้าสีน้ําเงิน เสียงเบาและนุ่มนวล มองไปที่อิงกริดและลูเอน จากนั้นเธอก็พูดว่า “อย่าถามเราเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย” เธอโค้งคํานับ

“…มันจะไม่เป็นอันตรายต่อริกกะน้อยเหรอ?” ลูเอนถามขึ้น ริกกะน้อยที่ได้ยินวิธีที่ลูเอนเรียกเธอด้วยมุ่ยชอบให้เรียกเขาว่า สมบัติ

“เปล่า เปล่า มันเป็นเรื่องที่ดีมาก” นางฟ้าคนหนึ่งกล่าว

“ตกลง” ลูเอนตกลง เมื่อได้ยินเรื่องนี้ นางฟ้าไม่ได้โกหก ได้ยินเช่นนั้นก็เพียงพอที่จะทําให้เขาสบายใจ

แน่นอนว่าการรู้เรื่องนี้สามารถก่อให้เกิดประโยชน์ได้ เช่น การได้รู้ความลับของนางฟ้า ซึ่งเป็นที่ต้องการอย่างมาก อย่างไรก็ตาม ในปัจจุบันไม่มีทรัพยากรสําหรับเขาและครอบครัวไม่เพียงพอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการมาเยือนที่เขาได้พาไปยังความพินาศของราชามรกต

ในเวลาเดียวกัน อแมนด้าก็ปรากฏตัวขึ้นที่ทางเข้าประตู ดวงตาของเธอมีน้ํามูกไหล ขณะที่เธอมองไปในทิศทางของริกกะน้อย

ผู้นําของเผ่าพันธุ์ต่างๆ เข้าร่วมในเครือข่ายเสมือนจริงที่จัดตั้งขึ้นโดยการแข่งขันฟอลส์

“มันวิเศษมากที่พวกเขาได้รับการสนับสนุนจากการแข่งขันฟอลส์” ผู้นําของแวมไพร์กล่าวโดยไม่ได้เปลี่ยนรูปลักษณ์ของเขาด้วยซ้ํา ความเย่อหยิ่งของเขาไม่ยอมให้เขาทําอะไรแบบนั้น

มีความคล้ายคลึงกับมนุษย์อย่างมากในหลาย ๆ ด้าน สิ่งเดียวที่สร้างความแตกต่างให้กับพวกเขาทั้งหมดนั้นก็คือสีผิวของพวกเขา คือ สีเขียวหญ้า สีฟ้าน้ําทะเล และชนชั้นสูงในหมู่พวกเขาอาจมีสีทอง

ฤดูใบไม้ร่วงสีทองเป็นหนึ่งในเผ่าพันธุ์ที่รวมตัวกัน เขาพูดด้วยน้ําเสียงเย่อหยิ่ง “ฉันแค่ไม่ชอบให้มนุษย์อยู่ในอํานาจ เผ่าพันธุ์ที่ด้อยกว่าอย่างพวกเขาไม่สมควรที่จะอยู่เหนือเผ่าพันธุ์ของฉัน!”