Rise of the White Dragon การตื่นขึ้นของมังกรขาว - ตอนที่ 284

ตอนที่ 284: ริกกะหิว

แม้จะเป็นเซอร์ไพรส์ อิงกริดก็ไม่ตื่นตระหนก…ท้ายที่สุดเธอก็ย้อนเวลากลับมาเช่นกันจะเกิดอะไรขึ้นถ้ากรณีของเธอคล้ายกับของลูเอนและที่จริงแล้วเป็นลูกสาวของเธอล่ะ? ให้ตายสิเธอสับสนมากความเป็นไปได้ด้วย

นอร่ายิ้มอย่างมีความสุขถ้าเป็นเช่นนั้นบางทีเธออาจยังมีโอกาสท้ายที่สุดแล้วกรณีของอิงกริดก็คล้ายกับของเธอในทางหนึ่งแล้วอิงกริดมีสิทธิ์อะไรมาตัดสินเธอ นอกจากนี้ถ้านี่คือลูกสาวของอิงกริดเห็นได้ชัดว่าไม่เกี่ยวข้องกับลูเอน

ลูเอนเห็นความลําบากใจของอิงกริดจึงกอดเธอ “ไม่เป็นไร” นั่นคือทั้งหมดที่เธอต้องการได้ยินมากที่สุดความไม่สบายใจของเธอก็สงบลง

ถ้าเขายอมรับนั่นคือสิ่งที่สําคัญเธอคิดแต่ยิ่งเธอมองดูริกกะน้อยยิ่งอิงกริดนึกถึงน้องสาวของเธอ

อาจจะแค่บางที…เธอพึมพําในใจหลังจากที่พวกเขาสงบลงอิงกริดก็ย่อตัวลงไปถึงระดับของริกกะน้อยแล้วถามอย่างอ่อนโยน“ริกกะแม่ของ

“แม่ คือแม่…” เธอเอานิ้วแตะปากอย่างสับสนแต่แล้วเสริมว่า”หลายคนเรียกว่าแม่จักรพรรดินีโมนิก้าหรือจักรพรรดินีแห่งราตรี”

“ฉันรู้แล้ว!“อิงกริดโล่งใจ แม้จะผิดหวังเล็กน้อยการมีลูกสาวที่น่ารักขนาดนี้คงไม่แย่ขนาดนั้นหรอกโดยเฉพาะกับความยินยอมของลูเอนโดยเฉพาะเมื่อเห็นว่าเขายังมองเธออยู่ด้วยสายตาที่มองด้วยความรักเหมือนเดิมตอนนี้เธอรู้ว่าผู้หญิงคนนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับน้องสาวของเธอเธอรู้สึกตื่นเต้นมากยิ่งขึ้นที่รู้ว่าแม้เด็กคนนี้จะเป็นลูกสาวของเธอลูเอนก็ไม่ทิ้งเธอ

ลูเอนหัวเราะเล็กน้อยกับปฏิกิริยาของเธอแต่เขาซื่อสัตย์เขาไม่ได้ตั้งใจจะเลิกกับอิงกริด แม้ว่าผู้หญิงคนนี้ จะเป็นลูกแท้ๆ ของเธอก็ตามเขาไม่สนใจว่าเกิดอะไรขึ้นในชีวิตก่อนของอิงกริดเพราะเขาใช้ชีวิตอยู่ในปัจจุบัน

นอรารู้สึกผิดหวังแต่ไม่แสดงออก ริกกะตัวน้อยสับสนกับปฏิกิริยาของพวกเขาเธอวางนิ้วชี้บนริมฝีปากเล็กๆของเธอพยายามทําความเข้าใจว่าทําไมพวกเขาถึงแสดงท่าทางแปลกๆมากมายเมื่อไม่เข้าใจเธอก็ยอมแพ้เธอคว้าแขนเสื้อของอิงกริดแล้วพูดว่า “แม่จําแม่จําหนูหิวแล้ว”

อิงกริดออกมาจากอาการมึนงงของเธอ และพูดด้วยน้ําเสียงที่อ่อนโยนว่า”ไม่เป็นไร ที่รักฉันมีอะไรอร่อยๆมาฝากเธอด้วย”

เธอหยิบเค้กชิ้นหนึ่งออกมาก่อน ห่อมันด้วยกระดาษชําระเธอจับมือเล็กๆของริกกะน้อยที่จับเธอดวงตาสีแดงอมชมพูของริกกะตัวน้อยก็เปล่งประกายราวกับดวงดาว “อร่อย!อร่อยมากแม่ทําอาหารเก่งไหม” นั่นคือคําถามที่เด็กน้อยพูดออกมาซึ่งทําให้อิงกริดมั่นใจมากขึ้นว่าสิ่งมีชีวิตที่น่ารักนี้อาจเป็นลูกสาวของน้องสาวของเธอซึ่งไม่มีพรสวรรค์ในการทําอาหาร

อิงกริดมีความคิดที่กล้าหาญ เธอมองไปที่ลูเอนและเธอก็ตกตะลึงในขณะที่เขาดูเหมือนจะเข้าใจสิ่งที่เธอหมายถึงจนกระทั่งเธอได้ยินเขาพูดเบา ๆ “ตกลงผมเห็นด้วย”

“ฉันไม่ได้พูดอะไรเลย”อิงกริดพึมพําพร้อมกับทําหน้าบึง”ผมรู้ว่าคุณคิดอย่างไรผมเห็นด้วย”ลูเอนยิ้ม”เธอน่ารักไหมสวรรค์คุณอยากมีลูกไหมแม้ว่าจะไม่ได้เป็นไปตามแผนที่วางไว้แต่ตอนนี้อาจจะใช้ได้แล้ว”

“ใช่ค่ะ” อิงกริดพยักหน้า แล้วเธอก็ยิ้มอย่างมีความสุขพลางก้มลงเช็ดคราบเค้กที่มุมปากของเธออีกครั้งแล้วพูดว่า”ริกกะน้อยฉันจะเป็นแม่ของเธอตกลงไหม”

“หืม?”คําพูดเหล่านั้นทําให้ริกกะน้อยเต็มไปด้วยคําถามในใจ

“แม่คะ หนูเป็นแม่ของริกกะไม่ใช่หรือคะ?” “ฮะฮะ ค่ะ ฉันเป็นแม่หนูแหล่ะจะ“อิงกริดไม่ได้พยายามแก้ไขความเข้าใจผิดสําหรับตอนนี้มันใช้งานได้ต่อมาเมื่อสถานการณ์ดีขึ้นเธอก็สามารถบอกความจริงได้

“อืม แม่เป็นแม่ของริกกะ แปลกจัง ” เธอแลบลิ้นและกินเค้กต่อไปอย่างมีความสุข

ลูเอนหัวเราะคิกคัก เมื่อเห็นปฏิสัมพันธ์ของพวกเธอ และท่าทางเขินอายของอิงกริด แม้ว่านอร่าจะไม่มีความสุขในช่วงแรกแต่เธอก็พ่ายแพ้เพราะความน่ารักของริกกะน้อยเธอยังบีบแก้มของเด็กน้อยที่เต็มไปด้วยเค้กซึ่งดูเหมือนกระรอกน้อยและพบว่าปฏิกิริยาของเธอน่ารักมองดูเธออย่างหงุดหงิด

“ฮ่าๆๆๆ น่ารักจริงๆ” นอร่าหัวเราะและหยุดกวนใจหญิงสาวริกกะตัวน้อยทําหน้าสงสัย เธอคิดว่านอร่าต้องการขโมยเค้กของเธอ เธอจึงซ่อนตัวอยู่ข้างหลังอิงกริดและกินเค้กนั้นเร็วขึ้นเมื่อเห็นสิ่งนี้อิงกริดหัวเราะออกมาดังๆเมื่อเห็นการจ้องมองของนอร่าที่มีปัญหามันน่าพอใจมากเธอไม่สามารถวัดมันด้วยคําพูดได้

“ลูเอน หลังจากที่เราจากไป คิดยังไงกับการกลับแผ่นดินใหญ่อีกครั้ง“อิงกริดพูดเบาๆ

“คุณต้องการจะยืนยันอะไรบางอย่างใช่หรือไม่”ลูเอนไม่ได้ระบุ แต่อิงกริดเข้าใจได้ง่าย

“ใช่ ถ้าเธอไปถึงที่นั่นได้… เธอไม่จําเป็นต้องทําให้เสร็จ มันอาจจะเป็นสถานการณ์เดียวกับเลเนอร์ที่สามารถผ่านหอคอยได้”

“อืม” ลูเอนพยักหน้า

นอร่าไม่สามารถผ่านหอคอยได้แม้ว่าเธอจะผิดหวังเล็กน้อยแต่เธอก็มีเรื่องอื่นที่ต้องดูแลในฐานะราชินีแห่งแวมไพร์เธอจะต้องจัดการบางอย่างหลังจากที่ห่างหายไปนาน

“หีบนี้ มาเปิดกันไหม?” อิงกริดชี้ “นี่ริกกะ ลืมของเล่นของลูกไปหรือเปล่า” ริกกะตัวน้อยดูประหลาดใจกับสิ่งที่อิงกริดพูดราวกับว่ามันชัดเจนว่าของเล่นของเธออยู่ในหีบ

อิงกริดจึงได้แก้ตัว “แม่ลืมความทรงจําของตัวเองไป แม่เลยทําตัวแปลกๆ”

“โอ้…” ริกกะน้อยเสียใจที่ได้ยินเรื่องนี้ แต่เพียงเพราะแม่ของเธอยังมีชีวิตอยู่ เธอจึงมีความสุข”ริกกะเข้าใจแม่ ไม่เป็นไร ริกกะรักแม่มากและเธอจะช่วยให้เธอดีขึ้น!” เธอกอดอิงกริดราวกับพายุเฮอริเคนทําให้อิงกริดน้ําตาไหลเอาจริงๆผู้หญิงคนนี้ก็น่ารักเกินไปแล้ว!อิงกริดต้องการอ้างสิทธิ์ในตัวเอง! โอ้เดี๋ยวก่อนเธอทํา อย่างนั้นแล้ว …

“น้องสาวของฉันเป็นเด็กวันนี้ มันไม่เหมาะที่จะเป็นแม่ของเธอแล้วใช่ไหม? ฉันจะดูแลหลานสาวของฉันในฐานะแม่ใช่ฉันทําในสิ่งที่ถูกต้อง!! อิงกริด ปลอบใจตัวเอง

เนื่องจากพวกมันเป็นเพียงของเล่นของริกกะน้อย อิงกริดจึงวางหีบลงในวงแหวนเก็บของโดยตรง

“ที่นี่ไม่มีที่อื่นแล้ว ออกไปกันเถอะ” นอร่าพูด เธอได้เอาของมีค่าไปหมดแล้ว ตั้งใจจะแบ่งปันในภายหลังลูเอนและอิงกริดพยักหน้าอิงกริดอัมริกกะตัวน้อยในอ้อมแขนของเธอแม้ว่าเธอจะตัวเย็นเล็กน้อยอิงกริดก็ไม่รังเกียจการใช้พลัง Qi ของเธอ เธอพยายามทําให้ริกกะตัวน้อยอบอุ่น