Rise of the White Dragon การตื่นขึ้นของมังกรขาว - ตอนที่ 272

ตอนที่ 272: แม้จะยากที่จะยอมรับ

“เอาล่ะ พอแล้ว แม่อยากรู้ว่าเด็กน่ารักๆคนนี้คือใคร” ไมร่ายิ้มให้เลเนอร์ ขณะที่เธอถาม

“แม่” ลูเอนพูด “เธอเป็นหลานสาวของแม่”

” หลานสาว?!?”

“ลูเอน” คาธารีน่าเดินเข้ามา ยืนอยู่หน้าลูเอน เธอจับคอเสื้อเขาไว้ “พี่พูดอะไรน่ะ ลูกสาวหมายความว่ายังไง และอีกอย่าง เธออายุมากกว่าพี่อย่างชัดเจน.. เดี๋ยวก่อน…” ดูเหมือนเธอจะเข้าใจเธอกระโดดกลับจากเขา ในขณะที่จ้องมองที่เขาด้วยความงุนงง เธอสังเกตเห็นความคล้ายคลึงกันของเลเนอร์ แต่นั่นไม่เพียงพอสําหรับเธอที่จะเชื่อว่าพี่ชายฝาแฝดของเธอมีลูกสาวที่ดูเหมือนจะแก่กว่าทั้ง 2 คน

ไมร่ายังคงอึ้ง เป็นการเปิดเผยที่น่าตกใจมาก เธอยังคงแลกเปลี่ยนสายตากันระหว่าง ลูเอน,คาธารีน่าและเลเนอร์เธอเห็นลูกๆ ของเธอทั้งสองคนในเลเนอร์

“ฉันคิดว่าเธอคงเชื่อมต่อจุดต่างๆ แล้ว ใช่ไหม” ลูเอนวางมือบนไหล่ของคาธารีน่า ดวงตาสีแดงของเขาแสดงอารมณ์ต่างๆ “ฉันเพิ่งค้นพบเธอเมื่อเร็ว ๆ นี้ นั่นเป็นเหตุผลว่าทําไมฉันถึงพูดอย่างนั้นก่อนหน้านี้ ฉันขอสรุปทุกอย่างก่อน” เขามองไปที่เธอ “แม่ครับ ทุกอย่างเริ่มต้นเมื่อผมได้พบกับนอร่าแวน สเตฟฟาน…”

ไม่กี่นาทีต่อมา เขาอธิบายทุกอย่างให้พวกเขาฟัง หรือมากกว่านั้น เขาสรุปมันอย่างแม่นยําและใช้ได้จริง เพื่อที่พวกเขาจะได้เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา ทุกคนกลับไปนั่งที่โซฟาใช้เวลาในการประมวลผลไม่กี่นาที มันไร้สาระเกินไปที่จะแยกแยะข้อมูลมากมาย

คนที่วิตกกังวลและหวาดกลัวที่สุดคือเลเนอร์ เธอกลัวการถูกปฏิเสธ เธอชอบไมร่า คริสตินา และคาธารีน่าทันทีที่เห็นพวกเธอ แต่เธอรู้สึกเหมือนเป็นผู้บุกรุกที่จะบอกความจริง

“ฉัน…” ดวงตาสีแดงของเธอเปียกชื้น

ไมร่าสังเกตสิ่งนี้เธอยืนขึ้นและกอดเลเนอร์ ซึ่งสั่นอยู่ในอ้อมแขนของเธอ “พระเจ้า ที่รักฉัน…. เราไม่ได้ปฏิเสธคุณ” เธอกอดแน่นขึ้นอีก “เราแค่แปลกใจมาก ขอโทษที่ทําให้คิดอะไรแปลกๆ”

“ฉันขอเรียกคุณว่าคุณยายได้ไหม” เลเนอร์สูดหายใจเข้าอย่างแผ่วเบา

” แน่นอนที่รัก” ไมร่าลูบผมขาวสวยของเลเนอร์ อย่างอ่อนโยน ขณะที่เธอถอยกลับเล็กน้อยทําให้เธอยิ้มได้ดีที่สุด

“คุณยาย…” เลเนอร์พิมพ์ขณะกอดไมร่าอีกครั้ง

“ป้าคาธารีน่า ก็ไม่เลว แต่ก็ดูแปลกๆ อยู่บ้าง…” คาธารีน่านั่งข้างๆ ความคิดของเธอดังขึ้นคริสตินาหน้าแดงอย่างโกรธจัด เมื่อคิดว่าเธอเป็นป้า เพราะลูกสาวของพี่ชายแก่กว่าเธอกว่า 10 ปีเธอแก่กว่าลูเอน ซึ่งเป็นพ่อของเธอเสียอีก สถานการณ์นั้นแปลกมาก มันทําให้ควันออกมาจากหัวของเธอในขณะที่เธอกําลังสับสนในตอนนั้น

พวกเขาคุยกันนานขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่ไมร่าจะได้ยินเสียงคํารามท้องของคริสตินา

เธอพูดยิ้มๆ “เดี๋ยวแม่กลับมา”

เมื่อออกไป ไมร่าก็เตรียมอาหารเย็นแสนอร่อยสําหรับพวกเขาทั้งหมด และแน่นอน เลเนอร์ยืนยันว่าเธอสามารถช่วยได้ แต่เมื่อทุกอย่างอยู่บนโต๊ะและทุกคนนั่งรอบโต๊ะ ไมร่าก็ลุกขึ้นและสวดอ้อนวอนเล็กน้อย

ไมร่าไม่ได้นับถือศานาคริสต์ แต่วันนี้เธอรู้สึกอยากทํา “เราขอขอบคุณพระเจ้า สําหรับพรทั้งหมดที่พระองค์ประทานแก่เราในปีนี้” เธอเริ่ม “ไม่เพียงแต่ขอบคุณสําหรับการสามัคคีในครอบครัวเท่านั้น แต่ที่สําคัญที่สุด เราอยากจะขอบคุณที่นํา เลเนอร์ ที่ได้เข้ามาที่ครอบครัวของเรา ไม่เพียงแต่เธอเป็นลูกสาวของลูกชายฉัน แต่เธอเติมเต็มที่ว่างในหัวใจของเขา ในขณะที่เขาเติมเต็มที่ว่างในตัวเธอ เราขอให้พระเจ้าทําให้เธอรู้สึกยินดีและมีความสุขที่ได้เป็นสมาชิกของครอบครัวเราและดังเช่น ภูมิใจที่ได้มีเธออยู่ที่นี่ เหนือสิ่งอื่นใด พระองค์เจ้าข้า โปรดบอกเธอว่าเรารักเธอมากเพียงใด และขอให้พระองค์อวยพรเธอดังที่ทรงอวยพรเราในพระนามของพระเจ้าเราอธิษฐาน…อาเมน “

เมื่อลูเอนลืมตาขึ้นอีกครั้ง เขาพบว่าเลเนอร์นั่งข้างเขาด้วยน้ําตาที่ไหลอาบหน้า เมื่อมองดูเธอเขาถามว่า “ลูกสบายดีไหม”

“ฉันสบายดีค่ะ” เธอยิ้มหวาน “ก็แค่ ก็ ฉันไม่เคยรู้สึกมีความรักมากไปกว่านี้แล้ว…”

“เรารักเธอมากนะ สาวน้อยคนสวย” คาธารีน่าพูดเบาๆ กับเธอ เอื้อมมือข้ามโต๊ะแล้วตบมือเบาๆ “เธอเป็นสมาชิกของครอบครัวเราแล้ว ลืมความรู้สึกแย่ๆไปได้แล้วใช่ไหม”

“ขอบคุณค่ะ คาธารีน่า” เลเนอร์ยิ้ม มองไปรอบๆ โต๊ะทุกคน ขอบคุณทุกคนมากนะ”

“ยินดีด้วย หลานสาวของฉัน” ไมร่ายิ้มอย่างอ่อนโยนและสงบ “และเราทุกคนรู้สึกซาบซึ้งและมีความสุขมากที่มีคุณมาอยู่กับเราในวันนี้”

“ใช่แล้ว” อิงกริดยิ้มพลางวางแขนโอบรอบเลเนอร์ ขณะที่เธอนั่งอีกข้างหนึ่ง “ฉันไม่สามารถพูดได้ว่าฉันมีความสุขกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันอาจจะเคยไม่ชอบคุณ แต่ตอนนี้ไม่ใช่ ฉันหวังว่าคุณจะยอมรับฉันนะ”

“ฉันจะทําให้ดีที่สุด” เลเนอร์สัญญา

“ดี” อิงกริดยิ้ม

เลเนอร์ไปนอนในห้องของไมร่า เธอต้องการใช้เวลาตามลําพังกับไมร่า ลูเอนกลับไปที่ห้องของเขาและอิงกริด และตอนนี้ทั้งสองกําลังนอนอยู่บนเตียง

“ราตรีสวัสดิ์ ลูเอน” อิงกริดส่งเสียงแผ่วเบา “ฉันรักคุณนะคะ”

“ผมก็รักคุณเหมือนกัน” เขายิ้ม “และฝันดีนะที่รัก…”

คืนนั้นพวกเขาไม่ได้ร่วมรักกัน แม้ว่าพวกเขาจะรักกันมาก แต่ในตอนนี้พวกเขาทั้งคู่ไม่มีอารมณ์สําหรับมัน มีอะไรเกิดขึ้นมากมาย ทั้งการปรากฏตัวของเลเนอร์และรูปร่างหน้าตาของนอร่าทั้งหมดนี้ทําให้อิงกริดไม่มีอารมณ์ ลูเอนเคารพในสิ่งนั้น และนอนกับเธอในอ้อมแขนของเขา

เช้าวันรุ่งขึ้น ลูเอนตื่นขึ้น ไม่นานเขาก็สังเกตเห็นว่าอิงกริดหายตัวไป

ไม่ถึง 3 วินาทีต่อมา ประตูห้องน้ําก็เปิดออก และพบว่ามีอิงกริด ดูน่าทึ่งมาก เธอสวมเสื้อเบลาส์แขนสั้นสีชมพูรัดรูป ซุกตัวในกางเกงยีนส์สีขาวที่เผยให้เห็นส่วนโค้งทั้งหมดของเธอผมสีบ ลอนด์ของเธอปลิวไปตามหลังของเธออย่างสง่างาม ต่อไปเหนือสะบักของเธอ การแต่งหน้าของเธอได้รับการทาอายแชโดว์สีน้ําเงินเข้มรอบๆ ดวงตาสีน้ําตาลเข้มและริมฝีปากสีแดงเลือดนกของเธออย่างสมบูรณ์แบบ

“พระเจ้า คุณดูสวยมาก” ลูเอนพึมพําแล้วยิ้ม

“ขอบคุณ” อิงกริดยิ้มตอบ “ในเมื่อตื่นแล้ว ก็ลุกขึ้นไปอาบน้ําเถอะค่ะ”

“อืม” ลูเอนลุกขึ้นจากเตียง เขาสวมเพียงกางเกงนักมวย พลางเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า เขาหยิบเสื้อผ้าสะอาดชุดหนึ่งแล้วมุ่งหน้าไปห้องน้ําทันที หลังจากที่ให้อิงกริดจิกกัดในตอนเช้าไปเล็กน้อย

ในห้องน้ําลูเอนไปที่อ่างน้ําร้อนตรงผนังด้านไกล โดยมีฝักบัวแยกต่างหาก ซึ่งอยู่ห่างจากอ่างประมาณ 3 ฟุต เช่นเดียวกับผนังด้านหลัง ห้องน้ําทั้งห้องปูด้วยหินอ่อนอิตาลีสีขาวพร้อมอ่างล้างหน้าพอร์ซเลนสีขาวพร้อมเครื่องทองเหลืองขัดเงาติดผนังที่หันไปทางอ่าง และห้องสุขาอยู่ด้านข้างลูเอนเข้าไปในอ่างแล้วเปิดน้ําปรับอุณหภูมิให้พอเหมาะ