Rise of the White Dragon การตื่นขึ้นของมังกรขาว - ตอนที่ 254

ตอนที่ 254: การตัดสินใจที่งี่เง่า

ดวงตาของลูเอนมืดลง “อย่างที่คาดไว้ พวกเขาค่อนข้างงี่เง่า…”

อิงกริดยิ้มหวานและพยักหน้าด้วยน้ําเสียงที่อ่อนโยน “ใช่ ฉันเห็นด้วย”

ด้วยความเร็วเต็มที่ นางไม้ที่มาถึงนักรบระดับ 4 ด้วยวิธีบังคับ เนื่องจากเห็นได้ชัดว่าเธอกําลังบ้าคลั่งและถูกควบคุม กําลังมุ่งหน้าไปยังบ้านของเซาโล ดีมาส ลูเอนเห็นแล้ว และอิงกริดก็สามารถเห็นได้เช่นกัน พวกเขาปรากฏตัวต่อหน้านางไม้ผู้นี้และขัดขวางเส้นทางข้างหน้าของเธอ

ลูเอนหัวเราะอย่างเย็นชาและพูดประชดประชันว่า “ราชินีของแกที่ฟาเก่งมาก เธอถึงกับเปลี่ยนแขนขวาเป็นสัตว์ประหลาด… ว้าว ฉันต้องปรบมือและชมเชยแกว่าเก่งมากใช่ไหม”

ลูอีสสูญเสียความรู้สึกทั้งหมด หลังจากที่เธอหยุดอยู่ตรงหน้าลูเอนและอิงกริด เธอคิดว่า พวกเขาเป็นเป้าหมายเท่านั้น ร่างกายของเธอซึ่งก่อนหน้านี้สวยงาม เย็นชา และมีเสน่ห์ในเวลาเดียวกัน กลับกลายเป็นสิ่งที่น่ากลัว ตอนนี้ปากของเธอเหมือนสว่านที่เต็มไปด้วยฟัน ร่างของเธอกลายเป็นสีเขียวเข้ม ดูเหมือนผลไม้ที่เน่าเปื่อย แม้แต่กลิ่นที่เมื่อก่อนยังอ่อนหวาน บัดนี้กลับส่งกลิ่นฉุนอันน่ารังเกียจ

ดวงตาของเธอเหมือนลูกแก้วทรงกลมขนาดใหญ่สองลูกและมีสีแดง เธอมองดูลูเอนและอิงกริดราวกับว่าเธอกําลังดูอาหารอยู่และเธอก็เริ่มที่จะน้ําลายไหล

อิงกริดหยุดยิ้มและพูดอย่างเย็นชา “น่าขยะแขยง!”

“ฆ่า!” เสียงนั้นน่ากลัวอย่างไม่น่าเชื่อและเต็มไปด้วยความแค้นและเสียงแหบ

เมื่อชี้มือไปที่ นินฟา ลูอีส กิ่งไม้ของลูเอนก็ออกมาดูอีสพยายามหลบ แต่เหมือนงูพุ่งเข้าใส่ความเร็วของกิ่งก้านเพิ่มขึ้นและเจาะหน้าอกของลูอีส

รากเริ่มกะพริบอย่างรวดเร็วในแสงนีออนและข้อมูลจากความทรงจําของลูอีส ถูกส่งไปยังจิตใจของลูเอน หลังจากค้นพบทุกสิ่งที่เขาต้องการแล้ว ลูเอนได้สร้างเมล็ดพันธุ์ภายใน นินฟา ลูอีส และออกคําสั่งต่อไปนี้ ทําลายสิ่งที่เคยควบคุมลูอีส “ไปฆ่าคนที่แกรู้จักที่ต่อต้านฉันและครอบครัวในบราซิล แล้วทําแบบเดียวกันในป่านั้น”

“รับทราบ” โดยปราศจากความเป็นมนุษย์แม้แต่น้อย เธอตอบสนองโดยปราศจากอารมณ์ใดๆ ฟังดูเหมือนเสียงที่มาจากหุ่นยนต์ และกิ่งไม้บนหน้าอกของเธอก็ออกมา และเธอก็หันหลัง และบินไปยังอาณาเขตของนางไม้ ปีกสีรุ้งของเธอตอนนี้เกือบจะไร้ชีวิตชีวาแล้ว และน่ากลัวพอๆกับที่มันเริ่มฟาดอย่างรวดเร็ว

“พวกมันคือสัตว์ประหลาด” อิงกริดรู้สึกกังวลเล็กน้อย

แม้ว่าเธอจะไม่ได้รับผลกระทบโดยตรง แต่เธอก็ได้รับผลกระทบทางอารมณ์เล็กน้อย เธอเคยเห็นลูอีสมาก่อน และเมื่อต้องเปลี่ยนเป็นแบบนั้น เลวร้ายยิ่งกว่าการฆ่าตัวตาย

“รัฐบาลสัญญากับนางไม้ว่าถ้าพวกเขาสามารถฆ่าเซาโล ดีมาสได้ พวกเขาจะสามารถเข้าถึงหอคอยได้ฟรี” ลูเอนหยุดพูด ส่วนที่เหลือคาดเดาได้: พวกเขายอมรับโดยวิธีที่พวกเขาเปลี่ยนมือขวาของราชินีแห่งนางไม้

อิงกริดเม้มริมฝีปากด้วยความรังเกียจและเยาะเย้ยอย่างเย็นชา “พวกเขามีเงินเพียงพอแล้ว มี ทรัพยากรเพียงพอ แต่พวกเขาไม่พอใจอย่างเต็มที่และต้องการมากกว่านี้ และพยายามควบคุม และขโมยเงินออกจากประเทศต่อไป ในขณะที่คนหลายพันคนเสียชีวิตด้วยค่าครองชีพอย่างหรูหรา ฉันนี่นับถือเลย”

“ไม่ใช่ว่ามันเป็นเหตุผลที่ชอบธรรมในสิ่งที่พวกเขาทํา แต่ความรู้สึกของการอยู่ใน อํานาจคือสิ่งที่พวกเขาต้องการสูญเสียน้อยที่สุดสําหรับบางคนมันเป็นเพียงเพื่อเงิน แต่หลายคนในอํานาจเป็นเช่นนั้นเพราะพวกเขามีอํานาจควบคุมชีวิตของคนอื่น “ ลูเอนพูดช้าๆ ”ความสามารถในการกําหนดว่าใครจะมีชีวิตและตายได้ เป็นสิ่งที่คุณจะเข้าใจได้ ก็ต่อเมื่อคุณมีพลังแบบนั้นเท่านั้น ถ้าคุณมีสามัญสํานึก มันก็จะยังทําสิ่งดีๆได้ อย่างไรก็ตาม มันอาจทําให้คุณเสียหายได้ และทําให้คุณรู้สึกมีพลังและมีอํานาจทุกอย่าง นั่นเป็นความรู้สึกที่ยากสําหรับพวกเขาที่จะปล่อยวาง นั่นคือสิ่งที่ทําให้พวกเขาหลายคนรู้สึกมีชีวิตชีวา แต่ก็ไม่ได้พิสูจน์ถึงสิ่งที่พวกเขาทําเช่นกัน”

อิงกริดวางศีรษะลงบนไหล่ของลูเอน แล้วถามว่า ” คุณนําคนมามากมาย เข้าใจไหม”

“ใช่ และบางครั้งผมก็เกือบหลงทางและปล่อยให้ตัวเองเชื่อว่าผมเป็นเจ้าของชีวิตของผู้คนมากมาย และปฏิบัติต่อพวกเขาเพียงชั่วขณะหนึ่งในฐานะเครื่องมือ” ลูเอนถอนหายใจเมื่อนึกถึงใครบางคน “เธอคนนั้นช่วยผม เธออาจจะพูดถูก และเพื่อแสดงให้ผมเห็นว่ามันผิดแค่ไหน และทําให้ผมเห็นความผิดพลาดของผมเอง นั่นคือตอนที่ผมกลายเป็นนักรบลําดับที่ 5 แล้วด้วย”

“เธออยู่ที่นั่นหรือเปล่า เธอเป็นใคร” อิงกริด รู้สึกบึงแม้จะอิจฉาเล็กน้อย แต่เธอก็ควบคุมตัวเองได้ เธอแค่อิจฉาเพราะเห็นลูเอนพูดถึงผู้หญิงอีกคนอย่างอ่อนโยน

“นอร่า นอร่า แวน เดอ สเตฟฟาน เพื่อนที่ผมรู้จักบนชั้น 50 และเป็นเจ้าหญิงแห่งแวมไพร์ตระกูลสเตฟฟาน อําเด็กผู้หญิงที่ผมพูดก่อนหน้านี้ได้ไหม” ลูเอนกล่าวว่า “เธออยู่ที่สถานที่ที่ผมฝึกฝนตนเองตอนอยู่ในขั้นนักรบลําดับที่ 4 ผมคิดว่าเธอเป็นลูกสาวหรือญาติของนอร่า แต่ผมไม่รู้สึกว่าเธอมาจากสายเลือดเดียวกัน บางทีเธออาจจะเป็นลูกบุญธรรมของนอร่าก็ได้ พูดตรงๆนะ หลายปีและผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น อย่างไรก็ตาม เธอมีปฏิกิริยาแปลกๆ เมื่อเห็นผมใช้ต้นกําเนิด ซึ่งบอกให้ผมทราบว่าเธอรู้จักผมหรือรู้จักตัวตนเก่าของผมมากกว่า”

“เธอจะปลอมตัวเป็นนอร่าหรือเปล่า” อิงกริดถาม

“ไม่ มันเป็นไปไม่ได้” ลูเอนปฏิเสธอย่างเด็ดขาด มันไม่ใช่เรื่องของกลิ่น หรือแม้แต่ออร่า แต่ถ้าเป็นนอร่าจริงๆ

“เธอคงจะมีปฏิกิริยาแตกต่างออกไป เธอชอบคุณหรือเปล่า” ในช่วงเวลานั้น อิงกริดมีความเข้าใจที่ลึกซึ้งอย่างไม่น่าเชื่อ เธอเห็นความประหลาดใจบนใบหน้าของลูเอน และรู้ว่าเธอเดาถูก “แล้วคุณ 2 คนออกเดทกันหรือเปล่า”

ลูเอนถอนหายใจและไม่ปิดบังอะไร “ไม่หรอกครับ ความสัมพันธ์ของเราดีมาก ผมก็เลยชอบเธอ เธอก็รักผม แล้วเธอก็เสี่ยงชีวิตเพื่อผมหลายครั้ง… ใช่แล้ว เธอคงไม่แสดงปฏิกิริยาเมินเฉยเหมือนผู้หญิงที่ผมเจอกันก่อน”

“คุณยังชอบเธออยู่ไหม ฉันหมายถึง ในแบบโรแมนติก?” อิงกริดถามขณะที่เธอรู้สึกเจ็บปวด

“เปล่า ผมไม่มีความรู้สึกโรแมนติกกับเธอ” ลูเอนพูดพลางมองตาเธอ “จริงๆแล้วผมก็รักเธอ แต่ความรักของผมหายไปหลายปี กลับกลายเป็นความชื่นชมและปฏิบัติต่อเธอเหมือนคนในครอบครัว เป็นพี่สาวคนโตในบางครั้ง และน้องสาวคนอื่นๆ เป็นความสัมพันธ์ที่แปลก แต่ฉันไม่ได้รักเธออีกหรือยอมให้ตัวเองได้ ผมอยากให้เธอไปต่อในการพัฒนาทักษะพลังของเธอ เนื่องจากสถานการณ์ของผมไม่ดีหรือไม่มีความหวัง ทางเดียวที่ผมจะทําได้ คือหาวิธีที่จะทําให้ตัวเองกลับมาเป็น “ผู้ชาย” อีกครั้งได้โดยการไปถึงนักรบระดับ 7 และใช้เวลาเกือบพันปีด้วยตัวเอง”

“เรื่องนี้ทําให้ฉันรู้สึกว่าเป็นเรื่องราวโรแมนติกของความรักที่น่าเศร้า ด้วยเหตุผลบางอย่างมันทําให้ฉันมีรสชาติที่ไม่ดีในปากของฉัน ดังนั้นอย่าพูดถึงมันอีกเลย โอเคไหม?” อิงกริดไม่อยากโกรธเขาและไร้เหตุผล แต่เธอยอมรับว่าเธออิจฉานอร่า แวน สเตฟฟานแต่เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทําไม

ในขณะเดียวกัน ลูอีสได้มาถึงดินแดนนินฟาและเริ่มโจมตีไม่หยุด ตอนนี้เธอแข็งแกร่งกว่าพวกมันทั้งหมด ขณะที่เธอใช้เทคนิคโบราณและต้องห้ามเพื่อสร้างโหมดบ้าระห่ําของเธอโดยการดูดซับแกนสัตว์ประหลาดที่ไม่บริสุทธิ์จํานวนมากเพื่อให้เธอกินและไปถึงนักรบระดับ 4 ด้วยกําลัง ถ้าไม่ใช่เพราะเทคนิคแบบเก่า พวกเธอหลายๆคนคงตายไปนานแล้ว เพราะมันไม่ง่ายเลยที่จะควบคุมคนที่เข้าสู่โหมดบ้าระห่ําอย่างบ้าคลั่ง

ทีฟามองดูลูอีสอย่างเงียบๆ ขณะที่เธอเฝ้าดูเธอทําลายล้างตระกูลของเธอ เธอเพียงรู้สึกเจ็บปวดและปวดร้าวแต่ไม่ได้โกรธที่ลูอีสตัวเธอเองเป็นคนนําสิ่งนี้มาสู่คนของเธอ เธอไม่ควรฟังผู้อาวุโสในตระกูล แต่มันทําให้เกิดบางสิ่งที่ไม่สามารถแก้ไขได้ และเธอได้คาดหวังถึงช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดในขณะที่พวกโง่เขลาเหล่านี้ตกอยู่ในสิ่งล่อใจ แม้จะได้เห็นพลังของลูเอน ดีมาส แล้วก็ตาม

พวกผู้เฒ่าตะโกนใส่เธอและต้องการให้เธอช่วยพวกเขาฆ่าลูอิส แต่เธอก็หัวเราะและหัวเราะเสียงหัวเราะของเธอหมดหวังโดยสิ้นเชิง เธอไม่ต้องการสิ่งนี้ แต่อย่างใดเธอก็ดีใจเล็กน้อยที่เห็นผู้เฒ่าสิ้นหวังและพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันเตือนคุณแล้ว! ฉันเตือนคุณว่ามันโง่เง่า! คุณทําให้เธอคลั่ง และฉันไม่มีทางเลือก แต่ลองคิดดูสิ ฉันก็งี่เง่าเหมือนกัน ฉันสมควรตาย อย่างน้อยฉันก็จะต้องตายด้วยน้ํามือของลูอีส บางทีมันอาจจะไม่จบลงที่เลวร้ายขนาดนั้นก็ได้”

“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว ร้องไห้เพราะเรื่องพวกนั้นมันไม่มีประโยชน์ ถ้าแกไม่ช่วยพวกเรา พวกเราจะหลงทาง!” ผู้เฒ่าหมดหวัง เทคนิคเก่าไม่ได้ผล ตราประทับภายในร่างของลูอีสแตกออก และพวกเขาไม่สามารถหยุดเธอได้ และพวกเขาไม่มีกําลังที่จะต่อต้านเธอ ในช่วงเวลาสั้นๆ ผู้เฒ่าหลายคนเสียชีวิต ท่ามกลางนางไม้คนอื่นๆ

การใช้คาถาโบราณที่ฟาได้สร้างลูกคนสุดท้องที่ร่วมกันเคลื่อนย้ายไปยังที่ปลอดภัย เธออายุได้ร้อยปีทําเช่นนี้และสูญเสียกําลังทั้งหมด แต่อย่างน้อยเธอก็ช่วยเด็กนางไม้ พวกเขาเกือบทั้งหมดเป็นลูกของเธอ ราชินีไม่มีทางปล่อยให้กลุ่มของเธอถูกกําจัดโดยสิ้นเชิง เธอเต็มใจที่จะสละชีวิตของเธอเพื่อชีวิตของลูกของเธอ

สําหรับความตายเธอหัวเราะ เธอหมดหวังแล้ว แต่ไม่เสียใจที่ต้องตาย ราชินีตัดสินใจผิดและนําหายนะมาสู่ประชาชนของเธอ เธอทําได้เพียงโทษตัวเองที่ไร้เดียงสาและไม่ได้สังเกตการกระทําของผู้อาวุโส แต่มันก็สายเกินไปที่จะเสียใจ เธอแค่หวังว่าลูกๆของเธอจะอยู่รอด นั่นคือทั้งหมดที่ลูเอนปล่อยให้เธอตายด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยน้ําตาขณะที่ลูอีสเจาะหน้าอกของเธอ

“ฉันขอโทษ…” เธอกระอักเลือดและยิ้ม ลูอิสอยู่ในอาการตื่นตระหนก ร้องไห้เป็นเลือด และกรีดร้องอย่างน่าสงสาร แล้วกลับไปฆ่านางไม้คนอื่นๆ จากนั้นเธอก็ไม่หยุดและไล่ตามนักการเมืองที่กระตุ้นให้พวกเขาทําเช่นนี้ พวกที่อยากจะฆ่าลูเอน อย่างน้อยก็คนที่เธอรู้จักและเริ่มฆ่าพวกเขาทั้งหมดและฆ่าตัวตายในที่สุด