Rise of the White Dragon การตื่นขึ้นของมังกรขาว - ตอนที่ 253

ตอนที่ 253: ข้อมูล

เห็นยักษ์ใหญ่กำลังมุ่งหน้าไปยังเกาะของตระกูลดีมาส แม้ว่าพวกเขาต้องการค้นหาว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พวกเขาไม่สามารถมองผ่านบาเรียที่ก่อตัวขึ้นรอบเกาะได้ ไม่ใช่จากท้องฟ้าเพราะเมฆไม่ได้ให้พวกเขาเห็นหรือจากด้านหน้า

“ลูเอน เราจะยังไม่ไปไหนใช่ไหม” อิงกริด ถามเบาๆ

“ไม่ เรายังไปไม่ได้ สำหรับตอนนี้ ฉันจะไปชำระแกนอสูรให้บริสุทธิ์ ด้วยวิธีนี้ ฉันสามารถสร้างสิ่งต่าง ๆ ได้มากขึ้น และใช้พวกมันเพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับเรา จากนั้นเราไปกันได้ ฉันยังต้องการจับตาดูคุณปู่ไว้” ลูเอนพูดช้าๆ ขณะมองไปทางเมือง

อิงกริดวางศีรษะของเธอบนไหล่ของเขาและยิ้มเล็กน้อย “เข้าใจแล้ว เราไม่ต้องรีบร้อนแล้ว เราเข้มแข็งมาก และสิ่งสำคัญคือต้องปกป้องปู่ถ้าจำเป็น”

“ใช่” ลูเอนพยักหน้า

รอบโลก ประเทศเล็กๆ หลายแห่งเริ่มสูญเสียดินแดนของตนให้กับเผ่าพันธุ์อื่นแล้ว แต่พวกเขาไม่ได้ตกเป็นทาสหรืออะไรทำนองนั้น พวกเขายังได้รับการรักษาที่ดีที่สุดและสัตว์ประหลาดที่หลอกหลอนประเทศเล็ก ๆ เหล่านี้ถูกฆ่าโดยเผ่าพันธุ์เหล่านี้ ทำให้คนอื่นๆ จากประเทศอื่นๆ จำนวนมากต้องการแบบเดียวกัน พวกเขาต้องการถูกพิชิตเพื่อที่สิ่งมีชีวิตจากเผ่าพันธุ์อื่นจะกำจัดมอนสเตอร์สำหรับพวกเขา

ประเทศใหญ่ๆ ก็ตื่นตัว มันง่ายที่จะคาดเดาว่าทำไมเผ่าพันธุ์อื่นถึงทำเช่นนี้ พวกเขาต้องการพิชิตประชาชน แสร้งทำเป็นเป็นคนดี ให้ทรัพยากรและสิทธิพิเศษที่ดีแก่พวกเขา และทำให้ประเทศอื่นๆ ต้องการถูกครอบงำโดยพวกเขา ด้วยวิธีนี้พวกเขาจะได้รับทุกสิ่งที่พวกเขาต้องการได้ง่ายขึ้นมาก แน่นอนว่ามันไม่ง่ายอย่างนั้น หลายเชื้อชาติมีความคิดที่แตกต่างกัน บางคนทำจริง ๆ โดยปราศจากแรงจูงใจแอบแฝง แต่พวกเขาอยู่ในส่วนน้อย

เผ่าพันธุ์อย่างพวกยักษ์ที่ใส่ใจชีวิตของเผ่าพันธุ์อื่นนั้นค่อนข้างมีเอกลักษณ์ แม้แต่มนุษย์กลับตรงกันข้าม พวกเขาใส่ใจตัวเองมากกว่าเผ่าพันธุ์อื่น แม้ว่าสิ่งต่างๆ จะเปลี่ยนไปแล้วก็ตาม ถึงกระนั้น เมื่อหลายคนดูวิดีโอของเอลฟ์ที่กระทำการกินเนื้อคนและกินมนุษย์ พวกเขาก็เริ่มเหยียดเชื้อชาติต่อเผ่าพันธุ์นั้น

แม้ว่าลูเอนจะอธิบายว่าถึงแม้จะเป็นเผ่าพันธุ์เดียวกัน แต่พวกเอลฟ์ก็ไม่เหมือนกันทั้งหมด อคติก็เกิดขึ้นแล้ว และหลายคนก็เริ่มสงสัยว่าแต่ละย่างก้าวของเอลฟ์ บางคนพบว่าเอลฟ์บางคนก็เป็นแบบนั้น ซึ่งทำให้อคติต่อพวกเขาเติบโตขึ้น

“อืม ลูเอน?” อิงกริดลังเล

“ทีม มีอะไรครับ?” ลูเอนสังเกตเห็นความลังเลของเธอ

“ฉันจะเห็นแก่ตัวจริง ๆ ไหมถ้าฉันบอกว่าฉันดีใจที่คุณย้อนเวลากลับมาได้” อิงกริดถอนหายใจเบา ๆ เมื่อเธอถาม

“อืม ผมก็คิดเหมือนกัน ถ้ามันคือความเห็นแก่ตัวก็ช่างมันเถอะ” ลูเอนหอมแก้มเธอแล้วยิ้ม

อิงกริดยิ้มเล็กน้อยและพึมพำ “คุณช่วยบอกฉันหน่อยได้ไหมเกี่ยวกับผู้หญิงที่ฆ่าคุณ”

ลูเอนยิ้มแหยๆ แล้วพูดว่า “เธอคือคนที่ทำให้ผมเป็นคนที่มีพรหมจารีมาเกือบพันปี สอนเทคนิคที่ทำให้ผมทำอะไรไม่ถูก แน่นอนว่าเมื่อก่อนผมไม่ได้โทษเธอ แต่ตอนนี้ผมมีข้อสงสัยบางอย่าง และผมยืนยันข้อสงสัยมากมายที่ผมมีบนชั้น 50″

“เธออยู่ที่นี่แล้วเหรอ” อิงกริดถาม ตั้งแต่ลูเอนย้อนเวลากลับไป เป็นไปได้ไหมที่เธอมีเหมือนกัน อย่างที่ลูเอนบอกว่านี่คือขั้นตอนสุดท้าย หมายความว่าหลังจากนี้จะไม่มีคนมาปรากฏตัวอีกแล้ว แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะแข็งแกร่งขึ้นแล้วว่าพวกเขาไม่มีข้อจำกัดเรื่องรอยแยกมิติอีกต่อไปและหอคอยก็ช่วยได้มาก

“ไม่ใช่และใช่” ลูเอนพูดด้วยน้ำเสียงกังวลเล็กน้อย “อย่างที่ผมสงสัย เธอไม่ได้มาจากดาวดวงนี้ ปัจจุบันเธอเป็นอะไรมากไปกว่าหญิงสาวในสายเลือดแม่มดที่ไม่รู้อะไรเลย อย่างไรก็ตาม นั่นคือก่อนหน้านั้น ลักษณะของหอคอย ครั้งนี้มีบางสิ่งหรือใครบางคนจับตัวเธอไป แต่มันจะไม่เกิดขึ้นอีก”

“โห มั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอ” อิงกริดถามด้วยความประหลาดใจ

“เพราะโลกย้อนเวลากลับไปแต่ไม่ใช่จักรวาล หรือผมควรพูดทุกอย่างที่นอกเหนือไปจากแผ่นดินดำเนินต่อไป ผมพบที่ที่ผมกับเพื่อน 4 คนได้ทำ “การเปลี่ยนแปลง” เมื่อเราเริ่มฝึก และที่นี่ก็มีอยู่ และมีตำนานของผม ตำนานที่พูดถึงจักรพรรดิขาว”

“เดี๋ยวก่อน นั่นไม่สมเหตุสมผลเลย… ทำไมเธอถึงฆ่าคุณ?” อิงกริดถาม

“ไม่สมเหตุสมผลงั้นเหรอ? ผมบอกว่าผมมาถึงนักรบระดับ 7 แล้ว เธอพยายามจะทำลายจิตวิญญาณของผมด้วยเลวีอาธานและครอบครองร่างกายของผมครับ” ลูเอนนึกถึงอิสมาเอลและหัวเราะเยาะตัวเอง “ถ้าเธอทำเอง เธอสามารถเปลี่ยนเปลือกของผมให้เป็นผู้หญิงได้ ถ้าเธอใช้ทรัพยากรหอคอย”

“ว้าว! คุณคิดว่านั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นจริงหรือ ฉันหมายความว่า มันเป็นแค่การคาดเดาที่คุณสร้างขึ้นใช่ไหม” อิงกริดถาม

“ใช่ ผมไม่แน่ใจ มันน่ารำคาญ” ลูเอนถอนหายใจ แต่ไม่นานก็มองอย่างมั่นใจ “แต่ผมจะไปถึงนักรบระดับ 7 อีกครั้ง เนื่องจากผมเคยทำมาแล้วครั้งหนึ่ง การสร้างสิ่งที่ข้าเคยทำจึงไม่ใช่เรื่องลึกลับ แม้ว่ามันจะใช้เวลา แต่ผมก็ต้องระมัดระวัง หากพวกเขาทำเช่นนั้น สงสัยว่าผมเป็นจักรพรรดิขาว บางคนอาจต้องการฆ่าผมในขณะที่ผมยังอ่อนแออยู่”

“มันสมเหตุสมผล” อิงกริด คิดและตัวสั่นเล็กน้อยแล้วพูดว่า “แต่นั่นก็เป็นอันตรายต่อผู้คนบนโลกใบนี้ไม่ใช่หรือ?

“ไม่แน่นะ มีสิ่งมีชีวิตมากมายที่ดูเหมือนเรา และมีกลุ่มดาวใหม่ๆ เชื่อมต่อกันอยู่เสมอ พวกเขาอาจคิดว่ามันเป็นแค่สายพันธุ์ที่คล้ายคลึงกันเท่านั้น” ลูเอนกล่าว ขึ้นชื่อแล้วอันตรายที่จะขึ้นไปบนหอคอยโดยไม่ปลอมตัว สำหรับตอนนี้ บนชั้นที่ต่ำกว่า 50 ไม่มีปัญหา เพราะมีเพียงผู้เริ่มต้นเท่านั้น อย่างไรก็ตาม สิ่งมีชีวิตบนชั้น 50 นั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ยิ่งคุณสำรวจยิ่งหาสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังได้ง่ายขึ้นเท่านั้น”

” มีคนอื่นที่อยู่ในนักรบระดับ 7 หรือไม่” อิงกริดไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าสิ่งมีชีวิตในนักรบระดับ 7 จะแข็งแกร่งขนาดไหน

“ผมไม่ได้รับข้อมูลมากนัก แค่ข่าวลือเล็กน้อย ซึ่งไม่น่าเชื่อถือ แต่มีอย่างน้อย 10 ในนั้น” ลูเอนกล่าว “แต่พวกเขาไม่ได้สุ่มย้าย ส่วนใหญ่พวกเขามักจะ จะต้องปกครองส่วนใหญ่ของชั้นที่ 50 จริงๆ แล้วชั้นที่ 50 นั้นอย่างน้อยก็ใหญ่เท่ากับจักรวาลของเรา คุณไปที่นั่น และคุณดูเหมือนมดกำลังเดินอยู่บนโลกของเรา นั่นล่ะคือความรู้สึกเล็กๆ ที่คุณรู้สึกอยู่ที่นั่น”

“ว้าว!” อิงกริดสูดหายใจเข้าลึกๆ มันเป็นข้อมูลจำนวนมาก และเธอต้องการเวลาเพื่อทำความเข้าใจ

ไม่นานอิงกริด ก็ถามว่า ” คุณรู้ไหมว่าใครเป็นคนสร้างหอคอย”

“ไม่ ผมไม่รู้เลยว่าใครเป็นผู้สร้างโลก นับประสาหอคอย ซึ่งลึกลับยิ่งกว่านั้น อย่างไรก็ตามเมื่อผมได้ไปถึงนักรบระดับ 7 ผมอาจจะเข้าใจอะไรบางอย่าง และนั่นก็คือโลกเองก็เป็นสิ่งมีชีวิตที่ฉลาดและเพิ่งเกิดใหม่ ”

“เดี๋ยวก่อน โลกนี้เป็นสิ่งมีชีวิตที่ฉลาด คุณรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร” อิงกริดถามด้วยความกลัว

ลูเอนพูดเบาๆ “เมื่อถึงนักรบระดับ 7 ผมเห็นเขาและพูดคุยกับโลกเพียงไม่กี่วินาที แต่ผมถูกฆ่าตาย ก่อนที่ผมจะเข้าใจอะไร แน่นอน มันอาจเป็นภาพลวงตา แต่มันก็เหมือนความจริงมากผมค่อนข้างแน่ใจในสิ่งที่ผมเห็นและได้ยิน”

“ ว้าว! ฉันหมายถึง ว้าว!” อิงกริด อธิบายไม่ถูกว่าเธอรู้สึกอย่างไร มันบาดใจและน่าประทับใจในเวลาเดียวกัน

“ผมเลยไม่อยากให้แม่และคนอื่นๆ รีบขึ้นไปชั้น 50 ตราบใดที่พวกเขาอยู่บนชั้น 45 พวกเขาก็จะปลอดภัย จนกว่าผมจะขึ้นไปถึงนักรบขั้น 5 เป็นอย่างน้อย คำสั่งและความสามารถในการใช้ทักษะการก่อตัวของผมได้มากขึ้นและปลอมแปลงคาถามันจะดีกว่าที่จะไปตามเส้นทางที่ปลอดภัยที่สุดและอย่างที่ผมพูด ผมใช้เวลาเกือบพันปีกว่าจะไปถึงนักรบระดับ 7 มันไม่ง่ายเลยที่จะบินขึ้นสู่อำนาจด้วย ไม่มีจุดไหนที่จะเริ่มต้น แต่กับผม รอบๆ ตัว นั่นไม่เกี่ยวกัน ผมเป็นสถาปนิกอยู่แล้ว ตราบใดที่ผมดูโครงสร้างร่างกาย ผมสามารถเข้าใจและให้คำแนะนำเกี่ยวกับวิธีวิวัฒนาการได้เร็วขึ้นแม้เกี่ยวกับการเลือกเทคนิค”

“ฉันเข้าใจแล้ว แต่ทำไมคุณถึงอยากไปที่ชั้น 50 อยู่ชั้น 45 ไม่ดีกว่าเหรอ?” อิงกริด ถามด้วยความกลัวอย่างเห็นได้ชัด เธอกลัวว่าจะมีสิ่งที่เป็นอันตรายเกิดขึ้นกับลูเอน ไม่เหมือนบนโลก ภายในหอคอยบนชั้น 50 เขาไม่ได้อยู่ยงคงกระพัน

“ผมไม่สามารถทำอย่างนั้นได้” ลูเอนยิ้มเบา ๆ ให้เธอและลูบผมของเธอ “ถ้าผมไม่ไป ผมจะสร้างศัตรูภายใน และผมจะเริ่มมีสิ่งกีดขวางในการฝึกฝนของผม ผมหยุดไม่ได้เพียงเพราะมีกำแพงขวางกั้นผมไว้ ผมต้องเดินหน้าต่อไป แต่แน่นอน นั่นไม่ได้หมายความว่าผมต้องหุนหันพลันแล่น ผมจะปิดบังกลิ่นออร่าพลัง Qi ฯลฯ อย่างที่บอกไป ผมจะไม่ปล่อยให้พวกเขารู้ว่าผมคือจักรพรรดิขาว”

“อืม” อิงกริด พยักหน้าและถามว่า “ถ้าพวกเขารู้จักคุณดีขนาดนั้น ฉันควรจะปลอมตัวไปด้วยไหม”

“ไม่ใช่ และใช่ คุณคือคุณ แต่ในขณะเดียวกัน คุณไม่ใช่ อืม บรรพบุรุษของคุณโหดร้ายกว่า มีออร่าเลือดมากกว่า และกลิ่นเลือดที่แรงกว่า ตอนนี้ แม้ว่าคุณจะมีพลังเหมือนกัน แต่คุณได้รับจากพวกเขาแตกต่างกันและอย่าปล่อยให้ตัวเองถูกครอบงำด้วยความปรารถนาที่จะเข้มแข็งและจบลงด้วยการสูญเสียการควบคุม” ลูเอนกล่าว นึกถึงตอนที่เขาเห็นอิงกริดในชีวิตก่อนหน้านี้ของเธอ

“ฉันน่าทึ่งขนาดนั้นเลยเหรอ ฉันหมายถึง มันยากที่จะจินตนาการ แต่ถ้าเธอไม่เปลี่ยนอนาคตของฉัน บางทีฉันอาจจะไปตามทางเดิม” อิงกริดถอนหายใจและสั่นเล็กน้อยขณะที่เธอพึมพำ “ฉันกลัว กลัวที่จะเริ่มจำ แล้วถ้าไม่ใช่แค่คุณแต่ทุกคนเริ่มจำได้ละ คริสตินา แม่ของคุณ ฯลฯ พวกเขาเคยผ่านเรื่องเลวร้ายมาเหมือนกันใช่ไหม?”

“ผมอาจจะคิดไปเอง แต่ดูเหมือนมันจะไม่เกิดขึ้น ผมเก่งเรื่องการมองเห็นความทรงจำของผู้คนและทุก ๆ เรื่องที่อ่าน แม้แต่พี่สาวของคุณ ลุงของผม พ่อ ปู่ ฯลฯ ไม่มีเลย มีความทรงจำที่ถูกผนึกไว้ ถ้าเป็นเช่นนั้น ผมคงได้เห็นมัน บางอย่างหรือใครบางคนทำให้ผมกลับมา ผมเก่งเรื่องการหาสมบัติ อาจเป็นเพราะสมบัติบางอย่างที่ผมยังไม่ได้ระบุ หรือด้วยเหตุผลอื่น จริงๆ แล้วยังคงเป็นปริศนาสำหรับผมที่กลับมาได้อย่างไร และทำไมผมถึงเป็นคนเดียวที่มีความทรงจำจากชีวิตที่แล้ว”

“ยังไงฉันก็โล่งใจ” อิงกริดยิ้มเล็กน้อย “ฉันไม่อยากจะจำ ฉันชอบที่จะเป็นอย่างที่ฉันเป็น”

“อืม” ลูเอน พยักหน้าและกล่าวว่า “ไม่ต้องกังวล ไม่มีทางเป็นไปได้ คุณคือคุณ และตัวคุณเองในชีวิตก่อนหน้านี้ไม่เคยมีอยู่ หรือเธอตายไปแล้ว? ผมมาจากชาติที่แล้ว แต่ไม่ใช่ในเวลาเดียวกัน สิ่งที่เคยทำแต่ไม่ทำตอนนี้ สิ่งที่ชอบเมื่อก่อนไม่ชอบตอนนี้ ความรักที่ผมมีให้เธอมีอยู่แค่ในชีวิตนี้ สิ่งที่เราเป็นอยู่ตอนนี้ก็เลยเป็นเช่นไร ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร มันไม่ใช่สิ่งที่ผมเป็น แต่นั่นคือสิ่งที่ผมเป็น เข้าใจไหม”

“ก็ใช่ส่วนหนึ่ง” อิงกริดหอมแก้มแล้วพูดว่า “ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ปฏิบัติต่อคุณเหมือนคนที่มีพรหมจารีมากมากกว่าพันปี ฮิฮิฮิ

“นั่นมันปีศาจชัดๆ” ลูเอนกัดแก้มของเธอและทิ้งรอยประทับของฟัน ซึ่งไม่นานก็เริ่มจางลง

“บางทีฉันอาจจะยังใจร้ายไปหน่อย” อิงกริดหัวเราะพร้อมกับหัวเราะคิกคักที่ทำให้ไหล่ของเธอสั่นและมีลักยิ้มสวยๆ ปรากฏขึ้นที่แก้มของเธอ