POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 711 อนุมตินโยบาย!

EP 711 อนุมตินโยบาย!

ท้องฟ้าที่แสนสดใส แสงพระอาทิตย์สอดส่องลงมา

ภายในห้องนอนของเกิงโยฮวา,ดงซูบินมองไปที่นาฬิกาเมื่อรู้สึกว่าใกล้จะถึงเวลาที่เขาจะต้องตื่นแล้วเขาก็ลุกจากเตียงเขาก่อนที่จะสวมร้องเท้าแตะและเดินไปที่เตียงอีกฝั่งเขาเอื้อมมือไปลูปหัวเกิงโยฮวาที่ยังคงนอนคลุมตัวอยู่ในผ้าห่มโดยห่อเท้าอันเรียบเนียนของเธอไว้ใต้ผ้าห่มผืนบางตอนนี้ใบหน้าของเกิงโยฮวาดูเหนื่อยเอามากๆ เหงื่อนของเธอนั้นท่วมไปทั่วร่างกายเกิงโยฮวานอนด้วยอาการเหนื่อยอ่อน และดูหมดแรงอยู่ตลอดเวลา

“คุณนอนเถอะ ผมจะไปแล้ว” ดงซูบินกระซิบที่ข้างหูของเธอคิ้วของเกิงโยฮวาขยับเล็กน้อยเธอเปิดตาและมองไปที่ดงซูบิน

ดงซูบินอธิบายว่า: “ได้เวลาที่เหมาะสมแล้วดูเหมือนพ่อแม่ของคุณจะโทรหาคุณด้วยขณะที่คุณหลับอยู่ …ผมไม่ได้รับมัน”

เมื่อเธอเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์เกิงโยฮวาก็กดโทรศัพท์ “แม่คะ หนูเอง… หนูทาจข้าวเช้าไปแล้วไม่ต้องรอ… อืมบายค่ะ” หลังจากที่เธอพูดจบเธอก็วางโทรศัพท์ลง .ดงซูบินถึงกับเหงื่อตก”ถ้าอย่างนั้นแสดงว่าคุณจะนอนต่อสินะและผมเองก็ไม่ต้องรีบกล เกิงโยฮวากล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาเช่นเดิมว่า”ทําอาหารเช้าให้ฉันก่อนและค่อยไป!”ดงซูบินเองก็รู้สึกดีใจที่เกิงโยฮวาอยากให้เขาทานอาหารเช้าให้กิน “อืมคุณอยากกินอะไรล่ะ”

“โจ๊ก พร้อมด้วยไข่ลวก!”คราวนี้ดูเหมือนเกิงโยฮวาจะเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงสนิทสนมกับดงซูบินขึ้นมาแล้ว

“ถ้าเช่นนั้น คุณไปนอนพักผ่อนก่อนเถอะผมจะไปอาบน้ำก่อน แล้วจะไปทําอาหารเช้าให้คุณทาน”

“…อืม” เกิงโยฮวาพลิกตัวไปแล้วนอนต่อ

ผ้านวมบางมากและบางกว่าผ้าเช็ดตัวมันปกคลุมอยู่บนเรือนร่างเปลือยเปล่าของเกิงโยฮวาทันใดนั้นมันก็กดส่วนโค้งที่สวยงาม ส่วนโค้งของก้นที่สวยงามหน้าอกโค้งของเอวและเส้นของ

ขาก็ถูกพิมพ์ออกมา บนผ้านวมบางดูเหมือนงานศิลปะที่สวยที่สุดงานหนึ่งของโลกดังนั้นดงซูบินจึงอดไม่ได้ที่จะมองดูสองสามครั้ง จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกจากห้องและเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับปิดประตูภายในห้องนํ้า.

ดงซูบิน โทรไปที่โทรศัพท์ไปที่สํานักงานเขตกวางหมิงง “สวัสดี ฉันซูบินเองฉันมีบางอย่างที่ต้องท่าฉันอาจจะไปสายนิดหน่อยถ้ามีอะไรเร่งด่วนโทรหาฉัน”โจวหยินหยูที่ปลายสายอีกด้านยิ้ม:”เอาล่ะ รับทราบค่ะ”

“คงไม่มีอะไรผิดปกติกับการประชาสัมพันธ์การป้องกันแผ่นดินไหวใช่ไหม?”

“ตอนนี้เรายังดําเนินการตามปกติ แต่ติดที่ว่าเงินไม่พอ ดูเหมือนว่างบประมาณของเขตเรานี่มัน…”

“เรื่องนั้นวางใจได๋” ดงซูบินกล่าวว่า “ฉันได้รายงานเรื่องนี้ไปกับทางมณฑลแล้วทางนั้นสัญญาว่าจะให้เงิน 1.5 ล้านหยวนแก่เรา เราจะได้เงินก่อนพรุ่งนี้มันเป็นความรับผิดชอบของฉันที่จะต้องหางบประมาณพวกนั้นมานอกเหนือจากนําเงินมาอุดช่องโหว่เรื่องการประชาสัมพันธ์มันยังสามารถใช้ในการเตรียมเต๊นท์อาหารแห่งและอุปกรณ์ฉุกเฉินอื่นๆเราจะต้องเตพรียมความพร้อมการรับมือแผ่นดินไหวหลังจากนี้ซึ่งสิ่งเหล่านี้ควรเตรียมพร้อมไว้ก่อนซึ่งก่อนหน้านี้ทางเขตของเราคลาดแคลนของเหล่านี้ก่อนที่ฉันจะได้รายงานเขตไป… เอาล่ะเข้าใจที่ฉันอธิบายไหม”

แสดงว่าทางมณฑลอนุมัติแล้วสินะ ?

เมื่อโจวหยินหยูได้ยินเธอก็รู้สึกถึงแสงสว่างที่พาดผ่านมายังเขตกวางหมิง

แน่นอว่าทางมณฑลมักจะพยายามหาทางเลี่ยงที่ให้งบประมาณเพิ่มให้เขต?แล้วเลขาซูบินทํายังไงถึงได้งบประมาณเหล่านั้นมา? อีกทั้งมันยังเป็นเงิน 1.5ล้านหยวน?ถึงแม้อาจจไม่ได้ตามเป้ามายที่ตั้งธงไว้แต่แรกแต่มันก็ไม่ใช่เงินจํานวนน้อยๆ!

โจวหยินหยูล่าวทันที”ฉันเข้าใจแล้วโปรดวางใจฉันได้เลยค่ะท่านเลขาซูบิน”

“อืม อย่าหักโหมไปล่ะผู้อํานวยการโจว”

หลังจากวางสายดงซูบินก็เริ่มอาบน้ำสบาย ๆและเปิดฝักบัวเมื่อคืนตัวเขาเต็มไปด้วยเหงื่อนและรู้สึกว่ามันจะสกปรกเอามากๆ
หลังจากนั้น 20 นาที

ดงซูบินปิดฝักบัวเมื่ออาบมันเสร็จ

ๆ
ในเวลานี้ จู่ๆ ประตูห้องน้ำก็ถูกเคาะมันเป็นเสียงเคาะจากด้านนอกดังมาก
“โยฮวา?” ดงซูบิน ถาม

“ยังไม่เสร็จ?” เป็นเสียงของเกิงโยฮวา

“ใกล้แล้วล่ะ มีอะไรหรือเปล่า”

“อย่างแรก… คุณไม่มีผ้าเช็ดตัว!”

“อ๋อผมเข้าใจแล้ว ผมอาจจะต้องขอใช้ผ้าเช็ดตัวของคุณด้วย”

ข้างนอกไม่มีเสียงตอบกลับมา

“โยฮวา?” ดงซูบินกระพริบตา “มันจะเป็นอะไรไหม”

..แล้วแต่คุณเลย!”

“คุณรังเกียจผมหรือเปล่า”

“ตามที่ฉันบอก! ไม่ต้องพูดอะไรให้มากมายกว่านี้แล้ว”

“ดีเลย.” ดงซูบินเองรู้ดีว่าเกิงโยฮวานั้นพูดไม่เก่งเท่าไร

หลังจากใช้ผ้าขนหนูของเก๋งโยฮวา ดงซูบินเขาก็เช็ดร่างกายของเขา สวมเสื้อผ้าและใช้แปรงสีฟันสีแดงของนายกเทศมนตรีโยฮวา เขาบีบยาสีฟันเข้าปากและเปิดประตูขณะแปรงฟัน

คลุมเครือและไม่ชัดเจน: “เอาล่ะ เอาล่ะ”

ทันทีที่ประตูเปิดออกเกิงโยฮวาก็จ้องไปที่แปรงสีฟันในปากของดงซูบินด้วยสายตาที่เย็นชา

ใบหน้าของ ดงซูบินตกตะลึงกับสายตาที่เกิงโยฮวามองเขา “มีอะไรหรือเปล่า?”

ดงซูบินและเกิงโยฮวาจ้องมองกันอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเธอก็เดินเข้ามาในห้องน้ำ ขาของเธอกระตุกและเกร็งเล็กน้อย

ดงซูบินตะลึงและรีบบ้วนปากในทันที “ขายังไม่หายเหรอ ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า”

เกิงโยฮวาทําเป็นไม่สนใจเขาเธอยืนอยู่ในห้องน้ำใต้หัวฝักบัวและมองไปยังดงซูบิน

“ถ้าไม่ไหวยังไงคุณบอกผมได้เลยนะเดียวหลังจากนี้ผมจะไปทานอาหารเช้าให้คุณทานเอง”ดงซูบินออกไปและปิดประตูห้องน้ำ
แน่นอนว่าเกิงโยฮวานั้นใช้เวลาอาบน้ำไม่นานเหมือนเช่นทุกที

ในไม่ช้าที่โต๊ะอาหารเช้าก็มีโจ๊กและไข่ลวกตามที่เกิงโยฮวาบอกเขาก่อนหน้านี้

“รสชาติเป็นยังไงบ้าง”ดงซูบินถามเกี่ยวกับรสชาติอาหารที่เขาทําให้เกิงโยฮวาทาน

เก๋งโยฮวาวางตะเกียบหลังจากทานเสร็จแต่ไม่ได้พูดอะไร

ดงซูบินยิ้มและพูดว่า: “ไม่เป็นไร? ไข่ลวกน่าจะโอเคใช่ไหมแต่ถ้าคุณต้องการที่ทานมันทุกวันผมสามารถทําให้คุณทานได้ตลอดเลยนะ”

เกิงโยฮวาก็ยังท่าเป็นไม่สนใจก่อนที่จะพูดว่า:”เปิดทีวี”

“…ช่องไหน”

“ข่าว.”

ดงซูบินรู้ว่าเธอไม่สะดวกที่จะเดินในตอนนี้ดูเหมือนอาการเกร็งของเธอจะยังไม่หายดี “เพิ่มเสียงขึ้นอีกหน่อย”

“ประมาณนี้ได้ไหม”

“ได้.”

เกิงโยฮวาจ้องที่หน้าจอทีวีขณะรับประทานอาหาร

ดงซูบินมองมาที่เธอและพูดว่า: “โยฮวา ทางสํานักงานเขตกวางหมิงได้ทํางานมาสองสามวันแล้วเพื่อเตรียมพร้อมสําหรับการซ้อมแผ่นดินไหวมันคือการจัดการกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดคุณสามารถทําให้มณฑลมาสนับสนุนการดําเนินงานอของเราได้ไหม”

เกิงโยฮวส่ายหน้าขึ้นมาทัน “ฉันไม่คิดจะยุ่งเรื่องพวกนั้นเลย”

“เมื่อวานก็พูดไปไม่ใช่เหรอ คุณยังสัญญาว่าจะให้การสนับสนุนนโยบายแก่เราด้วย”ดงซูบินรู้สึกว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองมีการพัฒนาดังนั้นเขาจึงพูดว่า:”ผมขอให้คุณครั้งเดียวใช่

ไหม แค่มองหน้าผมหน่อยหลังจากนี้ผมจะไม่พูดถึงมันอีกแล้วถ้าได้ตามคําขอ”

เกิงโยฮวาไม่พูดอะไรออกมา

“โยฮวา?”

“นายกเทศมนตรีโยฮวา?”

“เกิงโยฮวา?”

“สรุปว่าได้ไหม?”

เกิงโยฮวาพูดอย่างสงบ:”ตามที่พูดไปเมื่อวานนั้นแหละ!”

อะไรนะฟังไม่ผิดใช่ไหม?ทางมณฑลจะสนับสนุนจริงๆ?

ดงซูบินพอใจกับประโยคนี้เขาจึงไม่พูดถึงเรื่องนี้อีกและทั้งคู่ก็ทานอาหารเช้าด้วยกันการซ้อมแผ่นดินไหวนี้เป็นแผนที่สําคัญมากสําหรับดงซูบินที่ต้องทําต่อไปเขาจะใช้การฝึกซ้อมครั้งนี้

เพื่อนําประชาชนอยู่อาศัยบางส่วนในอาคารที่พักอาศัยที่ถล่มลงมาไปยังที่ปลอดภัยในขณะที่เกิดเหตุแผ่นดินไหวขึ้นมาจริงๆ