POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 710 ชัยชนะเหนือเกิงโยฮวา

EP 710 ชัยชนะเหนือเกิงโยฮวา

ช่วงเช้าตรู่, ฟ้ารุ่งอรุณยามเช้า, นกสองสามตัวเริ่มส่งเสียงร้องออกมานอกหน้าต่าง ติ๊ด ติ๊ด นาฬิกาปลุกมือถือดังขึ้นเสียงดัง
ดงซูบินที่ตื่นขึ้นมาพร้อมกดโทรศัพท์ทันทีและมองดูนาฬิกา ตอนนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงเช้าแล้ว

และด้านข้างของเขาก็เป็นเกิงโยฮวาที่นอนอยู่ซึ่งเธอยังคงนอนหลับอยู่บนเตียงตอนนี้บรรยากาศภายในห้องเงียบสงบดงซูบินเองก็ไม่ได้ปลุกเธอตื่นและเขาขยี้ตาเพื่อจะได้มองเห็นได้ชัดขึ้น แน่นอนเห็นได้ชัดเธอหลับสนิทเนื่องจากออกศึกหนักกับดงซูบินเมื่อคืนมันเกือบสาม

ชั่วโมงและสําเร็จความใครไปสิบครั้งดงซูบินยังจําภาพนั้นได้ติดตาและดงซูบินได้แต่คิดในใจว่าเขาเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนเลยเพราะปกติแล้วเพียง 40 นาทีนั้นก็ถือเป็นลิมิตของเขาแล้ว แต่เพราะเพื่อประชาชนของเขตกวางหมิงของเขา?

“โยฮวา โยฮวา”

“……ฮ่ะ.”

“ตื่นได้แล้ว เจ็ดโมงแล้ว”

“…ฮ่ะ ”

“คุณบอกว่าคุณให้ผมตั้งนาฬิกาปลุกตอนเจ็ดโมงเช้าไม่ใช้หรือยังไง?”
.อืม.”

เกิงโยฮวาหลับตาลงก่อนจะตอบรับดงซูบินด้วยการพยักหน้าเบาๆ พร้อมเสียงเล็กๆไม่รู้ว่าเธอกําลังละเมอหรือเธอตื่นแล้ว

ดงซูบินเองคิดว่าเมื่อคืนคงเหนื่อยมากเลยไม่เร่งเร้าเธอ และปล่อยให้เธอนอนพักผ่อนดังนั้น

เขาจึงดึงผ้าห่มมาห่มให้เธอและลูบผมเธอเอาแขรไปโอบแขนของเธอหลังจากถูเอวสองครั้งเธอก็ยังนอนหลับอยู่คงจะไม่มีใครมีโอกาสเห็นใบหน้าแบบนี้ของนายกเทศเทศมนตรีโยฮวาที่มีสีหน้าเย็นชาอยู่ตลอดเวลาแน่ๆดูเหมือนตอนนี้เธอจะหลับอย่างมีความสุขดงซูบินเองก็ดูอารมณ์ดีเช่นเดียวกันประมาณยี่สิบนาทีต่อมา

เมื่อเกิงโยฮวาเริ่มเคลื่อนไหวเธอหรี่ตาและลืมตา

“ตื่นแล้วหรอ?”ดงซูบินยิ้ม

“……กี่โมงแล้ว”

“เจ็ดโมงยี่สิบแล้วละ”

ดงซูบินที่โอบเอวช่วยพยุงเกิงโยฮวาก่อนที่เธอจะรีบลุกออกจากเตียงเธอขยับตัวได้เพียงครึ่งเดียวเท่านั้นก่อนที่เธอจะร้องโอ้ยออกมาล้มลงบนเตียงอีกครั้งก่อนที่เกิงโยฮวาจะขมวดคิ้ว

และใช้มือสัมผัสด้านล่างของเธอบริเวณต้นขา

ดงซูบินเหลือบมอง “มีอะไรผิดปกติ?”

สีหน้าของเก๋งโยฮวาเปลี่ยนไปเล็กน้อย “”…เจ็บขาไม่มีแรงเลย ”

“อ้าว.” ดงซูบินพูดเสียงเบาๆออกมา:”ขอโทษด้วยนะคงเป็นเพราะเรื่องเมื่อวาน… ถ้าอย่างงั้นเดียวผมจะช่วยพยุงคุณเอง”

เกิงโยฮวาลุกขึ้นนั่งข้างๆดงซูบินอีกครั้งแต่เห็นได้ชัดว่าเธอจะลุกออกากเตียงเธอก็ร้องออกมาอย่างคร่ำครวญเกิงโยฮวาจับขาของเธอก่อนที่จะถอนหายใจไม่ได้พูดอะไรแล้วนอนลงบนเตียง “ส่งโทรศัพท์มาให้ฉัน!”

“ได๋สิ.” ดงซูบินมอบโทรศัพท์มือถือให้เธอทันที

เก๋งโยฮวาใช้ผ้าห่มมาคลุมร่างกายของเธอไว้และไถลหน้าปัดโทรศัพท์ ดงซูบินไม่รู้ว่าเธอตั้งใจจะโทรหาใคร

ดงซูบินเองพยายามฟังและเห็นว่าเกิงโยฮวากดโทรออกไปแล้ว กล่าวว่า “เลขาหม่าฉัน… ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายวันนี้ช่วงเช้าฉันคงจะไม่เข้าไปนะ”
ดูเหมือนเลขาหม่าเองก็ไม่ได้ซักไซอะไรมากมาย “เข้าใจแล้วค่ะ”

เกิงโญฮวาพูดอย่างจริงจัง:”ถ้ามีเรื่องด่วนหรืออะไรที่สําคัญรีบโทรแจ้งมายังฉันโดยตรงแต่ถ้าคิดว่ามันมีเรื่องยากที่จะต้องใช้การตัดสินใจ… ให้แจ้งที่ประชุมบอกให้พวกเขาย้ายมาประชุม
ตอนบ่าย…เข้าใจ!”
“รับทราบค่ะ หายไวๆดูแลสุขภาพด้วยนะคะท่านนายก”
“อืม เท่านี้แหละ”
แน่นอนว่าดงซูบินก็ได้ยินบทสนาเช่นเดียวกัน และได้ยินเสียงของเลขาหม่า
หลังจากวางสายเกิงโยฮวาก็มองมาที่เขา”คุณกําลังฟังอะไรอยู่!”
“ป่าว…ไม่มีอะไร.”ดงซูบินไอกลบเกลื่อน:”ผมไม่ได้ยินอะไรเลย”
เกิงโยฮวาเองก็ไม่สนใจดงซูบินอีกต่อไป ก่อนที่เธอพยายามจะจับไปที่หัวที่มีอาการมึนๆก่อนจะโยนโทรศัพท์ของเธอลงบนขอบหมอน นอนลงและหลับตา
ดงซูบินเองรู้สึกกังวล: “ถ้าคุณเหนื่อยก็พักเถอะ ไม่ต้องไปตอนบ่ายหรอก คุณเองก็ลุกไม่ไหวด้วยซ้ำมันเป็นความผิดของผมเองเรื่องเมื่อวาน แต่หวังว่าคุณคงจะมีความสุขยังไงก็ตามผมต้อง ขอโทษคุณจริงๆ”ดูเหมือนเกิงโยฮวาจะไม่พูดอะไรทําให้ดงซูบินพูดต่อว่า: “โยฮวาคุณสัญญากับผมเมื่อคืนวันนี้คุณจํามันได้ไหมผมหวังว่าคุณจะไม่ลืมเรื่องที่คุณสัญญาไว้เมื่อคืนนะ”เมื่อเห็น

เธอตื่นนอนและไม่ได้พูดอะไรทางโทรศัพท์ดงซูบินรู้สึกว่าจ่าเป็นต้องเตือนเธอว่านี่เป็นเรื่องสําคัญเก๋งโยฮวาขมวดคิ้ว “ฉันพูดอะไร”

ดงซูบินยิ้ม “ให้เงินช่วยเหลือสํานักงานเขตกวางหมิง สองล้าน และสนับสนุนนโยบายสําหรับการเตรียมรับมือป้องกันแผ่นดินไหว”

“ฉันจําไม่ได้ว่าสัญญากับคุณไว้นะ!”เกิงโยฮวามองเขาอย่างเฉยเมยและทําเหมือนไม่รู้ไม่ชี้”คุณสัญญากับผมแล้ว!”ดงซูบินกระพริบตา:”คุณเป็นคนพูดกับผมเองจะเปลี่ยนคําพูดได้อย่างไรคุณพูดไปแล้วว่าจะทําตามที่ผมขอทุกอย่างเมื่อคืน!”

เก๋งโยฮวาแสดงสีหน้าเย็นชา:”ฉันไม่ได้พูด!”

“โยฮวาคุณไม่รักษาสัญญาอย่างงั้นหรอ”

“คุณตั้งหากใช้โอกาสที่ฉันไม่มีทางเลือก…คุณคิดว่าฉันโง่หรือยังไง!?”

“ฟังนะ คุณเป็นคนพูดเอง ยังไงก็ตาม คุณสัญญาแล้วและไม่มีทางเลือกอื่น ผมต้องตัดสินใจถ้าอย่างงั้นจะถือว่าคุณเป็นพวกผิดสัจจะ อย่างไรก็ตาม การจัดสรรเงินทุนอาจจะได้ไม่ครบก็ได้และนโยบายเองก็น่าจะต้องได้รับอนุมัติให้ดําเนินการ”ดงซูบินเองก็รู้ดีว่าเขาใช้โอกาสที่เกิงโยฮวาไม่มีทางเลือกทําข้อตกลงกับเธอและเมื่อคืนดงซูบินเองก็ได้มอบความสุขสุดหฤหรรษ์ให้กับเกิงโยฮวาจนเธอยากกกจะปฏิเสธ

สีหน้าของเกิงโยฮวาเปลี่ยนในทันที:”สําหรับเรื่องนี้ฉันต้องคิดก่อน!”

“มันเป็นความยินยอมของคุณเอง”

“ยังจะพูดอีก! ฉันไม่เห็นด้วย!”

“คุณสัญญาแล้ว คุณมันคนขี้โกง”

“ใครเป็นคนโกง คุณหรือฉันกันแน่”

ดงซูบินเองร้องขอเกิงโยฮวาอย่างสุดใจและกล่าวหาว่าเกิงโยฮวาไม่รักษาสัจจะไม่ทําตามคําพูดที่พูดไว้และทําเป็นลืมคําสัญญา แต่ดูเหมือนมันจะไร้ประโยชน์!อย่างไรก็ตามดงซูบินไม่ใช่ผู้ เชี่ยวชาญในการพูดให้รู้สึกผิดเมื่อเห็นว่าเกิงโยฮวาจำมันไม่ได้ เขาเพียงแค่คว้าผ้าห่มแล้วโยนมันลงไปด้านล่างเตียงเพื่อให้ร่างของเกิงโยฮวาที่แต่เดิมคลุมไว้ใต้ผ้าห่มนั้นเผยออกมาให้เขาเห็นร่างกายที่เปลือยเปล่า.

“คุณกําลังทําอะไรอยู่!”

“คุณจะไม่เห็นด้วยจริงๆใช่ไหม?

เกิงโยฮวาตอบอย่างเย็นชา: “ถ้าเป็นอย่างงั้นคุณจะทําอะไรฉัน!”

คิดจะลองดีกับฉันหรอ?ดงซูบินรีบลุกขึ้นไปนั่งค่อมตัวของเกิงโยฮวาและมองตาของเธอโดยไม่ลังเล“จะให้ผมลองย้อนความหลังเรื่องเมื่อคืนไหมล่ะ”

เกิงโยฮวามองดงซูบินด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ลองดูสิ!”

ดงซูบินอดไม่ได้ที่จะรีบออกไป เขาหยิบถุงยางอนามัยกล่องสุดท้ายออกมาทันทีเมื่อคืนนี้

หยิบกล่องสุดท้ายออกมาขยับต้นขาของเธอ และเริ่มที่จะมีอะไรกับเกิงโยฮวาอีกครั้ง

“เดี๋ยวก่อน!” เกิงโยฮวาตะโกนออกมาทันทีร่างกายของเธอกระตุกและสีหน้าของเธอเปลี่ยนไป

ในตอนแรกดงซูบินเองทําให้เธอไม่พอใจแต่หลังจากเมื่อคืนมันสุดยอด และเธอยังจําความรู้สึกนั้นได้ จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกเย้ายวน

“ดึงผ้าม่าน!”

“1

.ไม่.”

“ฉันให้คุณดึงม่านออก!”

.ไม่.”

เกิงโยฮวาหันหน้าไปทางอีกทางและกลืนน้ำลายอันที่จริง เอวและแขนขานั้นแน่นร่างกายของเกิงโยฮวาดูเหมือนจะสั่นคลอนอย่างควบคุมไม่ได้ตอนนี้ความรู้สึกนั้นปรากฏขึ้นมาที่ปากของเธอ และเธอพยายามหลับตา เม็ดเหงื่อของเธอหยดออกมา ตอนนี้สมองของเธอวางเปล่า ต้น
ขาและร่างกายตอบสนองอย่างต่อเนื่องร่างกายก็นิ่มนวล และเธอก็เสร็จอีกครั้ง

นี่แค่ไม่ถึงสิบนาทีเท่านั้น

ดงซูบินรู้ว่าเกิงโยฮวานั้นโดนมามากเมื่อคืนนี้ ดังนั้นระยะเวลาสําเร็จความใคร่ของเธอก็ลดลง

อีกทั้งเธอนอนเพียงแค่สี่ชั่วโมง

ดงซูบินเห็นแล้วก้มปากจูบปากเธอ “คุณช่างงดงาม.”
เกิงโยฮวาไม่ได้พูด แต่เธอเพียงแค่อ้าปากค้างและไม่สามารถพูดอะไรได้ เป็นครั้งแรกในวันที่สดใสนี้ และ ดงซูบินเห็นทุกการแสดงออกของเกิงโยฮวาทุกส่วน ทุก ตารางนิ้วของผิวหนังดงซูบินเห็นมันได้ชัดเจน และเขาก็ตื่นเต้นมาก มันต่างกันกับเมื่อคืนที่เห็น

เธอผ่านเพียงแสงของดวงจันทร์เท่านั้น ดงซูบินเองรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัดดงซูบินเอง ก็รู้สึกตะลึงกับร่างกายที่สมบูรณ์แบบของเกิงโยฮวา ดงซูบินรู้สึก สับสน ไม่มีร่างกายที่สวยงาม

เช่นนี้ในโลกใบนี้อีกแล้ว

มันทั้งนุ่มและลื่นมาก

ไม่ต้องพูดถึงเมื่อได้ใช้ลิ้นริมรสมันมันยากที่จะอธิบาย

“ผมบอกไว้ก่อนเลยว่า คุณเป็นคนบอกผมเองให้ผมลอง” ดงซูบินใช้พลังพิเศษกับตัวเองและ

พูดว่า: “เปลี่ยนท่าทางของคุณท่าทางนี้มันธรรมดาไป”

เกิงโยฮวามองไปที่เพดานโดยไม่สนใจดงซูบินและไม่พูดอะไร

ดงซูบินเริ่มบรรเลงเพลงรักอีกครั้ง

ร่างกายของเกิงโยฮวาเริ่มยืดออกและการหายใจเริ่มถี่ขึ้นเรื่อยๆ

ดงซูบินกระแทกตัวเขาไป “จ๋าได้หรือยังเรื่องเมื่อคืน”

ดงซูบินได้คิดถึงเรื่องเมื่อคืน นั้นเป็นครั้งแรกที่เขาได้เลียน้องสาวของเกิงโยฮวา ตอนนี้เขา

พลิกตัวกลับจริงๆ แล้วทั้งสองมือก็จับเตียง คุกเข่าลงต่อหน้าดงซูบินและบั้นท้ายที่สวยงามก็หัน
หน้าออกไปจากเขา

ดงซูบินตกตะลึงและไม่ตอบสนองชั่วขณะหนึ่ง เมื่อดูครั้งแรกที่นายกเทศมนตรีโยฮวาให้ความ ร่วมมือ เขาไม่สนใจอะไรอีกต่อไปลย เขาบีบสะโพกของเธอทันทีและเริ่มบรรเลงเธอจากด้านหลัง

อย่างตื่นเต้น

ยี่สิบนาทีต่อมา

ดงซูบินกับเกิงโยฮวานอนอยู่บนเตียงหอบและอารมณ์ยังคงอยู่ในสถานะที่น่าตื่นเต้นมาก

ปล่อยให้ท่าทางของเกิงโยฮวา อ้อยอิ่ง ดงซูบินไม่เคยคิดเคยฝันเลยไม่ได้คาดหวังนายกเทศมน ตรีโยฮวาจะเป็นพวกบ้าเซ็กส์ขนาดนี้จริงๆแล้วเชื่อฟังแม้ว่าจะเป็น เมื่อเธอหมดแรงไป ดูเหมือน เกิงโยฮวาเองจะควบคุมตัวเองไม่ได้แล้วและกลับมาอยู่ในสภาพเดิมเมื่อคืน

ดงซูบินพูดที่ข้างหูของเธอ: “เรื่องของการจัดสรรงบคุณยินยอมไหม?”

เกิงโยฮวานอนลงอย่างแผ่วเบา หอบ: “มือถือ… ขอ… ฉันอนุญาต!”

“อนุญาต.” ดงซูบินมอบมือถือให้กับเธอ

เกิงโยฮวาลูบตาของเธอสูดลมหายใจและกดเบอร์โทรศัพ์โทรออก “เฮ้ ฉันเอง…… คุณช่วย

ติดต่อสํานักการเงิน แล้วอนุมัติเงินไปที่สํานักงานเขตกวางหมิง เงินจะต้องถูกโอนก่อนวันพรุ่งนี้

1.5 ล้านหยวน”

อีกด้านหนึ่ง เลขาหม่าที่รับสาย “แล้วงบประมาณที่จะให้ สํานักงานถนนไบร์ทล่ะ”
“ท่าตามที่ฉันบอก!”

“เข้าใจแล้วค่ะ.. ทําเดี๋ยวนี้”

เมื่อตัดสายโทรศัพท์ดงซูบินอดไม่ได้ที่จะลืมตาและพูดว่า: “นั่นไม่ใช่สองล้านเหรอ?”

“ขอน้ำหนึ่งแก้ว!” เกิงโยฮวาขว้างโทรศัพท์มือถือของเธอ ก่อนจะส่ายหน้าไปมาและหลับตา

ดูเหมือนเธอแทบจะคุมสติไม่อยู่“หนึ่งจุดห้าล้าน!เท่านี้!”

หนึ่งจุดห้าล้านหยวน

นี้ก็ถือว่ามากพอแล้ว

ดงซูบินปีนขึ้นจากเตียงและให้น้ำแก่เธอ”ขอบคุณครับดื่มสิ”

หลังจากได้สิ่งที่หวังดงซูบินก็แสดงรอยยิ้มออกมามันไม่ง่ายเลยในครั้งนี้กว่าจะชนะนายกเทศมนตรีโยฮวาสาวสวยเย็นชาคนนี้ได้ทําเอาฉันเหนื่อยเลยนะเนี่ย!