POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 707 มาตามนัดหมาย!

EP 707 มาตามนัดหมาย!

ตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่มกว่าได้แล้วท้องฟ้าเริ่มมีด

ในโถงกลางห้องพักของเขาดงซูบินถือมือของเขาพร้อมกับสูบบุหรี่ เขาเดินไปมาในห้องนั่งเล่นของเขาบางครั้งเขามองไปที่หน้าต่างรอรอ ฯลฯ แต่เขาก็ยังไม่เห็นเงาของนายกเทศมนตรีโยฮซาแม้แต่น้อยดงซูบินเองอดไม่ได้ที่จะรู้สึกแสดงสีหน้าหดหู่ใจออกมาเล็กน้อยเกิงโยฮวาดูเหมือนจะมองดงซูบินแย่ลงเรื่อยๆดงซูบินเองก็ไม่เข้าใจจริงๆว่าเธอคิดอะไรกับเขาอยู่กันแน่คุณเองชอบหรือเกลียดฉันอยู่กันแน่?เพราะคําพูดของเธอวันนี้เธอมีน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจและไม่เคยเห็นเธอแสดงสีหน้าจริงจังขนาดนี้มาก่อนแต่ถ้าจะบอกว่าเธอเกลียดดงซูบิน

แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้นล่ะมันหมายความอย่างไร

เสี่ยวหลาน…

เก๋งโยฮวา…

เธอทั้งสองคนนี้รับมือยากจริงๆมันยากที่จะเข้าใจความคิดของพวกเธอได้ตอนนี้ภายในหัวของดงซูบินนั้นเต็มไปด้วยความสับสน แต่เขาต้องทําสิ่งที่ควรทําเขาไม่สามารถหยุดงานป้องกันแผ่นดินไหวได้และเขาก็จะไม่ยอมหยุดมันถึงแม้จะมีคําสั่งจากส่วนกลาง

ก็ตาม ตอนนี้แผนของดงซูบินคือการทําลายกําแพงความคิดของเกิงโยฮวาลงมาให้ได้!

ทันใดนั้นกระจกหน้าต่างก็สว่างขึ้นและดูเหมือนจะมีรถขับเข้ามาในเขตที่พักอาศัยดงซูบินมองลงไปที่ชั้นล่างคนขับรถของเกิงโยฮวาหยุดรถ

ทันทีที่ประตูเปิดออกเกิงโยฮวาพร้อมด้วยรองเท้าส้นสูงก็ลงจากรถเลขาหม่าลี่ก็ลงมาและดูเหมือนเธอพึงจะทําธุระเสร็จ

“นายกโยฮวา ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ”หม่าลี่ให้เกียรติเขา

เกิงโยฮวาถอนหายใจ “อย่าลืมเอกสารสําหรับวันพรุ่งนี้”

หม่าลี่กล่าวว่า: “คืนนี้ฉันจะพยายามเตรียมการให้เสร็จทุกอย่างและทุกอย่างจะเรียบร้อย”

เกิงโยฮวาโบกมือซึ่งเป็นการแสดงสัญญาลักษณ์ว่าเธอเข้าใจแล้ว ก่อนที่เธอจะเดินไปที่บันไดของหอพัก

เมื่อเห็นเช่นนั้นภายในใจของดงซูบินก็รู้สึกเต้นแรงขึ้นเหตุผลเพราะว่าเกิงโยฮวาไม่ได้กลับไป

ที่หอพักเขตกวางหมิงนานกว่าหนึ่งเดือนแต่เมื่อเช้าเขาไปที่สํานักงานของเธอและชักชวนเธอให้มาที่นี้ถึงแม้เธอจะมีท่าที่ที่ไม่เป็นมิตรกับเขาสักเท่าไรแต่วัวเคยค้ามาเคยขี่เธอก็กลับมาจริงๆ

แสดงว่าคําพูดของเขาเองก็ยังมีน้ำหนักพอที่เธอจะเชื่อใจและทําตามคําขอของเขาถึงแม้ต่อหน้าเธอพยายามจะแสดงท่าทีที่แข็งกร้าวออกมาก็ตาม

อย่างไรก็ตามดงซูบินไม่ได้รีบไปหาเธอในทันทีเขาคิดว่านี้น่าจะยังไม่ใช้เวลาที่เหมาะสมเกิง

โยฮวาพึงกลับมาจากงานแน่นอนเกิงโยฮวามีบางอย่างที่เหมือนกับเสี่ยวหลาน บุคลิกของเธอนั้นดูเป็นคนที่รักอิสระเป็นการยากที่จะฟังคําพูดของคนอื่นดังนั้นดงซูบินจะรอจนกว่าเธอจะได้สงบสติอารมณ์ลงสักหน่อยจากการทํางานแต่เขาควรไปหาเธอเวลากี่โมงดี?แน่นอนตอนนี้ดงซูบินเริ่มง่วงและเขาแทบจะคองสติไว้ไม่อยู่อดทนไว้เวลาผ่านไปมาก.

นี้ก็เกือบจะเที่ยงคืนแล้ว

ดงซูบินเองพยายามอดทน และตอนนี้เขามีอาการมึนงงและง่วงนอนเล็กน้อย

ไม่ต้องพูดอะไรมากดงซูบินจัดเสื้อผ้าในกระจกทันทีตัดผมแล้วเดินออกไปที่ประตูเพื่อกดกริ่งของเก๋งโยฮวาอย่างเงียบ ๆ
กร็ง กริง.

ดงซูบินคิดว่าเกิงโยฮวาคงกําลังนอนหลับอยู่อย่างแน่นอน สักครู่หนึ่งประตูก็ยังปิดอยู่ เธออาจจะไม่ได้ยินเขาก็เลยเตรียมกดไปสองสามครั้งอย่างไรก็ตามดงซูบินไม่รู้ว่าเขาทําอะไรผิดหรือเปล่า หลังจากกดกริ่งไม่กี่วินาทีดูเหมือนดงซูบินจะได้ยินเสียงเปิดออกมาจากด้านในเผยให้เห็นใบหน้าที่อันสวยงามของเกิงโยฮวาและชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงขายาวสีน้ำตาลเธอยังไม่ได้นอนเลย!

เก๋งโยฮวา กล่าวอย่างเย็นชา:”มีอะไรหรือเปล่า?”ดงซูบินยิ้มก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า: “คุณคุณยังไม่นอนเหรอ?” “ไม่เห็นหรือยังไงว่าฉันกําลังยืนอยู่ตรงนี้แล้วคิดว่าฉันนอนหรือยังล่ะ”เกิงโยฮวากล่าวอย่าง

จริงจัง: “ฉันถามคุณว่ามีอะไรหรือเปล่า!”

ดงซูบินเองก็ถอนหายใจออกมาก่อนที่จะพูดว่า:”ผมขอเข้าไปคุยข้างในได้ไหมผมไม่สะดวกที่จะพูดคุยที่นี่เรื่องนี้ต้องอธิบายยาว”

เกิงโยฮวาดูเหมือนจะหยุดคิดสักพักเธอคลายเกลียวกลอนประตูและปล่อยให้ดงซูบินเข้ามาดงซูบินเองก็รู้สึกดีที่เกิงโยฮวายังตอนรับเขาอยู่แน่นอนว่าดงซูบินรอเธอตั้งแต่สามทุ่มยาว

มาถึงห้าทุ่มจนทนไม่ได้เลยต้องมาหาคุณด้วยตัวเองและคิดว่าเกิงโยฮวาตอนแรกฉันคิดว่าคุณ

หลับไปแล้ว แต่ปรากฎว่าคุณยังไม่นอน คุณรอฉันอยู่ใช่ไหม ? อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าไม่เหมาะสมและดงซูบินรู้ว่าเกิงโยฮวาจะไม่ตอบเขาอีกทั้งอาจจะปฏิเสธด้วยซ้ำหลังจากเปิดประตูเกิงโยฮวาก็ไม่ได้สนใจที่จะดูแลต้อนรับดงซูบินในฐานะแขกสักเท่าไร เธอ

ไปที่โซฟาและนั่งดูหนังสือพิมพ์

ดงซูบินปิดประตูหน้าห้องของเธอ เขานั่งลงข้างๆเธอ “ผมมาแล้ว ผมยังอยากคุยเรื่องการ ป้องกันแผ่นดินไหวและแผนรับมือ”

“ไม่ต้องพูดแล้ว!” เกิงโยฮวาเก็บหนังสือพิมพ์และทําเสียงดัง “ฉันคิดว่าฉันเข้าใจแล้วใน
ระหว่างวัน!

“แต่?”

“มีอะไรอีกหรือ ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็ออกไปได้แล้ว!”

“นายกเทศมนตรีโยฮวา!”

“ฉันต้องการพักผ่อน! ถ้าไม่มีเรื่องอื่นก็ออกไปได้แล้ว!”

แน่นอนว่าสิ่งที่เกิงโยฮวาพูดเธอตั้งใจพูดออกมาจริงๆและดูเหมือนดงซูบินไม่สามารถโน้มน้าว

เธอได้อย่างแน่นอน

เมื่อเห็นว่าการเกิดแผ่นดินไหวจะเหลือเวลาอีกเพียง 20 วัน และมันกระทบถึงเกิงโยฮวา โดยตรงด้วยเมื่อดงซูบินคิดเรื่องนี้ขึ้นมาได้ก็ทําให้คิดว่าเขาต้องอธิบายเรื่องนี้อย่างจริงจัง“โยฮวาผมคือดงซูบิน สิ่งที่คุณควรรู้ไว้คือผมคิดถึงคุณผมเองไม่ใช่คนที่มีพิธีรีตองอะไรมากมายผมเองเป็นคนจริงและผมไม่ชอบพูดจากอ้อมไปมา เรื่องนี้ผมเพียงจะแสดงความคิดเห็นผมอยากให้ทุกคนระลึกถึงความรู้ในการป้องกันแผ่นดินไหวและการเอาชีวิตรอด”

“แล้วคุณก็บรรลุเป้าหมายของคุณแล้วหรือยัง!”

“แค่นี้ยังไม่พอยังมีอย่างอื่นอีกเช่นเครื่องมือป้องกันแผ่นดินไหว ผมต้องการเตรียมการสิ่งเหล่านั้นอีก”

ดูเหมือนสีหน้าของเกิงโยฮวาเปลี่ยนไปในทันทีและเธอดูเหมือนจะไม่เข้าใจสิ่งที่ดงซูบิน

พยายามจะทําเอาเสียเลย “คุณส่งข้อความหาฉันทุกวัน แล้วส่งอีเมลแจ้งว่าแผ่นดินไหวกําลังจะเกิดขึ้นฉันต้องทนรับข้อความเหล่านั้นฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับคุณเลย!ดงซูบิน!คุณพอใจหรือยัยง? คุณคิดว่าคุณกําลังทําการป้องกันแผ่นดินไหวจริงๆใช่ไหมรู้ไหมตอนนี้เรื่องนี้มันดังมาก!ฉันพยายามจะทําเป็นไม่รับรู้เรื่องนี้?และพยายามปิดตาด้วยตาข้างเดียวมาตลอด!ฉันได้รับรายงานเรื่องของคุณมากมาย!และดูเหมือนฉันจะทนกับเรื่องเหล่านี้ไม่ไหวแล้ว! นี้ก็เกือบหนึ่งสัปดาห์แล้ว!เกือบ?แล้วคุณต้องการเครื่องมือป้องกันแผ่นดินไหวอีกคุณเคยฟังที่ฉันพูดบางหรือเปล่า!”

ดงซูบินเข้าใจความคิดของเกิงโยฮวาเป็นอย่างดีแต่แผ่นดินไหวเองก็กําลังจะเกิดขึ้นแล้ส

จริงๆ เขาเองก็จําเป็นจะต้องพยายามแก้ไขและป้องกันก่อนปัญหาใหญ่จะเกิดขึ้นจริงไหม? เก๋งโยฮวาดูเหมือนจะโกรธเธอหายใจเข้าลึก ๆมองลงไปที่หนังสือพิมพ์”ฉันไม่ต้องการที่จะพูดเรื่องไร้สาระกับคุณอีกต่อไปแล้ว!

“ผมเข้าใจแล้ว.” ดงซูบินเองก็รู้ดีว่าสิ่งที่เขาทําทําให้เธอไม่สบาย “แต่คุณเองไม่ควรทําเช่นนี้กับผม”

เก๋งโยฮวา ไม่ได้พูดอะไร

“คุณเป็นนายกเทศมนตรีแต่สิ่งที่คุณห้ามผมมันไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย”

เกิงโยฮวาดูเหมือนจะไม่สนใจเธอไม่สนสิ่งที่ดงซูบินพูด

ดงซูบินมองไปที่นาฬิกานี้ก็เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้วเมื่อดงซูบินรู้ดีว่าแผนการโน้มนาวของเขาไม่สําเร็จเขาจึงหันไปที่น้ำอุ่นและรินใส่แก้วให้กับนายกเทศมนตรีโยวฮา แล้วมอบให้เธอ”มาดื่มกันก่อน”

“ฉันไม่หิว!”

นะ!”

ดงซูบินต้องวางถ้วยลงแล้วมองที่เขา เขาเอื้อมมือไปโอบเอวเธอเบา ๆ มันนุ่มและลื่นมาก

สายตาของเกิงโยฮวาเปลี่ยนไปในทันที “หมายความว่าไงดงซูบิน”

“คุณยังจะถามอยู่อีกอย่างงั้นหรือ?”ดงซูบินไอออกมา: “วันนี้ผมขอนอนกับคุณได้ไหม?”เกิงโยฮวากล่าวด้วยรอยยิ้ม:”ต้องขอโทษด้วย! ฉันไม่ชอบที่จะนอนอยู่เฉยๆกับผู้ชายหรอก

“เดี๋ยวก่อน ผมก็ไม่ได้บอกว่าจะนอนเฉยๆนิ

“…พูดอีกทีสิ!”

“ผมเองยังไม่นอนหรอก”

ตอนนี้ดงซูบินเองรู้สึกปวดหัวกับพฤติกรรมของเกิงโยฮวาเอามากๆ อาจเป็นเรื่องยากจริงๆ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งพฤติกรรมความเป็นผู้หญิงแปรปที่มักจะออกมาจากเกิงโยฮวาอยู่ตลอดเวลา

มันนุ่มเหลือเกิน?

ถึงเวลาจัดหนักแล้ว!

มือของดงซูบินกอดกระชับขึ้นและลุกขึ้นจากโซฟาทันที เขาก้มลงและคว้าด้านหลังของเก๋ง

โยฮวาด้วยมือข้างเดียวเขามองดูต้นขาที่สวยงามทั้งสองของเธอและกอดเธอไปที่เอวจากนั้น

เขาก็ขยับเข้ามาใกล้เกิงโยฮวา ดงซูบินโอบกอดเธอใกล้ชิดขึ้นและโอบกอดเธอจนมือของเข้าอยู่บริเวณหน้าอกออกเธอก่อนจะครึ่งไปมา

ตอนนี้สีหน้าของเกิงโยฮวาดูตรึงเครียดมากขึ้น “ปล่อยมือ!”

ดงซูบินไม่สนใจคําพูดของเธอ “มันถึงเวลานอนได้แล้ว”

“ฉันบอกให้คุณปล่อยมือ!” เกิงโยฮวาจ้องมองอย่างเย็นชาที่ดวงตาของดงซูบิน “ฉันไม่ต้องการที่จะพูดซ้ำเป็นครั้งที่สอง!”

แน่นอนตอนแรกดงซูบินไม่อยากไปปล่อยมือจากเธอเลยแต่ด้วยสายตาของเกิงโยฮวาก็ทําให้เขากลัวเธออยู่บางทําให้ดงซูบินปล่อยมือและวางมือไว้ที่โซฟา

บรรยากาศก็เงียบสงบลงทันที

เกิงโยฮวาอ่านหนังสือพิมพ์ ดงซูบินเองก็มองขึ้นไปบนเพดานของห้อง

ไม่กี่นาทีต่อมา เกิงโยฮวาก็โยนหนังสือพิมพ์ลงบนโต๊ะหายใจเข้าออกแรงมากก่อนจะใส่รองเท้าแตะและเดินเข้าไปในห้องน้ำก่อนที่จะปิดประตูเสียงดังมาก!

เสียงเปิดดังออกมา

ดูเหมือนจะเป็นเสียงของฝักบัวและดูเหมือนว่าเกิงโยฮวากําลังจะอาบน้ำ

ตอนนี้ดงซูบินถึงตกตะลึงและมองไปซ้ายและขวาอย่างสงสัยเขารู้สึกว่าสิ่งที่เธอกําลังทําอยู่

นั้นคืออะไรกันแน่ และเขามองไปที่ประตูห้องน้ำกลับไปกลับมา การอาบน้ำของเกิงโยฮวาเป็นการส่งสัญญาณบางอย่างของเธอเสมอถึงเรื่องอย่างว่าคราวนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้นเธอใช้เวลาประมาณสี่นาทีหรือห้านาทีในการอาบน้ำประตูห้องอาบน้ำาจะเปิดออกมันก็ยังเป็นเสื้อผ้าเดิมที่เธอใส่เมื่อตอนเข้าไปในห้องน้ำอย่างไรก็ตามเสื้อคลุมด้านในของเสื้อดูเหมือนจะหายไป มีจุดสีแดงสองจุดปรากฏขึ้นและเห็นผิวภายในของเธอได้ชัดเจนกลิ่นของแชมพูและยาสระผมลอยมาถึงห้องนั่งเล่นทําให้ห้องมีบรรยากาศดูอบอ้าว
ดงซูบิน ยืนขึ้นตั้งแต่แรกเห็นและต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง

อย่างไรก็ตามเกิงโยฮวาไม่ได้มองเขา เขาเดินตรงเข้าไปในห้องนอนและสูดลมหายใจและที่นอนด้านในก็ดังขึ้น

ประตูไม่ได้ปิด มันเปิดแง้มประตูไว้ครึ่งหนึ่ง

ดงซูบินลังเลและพยายามเดินเข้าไปในห้องตามประตูและปิดประตู

ข้างใน ดงซูบินเห็นเกิงโยฮวากําลังถือหนังสืออย่างพิถีพิถันไม่ได้ถอดเสื้อผ้าของเธอนั่งบนเตียงและมองที่ใบหน้าของเขาอย่างจดจ่อมาก

“โยฮซาคุณ?” ดงซูฐินเรียกเธอ

เกิงโยฮวาท่าเป็นไม่สนใจเขาและยังคงอ่านต่อไป

ตอนนี้ดงซูบินคิดออกเพียงเรื่องเดียวเท่านั้น กระพริบตา ถอดเสื้อของเขาทันทีโยนมันลงบนเก้าอี้ จากนั้นจึงถอดกางเกงและถุงเท้าของเขาออก

เกิงโยฮวาไม่ได้ขยับหนีไปไหนตั้งแต่ต้นจนจบและไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง

ดงซูบินปืนกลับไปที่เตียงแล้วขึ้นเตียง เขาเปิดผ้าคลุม หมอน และผ้านวม ทั้งหมดเป็นกลิ่นของผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่และกลิ่นหอมของเกิงโยฮวามันเป็นกลิ่นที่สบายมากและหอมหวนหลังจากนอนลงไปเขาก็พิจารณาถึงจิตใจอันอ่อนโยนของนายกเทศมนตรีสาวคนนี้เขาเองก็ไม่พูดไร้สาระให้เสียเวลาแล้วหันหลังผ้าห่มและเคลื่อนร่างกลับไปทางของเธอแล้วเอื้อมมือไปจับเอวและแขนขาของเกิงโยฮวาเอวของเธอดึงเธอกลับมาที่เตียงใต้ผ้าห่ม

เสียงที่เย็นชาของเกิงโยฮวากล่าวออกมาทันที“ปิดไฟ!”

แผนที่สองของดงซูบินคือการเตรียมพร้อมสําหรับการพิชิตเกิงโยฮวาด้วยวิธีนี้เธอเท่านั้นที่จะทําให้เธอฟังสิ่งที่เขาอธิบายได้บ้างแน่นอนว่าการอธิบายปกติอาจจะสื่อสารได้ยากถ้าดงซูบินไม่

สามารถเอาชนะเกิงโญฮวาได้ด้วยวิธีปกติเขาก็มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่จะพอให้เกิงโยฮวาฟังเขาได้บาง!