POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 706 คําสั่งของเก๋งโยฮวา!

EP 706 คําสั่งของเก๋งโยฮวา!

สํานักงานเขตกวางหมิงได้เผยแพร่โปรชัวร์การป้องกันแผ่นดินไหวและการเอาชีวิตรอดได้จํานวนมากและคณะกรรมการชุมชนในละแวกใกล้เคียงทุกแห่งได้ดําาเนินการตามแผนการ

ประชาสัมพันธ์ที่ดงซูบินให้ไว้ จนถึงขณะนี้บ้านแทบทุกหลังได้รับโบรชัวร์การป้องกันแผ่นดินไหวที่จัดพิมพ์โดยสํานักงานเขตดงซูบินยังรับเอาข้อเสนอของซงชิงหยูและตั้งจุดประชาสัมพันธ์จํานวนหนึ่งเพื่อจัดแคมเปญตอบค่าถามเพื่อให้ผู้อยู่อาศัยในชุมชนเข้ามาร่วมสนุก

ทุกคนให้ความสนใจในการจัดกิจกรรมในครั้งนี้อย่างกระตือรือร้น ผู้อยู่อาศัยส่วนใหญ่ได้รับขวัญและของกํานัลอีกประการหนึ่งคือเพื่อให้ทุกคนจดจําสิ่งต่าง ๆ ในโบรชัวร์ได้แม้ว่าบางคนจะยังตอบคําถามไม่ได้ทั้งหมดดงซูบินก็กําชับให้เจ้าหน้าที่แจกกํานัลเหล่านั้นให้เพื่อจูงใจผู้คนมีอย่างน้อยหนึ่งอย่างให้แต่ละครัวเรือนทําให้ผู้คนที่อาศัยในระแวกนั้นรู้ประทับใจการทํางานของสํานักงานเขตกวางหมิงเอามากๆ

ตอนนี้ทุกอย่างดูราบรื่นและเป็นไปได้ด้วยดี

สิ่งต่าง ๆ กําลังดําเนินไปอย่างรวดเร็วและดูเหมือนมันจะได้ผลลัพธ์ที่ดีเยี่ยมด้วยอย่างไรก็ตามเหตุการณ์นี้ยังเป็นที่ถกเถียงกันอย่างมากในเขตอื่นๆและดูเหมือนในเขตหรือถนนอื่นๆก็กําลังตั้งคําถามกับการกระทํานี้

การป้องกันแผ่นดินไหวและการเอาชีวิตรอด?หลายคนเคยได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่สํานักงานเขตกวางหมิงได้ทําพวกเขาทั้งหมดคิดว่า ดงซูบินคงจะว่างเอามากๆจนไม่มีอะไรจะทําจึงหาเรื่องการ

เอาชีวิตรอดจากแผ่นดินไหวมาท่าฆ่าเวลา?

ในเช้าวันนี้ ดงซูบินกําลังตรวจสอบสถานการณ์ในชุมชนแพนอันยี่ เขาทํางานร่วมกับเจ้าหน้าที่ในชุมชนเพื่อจัดเตรียมงานสําหรับพวกเขาในการเคลียร์อาคารเก่าที่ทรุดโทรมเพื่อให้แน่ใจว่า

ทางหนีไฟในทางเดินจะราบรื่นจากนั้นเหลือบไปเห็นเบอร์โทรศัพท์ที่โทรเข้ามาและเป็นเสียงเรียกของเลขาหม่าเลขานุการนายกเทศมนตรีโยฮวา

“เลขาธิการซูบินหรือเปล่า?” หม่าลี่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา“เลขาหม่าผมเอง”ดงซูบินกล่าว

“ตอนนี้ทางมณฑลเรียกพบคุณด่วยให้เดินทางมาที่สํานักงานพรรคทันทีและนายกเทศมนตรีโยฮวาจะตามหาตัวคุณ”

“ตามหาตัวผมอย่างงั้นหรอ?”

“ใช่แล้ว ส่วนเรื่องอะไรนั้น คุณจะรู้เองเมื่อคุณมาถึง!”

“ถ้าเช่นนั้นผมจะรีบไป”

ดงซูบินคิดว่ามันน่าจะเป็นเรื่องสําคัญมิเช่นนั้นเกิงโยฮวาคงไม่เรียกคุยกับเขาเป็นการส่วนตัวเช่นนี้การรื้อถอนป้ายโฆษณาของโรงกลั่นเหล้าองุ่นในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาทําให้ดงซูบินเห็นแล้วว่าถ้าเขาทํางานของเขาโดยไม่มีการสนับสนุนจากทางหน่วยงานที่มีอํานาจมากกว่าเขา

คงจะต้องเผชิญกับการต่อต้านอย่างมาก นับประสาอะไรกับเรื่องงานอื่นๆแต่อย่างไรก็ดีดงซูบินยังคงต้องแก้ไขงานอื่น ๆ ตามแผน เป็นไปได้ว่าทุกอย่างอาจมีอุปสรรคอยู่บ้างและตอนนี้งานป้องกันแผ่นดินไหวของดงซูบินได้เข้าสู่สภาวะคอขวดซึ่งภาระและปัญหาส่วนใหญ่อยู่ที่สํานักงานเขตกววางหมิงเงินทุนไม่เพียงพอจากการคําานวณของเขายังเหลือแผนเรื่องเต็นท์ของผู้ประสบภัยเขาต้องเตรียมอุปกรณ์บรรเทาสาธารณภัยล่วงหน้าเขาต้องออกโบรชัวร์ต่อไปกําลังคนและทรัพยากรจํานวนมากกําลังเร่งรีบไม่มีเงิน เขาก็ไม่สามารถดําเนินการเรื่องพวกนี้ได้

ตอนนี้ทรัพยากรเป็นสิ่งสําคัญและเป็นความต้องการเร่งด่วนในตอนนี้

ณ สํานักงานคณะกรรมการพรรคเขต.

เมื่อดงซูบินขับรถซาตาน่าไปตามถนน หลายคนมองดูรถของเขา

เมื่อดงซูบินลงจากรถเขาได้พบกับชูชิงหวาผู้อํานวยการสํานักงานถนนผิงอันซึ่งกําลังออกมาจากอาคารสํานักงานของรัฐบาลเขต

“เลขาซูบิน” ชูชิงหวาเริ่มทักทายดงซูบินก่อนและยิ้มเยาะ:”ผมได้ยินมาว่าถนนของคุณประชาสัมพันธ์การป้องกันและเอาชีวิตรอดจากแผ่นดินไหวใช่ไหมคุณทําไปเพื่ออะไรกัน?”

ดงซูบินมองมาที่เขาและยิ้ม:”ป้องกันปัญหาก่อนที่จะเกิดขึ้น”ชูชิงหวาส่ายหัว“เด็กน้อยคิดว่ามันจําเป็นหรือยังไงที่ต้องทําเช่นนั้น”

“แล้วจะทําไม?อะไรจะสําคัญไปกว่าความปลอดภัยของประชาชน.

“เอาล่ะแล้วแต่คุณเลย” ชูชิงฮวายิ้มและส่ายหัวเขาไม่สนว่าดงซูบินจะทําอะไรด้วยซ้ำแต่เท่าที่รู้ตอนนี้ก็เป็นยุคของเศรษฐกิจแล้ว ทําไมต้องดําเนินเรื่องแผนป้องกันแผ่นดินไหวด้วย?ไม่รู้หรือยังไงว่าทางมณฑลกําลังจับตาดูนายอยู่ชั้นบนสํานักงานเขต.

ดงซูบินเคาะประตู

“เข้ามาข้างในสิ!” เสียงของเกิงโยฮวาดังขึ้นหลังประตู

ดงซูบินพยายามดึงสติของเขาและผลักประตูเข้าไปทันใดนั้นเขาก็เห็นร่างที่สวยงามหลังโต๊ะ

ตั้งแต่ที่เขาพบเกิงโยฮวาครั้งสุดท้ายเตอนที่เกิงโยฮวาได้สวมกระโปรงสุดฮอตเพื่อไปบ้านของเขาดงซูบินไม่เคยเห็นเกิงโยฮว ตั้งแต่นั้นมาฉันไม่รู้ว่าเธอจงใจซ่อนตัวจากเขาหรือเธอยุ่งมากอยู่

แล้ว ดงซูบินคิดถึงเธอจริงๆภายในใจของเขายังคิดถึงเหตุการที่ทั้งคู่สานสัมพันธ์กันในคืนนั้น

วันนี้เกิงโยฮวาสวมกางเกงขายาวสีน้ำตาลและรองเท้าส้นสูงสีดํา ส่วนท่อนบนเป็นเสื้อเชิ้ตสี

ขาวที่ดูเป็นชุดทางการเอามากๆ

ทีนี้”

ทันทีที่เธอเงยหน้าขึ้น เธอก็พูดว่า”ฉันไม่จําเป็นต้องอธิบายใช่ไหมว่าทําไมฉันถึงเรียกคุณมา

“ผมไม่ทราบจริงๆครับว่าทําไม” ดงซูบิน มองมาที่เธอและพูดว่า: “ช่วยบอกผมที” เกิงโยฮวาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ:”มีคนบอกว่าเขตของคุณกําลังดําเนินการประชาสัมพันธ์การป้องกันแผ่นดินไหว มันจริงหรือไม่?”

ดงซูบิน พยักหน้า “ใช่ เรากําลังค่านึงถึงความปลอดภัยเป็นอันดับแรก ดังนั้น”

“พอแล้วตอบเพียงเท่านั้นแหละ!”เกิงโยฮวายังคงเขียนเอกสารโดยก้มหน้าลงและเธอก็พูดออกมาทันที:”เรื่องการป้องกันแผ่นดินไหว!ฉันสั่งให้คุณหยุดดําเนินการทันที!”ดงซูบินถึงกับงงเมื่อได้ยินเช่นนั้น”ท่าไม?”

“ฉันว่าคุณน่าจะรู้นะว่าทําไม!”เกิงโยฮวาพูดอย่างเย็นชา:“สิ่งที่คุณทํานั้นมันเป็นการกระทําโดยภาระการ!คุณได้รายงานเรื่องนี้ให้ทางมณฑลรับรทราบก่อนหรือไม่คุณเองทํางานในฐาน

สํานักงานเขตคุณลืมตัวไปแล้วหรือยังไง!และทุกเรื่องควรได้รับการอนุนมัติจากทางคณะ

กรรมการมณฑลก่อน!ฉันเคยบอกเรื่องนี้กับคุณไปแล้วนะซูบิน!” เกิงโยวฮวาพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ“รายงานจดหมายฉบับนั้นที่คุณส่งมาให้ฉัน! ฉันได้อ่านมันแล้วและก็ได้บอกคุณไปแล้ว

เกี่ยวกับเรื่องรี้!แต่คุณคิดจะมากวนฉันโดยพยายามส่งข้อความเหล่านั้นมาก่อนกวนฉันอยู่เรื่อยๆ!
คุณนี่มัน! ฉันไม่รู้จะทํายังไงกับคุณดี!”

ดงซูบินเองรู้สึกไม่ดีเช่นกันเมื่อได้ยินสิ่งที่เกิงโยฮวาพูด “นายกโยฮวา ที่ผมส่งข้อความไปก่อนหน้านี้ เพื่อนของสํานักป้องกันแผ่นดินไหวบอกผมบอกว่าอาจมีแผ่นดินไหวในเป่ยเหอ”ดงซูบินรู้ว่าเหตุผลนี้อาจไม่เพียงพอที่จะทําให้เกิงโยฮวาเห็นด้วยเขาจึงพยายามเบี่ยงประเด็นไป

เหตุผลอื่นทันที .“แน่นอนผมยืนยันในภายหลังว่าเขากําลังดื่มสุราและพูดจาไร้สาระในวันนั้นแต่ใครเป็นคนพูดเรื่องแผ่นดินไหว ผมไม่ได้บอกว่าเราจะเกิดแผ่นดินไหวในเป่ยเหอผมหมายถึงเรา ควรมีการการป้องกันอยู่เสมอไม่ผิดตอนนี้โลกเต็มไปด้วยข่าวแผ่นดินไหวพูดตามตรงผมกลัวมากผมเลยอยากหาวิธีการรับมือและป้องกันแผ่นดินไหวไว้ก่อน เหตุผลเพียงเท่านี้มันเป็นปัญหาอย่างงั้นหรอครับ?”

เกิงโยฮวามองเขาด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจ“คุณยังมีเหตุผลอีกมากมาย?

ดงซูบิน กล่าวว่า: “ผมไม่รู้ว่าคุณจะไปฟังความจากใครมาแต่สิ่งที่ผมทําอยู่ผมตั้งใจทําและคิดวิเคราะห์ดีแล้ว!”

“ดงซูบิน! ฉันไม่คุยกับคุณแล้ว!”เกิงโยฮวาเหยียดคอและพูดว่า: “ฉันกําลังให้คําแนะนําแก่คุณในนามของคณะกรรมการเขตและรัฐบาลเขต!งานป้องกันแผ่นดินไหวจะต้องหยุดดําเนินการในทันที!”

“นายกโยฮวา!”

“แค่นั่นแหละ!” “แต่ผม…”

“…ออกไป!”

เก๋งโยฮวาหาท่าทีไม่สนใจเขาอีกต่อไปและจัดการกับงานในมือ เขียนบางอย่างลงในเอกสาร

ดงซูบินเองพยายามหายใจเขาลึก“ที่นี่อาจไม่สะดวกคุยกันผมจะรอคุณอยู่ที่หอพัก”

เก๋งโยฮวา ไม่ได้พูด

“เมื่อคุณกลับมา ผมจะบอกรายละเอียดให้คุณทราบได้ไหม”

“ฉันสั่งให้คุณออกไป!” เกิงโยฮวายกศีรษะขึ้น “คุณไม่ได้ยินหรือยังไงกัน”

ดงซูบินพูดอย่างไม่เต็มใจ: “ถ้าอย่างนั้นผมจะรอคุณคืนนี้ รอคุณกลับมา ผมหวังว่าจะได้พบคุณนะครับ”