POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 705 กลยุทธ์ในการประชาสัมพันธ์

EP 705 กลยุทธ์ในการประชาสัมพันธ์

มีการพิมพ์โบรชัวร์ให้ความรู้ในการป้องกันแผ่นดินไหวในตอนเช้าออกมาแต่เนื่องจากปัญหาด้านเงินทุนของสํานักงานเขตกวางหมิง คุณภาพในการพิมพ์นั้นจึงออกมไม่ดีสักเท่าไรเลย์เอาต์ของภาพบิดเบี้ยวตามกําลังเงินแต่ก็ยังสามารถอ่านเข้าใจเนื้อหาได้เมื่อดงซูบินตรวจสอบคุณภาพของโบชัวร์แล้วเขาก็พอใจกับมันอยู่บ้างและขอให้ส่งโบชัวร์ชุดแรกนี้ไปยังชุมชนหลิวเซียนซึ่งมีบ้านเรือนจํานวนมากขึ้นซึ่งที่นั้นเป็นเป้าหมายหลักในการดูแลในครั้งนี้หลังจากรับประทานอาหารตอนเที่ยงดงซูบินได้กําชับให้หวังหยูรินเริ่มพิมพ์ชุดที่สองให้เสร็จเร็วขึ้น

จากนั้นดงซูบินก็พาหวังหยูริน ตรงไปที่ชุมชนหลิวเซียนเพื่อตรวจสอบงานในทันที

“เลขาซูบิน เราจะไม่แจ้งพวกเขาสักหน่อยหรอค่ะ?”

“ไม่ล่ะ เราไปเลยจะดีกว่า” ดงซูบินเองคิดจะลงไปตรวจโดยไม่แจ้งล่วงหน้า

เพราะในสมัยที่ดงซูบินเป็นเพียงข้าราชการระดับปฏิบัติการดงซูบินเองรู้สึกรําคาญเมื่อตอนที่พวกผู้บริหารระดับสูงจะลงตรวจสอบ และติดตามงานจะต้องมีการจัดเตรียมการต้อนรับมันเสียเวลาและวุ่นวายเอามากๆซึ่งไม่ตรงกับสิ่งที่เขาได้รับรู้จริงๆแต่ตอนนี้ดงซูบินกลายเป็นผู้บริหารในตําแหน่งเหมือนพวกเขาเหล่านั้นแล้วและเข้าใจความสําคัญของการตรวจสอบประเภทนี้ คุณต้องไม่ลงไปจับผิดอย่ากดดันเจ้าหน้าที่ๆปฏิบัติงานภาคพื้นเพราะเช่นนั้นพวกเขาจะรู้สึกระแวงจนไม่สะท้อนถึงปัญหาที่แท้จริงออกมาดังนั้นดงซูบินจึงเลือกใช้วิธีการตรวจสอบโดยไม่แจ้งล่วงหน้าซึ่งสิ่งที่เขาต้องการคือการรับรู้ปัญหาที่แท้จริงและเห็นหน้างานของผู้ปฏิบัติงานจริงๆหน้าทางเข้าชุมชนเมื่อรถหยุดและเขาเห็นป้ายสีแดงที่ดึงดูดสายตาของเขา

มันเป็นป้ายที่มีสโลแกนโฆษณาในการป้องกันแผ่นดินไหวและลดภัยพิบัติด้านล่างเป็นโต๊ะยาวพร้อมโบรชัวร์บนโต๊ะ ][ซงนี่เองก็นั่งอยู่หลังโต๊ะและมีเจ้าหน้าที่ชุมชนหลายคนนั่งหรือยืนอยู่ที่นั่นในบางครั้งชาวบ้านสองสามคนเดินไปดูแล้วก็หยิบโบรชัวร์ออกมาอย่างไรก็ตามประชาชนที่อยู่อาศัยจํานวนมากขึ้นเพียงชําเลืองมองแล้วเดินจากไปโดยไม่เหลียวหลังมองเลยแม้แต่น้อย

เมื่อเห็นสถานการณ์นี้ดงซูบินก็มองไปที่โต๊ะและเปิดประตูและลงจากรถ

เจ้าหน้าที่ชุมชนข้างดวงตาของซ่งชิงหยูชําเลืองมองดงซูบินอยู่ไม่ไกล รีบไปด้านข้างและพูดอะไรบางอย่าง

ซ่งชิงหยู เงยหน้าขึ้นทันทีและทักทายเจ้าหน้าที่หลายคนพร้อมกัน “เลขาธิการซูบินผู้อํานวยการหวังคุณมาที่นี่ได้ยังไง”

ดงซูบินพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย: “มาดูว่างานไปถึงไหนแล้ว”

“เราได้ตั้งจุดประชาสัมพันธ์ไว้เรียบร้อยแล้ว” ซงฉี่และดงซูบินนั้นเคยพกกันมาก่อนเกี่ยวกับการบังคับให้รื้อถอนอาคารที่ผิดกฎหมายในชุมชนหลิวเซียวในเวลานั้นดงซูบินเข้ารับตําแหน่งไม่

นานหลังจากนั้น และมีคนเข้ามาทําร้ายหลายสิบคนแต่ดงซูบินสามารถจัดการคนพวกนั้นได้อย่างอยู่มัดทําให้ซ่งฉีมีความประทับใจในตัวดงซูบินมากดังนั้นคําพูดต่างๆของเขาจึงสุภาพมากเช่น กัน”นี่คือหนึ่งเดียวมีชุมชนแห่งหนึ่งในหูตงตะวันออกซึ่งมีจุดประชาสัมพันธ์ทั้งหมดสี่จุดและมีการแจกจ่ายโบรชัวร์ด้วย”

อย่างไรก็ตาม แต่สีหน้าของดงซูบินั้นดูไม่ดีสักเท่าไร “พวกคุณกําลังทําอะไรอยู่แน่?” ซ่งชิงหยูพ่นน้ำเสียง”คือ…”ตอนแรกซ่งฉีรู้สึกว่าก็ไม่มีปัณหาอพไรคู่มือฉบับแรกก็ออกมาครบถ้วนแล้ว

“ที่ฉันพูดไปเมื่อวานคุณไม่เข้าใจเลยอย่างงั้นหรือ?”ดงซูบินกล่าวว่า: “ฉันจะพูดอะไรดําเนินการในทุกครัวเรือน!คุณวางโบรชัวร์ไว้ที่โต๊ะนี้และแจกให้คนเดินผ่านไปผ่านมาคิดว่าคําสั่งฉันที่สั่งไปเป็นคําสั่งเด็กเล่นอย่างงั้นหรอ?”

ซ่งชิงหยู เจ้าหน้าที่ของชุมชนไม่กล้าโต้ตอบอะไร

ดงซูบินชี้ไปที่โต๊ะยาว: “อย่างที่คุณทํา มันอาจจะสําหรับชุมชนที่มีคนอาศัยอยู่แค่สิบคนที่จะได้รับโบรชัวร์ ฉันไม่สนหรอกว่าคุณจะเอามันไปประชาสัมพันธ์อย่างไรแต่สําหรับตอนนี้สิ่งที่คุณกําลังทํามันไม่ได้มีผลดีอะไรเลยฉันจะพูดอีกครั้งทุกครัวเรือนสามารถรับคู่มือได๋”ดงซูบินพูดด้วยน้ำเสียง: “ก็ถ้าคุณไม่รู้ว่าต้องทํายังไงฉันจะบอกคุณทีละขั้นตอนคนที่อาศัยอยู่ในละแวกนั้นนักเคลื่อนไหวในชุมชนหน่วยงานประตูของอาคารคนที่สามารถระดมชาวบ้านได้ทั้งหมดระดมเคาะประตูจากบ้านหนึ่งไปอีกบ้านหนึ่งลงทะเบียนไม่วางโบชัวร์ไว้ที่ประตูต้องเห็นว่าบุคคลนั้นต้องยื่นโบชัวร์ให้ถึงมือผู้อยู่อาศัยทุกคน,หากมีคนเฒ่าคนแก่ไม่รู้จักคําศัพท์เราก็ต้องรับผิดชอบอธิบาย

ให้ฟัง และบอกพวกเขาทุกบรรทัด ส่วนที่บ้านไม่มีใครไม่มีใครเคาะตอนกลางคืนตอนกลางคืน

ไม่มีใครเคาะวันรุ่งขึ้น)นไม่สนใจว่าคุณใช้วิธีไหนครั้งสุดท้ายฉันต้องการเป็นผลให้แต่ละครอบครัว

ต้องมีโบรชัวร์อย่างน้อยหนึ่งใบ! ”

เมื่อดงซูบินกล่าวตําหนิเจ้าหน้าที่เสร็จเขาก็ถึงกับเหงื่อตกเลย

หวังหยูรินนําน้ำแร่หนึ่งขวดให้กับดงซูบิน

ดงซูบินดื่มเครื่องดื่มและมองไปที่ซ่งชิงหยู “จ่าสิ่งที่ฉันบอกไปได้ไหม?”

“รับทราบ! พวกเราจะทําทันที!” ซ่งชิงหยูได้ตอบกลับ เขาบอกผู้คนให้กลับไปที่ชุมชนทันทีและให้คนสองคนนําโบรชัวร์เข้าไปในหูตงและเริ่มเคาะประตูบ้านที่ละหลัง

แน่นอนด้วยตําแหน่งของซ่งชิงหยูเองเขามีตําแหน่งเป็นลูกน้องของดงซูบินอีกทีหนึ่งเมื่อเห็นดงซูบินจริงจังเช่นนั้นเขาไม่กล้าละเลย หยิบลําโพงขึ้นมาทันทีเปิดสวิตช์และเริ่มยืนอยู่บนเวที: “สวัสดีชาวบ้านในชุมชนทุกคนตอนนี้เรากําลังรณรงค์ประชาสัมพันธ์การป้องกันแผ่นดินไหวและลดภัยพิบัติที่นี่เรามีโบรชัวร์ให้ทุกคนรับไปฟรีๆ”

การแถลงออกไมค์เชิญชวนดังกล่าวดึงดูดผู้อยู่อาศัยจํานวนมากในทันใดและบรรยากาศก็เริ่มคึกครื้น

“โบรชัวร์กันป้องกันแผ่นดินไหว?”

“เราไม่พลาดแน่ ขอหน่อย”

“ผมเองก็ขอด้วย ขอบคุณ”

หวังหยูรินเห็นว่ามีคนมากมายให้ความสนใจและเริ่มมารับใบโบชัวร์ไป อีกทั้งเจ้าหน้าที่ยังอธิบายให้ผู้อยู่อาศัยที่มีปัญหาเป็นครั้งคราวด้วย เช่น สิ่งแรกที่ต้องทําเมื่อเกิดแผ่นดินไหวคืออะไร

ดงซูบิน พยักหน้าเล็กน้อยและใบหน้าก็ผ่อนคลาย

เมื่อซิ่งชิงหยูเห็นมันก็ทําให้เขาโล่งใจ

ผ่านไปครู่หนึ่ง เห็นหลานชายของซ่งชิงหยูตะโกนว่าดงซูบินโบกมือให้เขาเข้ามา “ยังมีสิ่งที่โบรชัวร์นี้ไม่เพียงแค่ส่ง แต่ยังให้ผู้อยู่อาศัยได้อ่านทีละหน้าจําไว้นะยังมีการดําเนินการที่จะต้อง แจกจ่ายให้ถึงหน้าบ้าน คุณกําลังทํางานในระดับพื้นที่และคุณเข้าถึงผู้คนได้มากมายคุณมีข้อเสนอแนะอะไรสะท้อนกับมาหาทางสํานักงานเขตไหม? ?”

“ครับ” ดูเหมือนซ่งชิงหยูจะคิดดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จู่ๆ ก็พูดว่า: “เราควรจะมีการตอบคําถามชิงรางวัลจะดีไหมครับ?”

ดงซูบิน ไตร่ตรองและสนใจ “รายละเอียด” “เป็นการพิมพ์คําถามเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเลือกความรู้เกี่ยวกับแผ่นดินไหว อย่าพิมพ์ซ้ำ เปิด หัวข้อ เลี่ยงการซ้ำซ้อนแล้วส่งคนไปประชาสัมพันธ์ตามจุดต่างๆเพื่อให้ประชาชนมีส่วนร่วมในการถามตอบโดยมีเวลาไม่จํากัด ถ้าคําตอบถูกต้องก็มอบรางวัลเล็กๆน้อยให้และแต่ละหน้ามี ประมาณ 5 คําถามอย่างไรก็ตามตราบเท่าที่คุณสามารถตอบคําถามทั้งหมดได้ส่งของขวัญผ้าเช็ดตัวยาสีฟันถ้วย” ซ่งชิงหยูกล่าวต่อ :“ยังไงผมก็ต้องให้ของที่ใช้ได้จริงไม่อย่างนั้นคนเองก็จะไม่สนใจที่จะร่วมกิจกรรมนี้”

“ความคิดนี้ดี” ดงซูบินพิจารณาอยู่ครู่หนึ่งแล้วเขาก็พูดออกมาดัง ๆ ว่า: “ดําเนินการ ตอบ คําถาม ให้ทางทีมงานบริหารชุมชนจัดการเรื่องนี้ได้และดําเนินการเร็วที่สุด ของขวัญก็เหมือนเดิม งั้นเรามาเริ่มกันเลย นําร่องที่นี่ ถ้าผลดี เราจะส่งเสริมมันกับชุมชนอื่น ๆ ในอนาคต แน่นอน นี้จะ ต้องทํา และวิธีประชาสัมพันธ์อื่น ๆ ก็สามารถนํามาประยุกต์ใช้ได้ด้วยเช่นกัน!”

“รับทราบครับ.”