POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 703 ยอมรับคําสั่งจากพระเจ้า!

EP 703 ยอมรับคําสั่งจากพระเจ้า!

เมื่อเงินกู้ธนาคารถูกระงับมันทําให้ซงชิงหมิงมาสู่ทางตันเขาเรียกประชุมด่วนทันทีเพื่อหารือเกี่ยวกับแนวทางต่างๆแต่สุดท้ายก็ไม่เป็นผลอะไรตอนนี้สิ่งที่โรงกลั่นต้องการมากที่สุดคือเงินกู้

นี้ พวกเขาจําจะต้องมองหาธนาคารอื่นๆ?แต่มันแทบเป็นไปไม่ได้เลย.เงินกู้แรกของซงชิงหมิง คือการเข้าพบกับธนาคารไอซีบีซี สิ่งที่สําคัญที่สุดคือเงินกู้ยังไม่ได้รับการชําระคืนเต็มจํานวนและยังเหลือจํานวนเงินอีกมากที่จะต้องชําระด้วยเหตุนี้ธนาคารอื่นๆจึงไม่สามารถให้ยืมโรงกลั่นเหล้าองุ่นของเขากู้ยืมได้ .

ควรจะทําอย่างไรดี?

โรงงานของพวกเราจะต้องล้มละลายอย่างงั้นหรอ? ?

ตอนนี้ซงชิงหมิงถึงกับหน้าซีดตอนนี้เขาเหมือนกับตกลงมาจากสวรรค์ลงสู่นรกใช้เวลาเพียงวันเดียวเท่านั้นำมันมีความแตกต่างอย่างมากนี้ทําให้ซงชิงหมิงยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้เกิดอะไรขึ้น?

ฉันไปทําให้ท่านประธานธนาคารไม่พอใจตอนไหน

ทันใดนั้นซงชิงหมิงก็คิดถึงดงซูบินและนึกถึงประโยคที่ดงซูบินพูดกับตัวเขาเองทางโทรศัพท์เมื่อวานนี้!

‘คุณจะต้องรื้อถอนป้ายโฆษณาเหล่านี้ด้วยตัวเองผมจะรอ’คําเหล่านั้นเหมือนบาดแทงลึก

เข้าไปในจิตใจของซงชิงหมิงและมันยิ่งตอกย้ำเขาเข้าไปอีกเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่ออกมาจากคําพูดของผู้อํานวยการถังที่กล่าวถึงคําพูดของประธานธนาคารเรื่องป้ายโฆษณามีปัญหาคุณภาพที่ไม่ เหมาะสม ก่อนที่ซ่งชิงหมิงเองจะพยายามคิดเชื่อมโยงแต่ก็ไม่เข้าใจว่าเพียงแค่ป้ายโฆษณาเล็กๆเพียงหนึ่งป้ายพังลงมาไม่มีใครได้รับบาดเจ็บหรือตายแต่จู่ๆกับดึงดูดความสนใจจากผู้นําระดับ สูงของธนาคารได้อย่างไรแล้วส่งผลกระทบต่อเงินกู้เขาอีกตั้งหาก? ตอนนี้มีเพียงอย่างคนเดียว

ที่เขาคิดออกคือต้องเป็นฝีมือของดงซูบินอย่างแน่นอน!ดงซูบิน! นี้มันจะมากเกินไปแล้ว!

ไอ้เวรนั้น! กําลังจะทําทุกอย่างของฉันพัง!มันกําลังทําลายชีวิตของฉัน!

ซ่งชิงหมิงเขาเองโมโหมากตอนนี้โทรหาธนาคารทันทีอยากคุยเรื่องนี้อีกครั้งแต่คราวนี้ผู้อํานวยการถังก็ไม่รับโทรศัพท์ และธนาคารอุตสาหกรรมและการพาณิชย์ก็ดูเหมือนจะท่าทีเปลี่ยนไป! หากไม่มีเงิน โรงกลั่นเหล้าองุ่นของเขาก็จะต้องล้มละลายและความพยายามของซงชิงหมิงเป็นเวลาหลายปีก็จะหายไป!
หมอนั้นมันร้ายกาจ! ดงซูบินเขาน่าอายเหลือเกิน!

ฉันจะไม่ปล่อยให้ฉันถูกรังแกอยู่ฝ่ายเดียวอย่างแน่นอน!

ซ่งชิงหมิงไม่มีอะไรจะพูดต่อรีบขับรถไปที่สํานักงานเขตทันที

ณสํานักงานเขตกวางหมิง.

ดงซูบินกําลังดูเอกสารอย่างสบายใจในสํานักงานเสียงเคาะประตูดังขึ้นในทันใดและโจวหยินหยูก็เดินเข้ามา

“เลขาซูบิน มีคนกําลังต้องการพบตัวคุณ”โจวหยินหยูท่าหน้าแปลกๆ

ดงซูบินเงยหน้าขึ้นและยิ้ม:“ซ่งชิงหมิง?,…

โจวหยินหยูเหลือบมองและเธอพูดในใจว่าเขารู้ได้อย่างไง” “ใช่แล้วนั้นคือเขา”

“ปล่อยให้เขารอบอกว่าตอนนี้ฉันยังไม่ว่างอีกหนึ่งชั่วโมงค่อยมาพบใหม่”วันนี้ดงซูบินดูต่างจากเมื่อวานที่ดูกระตือรือร้นพยายามจะรื้อถอนป้ายโฆษณาผิดกฎหมายมาก วันนี้เขากลับดูนิ่งสงบเหมือนคาดการณ์เหตุการทั้งหมดไว้แล้ว

เมื่อเห็นเช่นนั้นโจวหยินหยูก็เริ่มกลัวดงซูบินอยู่บ้าง”อาจเกี่ยวกับเรื่องการรื้อถอนป้ายโฆษณา”

“บอกไปว่าฉันไม่ว่าง”ดงซูบินดูมีท่าทีเฉยเมย

ดูเหมือนโจวหยินหยูเองก็รู้แปลกใจว่าทําไมเขาถึงมีท่าทีเช่นนี้แต่ถึงกระนั้นเธอก็ทําตามคําสั่งของดงซูบิน”เช่นนั้น… เข้าใจแล้วค่ะ”

บริเวณชั้นล่าง

หวังหยูรินที่กําลังกลับเข้ามาที่สํานักงานเขตเธอเห็นคนๆหนึ่งกําลังยืนอยู่เมื่อเธอเข้ามาเธอเห็นซ่งชิงหมิง ยืนอยู่ตรงทางเข้าอาคารสํานักงาน

ในเวลาเดียวกับโจวหยินหยูที่กําลังเดินลงมาชั้นล่างเช่นเดียวกัน ตอนนี้บรรยากาศรอบๆข้างดูเงียบสงบ: “เลขาซูบินยังไม่ว่างตอนนี้ คุณอาจจะต้องรอ”

ซงชิงหมิงที่อยู่ระหว่างทางเดินเขาไม่เคยคิดเลยว่าดงซูบินจะรู้จักประธานของธนาคารเพื่อการอุตสาหกรรมและการพาณิชย์แห่งประเทศจีนอีกทั้งน่าจะสนิทสนมกันมากด้วยตอนนี้ความเป็นและความตายของโรงกลั่นเหล้าองุ่นอยู่ในมือของดงซูบินแล้วซงชิงหมิงทําได้เพียงใจเย็น

แม้ตอนนี้ภายในใจของเขาจะเดือดดานด้วยความโกรธก็ตามแต่สิ่งที่เขาทําได้ตอนนี้คือหายใจเข้าลึกๆเพื่อสงบสติอารมณ์

“โอเค ถ้าเช่นนั้นผมจะรอ”ดูท่าทีของซงชิงหมิงตอนนี้เขาดูสุภาพกว่าก่อนหน้านี้มาก

มันเลยทําให้โจวหยินหยูสงสัยมากทําไมซงชิงหมิงถึงได้ดูสุภาพกว่าตอนแรกที่เธอเจอเขาเสียอีก

หวังหยูรินเองก็อยู่ที่นั้นด้วยเธอดึงโจวหยินหยูเข้าไปในอาคารเสริมทันที “พี่โจวเกิดอะไรขึ้นนี่มันอะไรกัน เขามาได้ยังไง”

“ฉันเองไม่รู้” โจวหยินหยูกล่าวต่อว่า”ทําไมวันนี้เขามีท่าทีแปลก”

“นั้นสิเหมือนว่าเขายังกร่างและทําตัวหยิ่งพยองอยู่เลยนะ”

“ฉันเองก็พึงขึ้นไปพบกับเลขาซูบินเขาเองก็แปลกเหมือนกันทั้งๆที่ว่างอยู่แต่ก็ให้ซงชิงหมิงรอถึงหนึ่งชั่วโมง”

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป

ซ่งชิงหมิง ซึ่งอยู่ข้างนอกตอนนี้ภายในใจของเขาเริ่มจะทนต่อไปไม่ไหวเขาคิดเพียงอย่างเดียวว่าต้องการจะพบกับดงซูบินเท่าที่รู้เขาเองไม่เคยเป็นศัตรูกับดงซูบินแม้แต่น้อยถึงอย่างงั้นเวลาที่เขาทนรอถึง 30 ได้ทําลายความเย่อหยิ่งของซ่งชิงหมิงมันอาจทําให้เขาคิดทบทวนอะไรบางอย่างได้ในตอนนั้นแกต้องการให้ฉันรื้อป้ายโฆษณาพวกนั้นมากใช่ไหม?ได้ถ้าแกต้องการ

แบบนั้นฉันก็จะทําเพื่อจบเรื่องบ้าๆพวกนี้!

ซ่ง ชิงหมิงโทรหาผู้อํานวยการของสํานักงานบริหารเมือง“สวัสดีผู้อํานวยการเซี่ยผมมีปัญหาที่ต้องขอความช่วยเหลือจากทางนั้น ป้ายโฆษณาผมคิดว่าทางเราจะดําเนินการรื้อถอนตามคําสั่งของสํานักงานเขต”

ไม่นานหลังจากจบบทสนทนา.

ณ สํานักเลขาธิการ.

โจวหยินหยูเข้ามาพร้อมกับซงชิงหมิง และ หวังหยูรินเองก็ไม่รู้ว่าซงชิงหมิงต้องการอะไรกันแน่”เลขาซูบินเขามาแล้วค่ะ”แต่เธอดูมีชีวิตชีวาพร้อมกับถือเอกสารเพื่อรายงานการทํางานนี้ดงซูบินยิ้มปลอมๆและพูดว่า:”สวัสดีบอสซ่งได้เจอกันสักทีขอโทษทีฉันเพิ่งจัดการงานบางอย่างเสร็จ”

“ไม่เป็นไรครับ” ซ่งชิงหมิงไม่ได้นั่งทันที“เลขาซูบินครับอาจมีเรื่องเข้าใจผิดกันเล็กน้อยเมื่อเช้าผมคิดดูแล้วเรากําลังทําสิ่งที่ผิดอยู่เราได้เพิ่มปัญหามากมายให้กับสํานักงานเขตกวางหมิงเราต้องขอโทษด้วยเราเองยินดีที่จะดําเนินการตามคําสั่งเรามีปัญหากับป้ายโฆษณานอกชุมชนหลิวเซียนเราได้ยื่นขอขั้นตอนการรื้อถอนไปแล้ว”

โจวหยินหยูและหวังหยูรินได้ยินเมื่อพวกเขาตกตะลึงพวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าซ่งชิงหมิงจะมาขอโทษจริงๆเมื่อวานไม่ได้พูดแบบนี้!
ดงซูบินยิ้มและมองที่เขา

ซ่งชิงหมิงสุดท้ายแล้วคุณก็กลับมาคงจะเข้าใจแล้วใช่ไหมว่าฉันทําอะไรได้สิ่งที่คุณพูดมาคงไม่ได้หมายถึงป้ายโฆษณาเพียงจุดเดียวนะ?เมื่อวานฉันก็ได้พูดไปหมดแล้วหวังว่าเขาจะเข้าใจ?

ดงซูบินทําหน้าท่าทางเฉยเมย ต่างจากเมื่อวานนี้เพราะดงซูบินให้โอกาสเขาเกินพอแล้ว “ฉัน คิดว่ามันน่าจะไม่เพียงพอนะบอสซ่ง ฉันพูดว่า ถนนสายอื่น พื้นที่อื่น ฉันไม่สามารถจัดการได้ แต่ บิลบอร์ดในเขตอํานาจของเขตกวางหมิง ของเราจะต้องได้รับการจัดระเบียบใหม่ทั้งหมดโดยเฉพาะอย่างยิ่งสําหรับบริษัทของคุณ!”

เสียงกริ่งดังขึ้นและโทรศัพท์ตั้งโต๊ะดังขึ้น

“ขอรับสายก่อนนะ”ดงซูบินเอื้อมมือออกไปแล้วรับ”สวัสดีครับดงซูบินพูดสาย”

“ท่านเลขาซูบินผมเป็นหัสหน้าทีมบังคับใช้กฎหมายการจัดการเมืองคนของเรามาที่ชุมชนหลิวเซียนแล้วและพร้อมที่จะรื้อป้ายโฆษณาที่ผิดกฎหมายทั้งหมด”

ดงซูบินมองไปที่ซงชิงหมิงพร้อมกับหัวเราะกับ”ผู้อํานวยการเซี่ยหรือเปล่า?คุณต้องการรื้อป้ายโฆษณาได้อย่างไร?ดูเหมือนเรื่องที่เราแจ้งก่อนหน้านี้มันไม่ใช้เช่นนี้ไม่ใช่หรือยังไง?”ผู้อํานวยการเซี่ยขมวดคิ้ว:”ดูเหมือนป้ายพวกนั้นจะมีปัญหาผมได้ทําการตรวจสอบแล้วดูเหมือนว่าป้ายพวกนั้นไม่ได้รับอนุญาติให้ติดตั้ง”

ดงซูบินพูดต่อ “เราติดต่อผู้บริหารเมืองเมื่อวาน แต่เมื่อวานคือเมื่อวานวันนี้คือวันนี้” “เลขาซูบินคุณหมายความว่าอย่างไร”เซี่ยหยาง รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยเมื่อวานเขาขอให้ทางสํานักงานบริหารเมืองรื้อแต่ค่าตอบที่ได้มันต่างจากวันนี้?

ตอนนี้ภายในใจของดงซูบินเต็มไปด้วยความแค้น แพราะเมื่อวานทางคุณปฏิเสธที่จะไม่ให้ความร่วมมือกับเราอีกทั้งยังไม่คิดที่จะพูดคุยกับทางสํานักงานเขตกวางหมิงด้วยซ้ำแต่เพียงคําพูดของซงชิงหมิงกลับกลายเป็นค่าศักดิ์สิทธิ์ที่ปฏิบัติตาม? นี้หน่วยงานของรัฐเกิดบ้าอะไรขึ้น”คุณจะไปเร็วๆนี้หรือไม่ ฉันคิดว่าฉันจะกลับไปเราสามารถจัดการกับสิ่งต่างๆในเขตของเราได้
เราเองไม่อยากรบกวนทางสํานักงานบริหารเมืองมากนัก”

ผู้อํานวยการเซี่ยพูดด้วยน้ําเสียงเย็นชา:”พวกเรามาถึงแล้ว”…

“รวดเร็วจริงๆ”ดงซูบินกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “ขออภัย วันนี้เขตของเราหยุด โรงอาหารไม่เปิดและไม่มีทางที่จะจัดที่พักให้คุณ ช่วยโปรดกลับมา”

ผู้อํานวยการเซี่ยโกรธมากกับสิ่งที่ดงซูบินพูดมา!ดงซูบินจากสํานักงานเขตกวางหมิง!

แน่นอนว่าการกระทําของเขาสมกับฉายาที่ได้เขาได้รับและรู้ทั่วกันจริงๆ!

ดงซูบินหาวออกมาก่อนที่จะยิ้มให้ซ่งชิงหมิง

โจวหยินหยูและหวังหยูรินมองหน้ากันและมองหน้ากันพร้อมด้วยรอยยิ้ม

ซ่งชิงหมิงก็เห็นรูปแบบการทํางานของดงซูบินจริงๆในตอนนี้ และถอนหายใจ“บอสซ่งมีอะไรอีกไหม”ดงซูบินกล่าวช้าๆ:”ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็เชิญคุณกลับได้ ส่วนเรื่องการ

รื้อถอนป้ายโฆษณาทางเราไม่รีบร้อนเท่าไรคุณไม่รีบร้อน!

แล้วเงินกู่โรงงานล่ะ? ?

เมื่อซ่งชิงหมิงเห็นท่าทีของดงซูบินที่มีต่อสํานักงานบริหารเมือง เขารู้สึกกลัวจริงๆเขากลัวจริงๆว่าดงซูบินอาจจะยื้อเวลาและกว่าจะดําเนินการรื้อถอนอาจจะเป็นหนึ่งหรือสองเดือนจนกว่า

โรงกลั่นเหล้าองุ่นจะล้มละลายโรงกลั่นเหล้าองุ่นของเขาจะต้องปิดตัวไปเขากลัวว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นซงชิงหมิงรู้สึกว่าดงซูบินกําลังทําเช่นนี้จริงๆเขาจึงรีบพูดกับดงูบิน”ผมขอให้คุณรีบดำเนินการรื้อเลย”ซงชิงหมิงพยายามจะร้องขอเขา

ซงชิงหมิงพยายามร้องขอดงซูบินอย่างจริงจัง!

เท่าทีรู้ถึงแม้เขตกวางหมิงจะไม่ได้รับความร่วมมือจากหน่วยงานอื่นๆก็ตามแต่ก็ไม่ใช่เขตที่จะให้ใครมารังแกได้ง่ายๆ

ตอนแรกฉันได้ให้โอกาสกับคุณแล้วแต่คุณกับนิ่งเฉย? ตอนนี้ก็ถึงที่ของฉันแล้ว!

เมื่อซ่งชิงหมิงจากไป โจวหยินหยูกล่าวว่า “เลขาซูบินเราปฏิเสธสํานักงานบริหารเมืองเช่นนั้นจะดีหรอค่ะ………….

ดงซูบินยิ้มและพูดว่า:”มั่นใจเถอะป้ายโฆษณาพวกนั้นจะต้องถูกรื้อออกอย่างแน่นอน”โฆษณาของโรงกลั่นเหล้าองุ่นที่พังลงมาและได้รับการติดตั้งใหม่เหตุการณ์นี้ดูเหมือนจะไม่ใหญ่นักแต่คนจํานวนมากในหนานฉางทั้งหมดให้ความสนใจกับเหตุการณ์นี้

การที่โรงงานไม่สนใจคําสั่งของสํานักงานเขต และยังไม่ยอมรื้อถอนป้ายออกไปมันถูกเผยแพร่ไปทั่วมณฑล

ตราบใดที่ป้ายโฆษณานี้ยังอยู่มันก็เหมือนการสะท้อนถึงอํานาจในการบริหารงานของสํานักงานเขตกวางหมิง!

ศัตรูทางการเมืองของดงซูบินจํานวนมากกําลังจับตาดูความตื่นเต้นนี้สนุกสนานและเต็มไปด้วยคําดูถูกเหยียดหยามว่าสํานักงานเขตกวางหมิงนั้นไร้ประสิทธิภาพในการดูแลเขตพื้นที่ของต้น

แต่เมื่อทุกคนคิดว่าดงซูบินเสียหน้าครั้งใหญ่ในครั้งนี้ สิ่งที่ไม่มีใครคิดว่าเกิดขึ้นเจ้าของโรงกลั่นเหล้าองุ่นซงชิงหมิงริง ๆแล้วในตอนบ่ายหลังจากติดตั้งป้ายโฆษณาใหม่เขายอมลงทุนด้วยเงินของตัวเองจ้างทีมรื้อถอนและเริ่มที่จะรื้อโฆษณาของโรงงานของเขาด้วยตัวเองไม่เพียงเท่านั้นโดยป้ายโฆษณาห้าป้ายในเขตอํานาจของสํานักงานเขตหวางหมิงก็ถูกรื้อถอนไปอย่าง รวดเร็วและเมื่อเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกไปก็ทําให้ทุกคนที่ได้ยินข่าวนี้ถึงกับตะลึงไปเลย!

ซ่งชิงหมิงบ้าไปแล้วหรือยังไงกัน?

เมื่อวานเขายังยืนยันว่าไม่รื้อจู่ๆ วันนี้ก็มารื้อป้ายอย่างไม่บอกกล่าวเลย? ทั้งที่เงินพวกนั้นโรงงานลงทุนไปแล้วแท้ๆ!แต่ทําไมถึงตัดสิ้นใจรื้อป้ายพวกนี้ทิ้งกันล่ะ!อีกทั้ง

ยังไม่ได้รื้อแค่ป้ายด้วยแต่เป็นทั้งหมดมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?ต้องเกิดเรื่องผิดพลาดอะไรขึ้นมาอย่างแน่นอน

หลายคนรู้ว่าโรงงานของซงชิงหมิงนั้นตระหนี่ขนาดไหนและการทําเช่นนี้ซงชิงหมิงเองไม่ได้เต็มใจท่ามันแน่ๆหรือนี้จะเป็นลูกเล่นอะไรบางอย่างที่ดงซูบินเอาไว้จัดการกับซงชิงหมิง!

เพียงวันเดียวที่เขาปฏิเสธดงซูบินหลังจากผ่านวันนั้นไปตกอีกวันมาซงชิงหมิงกับเชื่อฟังคําสั่งของดงซูบินอย่างปฏิเสธไม่ได้

หลายคนมองเห็นได้ชัดเจนเลยว่า ดงซูบินไม่ได้เป็นเพียงชายร่างเล็กที่ดูเหมือนคนธรรมดาทั่วไปปกติแน่นอนแต่เขามีอะไรที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นที่เขาสามารถทําได้เมื่อเขาต้องการจะทํามัน!

ต่อให้พยายามหลีกเลี่ยงคําสั่งหรือขัดขืนไม่ทําตามหรือปฏิเสธซึ่งหน้า พวกคุณก็ปฏิเสธคำสั่งของพระเจ้าอย่างดงซูบินไม่ได้! !