POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 692 ครอบครัว

EP 692 ครอบครัว

จากผู้แปล *** ช่วยเป็นกําลังใจให้ผู้แปลหน่อยนะครับโดยการให้คะแนนนวนิยาย POWER AND WEALTH ห้าดาวกันเยอะนะคัรบ ขอขอบคุณผู้สนับสนุนทุกท่านด้วยนะครับท่านเป็นส่วนหนึ่งทําให้ผู้แปลมาถึงจุดนี้ได้ รักและขอบคุณ ***
เวลาสามทุ่มกว่าๆ

หลังจากที่เมื่อคืนดงซูบินและคนอื่นๆออกจากโรงพยาบาลพวกเขาก็กลับไปที่บ้านของเซียวลี่ฮวาทันที ที่นั้นเป็นพื้นที่พักอาศัยที่เงียบสงบปราศจากชุมชนห่างใกล้จากความวุ่นวาย

ทันทีที่เขาเข้าไปในบ้านหลิวเฉินหลงก็เปิดเองก็เขาไปจัดแจงของในบ้าน

เซียวลี่ฮวาเองก็ยิ้มและนั่งบนโซฟาพร้อมกับรอยยิ้มและลูบหัวของหลานสาวของเธอดูเหมือนเธอจะเอ็นดูหยูเซียวเซียวเอามากๆ

ในเวลานั้นเองดงซูบินที่ติดตามมาด้วยเขาก็รู้สึกปลื้มปิติที่ได้เห็นครอบครัวกับมาพร้อมหน้า

กันอีกครั้งเขาหน้าแดงด้วยความดีใจและไม่รู้จะพูดอะไรหลังจากนี้เลย

เมื่อครอบครัวกลับมารวมกันอีกครั้งดงซูบินก็กลายเป็นเพียงคนนอก ตอนนี้ครอบครัวได้อยู่พร้อมหน้ากันแล้วทั้งหมดดูสนิทสนมกันเหมือนรู้จักกันมานานหลายสิบปีจนทุกคนไม่ได้เตรียมน้ำชาเลยด้วยซ้ำดงซูบินเองก็หัวเราะและไปที่ห้องครัวเพื่อหาอะไรมารองท้องเมื่อดงซูบินไปที่ตู้กดน้ำและกดน้ำมาหนึ่งแก้ว จากนั้นก็ดื่มน้ำในขณะที่พิงกระจกในครัวเพื่อสูบบุหรี่ดงซูบินรู้สึกได้ถึงความสุขจากครอบครัวนี้อันที่จริงดงซูบินมีความสุขมากและคิดจะปล่อยให้พวกเขามีเวลาคุยกัน

“ไม่ดื่มนํากันหน่อยหรอ?”

“ไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่รู้สึกหิวน้ำเลย”

“นี่คือบ้านของลูกในอนาคตยินดีต้อนรับ แน่นอนอาจจะดูไม่คุ้นเคยเท่าไรแต่มันคือของลูกจริงๆ”

“ที่นี้ แต่… ไม่มีอะไร”

“ตอนนี้ลูกก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้วอย่างงั้นแม่คงจะต้องเรียกลูกว่า เหมยเซียวได้แล้ว”
“ตกลง.”

“ลืมถามตลอด แล้วสามีของลูกล่ะ”

“เขาเสียชีวิตไปแล้วค่ะ”

“เกิดอะไรขึ้น เขาป่วยหรือว่าอะไร”

หยูเหมยเซียวเล่าให้พวกเขาฟังเกี่ยวกับประสบการณ์ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา รวมทั้งเรื่องของหลิวเฉินหลง

สามี หยูเซียวเซียว และสิ่งต่างๆ ที่ดงซูบินช่วยพวกเธอ หลังจากฟังเซียวลี่ฮวาและแล้วมันทําให้ทั้งสองเองรู้สึกถึงความยากล่าบากและความโชคดีของลูกสาวของพวกเขาทั้งสองถอนหายใจและกล่าวว่าพวกเขาได้พูดคุยในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาว่าจะตามหาหยูเหมยเซียวได้อย่างไรและเหตุใดทั้งคู่จึงหย่ากันเพื่อเป็ฯการแลกเปลี่ยนกันระหว่างพ่อแม่กับลูกที่พลัดพลากกันไปเนิ่นนานหลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง

การพูดคุยเรื่องเศร้ามากมายก็เหมือนกับเป็นการปรับความเข้าใจซึ่งกันและกัน

“แล้วซูบินล่ะ” หลิวเฉินหลงพยายามมองหาดงซูบิน “ซูบิน? ซูบิน?” เซียวลี่ฮวาก็ตบขาของเธอเบา ๆ “พวกเราเองก็มีความสุขกันมากไป จนลืมซูบินไปเลย?””ผมอยู่นี่ครับ”ดงซูบินได้ยินเสียงคนเรียกเขาว่าเขาขว้างก้นบุหรี่ออกไปนอกหน้าต่างและออกมาจากห้องครัวดูเหมือนครอบครัวของหยูเหมยเซียวกําลังเรียกหาเขา

เซียวลี่ฮวายืนขึ้นและโค้งคํานับขอโทษดงซูบิน:”ฉันเองต้องขอโทษด้วยที่ตลอดเวลาจะต้องสร้างความลําบากให้กับคุณและยังลืมดูแลคุณในฐานะแขกที่มาเยือนบ้านของฉันอีกต้องขอโทษจริงๆ”

ดงซูบินยิ้มและพูดว่า:”ไม่เป็นอะไรหรอกครับ พอดีผมเองก็จะต้องเข้าไปสูบบุหรี่ด้วย”หลิวเฉินหลงก้าวขึ้นไปจับไหล่ของดงซูบินและพาเขาไปที่เก้าอี้“ถ้าเช่นนั้นเชิญนั่งก่อนผมจะชงชาให้คุณเอง”

“ไม่เป็นไรหรอก พี่หลิว”

“ต้องขอบคุณคุณที่ทําให้ครอบครัวของเราได้เจอกันอีกครั้ง…”

“มันเป็นพรที่สวรรค์มอบให้พี่หยูตั้งหากล่ะครับ”

หลิวเฉินหลงเองเริ่มกุมแขนของเขา”เหมยเซียวเองผ่านความยากลําบากเหล่านี้มาได้ก็เป็น เพราะการช่วยเหลือของคุณหลายอย่างคุณได้ช่วยเธอไว้… นั้นก็รวมถึงเรื่องงานของเหมยเซียวในปัจจุบันด้วยผมเองได้ฟังเรื่องในช่วงตลอดสองปีที่ผ่านมาลูกสาวและหลานสาวของผมเองได้รับการช่วยเหลือจากคุณเสมอมา

เซียวลี่ฮวาล่าวเสริม: “อีกทั้งถ้าไม่ได้คุณช่วยฉันไว้ ฉันคงถูกรถยนตร์เจตต้าฆ่าตายไปแล้วและคงไม่ได้พบหน้าลูกสาวและหลานสาวของฉันอีกไปตลอดชีวิตซูบินฉันเองขอขอบคุณ คุณ

จริงๆ!”

“ใช่!ผมเองก็ต้องขอบคุณ คุณด้วย” หลิวเฉินหลงตบแขนของเขาก่อนที่จะพูดว่า “ผมเองไม่รู้จะตอบแทนคุณด้วยวิธีไหนเลย”

ดงซูบิน ยิ้มและพูดว่า: “ผมเองไม่ได้ทําอะไรเลยด้วยซ้ำ มันเป็นเรื่องบังเอิญบางทีอาจเป็นการจัดเตรียมของพระเจ้าสําหรับผมที่จะช่วยให้พวกคุณมารวมกันเป็นครอบครัวอีกครั้งได้ตอนนี้ภารกิจเสร็จสิ้น เท่านี้ผมเองก็สบายใจแล้ว”

เซียวลี่ฮวาก็พูดขึ้นทันที: “ใช่เรื่องเงินทั้งหมดที่ลูกสาวของฉันยืมของคุณมาฉันจะชดใช้แทนให้”เมื่อเธอพูดจบเธอหยิบกระเป๋าเงินออกมาแล้วหยิบบัตรธนาคารออกมา”ในนี้มีเงิน 200,000 หยวน รหัสผ่านคือ…”

หลิวเฉิงหลงคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และหยุดอดีตภรรยาของเขาทันที “คุณไม่ต้องทําอย่างงั้นเลย!

มันเป็นหน้าที่ของผมตั้งหาก!”

เซียวลี่ฮวาจับมืออดีตสามี “ไม่ต้องหรอก เงินเพียงเท่านี้”

หลิวเฉินหลงและเซียวลี่ฮวาทั้งคู่อยู่ในตําแหน่งงานเทียบเท่ากัน เมื่อพวกเขาไม่ได้รับการปรับโครงสร้างใหม่เมื่อหลายสิบปีก่อน ทั้งสองก็ทําให้เข้ามีสถานะเป็นผู้บริหารเช่นเดียวกันถึงแม้ตําแหน่งใจหน้าที่งานจะเหมือนกันแต่ความแตกต่างคือประธานธนาคารเพื่อการอุตสาหกรรมและการพาณิชย์ของจีนนั้นดีกว่าบริษัทพลังงานอยู่มากอย่างเห็นได้ชัดถึงแม้ผู้นําระดับสูงของบริษัท
พลังงานมีรายได้มากมายแต่จะไม่มีโบนัส

หลิวเฉิงหลงเมื่อเห็นเช่นนั้น เขาขมวดคิ้ว “นี่มันไม่ใช่เรื่องของใครมีเงินมากมีเงินน้อยแต่เป็นเรื่องของลูกสาวผมอีก”

“นั่นก็ลูกสาวฉันเหมือนกัน!”เซียวลี่ฮวาเหลือบมองเขา“ต่อหน้าลูกสาวฉัน คุณยังกล้าเถียงฉัน

“ผมไม่อยากจะเถียงกับคุณแล้ว ยังไงก็ตามผมจะเป็นคนจ่ายเงินนี้เอง” “หลิวเฉิงหลง!ทําไมคุณถึงเข้าใจอะไรยากอย่างงี้กันเนี่ย?”

“ผมเข้าใจอะไรยากที่ไหนกัน”

จะไม่มีคู่รักคนไหนบนโลกที่จะไม่ทะเลากันเลยหรอ? ไม่ต้องพูดถึงการหย่าร้างเลยตอนนี้ทั้งสองเริ่มถกเถียงกันไปมา

ดงซูบิน อดไม่ได้ที่จะยิ้ม

หยูเหมยเซียวเองก็อยากจะห้ามทั้งคู่แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรปล่อยให้เหตุการณ์ดําเนินต่อไปอย่างไรก็ตามหยูเซียวเซียวมีบทบาท เมื่อเห็นว่าตากับยายกําลังทะเลาะกันดวงตาของเธอก็แดงและนํ้าตาไหล “หยุดทะเลากันได้แล้วค่ะ”

หลิวเฉินหลงเห็นเช่นนั้นก็ความตื่นตระหนกและพูดว่า: “อย่าร้องไห้อย่าร้องไห้เลยคุณตาจะไม่ทําแบบนี้แล้ว”

เซียวลี่ฮวาเองก็ตกใจเช่นกันเธอรีบจับหยูเซียวเซียวเอาไว้จูบเธอ “อย่าร้องไห้นะหลานรักคุณตากับคุณยายแค่ล้อกันเล่นนะ”

หลิวเฉินหลง ยิ้มและพูดว่า: “ใช่ล้อเล่น”

ดูเหมือนทั้งคู่พยายามจะเอาใจหลานสาวของเธอ

เซียวลี่ฮวาถอนหายใจด้วยความโล่งอกและเขาก็ตบจมูกเล็ก ๆ ของเขา “หลานของตากับยายเหมือนกับหยูเหมยเซียวสมัยแม่ของหลานยังเป็นเด็กตอนสมัยที่เราทั่งคู่เริ่มเถียงกันแม่ของ

หลานก็จะเหล่ตาและร้องไห้ออกมาทุกครั้งเพื่อให้เราหยุด”

หลิวเฉินดูเหมือนจะคิดถึงสิ่งต่างๆ เมื่อสอง 30 ปีก่อนและยิ้มออกมา

ใบหน้าของหยูเหมยเซียวร้อนและน่าอายเล็กน้อย

“อย่างงั้นก็….” หลิวเฉินหลงมองไปที่อดีตภรรยาของเขา

เซียวลี่ฮวาเหลือบมองเขาหลิวเฉินถอนหายใจและส่งบัตรธนาคารให้ดงซูบิน“ซูบินคุณถือรับบัตรนี้ไปไม่ต้องเกรงใจพวกเราถ้าเงินไม่พอหรือขาดตกบกพร่องอะไรคุณบอกหมายเลขธนาคาร

มาให้เราได้เลย แล้วฉันจะโอนเงินให้คุณในวันพรุ่งนี้” ”

ดงซูบินไม่รับ “คุณป้าเซียวครับ พูดแบบนี้คงเบื่อแย่”

“รับเถอะ!”เซียวลี่ฮวาพยายามหยิบบัตรให้เขา

“ที่ผมตัดสินใจช่วยพี่สาวหยูเพราะเห็นว่าเธอกําลังลําบากจริงบอกตรงๆ ผมไม่ต้องการเงินชดเชยอะไรทั้งนั้นแล้วผมเองก็ไม่ได้จําเป็นที่จะต้องใช้เงินด้วย”

เซียวลี่ฮวากลับมาที่นี้ด้วยรถปอร์เช่คาร์เยนของดงซูบินแน่นอนว่าเธอรู้ว่าเขาไม่ได้อยากจน

“ฉันรู้ดีว่าคุณเองก็มีฐานะ แต่เราต้องคืนมัน”

“ผมไม่ต้องการมันจริงๆ”

เซียวลี่ฮวาไม่ได้ทํา “คุณต้องเก็บมันไว้”

“ใช่ เสี่ยวตง รับมันไว้เถอะ” หลิวเฉิงหลงยังกล่าวเสริมอีก

ดงซูบินพยายามผลักคืนและไม่รับมน ดงซูบินไม่ต้องการเงินของเซียวลี่ฮวาและหลิวเฉิน

หลงสิ่งทีเขาทําก็แค่ต้องการช่วยชีวิตคนเท่านั้น

ในตอนท้ายหยูเหมยเซ็วกระซิบ “เดียวหนูจะเป็นคนหาเงินคืนดงซูบินด้วยตัวเองค่ะ”

ดงซูบินยิ้มและพูดว่า:”พี่สาวหยูพูดออกมาแล้ว”

เซียวลี่ฮวา และ หลิวเฉินหลงทําอะไรไม่ถูกหลังจากพูดอีกสองสามคําพวกเขาก็ต้องยอมแพ้ทันใดนั้นหยูเซียวเซียวก็หาวออกมาและกระพริบตา“แม่ค่ะหนูเริ่มง่วงแล้ว”

เซียวลี่ฮวากล่าวทันทีว่า: “เหมยเซียวลูกมาจากหยานไทใช่ไหม ดูเหมือนหยูเซียวเซียวจะง่วงแล้ววันนี้ก็พอแค่นี้ก่อนล่ะกัน พรุ่งนี้ค่อยคุยกันนอนพักกันก่อน”

หยูเหมยเซียว ถามว่า: “ถ้าอย่างนั้นเรา…….”

“ก็แค่อาศัยอยู่ที่นี่แหละ”เซียวลี่ฮวายิ้มและจับมือหยูเหมยเซียวและมือของเธอแล้วพาพวกเธอไปที่ห้องนอนเล็กๆ“ไปทําความสะอาดบ้านกันเถอะ วันนี้แม่อยากนอนกับหนูมากๆเลยห้องมันอาจไม่ใหญ่มากแต่มันเป็นของหนูตอนที่หนู 5 ขวบบ๊ะ บ๊ะแม่มีความสุขเหลือเกินมีความสุขมากดังนั้นลูกควรพักผ่อนได้แล้ว”

หยูเหมยเซียวที่ถูกตามใจและสายตาที่สอบถามมองไปที่ดงซูบิน “ซูบิน เราจะพักที่นี้จริง?”

เธอต้องการขอความคิดเห็นของดงซูบิน

มันทําให้ดงซูบินถึงกับตกใจเล็กน้อยดูเหมือนทั้งดงซูบินและหลิวเฉินหลงเองน่าจะยังไม่มีที่พัก “พี่สาวหยูพักที่นี้แหละไม่ต้องห่วงฉันเดียวเราจะไปจองโรงแรมพักเอาและค่อยกลับมารับคุณ”เขาบอกหยูเหมยเซียวไปเช่นนั้นป็นเพราะว่าจริงแล้วหยูเหมยเซียวอยากจะไปพักที่ในโรงแรมกับดงซูบินด้วยแต่ดงซูบินเองก็ไม่กล้าทําให้บรรยากาศเสียเขาจึงไม่พูดอะไรออกมาและแน่นอนว่าเขาไม่ต้องการให้หลิวเฉินหลงรู้หลิวเฉิงหลงพยักหน้า”ถ้าเช่นนี้ก็ควรไปพักที่โรงแรมแล้วค่อยกลับมาใหม่”

เซียวลี่ฮวายืนยันว่า:”เหมยเซียวแม่จะพาคุณกลับไปที่มณฑลหยานไทเองวันพรุ่งนี้ตอนนี้ก็เอากระเป๋าเดินทางมาไว้ที่นี้ก่อนพักอยู่ที่นี้กับแม่”
หยูเหมยเซียวถึงกับตัดสินใจไม่ถูก

เมื่อฉันได้ยินสิ่งนี้ หลิวเฉินหลงจ่าสิ่งหนึ่งได้และไอ:“ลี่ฮวาแล้วผมล่ะ?”

เซียวลี่ฮวา จ้องมาที่เขาและไม่พูดอะไร

บ้านมีเพียงสองห้องนอนสองห้องมีห้องใหญ่ห้องหนึ่งนั้นเป็นห้องเซียวลี่ฮวาแน่นอนว่าไม่มีที่ไหนที่หลิวเฉิงหลงอาศัยอยู่และโซฟาของเซียวลี่ฮวาก็คงนอนไม่หลับเมื่อเห็นอดีตภรรยาของเขาไม่พูด หลิวเฉิงหลงก็ถอนหายใจและยิ้มอย่างขมขื่นงั้นเราไปพักผ่อนกันเถอะพรุ่งนี้เช้าผมค่อยกลับมาใหม่อย่างน้อยผมก็ได้เจอลูกสาวของผม อันที่จริงผมก็ไม่อยากกลับแต่มันช่วยไม่ได้ผมหย่าร้างกับคุณมาหลายปีแล้ว”

ดงซูบินกระพริบตา“ยังไงผมก็จะออกไปอยู่แล้วพี่หลิวเดียวผมไปส่งคุณให้ไหม”หลิวเฉินหลงยิ้มอย่างไม่เต็มใจในที่สุดก็มองไปที่หยูเซียวเซียวและเหมยเซียวก่อนจะหยิบกระเป๋าออกไปกับดงซูบิน “ไป”

ทันใดนั้น เซียวลี่ฮัว ซึ่งกําลังหยิบแปรงสีฟันอันใหม่ในห้องน้ำ จู่ๆ ก็มองออกไปและพูดว่า:“ถ้าคุณอยากกลับฉันก็จะไม่ห้ามคุณ”

“ตะกี้ว่ายังไงนะ?” หลิวเฉิงหลงเหลือบมอง “…คุณจะให้ผมพักที่นี้หรอ”

เซียวลี่ฮวาพยายามเบี้ยงหน้าหนี“ถ้านอนตอนกลางคืน ถ้ายังกรนเหมือนเมื่อก่อนอย่าโทษฉันที่เตะคุณลงจากเตียงล่ะเตรียมใจเอาไวได้เลย!”

หยูเหมยเซียว และ หยูเซียวเซียวก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

นําเสียงของหลิวเฉินหลงเต็มไปด้วยความดีใจ และ ดงซูบินเองก็เดินขอตัวออกจากบ้านดูเหมือนดงซูบินก็จะมีความสุขกับพวกเขาเช่นกัน