POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 690 หาแผล!

EP 690 หาแผล!

ช่วงค่ํา.

ถนนหลู่กู ภายในร้านอาหาร

ฝูงชนที่มามุ่งดูเหตุการก็มีจํานวนมากขึ้นและพวกเขากําลังชี้ไปที่รถเจตต้าและดงซูบินที่นอนอยู่บนพื้นแน่!”

“คุณเคยเห็นเหตุการณ์อะไรแบบนี้หรือเปล่า”

“ฉันเห็นแล้ว เด็กคนนี้กล้าหาญจริง” “ใช่เขาทําเพื่อช่วยชีวิตผู้หญิงคนนั้น”

“เป็นไปได้ยังไงกัน เขายังมีชีวิตหรือเปล่า?ถ้าเขาช้าไปแค่เสี่ยววินาทีผู้หญิงคนนั้นคงไม่รอด

“เขาเป็นเหมือนผู้กล้าน้อยคนมากที่จะยอมเอาตัวเองไปเสี่ยงเพื่อช่วยเหลือคนอื่น”ดงซูบินปัดดฝุ่นบนร่างกายของเขาหยิบกระจกสองสามชิ้นตามเสื้อผ้าออกและในที่สุดก็ลุกขึ้นจากพื้นและมองไปด้านข้างบนพื้นดินมีเซียวลี่ฮวาและหลิวเฉินหลงนั้นนอนอยู่ตรงนั้นดูเหมือนดงซูบินเองก็ใจหายเช่นกันกับสิ่งที่เขาทําลงไปมันอันตรายจริงๆตอนที่รถเขาขับรถมาถึงมันยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นคิดว่ายังไม่ถึงเวลาหลังจากคาดเข็มขัดนิรภัยแล้วรถก็กําลังจะออกไปอยู่ดีๆก็มีรถเจ็ตต้า สีเงินพุ่งตรงมาที่*ร้านกาแฟโดยไม่มีการเตือนซึ่งดงซูบินก็ไม่ได้ตรียมความพร้อมไว้ก่อนจึงรีบมาที่จุดเกิดเหตุและก็ช่วยเซียวลี่ฮวาไว้ได้ทัน

อันทีจริงเซียวลี่ฮวาจะต้องตายในช่วงเวลานี้และตอนนี้ดงซูบินเองไม่สามารถจัดการความคิดในหัวเขาได้เลยดวงตาของเขาเย็นชาและเขาก็เดินไปที่รถเจตต้าทันที!

เจ้าของรถเจตต้าคือชายวัยกลางที่มีอาการเมาอยู่ สายตาของเขาพล่ามั่วเนื่องจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ถุงลมนิรภัยเองก็ไม่ทํางานอีกทั้งดูเหมือนชายคนนั้นก็ยังไม่รู้ตัวว่าเขาได้ทําอะไรลงไป

ดงซูบินยินห่างเขาประมาณสามฟุตแล้วดึงประตูรถข้างหน้าออกมา อย่างไรก็ตามประตูนั้นบิดเบี้ยวเล็กน้อยและไม่สามารถเปิดได้ดงซูบินมองไปที่กระจกประตูที่แตกเขาเอื้อมมือไปคว้าคอเสื้อของคนขับ ดงซูบินพาชายคนนั้นลงจากรถแล้วโยนลงบนพื้น

คนขับโมโห “แกทําบ้าอะไรเนี่ย!อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะโวย!”

แน่นอนกลิ่นของแอลกอฮอล์นั้นเหม็นออกมาดงซูบินก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบและก็ขมวดคิ้ว”ท่าบ้าอะไรของแกไอเวรนี้อยากจะลองดีกับฉันอย่างงั้นหรอ!”ดงซูบินไม่พูดอะไรเขายกเท้าขึ้นกระแทกเข้าที่ปากของชายวัยกลางคน“ไอ้เวรเอ๋ย!”

ชายวัยกลางคนตะโกนด้วยความเจ็บปวดและล้มหงายหลังลงไป!

ดงซูบินแสดงสีหน้าเย็นชาออกมาก้มลงและชกที่ใบหน้าของเขา “ยังกล้าจะพูดบ้าบอออกมาดูสิ่งที่แกทําลงไปแกยังกล้าหัวเราะอยู่อย่างงั้นหรอห่ะ!”

เขาต่อยไปสองครั้ง..

สามครั้ง…

สี่ครั้ง…

คนขับถูกทําร้าย จนทําตัวไม่มึนงงจนทําตัวไม่ถูก

“แกกล้าหัวเราะ! ถ้าอย่างนั้นก็หัวเราะออกมาอีกสิ!”ดงซูบินเตะซ้ำ!

คนขับหมอบลงกับพื้นๆ ความเจ็บปวดนั้นหนักมากจนเขาแทบจะพูดไม่ออก!แน่นอนว่าดงซูบินหยุดการกระทําของเขาก่อนจะชี้ไปที่หน้าของชายคนนั้น “ถ้าครั้งหน้าฉัน

เห็นแกเมาอีก! ฉันฆ่าแกแน่!”ดูเหมือนดงซูบินจะเริ่มโมโหมากยิ่งขึ้นอยู่ดีๆก็มีเสียงตะโกนขึ้นมา”จัดการมันเลย!”

“ชายคนนั้นเกือบฆ่าคน!จัดการกับเขาเลย!”

“พวกที่เมาแล้วขับไม่สนใจว่าคนอื่นจะได้รับอันตรายคนพวกนี้จะต้องถูกจัดการ!”ดูเหมือนชายคนนั้นพึงได้สติกลับมาเขาเกือบถูกเศษแก้วขีดข่วน เห็นดงซูบินแสดงสีหน้าจริงก่อนที่ดงซูบินจะขึ้นไปเหยียบเท้าคนขับคนนั้นไว้ในเวลานี้อดีตภรรยาของหลิวเฉินหลง…ดูเหมือนจะไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมากนักเขาอยากรู้

ว่าใครเป็นคนช่วยชีวิตเขาและช่วยชีวิตเซียวลี่ฮวาเขารีบช่วยอดีตภรรยาให้ยืนขึ้นและมองดูไปทางนั้นอย่างนั้นในทันทีผู้ชาย.เขาจะใช้โอกาสนั้นขอบคุณจากใจและอยากเห็นใบหน้าของผู้มีพระคุณของเขาหลิวเฉินหลงถึงกับตกใจ”นั้นซูบินไม่ใช่หรอ?”

ดงซูบินทักทายเขาด้วยรอยยิ้มทันที”พี่หลิวจ๋าผมได้ด้วยหรอเนี่ย”

หลิวเฉิงหลงพ่นลม “เป็นไงบ้าง?

ดงซูบินกล่าวว่า”ผมบังเอิญผ่านไปผมเองเห็นชายคนนั้นเมามากและขับรถมาทางนี้” “ขอบคุณมากขอบคุณมาก!”หลิวเฉินหลงจับมือเขาและแสดงความขอบคุณอย่างสุดซึ้ง

เซียวลี่ฮวาที่กําลังอยู่ในอาการตกใจนั้นเมื่อเธอตั้งสติได้เธอก็ทันที่ “เขาคือ?”

“นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาคุยกันตอนนี้จะต้องพาประธานเซียวไปโรงพยาบาลก่อน” ดงซูบิน

พยายามพยุงแขนของเซียวลี่ฮวาก่อนที่จะพาเธอไปรถพยายาบาล
หลังจากนั้นผ่านไปสักพัก

ณ โรงพยาบาล ห้องฉุกเฉิน.

เซียวลี่ฮวาพันผ้าพันแผลที่บาดแผลดูเหมือนเธอจะมีแผลถลอกอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้ร้ายแรงอะไรมากนัก

หลิวเฉินหลงและดงซูบินพาเธอไปนั่งพักที่ห้องพักฟื้นและมีคนดูแลอีกหลายคนหลิวเฉินหลงแนะนําดงซูบินให้กับเซียวลี่ฮวารู้จัก “นี่คือดงซูบินผู้อํานวยการสํานักงานเขตกวางหมิงในหนานฉางผมรู้จักเขาตอนที่ฉันกําลังเดินทางไปทําธุรกิจในโตเกียว”

เมื่อเซียวลี่ฮวาฟังหลิวเฉินหลงพูดจบเธอก็กล่าวคําขอบคุณกับดงซูบิน: “คุณดงซูบินครั้งนี้ต้องขอบคุณคุณจริงๆถ้าไม่มีคุณฉันคงจะต้องถูกรถชนอย่างแน่นอนขอบคุณมากขอบคุณ”ดงซูบินยิ้มและพูดว่า:”ไม่ต้องสุภาพขนาดนั้นก็ได้ครับมันเป็นสิ่งที่ควรํา”เซียวลี่ฮวาพูดอย่างจริงใจ:”แล้วคุณเป็นอะไรบ้างไหมบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า!”

“ผมสบายดีครับ”

หลิวเฉินหลงบีบไหล่ ดงซูบินอย่างแรงและไม่พูดอะไร เขาไม่คิดว่าช่วงเวลาสําคัญที่ดงซูบินจะโผล่มาช่วยชีวิตเขาได้จริงๆหลิวเฉินหลงและดงซูบินนั้นค่อนข้างสนิทกันตอนที่พวกเขาอยู่ใน โตเกียว เพราะพวกเขาเป็นจีนที่ไปที่ญี่ปุ่นด้วยกันและได้สังสรรค์กันบ้าง ดังนั้นหลิวเฉิงหลงจึงรู้สึกประทับใจมากอีกทั้งด้วยความจริงใจของดงซูบินทําให้มิตรภาพของทั้งคู่ลึกซึ้งไปมากยิ่งขึ้นทันใดนั้น โทรศัพท์มือถือของดงซูบินก็ดังขึ้นและเมื่อเขาเห็นหมายเลขโทรศัพท์นั้นก็เป็นเบอร์ของหยูเหมยเซียว

“ขอโทษครับ ผมจะต้องรับโทรศัพท์ก่อน”เมื่อพูดจบดงซูบินเดินออกจากทางเดินกดปุ่มรับ“พี่หยูตอนนี้คุณอยู่ไหนแล้ว”

หยูเหมยเซียวกล่าวว่า: “ฉันมาถึงเมืองแล้ว แม่ของฉันอยู่ที่ไหน เกิดอะไรขึ้นกับเธอ”ดงซูบินกล่าวว่า: “คุณไม่ต้องกังวลเธอสบายดีแล้วเธอแค่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยไม่เป็นไร”แล้วคุณอยู่ที่ไหน ฉันจะไปเดี๋ยวนี้!”

“คุณจะมาได้ยังไง”

“พี่เฟิงเป็นคนพาฉันมาที่นี้”

“ถ้าอย่างนั้นฉันจะบอกที่อยู่โรงพยาบาลให้คุณเราอยู่ในห้องฉุกเฉินตอนนี้”

“เราจะไปที่นั้นซูบินแม่ของฉันไม่เป็นไรจริงๆ”

“ฉันโกหกคุณไปทําไมฉันอยู่ที่นี้แล้วแม่ของคุณสบายดี”

หลังจากกลับมา เซียวลี่ฮวากําลังคุยกับหลิวเฉินหลง

“แผลก็พันผ้าพันแผลด้วย (ตํารวจ) ก็ทําสําเนาไว้อีกด้านหนึ่งกลับกันเถอะ”เซียวลี่ฮวานั่ง

ลงด้วยความช่วยเหลือของหลิวเฉินหลงเธอนั่งไปที่เก้าอี้

เมื่อดงซูบินกลับมาเขาพูดว่า”ทั้งคู่อย่าพึงกลับนะครับผมอยากให้คุณเจอกับคนบางคน”

หลิวเฉินหลงและเซียวลี่ฮวาเหลือบมอง”คุณกําลังรอใครอยู่?” ดงซูบินยิ้มและพูดว่า:”มีคนสําคัญมากสองคนคุณต้องอยากเห็นพบกับพวกเขาเป็นพิเศษฉันยังไม่อยากพูดตอนนี้เมื่อพวกเขามาถึงคุณก็จะรู้องผมโทรหาพวกเขาตอนที่คุณเกิดอุบัติเหตุและน่าจะอีกสิบนาทีพวกเขาคงมาถึง“หลิวเฉินหลงหลงพูดว่า:”เพื่อนคนนั้นที่คุณเล่าให้ฉันทางโทรศัพท์นะ?”

รอ” .

“ถูกต้อง.”

ดงซูบินเพิ่งช่วยชีวิตเซียวลี่ฮวาทําให้เซียวลี่ฮวาไม่ได้ปฏิเสธใดๆเธอพยักหน้าทันที “โอเคงั้น