POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 685 ความสัมพันธ์ซับซ้อน!

EP 685 ความสัมพันธ์ซับซ้อน!

เวลาเกือบๆแปดโมงเช้า

ดงซูบินที่แอบอยู่ใต้เตียงในห้องนอนของเกิงโยฮวา

เขาได้ยินเสียงของเกิงโยฮวาผ่านทางโทรศัพท์บ้าน “ทําไมถึงปล่อยให้ดงซูบินท่าเช่นนั้น?”

“แม่กําลังพูดอะไรนะ?” แม่ของเกิงโยฮวาเริ่มขมวดคิ้ว “ลูกปล่อยให้น้องชาย ของลูกถูกส่งตัวไปที่โรงเรียนของพรรคได้ยังไงกัน นี้มันจะไม่มากเกินไปหน่อยไหม แม่พึงรู้เรื่องเมื่อเช้านี้อีกทั้งทางนั้นยังไม่ให้เตรียมตัวอะไรเลยด้วยซ้ํา แล้วเมื่อคืนนี้ดงซูบินได้พูดเรื่องนี้กับลูกบ้างหรือเปล่าล่ะ?”

“เรื่องเท่านี้เอง”

“แล้วลูกได้พูดถึงเรื่องนี้กับเขาไหมล่ะ”

“เรื่องนี้หนูตัดสินใจเองได้มันเกี่ยวกับงานของหนู ทุกอย่างเดียวหนูจัดการกับมันเอง!”

“แม่ก็แค่จะบอกว่าดงซูบินนั้นยังเด็กเกินไป เขาไม่รู้วิธีทํางานที่ซับซ้อนพวกนี้หรอก ลูกเองก็ต้องการวิธีจัดการกับเขาให้ทําเรื่องพวกนี้ให้น้อยๆลงหน่อยหรือไม่ก็ส่งเขาไปฝึกโรงเรียนของพรรคเลยก็ได้ ถ้าไม่อย่างงั้นลูกก็จะคุมมณฑลนี้ไม่ ได้และจะถูกเด็กเมื่อวานซืนมาเล่นหัวเอาได้ ทุกครั้งที่แม่เห็นเจ้าเด็กนั้นใน หอพัก แม่ไม่ชอบมากๆเลย หรือเจ้าเด็กนั้นต้องการที่จะมากวนประสาทน้อง ชายของลูกกันแน่? ทําไมกันเจ้าเด็กนั้นต้องมาเป็นผู้บริหารที่นีและยังมาพักที่นี้ อีก? มันน่าอึดอัดจริงๆ!”

“โอเคหนูเข้าใจแล้ว.”

“ต้องเข้าใจสิ แม่รู้ว่าลูกก็คงจะรู้สึกเหมือนแม่ ไม่ต้องพูดอะไรให้มากมาย
แล้ว”

“ก็นั่นแหละ”

“เอาเถอะแค่นี้ลูกก็ยุ่งมากพอแล้ว บายๆ”

“ค่ะ……….บาย

ดูเหมือนแม่ของเกิงโยฮวาที่อยู่ในห้องนอนจะวางสายแล้วออกจากห้องไปแล้ว

ดงซูบินที่หลบอยู่ใต้เตียงแอบยิ้มและหัวเราะ สาบานได้เลยว่าแม่ของเกิงโยฮวานั้นถ้ารู้เรื่องระหว่างเขากับเกิงโยฮวาคงจะช็อกเข้าโรงพยาบาลอย่างแน่นอน

ไม่นานเสียงปิดประตูก็ดังขึ้น ดูเหมือนเธอจะออกไปแล้ว

เมื่อดงซูบินเห็นว่าแม่ของเกิงโยฮวานั้นออกไปแล้ว เขาจึงรีบคลานออกมา จากใต้เตียงนอน ก่อนจะสะบัดเสื้อผ้าและยิ้มออกมา จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยและ กลับไปที่ห้องของเขา

ตอนนี้ในห้องเงียบมากเหมือนกับว่าเกิงโยฮวานั้นกําลังนอนอยู่นั้นเอง

ดงซูบินวางเสื้อผ้าของเธอไว้และเดินเข้าไปในครัวเพื่อเริ่มทําอาหารเช้า

เมื่อดงซูบินทําอาหารเสร็จ ดงซูบินก็หยิบเสื้อผ้าของเกิงโยฮวาขึ้นมา และ เปิดประตูเข้าไปในห้องนอน “นายกโยฮวา อาหารเช้าพร้อมแล้วนะครับ ออกมา ทานข้าวได้แล้ว”

ในห้องนั้นเกิงโยฮวาซึ่งลุกขึ้นนั่งและพิงร่างกายไว้ที่เตียง กําลังเอามือลูบผม และหลับตาเพื่อคิดเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ ผมยาวๆกระจัดกระจาย เมื่อได้ยินเสียงของ ดงซูบินเธอก็หันมามองหน้าเขา ผ้าห่มถูกดึงขึ้นปิดส่วนต่างๆของร่างกายของ เธอ “เคาะประตูไม่เป็นหรือยังไงกัน”

เคาะประตู?

สรุปแล้วห้องนี้เป็นของฉันหรือเป็นของคุณกันแน่ ทําไมฉันกลายเป็นคนนอกไปได้!

ดงซูบินกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “พอดีว่าผมเตรียมเสื้อผ้ามาให้คุณแล้ว”

เกิงโยฮวายื่นมือออกมาแล้วหยิบมันขึ้นมา มีรอยกดที่ด้านล่างของชุดชั้นใน สตรีกลวงสีเขียวสดใส เมื่อ เกิงโยฮวาเห็นมันแล้วใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปในเวลานั้นและดวงตาของเธอจ้องมองไปที่ดงซูบินทันที“ดงซูบิน!นี้มันหมายความอะไรกัน”

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอที่ดูจริงจัง ดงซูบินยิ้มและรู้สึกผิดเล็กน้อย “มันไม่ใช่ ของคุณอย่างงั้นหรอครับ?”

เกิงโยฮวามองอย่างเย็นชาผ่านสายที่เยือกเย็น “นี้คุณคิดจะล้อเล่นกับฉัน
อย่างงั้นหรอ!?”

“ไม่ใช่อย่างงั้นสักหน่อยครับ ผมไม่ได้ทําอะไรเลย?” ดงซูบินพูดต่อว่า: “ตอน ที่ผมเปิดลิ้นชักและผมต้องการหาชุดชั้นในให้คุณ ผมก็เห็นแค่ชุดพวกนี้เลยหยิบมาก็เท่านั้น”

เกิงโยฮวาพยายามหายใจเข้าลึก ๆ และดูเหมือนเธอพยายามสงบอารมณ์ของเธอเอาไว้

ดงซูบินเองก็รู้ว่าเกิงโยฮวาเองก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องใส่มัน

ดูสิว่าคุณจะทํายังไงต่อไป?

ในเวลานั้นเพื่อเพิ่มบรรยากาศให้ดีมากยิ่งขึ้นดงซูบินก็พูดขึ้นมาว่า: “ถ้าคุณไม่ชอบ คุณก็ใส่สีแดงตัวเดิมก็ได้ มันก็ดูดีเหมือนกัน ผมไม่ได้พูดล้อเล่นกับคุณด้วย นะผมพูดจริงๆ ผมจะไม่กวนคุณแต่งตัวแล้ว ผมไปดูที่ห้องครัวก่อนดีกว่า” ใน ทันใดนั้นดงซูบินก็เปิดประตูหนีออกจากห้องไป

ไม่กี่นาทีต่อมาเกิงโยฮวาก็แต่งตัวออกจากห้องนอนมา แน่นอนดูสีหน้าของ เธอจะไม่พอใจเท่าไร และ เธอก็เดินตรงเข้าห้องน้ําไปอาบน้ํา แน่นอนดงซูบิน ไม่รู้ว่าเกิงโยฮวาจะตัดสินใจใส่เสื้อชั้นในตัวไหน.

ดงซูบินวางอาหารเช้าไว้บนโต๊ะแล้วพูดกับคนข้างใน: “แปรงสีฟันฟันสีฟ้าคือผ้าเช็ดตัวของผมผืนสีขาว ถ้าคุณไม่ชอบคิดมาก… ก็ใช้มันได้เลย”

หลังจากความเงียบของการอาบน้ํา ประตูห้องน้ําก็เปิดออก และดงซูบินก็ เหลือบมองอย่างตั้งใจ เพียงเห็นว่าผ้าขนหนูสีขาวของเขาย้ายจากที่เดิมนิดนห่อย และแปรงสีฟันสีน้ําเงินในกระบอกเก็บยาสีฟันก็มีน้ําหยดลงมาด้วย เห็นได้ชัด ว่าเกิงโฮวาใช้อุปกรณ์อาบน้ําของดงซูบินเลยเมื่อเห็นมันดงซูบินก็ยิ้มเล็กน้อย และรู้ว่านายกฮวาไม่ได้โกรธจริงๆ มิฉะนั้น เธอจะกลับห้องไปแล้วเพื่อไปแปรง ฟัน เป็นไปได้อย่างไรที่เธอจะใช้แปรงสีฟันของดงซูบิน? ดีแล้วที่เธอไม่โกรธ

“มานี่ กินข้าว” ดงซูบินเตรียมตะเกียบให้เธอ

เกิงโยฮวานั่งลงอย่างเฉยเมยและเริ่มกินและดื่มซุป

ดงซูบิน นั่งถัดจากเธอและกระพริบตา “รสชาติเป็นไง เท่านี้คุณจะอิ่มไหม”

.โอเค.”

“อืม ได้หรอ”

เกิงโยฮวาขมวดคิ้วและมองเขา “กินข้าวเงียบๆ ได้ไหม!”

ดงซูบินยิ้มและเริ่มกิน แต่ปากของเขายังไม่หยุดที่จะพูด “ตอนที่ผมเข้าไปเอา เสื้อผ้ามา แม่ของคุณเข้ามาผมนั้นกลัวมาก ผมรีบซ่อนตัวอยู่ใต้เตียง ต่อมาผม ได้ยินคุณทั้งคู่คุยกันทางโทรศัพท์ ดูเหมือนแม่ของคุณจะพูดถึงผมด้วย นายกโย ฮวา ผมต้องอธิบายเรื่องนั้นให้คุณฟังก่อนและทําความเข้าใจเรื่องนี้น มันเป็น น้องชายของคุณ เขาพยายามจะทําให้ผมอับอายมาหลายครั้งแล้ว และผม ต้องหาวิธีการควบคุมเขาด้วย” แน่นอนการที่ดงซูบินทําเช่นนั้นก็เพื่อจะบอกเกิงโยฮวาว่าเขาพยายามจะควบคุมและจัดแจงการทํางานให้สอดคล้องกับการหางานของเขา

ทันทีที่เกิงโยฮวาได้ยินเรื่องนี้เกิงโยฮวาก็เย็นชาขึ้นมาก

เธอหันมองหน้าดงซูบินก่อนที่ดงซูบินจะรีบแก้ตัวมาทันที: “อืม เรื่องของ สํานักงานมันเป็นหน้าที่ที่ผมต้องจัดการจริงไหม? บางทีการกระทําครั้งนี้อาจจะมากเกินไปก็ได้ ถ้าเกิงเซียงกลับมาเมื่อไรผมจะขอโทษเขาเป็นการส่วนตัวเอง”ดูเหมือนว่าดงซูบินกําลังโดนรังสีอํามหิตกดดันอยู่ และแน่นอนว่าเขาต้องเป็นคนใจกว้างมากกว่านี้

เกิงโยฮวารับประทานอาหารเช้าเสร็จภายในสองนาที นั่งลงบนโซฟาและดูข่าว

ดงซูบินเองพยายามจะปรับอารมณ์ตามให้ทันแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายหลังจาก ทานอาหารเป็นเวลาสิบนาที เขาเดินเข้าไปในครัวเพื่อล้างจาน หลังจากที่เขา ออกมาแล้วดงซูบินก็มองไปที่ เกิงโยฮวา และมองที่เธอ ค่อยๆ ยื่นมือให้เธอ เธอ สอดหลังของเธอและคว้าเอวของเธอช้าๆ “แม่ของคุณบอกว่าคุณสามารถสั่งให้ผมไปเข้าอบรมได้แต่คุณตัดสินใจไม่ทํานั้นคือความจริงหรอ หรือว่าคุณคิดแผน ไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ผมต้องเตรียมใจอะไรไว้ก่อนไหม.” แน่นอนว่าดงซูบินเองยัง ไม่มีใครสนับสนุนเขาในมณฑลนี้ อีกทั้งเกิงโยฮวายังอยู่ในฐานะผู้บังคัญบัญชา
ของเขาด้วย และภายนอกก็คิดว่าทั่งคู่ขัดแย้งกันอยู่

ดูเหมือนเธอก็ยังนั่งนิ่งอยู่

ก่อนที่เธอมีเสื้อผ้ามากมายขนาดนั้น พระเจ้าท่านั้นที่รู้ว่าเธอต้องการอะไร ภายในใจของผู้หญิงนั้นมันล้ําลึกยากที่จะเข้าถึงได้

เกิงโยฮวามองไปที่ดงซูยิน “คราวที่แล้วฉันบอกคุณอย่างชัดเจนแล้วว่าฉันไม่ได้มีอะไรติดใจกับคุณเลย มันเป็นเรื่องส่วนตัวของคุณและจะไม่ถูกนําเข้ามารวม กับการทํางาน! เอามือของคุณออกไปด้วย!”

อ๋อ รู้แล้วน่าว่าคุณต้องพูดอย่างนี้

ดงซูบินไม่ได้ทําตามคําสั่งของเธอแม้แต่น้อย เขาแค่คลายแขนของเขาให้
หลวมเล็กน้อยและยังคงจ้องมองที่เธอดูทีวี

ดูเหมือนเกิงโยฮวาก็ไม่ได้ว่าอะไรเช่นกัน ทั้งๆที่มือและแขนของดงซูบินก็ยังอยู่จุดเดิม ! .