POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 684 เสื้อผ้าสุดร้อนแรง!

EP 684 เสื้อผ้าสุดร้อนแรง!

ในเช้าถัดมา

ณ หอพักของเขตกวางหมิง

แสงแดดสัมผัสกับผ้าม่านและทะลุเขามาห้องนอนเล็กน้อย ทําให้ห้องนอนเริ่มสว่างไสว

ดงซูบินหาวออกมาเหมือนเขาพึ่งจะตื่นนอน มองไปที่แสงนอกหน้าต่าง และ กระแทกนาฬิกาบนโต๊ะก่อนที่เขาจะหลับตาต่อไป คืนนี้มีความสุขมากจริงๆเลยถึงแม้ว่านายกเทศมนตรีโยฮวาจะอนุญาตให้เขาทําได้แค่ท่ามาตรฐานเพียงเท่านั้น แต่เพียงเท่านี้ก็ทําให้ดงซูบินกระปรี้กระเปร่าได้แล้วเขาทั้งสองมีอะไรกัน ถึงตีสามและก็พล่อยหลับกันไป ที่นอนเองก็ยับยูยี่ไปหมด และผ้าปูรที่นอนเองก็เละเทะไปหมดเพราะมันชุ่มไปด้วยเหงื่อของทั้งสองคน

“ตื่นแล้วหรอ.” ดูเหมือนมีลมหายใจมากระทบกับข้างๆหูของเขา

ดงซูบินไม่ได้กระพริบตาและเอื้อมมือออกไปและมองไปที่ต้นลมหายใจนั้นเขาไม่รู้ว่าเขาไปสัมผัสมันที่ไหน ฝ่ามือของเขาไปอยู่ที่หน้าอกของเกิงโยฮวาใน ทันที”คุณตื่นแล้วหรอ?”

.อืม”

“ผมขอนอนต่ออีกหน่อยไม่ได้อย่างงั้นหรือ”

“ตอนนี้กี่โมงแล้ว”

“พึ่งจะเจ็ดโมงกว่าๆ เดี๋ยวผมทําอาหารเช้าให้นะ”

“” ไม่ต้อง ”

ทันทีที่เขาฟังน้ําเสียงเขารู้สึกได้ถึงท่าทีที่แข็งกร้าวกลับมาของเกิงโยฮวา ดงซูบินเองก็ถอนหายใจออกมาทันทีและหาวขณะมองดูเธอ เขาเห็นว่านายกเทศมนตรีโยฮวากําลังนั่งยองก่อนจะจ้องมองไปที่เพดานตอนนี้เขายังลืมตาได้ไม่เต็มที่

เมื่อเห็นสิ่งนั้นดงซูบินเลื่อนข้อมือของเขาและรีบขยับมือ ยัดมันเข้าไปในขาที่ สวยงามทั้งสองของเกิงโยฮวา และสัมผัสมัน “โยฮวาคุณรู้สึกยังไงบ้างเมื่อคืน?”

เกิงโยฮวาขมวดคิ้ว “คุณเรียกฉันว่าอะไรนะ”

ดงซูบินยิ้มอย่างขมขื่น “โยฮวาไงผมเรียกคุณอย่างงั้นไม่ได้หรอ”

“…พูดว่าอะไรนะ!”

“งั้นผมกลับไปเรียก นายกเทศมนตรีโยฮวาเหมือนเดิมก็ได้” ดงซูบินเองก็ไม่รู้ ว่าเกิงโยฮวาคิดอะไรอยู่ตอนนี้ “ผมแค่อยากรู้เท่านั้นว่าคุณรู้สึกยังไงบ้างกับคืนที่ ผ่านมา”

“ลองพูดอีกครั้งสิ!”

“ทําไมเราต้องพูดกันซ้ําซากด้วยล่ะ”

“ถ้าอย่างงั้นคุณก็ควรใช้ถ้อยคําที่มันเหมาะสมด้วย!”

“ผมเข้าใจ ผมจะไม่ถามแล้ว” ดงซูบินคิดในใจของเขา “ใครจะไปรู้ล่ะว่าคุณ ต้องการอะไร”

เกิงโยฮวาทําเป็นไม่สนใจเขา เธอทําเพียงกระพริบตามาเพียงเท่านั้น

ดงซูบินปล่อยมือของเขาออกจากต้นขาของเธอทันที เลื่อนขึ้นไป ลื่นผ่าน หน้าท้องเรียบๆ ของเธอ ลูบหน้าอกที่อวบอิ่มของเธอ และในที่สุดมันก็เริ่มขยับ ขึ้นมาลูบไล้ขึ้นไปบนใบหน้าถูกสอดเข้าไปในผมที่ยาวและอ่อนนุ่มของเธอ ใช้ นิ้วค่อยๆขยี้ผมของเธอ และดงซูบินก็ขยับเข้าไปชิดกับเธอ กอดเอวที่เปลือย เปล่าของเธอจากด้านข้าง “ตอนเช้าอยากกินอะไรเดียวผมจะทําอาหารให้คุณทานเอง”

เกิงโยฮวาขมวดคิ้ว“จะทําอาหารอย่างงั้นหรอ”

“คุณอยากทานอะไรผมจะทําให้คุณทานทุกอย่างเลย”

“ทุกอย่างเลยอย่างงั้นหรอ!”

“บอกมาเถอะ ผมทําให้คุณทานได้ แต่ถ้าคุณไม่อยากทานอาหารฝีมือผม ผม ก็มีขนมปังชิ้นหนึ่งอยู่ที่บ้าน ไส้กรอกน่าจะเหลือมันน่าจะได้มื้อเช้าสไตลล์ฝรั่ง ซุป ซุปไข่สาหร่ายก็มีนะ” ดงซูบินเองแต่เดิมก็ไม่ใช่คนพูดจามากมายขนาดนี้แต่ด้วยบุคลิกของเกิงโยฮวาที่เป็นคนพูดน้อย ดังนั้นดงซูบินจึงจะต้องพรรณาเมนูให้เธอฟังมิฉะนั้นเกิงโยฮวาคงไม่อยากมีส่วนร่วมกับเขาอย่างแน่นอน

ท้ายที่สุดดงซูบินกําลังนั่งยอง ๆ ที่ เกิงโยฮวาและก็ยังมีอาหารง่วงอยู่หน่อยๆ

อย่างไรก็ตาม ผ่านไปหนึ่งนาที เกิงโยฮวาถอนหายใจออกมา เขาผลักมือของ ดงซูบินแล้วหยิบผ้าห่มขึ้นมานั่งลงจากเตียง

ดงซูบิน กระพริบตา “คุณกําลังจะทําอะไร?”

..”ตื่น. “ด้านหลังของเธอไม่มีผ้าห่มปิดบังอยู่ไม่ทําให้เห็นส่วนเว้าส่วน
โค้งของเธอได้อย่างชัดเจน

“นี้มันเพิ่งจะเจ็ดโมงเช้าเอง ทําไมคุณตื่นเร็วจัง” ดงซูบิน จับแขนของเธอโอบ รอบเอวของเธออีกครั้ง และหัวของเขาวางอยู่บนบริเวณก้นที่อวบอิ่มของเธอ ”

ฉันจะกลับไปที่ห้องเพื่อเอาเสื้อผ้า!”

“เสื้อผ้าอะไร”

เกิงโยฮวามองไปที่กระโปรงสีแดงและถุงน่องสีดําที่โยนอยู่บนหลังเก้าอี้ “คุณคิดว่าฉันจะกล้าใส่เสื้อผ้าพวกนี้ออกไปข้างนอกหรือยังไงกัน?”

“โอ๋ใช่สิ.”

คําพูดของเกิงโยฮวาทําให้ ดงซูบิน รู้สึกว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองดู เหมือนจะใกล้ชิดกันมากขึ้น แม้ว่าใบหน้าของนายกเทศมนตรีโยฮวายังเต็มไป ด้วยความเย็นชา แต่ดูเหมือนท่าที่และทัศนคติของเธอต่างไปจากเมื่อวานมากมันทําให้ดงซูบินคิดถึงคําพูดที่เกิงโยฮวาพูดเมื่อวานได้ชัดเจนว่า “ฉันไม่อะไรเกี่ยวอะไรกับคุณ” เมื่อคิดย้อนกลับไปมันก็ทําให้ดงซูบินเขินออกมาตัวแทบบิด ตัวเกือบเกือบ 90 องศา ก่อนที่จะรู้สึกปวดที่เอวดูเหมือนดงซูบินจะใช้แรงหมด ไปกับเมื่อคืนแล้ว ในที่สุดดงซูบินก็ทําลายกําแพงที่ขว้างกันระหว่างเขากับเกิง โยฮวาได้แล้ว

ดงซูบินนั้นดูอารมณ์ดีเขาลุกขึ้นไปนั่งข้างๆเกิงโยฮวา “จริงสิพ่อแม่ของคุณอยู่ บ้านไม่ใช่หรอ แล้วถ้าคุณมาที่นี้ แล้วคุณบอกกับพวกเขายังนะ หรือว่าคุณบอกพวกเขาว่ามานอนกับผมเลย”

เกิงโยฮวาตะโกนใส่ดงซูบิน “คุณพยายามจะพูดอะไรกันแน่”

ดงซูบินกล่าวว่า: “ผมหมายถึงว่าผมจะเข้าไปเอาเสื้อผ้าให้คุณที่ห้องยังไง คุณแค่เอากุญแจให้ผม ถ้าบังเอิญพ่อแม่ของคุณอยู่ที่บ้านผมก็จะใช้ข้ออ้างว่าผม มาหาคุณ หากที่บ้านไม่มีใครเลย เดี๋ยวผมเข้าไปเอาเสื้อผ้าให้คุณเอง คุณแค่ นอนที่นี้รอผมก็พอแล้วหรือจะทําอาหารด้วยก็แล้วแต่คุณเลย” ดงซูบิน ไม่รู้ว่าความสัมพันธ์นี้เป็นอย่างไร แต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือทั้งสองคนนั้นเกินกว่าเจ้านาย และลูกน้องแล้ว? และแน่นอนเขาไม่ต้องการให้ใครมารู้ถึงความสัมพันธ์นี้

เขามองไปที่กองชุดของเกิงโยฮวา เธอเองก็พอจะเอื้อมมือไปหยิบกุญแจ ข้างโทรศัพท์ข้างเตียและมอบให้กับเกิงโยฮวา

ดงซูบินหยิบมันขึ้นมา “ถ้าอย่างนั้น คุณนอนก่อนก็ได้ ผมจะออกไปแต่งตัว”

“เข้าใจแล้ว.” เกิงโยฮวากระพริบตาก่อนจะโบกมือของเธอและเธอก็กลับไป นอนบนเตียงแล เธอเตรียมนอนต่อก่อนจะมองไปที่ดงซูบิน

ดงซูบิน ไม่สนใจ มอบประตูห้องนอนให้เธอ เลื่อนไปที่ทางเดิน และกดกริ่ง ของเก๋งโยฮวา

หนึ่งเสียง สองเสียง ภายในไม่มีการเคลื่อนไหว ไม่มีใคร

ดงซูบินเปิดประตูด้วยกุญแจและเข้าไปในบ้านของเธอ เธอก้าวเข้าไปในห้องนอนของนายกเทศมนตรีโยฮวา

เสื้อผ้า กระโปรง รองเท้า ถุงน่อง กิ๊บติดผม ดงซูบินที่เพิ่งเข้ามาเป็นเพียงแวบ หนึ่ง เห็นว่าเตียงเต็มไปด้วยเสื้อผ้าสีสันสดใส กระจัดกระจายอยู่บนผ้าปูที่นอน และรองเท้าก็กองอยู่บนพื้น มีทั้งรองเท้า รองเท้าสีดํา สีดํา และสีขาว.

โดยเฉพาะชุดชั้นในสไตล์สีพราวตา

นี่คืออะไร? บ้านของเธอจริงๆหรอ?

ในไม่ช้าดงซูบินก็จ่าจูบของเขาได้ นี่คือเสื้อผ้าของเกิงโยฮวา ที่มาที่บ้านของ เขาในคืนที่ยิ่งใหญ่ นี่คือเสื้อผ้าของเธอทั้งหมดเลยหรอและสงสัยว่าเธอจะเอา เสื้อพวกนี้ไปใส่ตอนไหน! ฉันขอดูหน่อย เธอมีเสื้อผ้าเยอะขนาดนี้เลยหรอ? ตอนนี้ภายในใจของดงซูบินร้อนขึ้นมาทันที เขาไม่คิดว่าด้วยบุคลิกของเกิงโยฮ วาจะเป็นผู้หญิงที่ใส่ใจเรื่องการแต่งตัวขนาดนี้ อีกทั้งเธอยังแต่งชุดพวกนี้มาให้ ดงซูบินเห็นด้วย! มันเป็นการแต่งเพื่อเขาโดยเฉพาะ! เมื่อคืนเธอก่อนที่ดงซูบิน จะหลับเกิงโยฮวามาเคาะห้องพร้อมกลิ่นหอมที่พึงอาบน้ําเธอสวมรองเท้าส้นสูงเธอวางแผนทุกอย่างไว้แล้ว มันทําให้ดงซูบินรู้สึกดีใจมากและจนกระโดดโลดเต้นเล็กน้อย

ดงซูบินหายใจออกและฮัมเพลง เริ่มหาเสื้อผ้าให้เกิงโยฮวาเปิดประตูตู้เสื้อผ้าแล้วพลิกขึ้นและลง

เสื้อผ้าบนเตียงจะสี่ฉูดฉาดไปหน่อย ใส่ทํางานไม่ได้ มีอยู่ในตู้เสื้อผ้าเท่านั้น

ไม่นานหลังจากนั้น เมื่อดงซูบินเปิดดูตู้เสื้อผ้าของนายกเทศมนตรีโยฮวาเพื่อ หาเสื้อผ้าธรรมดา แต่มันเกือบจะทําให้เขาเลือดกําเดาไหล

แม้ว่าเสื้อผ้าที่เป็นทางการสมัยจะดูล้าหลัง เช่น เสื้อสูทและกางเกงสแล็กจะมีส่วนเป็นส่วนใหญ่ แต่ส่วนที่เหลือนั้นร้อนแรงมาก

ถุงน่องสีแดง…”

ชุดชั้นในสีเขียวสดใส…”

มีกระโปรงหนังสีแดงตัวเล็กด้วย! สั้นเป็นพิเศษ!

แน่นอนว่าสิ่งเหล่านี้ถูกซ่อนไว้ในลักษณะที่ค่อนข้างซ่อนเร้น ดงซูบินออกจาก ที่ลึกที่สุดด้วยลิ้นชักผ้าอนามัย ถ้าไม่สังเกตดีๆ ก็หาไม่เจอ มันไม่มีเลยหรอ!

ดงซูบินเริ่มตั้งสติตัวเองไม่อยู่ เขาแทบไม่เชื่อสายตาเลยและหยิบเสื้อกางเกงที่เธอใส่บ่อยๆ เขายังจงใจเลือกชุดชั้นในลูกไม้สีเขียวสดที่ไว้ในมือ รองเท้า หนังสีดําคู่หนึ่ง ดงซูบินหันหลังและเดินออกจากห้องนอนของเธอ ฉันอยากเห็น สีหน้าเกิงโยฮวา จริงๆ ชุดชั้นในนี้ขายชอร์ต มากกว่าชุดชั้นในสีแดงที่เธอใส่เมื่อ คืนนี้ อย่างไรก็ตามผู้หญิงที่คบกับดงซูบิน,k เขาไม่เคยเห็นใครกล้าใส่ชุดชั้นใน ที่ร้อนแรงเช่นนี้ ที่โปร่งแสงบางส่วน ใส่เท่ากับไม่ใส่

ดงซูบิน รออยู่เล็กน้อยแล้ว

อย่างไรก็ตามนี้ถือเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อสําหรับเขามาก ดงซูบินไม่มีความคิดดีๆเลยมีแต่”ความประหลาดใจ” เขาเอื้อมมือออกไปและเปิดประตู ก่อนจะเปิดมันออกไปและทันใดนั้นก็ได้ยินกุญแจข้างนอก

เฮ้ จู่ๆ ประตูนิก็ถูกเปิดออก!

เสียงอยู่ใกล้มาก นั้นเป็นเสียงของประตูหอของเก๋งโยฮวา!

ดงซูบินตกใจมากและเกือบจะโยนเสื้อผ้าในมือทิ้ง เพราะเขาไม่รู้ว่าใครที่เข้ามา เขารีบหยิงของและวิ่งไปที่ห้อง และกลับไปที่ห้องนอนของเกิงโยฮวา

ประตูเปิดแล้วจริงๆ!

“เกิงโยฮวาลูก” นั้นคือเสียงของแม่ของเกิงโยฮวา

ฝีเท้าเริ่มใกล้เข้ามาเรื่อยๆ “ยังไม่ตื่นหรอ กี่โมงกี่ยามแล้ว อาหารเช้าพร้อมแล้ว”

ดงซูบินในห้องดูกังวล เขาปล่อยให้แม่ของเกิงโยฮวาเห็นตัวเองไม่ได้ มิ ฉะนั้นเขาจะต้องถูกฆ่าแน่ๆ เขาพุ่งไปที่ใต้เตียงในทันที

ในทันใดนั้นเสียงประตูห้องนอนก็ดังขึ้น ดงซูบินเห็นรองเท้าคู่หนึ่งสวม
รองเท้าเข้ามาในบ้านอย่างใกล้ชิด

“ลูกไปไหนแล้วเนี่ย” ดูเหมือนแม่ของเกิงโยฮวาพยายามจะตามหาเธอ และ จากนั้นดงซูบินก็เห็นแม่ของเธอเดินไปที่ข้างเตียงอุทานออกมา และนั่งลง ดูเหมือนเธอจะหยิบอะไรบางอย่างขึ้นมา ตุ๊ด…………..

“ค่ะ.” เป็นเสียงของเกิงโยฮวา

แม่ของเกิงโยฮวาพูด : “ลูกไม่อยู่บ้านอย่างงั้นหรอ”

“หนูออกมาจากบ้านมาแล้ว”

“ไปทํางานหรอ แล้วทําไมลูกไม่บอกแม่ก่อนล่ะ แม่เตรียมข้าวมาให้แล้วเห็นว่าลูกอยากทานข้าวกับครอบครัวเมื่อวานแม่เลยเตรียมมาให้ ?”

วันนี้หนูตื่นเช้า มีงานด่วนแม่ทานข่าวไปก่อนเลยนะ”

“โอเค เข้าใจแล้ว ครั้งหน้าก็อย่าลืมบอกแม่ก่อนล่ะ”

“งั้นหนูวางสายแล้วนะ”

“เดี๋ยวก่อน.” แม่ของเกิงโยฮวาพูดขึ้นมาว่า “แม่ถามอะไรลูกหน่อยสิ ดงซูบิน ที่พักอยู่บนห้องของแม่นะเมื่อคืนแม่ได้ยินเสียงกระแทกดังมาจากด้านบน ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น”

ดงซูบินที่อยู่ใต้เตียงอุทานขึ้นมาทันทีว่าอะไรนะ? ?