POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 676 หลังพายุสงบ

EP 676 หลังพายุสงบ

เช้าวันรุ่งขึ้น.

ท้องฟ้าแจ่มใสตอนนี้ฝนหยุดแล้วและดวงอาทิตย์ก็ส่องลงมาผ่านบ้านฟ้าเปิดหลังฝนตกมีกลิ่นของเมล็ดหญ้าในอากาศหยดน้ำบนใบไม้ที่ร่วงหล่นลงมากระทบยอดใบไม้ในป่า

ดงซูบินตื่นขึ้นมาและถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงนกข้างนอกเขาลืมตาขึ้นด้วยความสับสนและเห็นว่าเป็นร่องหน้าอกมันอยู่ใกล้แค่เอื้อม ดงซูบินคิดว่ามันเป็นความฝันเขาพยายามตั้งสติปิด

ตาของเขาอีกครั้งและต้องการนอนต่อเขาเอียงตัวไปไปข้างหน้าอย่างเป็นธรรมชาติต่อหน้ามือของเขาเขายื่นแขนไปกอดอะไรบางอย่างแต่อีกสักพักดงซูบินก็ตื่นขึ้นมาและเหล่ดูสิเขามองเห็นเกิงโยฮวาอยู่ข้างดงซูบินจําได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้และจําได้ว่าตอนนี้เขาเองกําลังนอนหลับอยู่ในรถอีกทั้งยังมีอะไรกับเกิงโยฮวาไปอีกหาม.

นี้ฉันทําอะไรลงไปกันเนี่ย!

ดงซูบินคิดถึงเสี่ยวหลานขึ้นมาทันที มันทําให้เขาเสียใจกับสิ่งที่เขาทําไป มันเป็นสิ่งที่ผู้ชายอย่างเขาไม่ควรทํามากที่สุด

อีกทั้งคนที่ดงซูบินมีอะไรด้วยนั้นเป็นถึงผู้บริหารสูงสุดและหัวหน้าของเขาอีกตั้งหากนี้มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆอีกต่อไป

ทําให้ดงซูบินคิดถึงตอนกลางดึกคืนที่ผ่านมาตอนที่เขาคิดไตร่ตรองกับตัวเองเมื่อคืนเขามีทางเลือกว่าจะทําเช่นนั้นลงไปไหม แต่เมื่อดงซูบินเห็นว่าเกิงโยฮวาไม่ตอบโต้อะไรเลยตัดสินใจ ทําสิ่งที่ไม่ควรทําลงไปทันทีมันทําให้ดงซูบินกลับมาเสียใจภายหลัง มันทําให้ดงซูบินเกลียดตัวเองมากและถามคิดว่าตัวเขาเองไม่สามารถอดกลั้นใจตัวเองได้เลยยังงั้นหรือ?

ทั้งๆที่รู้ว่าสิ่งที่ทําไปนั้นมันไม่ดี!

อีกทั้งเมื่อคืนนี้ดงซูบินเองก็เป็นฝ่ายรุกทั้งสิ้นแต่กลับไม่รู้สึกผิดอะไรเลย มันทําให้ตอนนี้เขารู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อเห็นใบหน้าของเกิงโยฮวานอนอยู่ข้างๆ

บิน

ทันใดนั้นขนตาของเกิงโยฮวาก็ขยับและตื่นขึ้นเธอกระพริบตาและตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นดงซูดงซูบินก็สะดุ้งและเขยิบตัวออกมาเล็กน้อย“นายกโยฮวาตื่นแล้วหรอครับ”

เก๋งโยฮวามองมาทานเขาด้วยความรู้สึกง่วงนอน “”” “อืม ”

“ร่างกายรู้สึกยังไงบ้างขาโอเคไหม?”

“โอเคขึ้นมาแล้วล่ะ”

“ผมเองก็ลิ้นไม่ชาแล้วเหมือนกัน”

เกิงโยฮวาไม่ได้พูดอะไรมองลงไปที่ร่างเปลือยเปล่าที่ดงซูบินกําลังนั่งยอง ๆ และชุดชั้นในที่ถูกโยนทิ้งไปก่อนที่เธอจะตบหน้าผากตัวเองและหลับตาเธอสูดหายใจเข้าลึกๆสองสามทีแล้วไม่พูดอะไร

นี้มันกี่โมงกี่ยามกันแล้วเนี่ย?

“พอดีเรื่องเมื่อหวาน” ดงซูบิน ไม่รู้จะพูดอะไร

เกิงโยฮวบีบขมับของเธอและถอนหายใจอย่างหนัก

เมื่อเห็นว่าเธอดูไม่สบายใจดงซูบินก็กระพริบตาไม่ปล่อยมือทําทุกอย่างแล้วเสียใจกับสิ่งที่ทําลงไปก่อนที่ไม่รู้ว่าจะทํายังไงต่อไปทําได้เพียงแค่นั่งยองร่างกายที่ดูสวยงามของเก๋งโยฮวาผมของเธอมันหอมดและได้กลิ่นกายของเธอ มือของดงซูบินก็จับบั้นท้ายที่สวยงามของเธอด้วยรู้สึกถึงสัมผัสที่มันนุ่มนิ่มภายในใจของดงซูบินเองก็รู้สึกดีมากในตอนนี้ถึงแม้ลึกๆจะเสียใจกับสิ่งที่ทําไปก็ตาม

เก๋งโยฮวาไม่รู้จะพูดอะไรดีเธอทําได้เพียงหลับตาและเริ่มคิดเกี่ยวกับมัน อย่างไรก็ตามทั้งสองเงียบกันไปสองสามนาที

ดงซูบินจูบผมของเธอและลูบผมของเธอ อีกทั้งมองไปที่เสื้อชั้นในที่พึงโยนทิ้งไปเมื่อคืนเกิงโยวฮวาเองก็อายขึ้นมาเล็กน้อย

“แอะ แอะ!

การกระทําของดงซูบินถูกขัดจังหวะด้วยอาการไอของเกิงโยฮวา

“เป็นอะไรไป หนาวมั้ย”

เธอไอเป็นเวลานานก่อนที่เธอจะหุบปากแล้วหยุดและหายใจออกและก็แผดเสียงและพูดว่า:

“เอาเสื้อผ้าของฉันมา!”

“เสื้อผ้าอย่างงั้นหรอ.” ดงซูบินรีบลุกขึ้นนั่งและคว้าชุดชั้นในสีแดงอ่อนของเธอแล้วคว้ามันไว้”ตอนนี้มันยังชื้นๆอยู่เลย”ยื่นให้เธอ

เกิงโยฮวารวบผมของเธอจากล่างขึ้นบนและนั่งลงที่เบาะหลังและเปิดเบาะที่คลุมร่างกายของเขาทันใดนั้นร่างกายทั้งหมดก็สัมผัสกับดงซูบิน

ดงซูบิน เห็นมันทั้งหมด

“มีกระดาษไหม!”เกิงโยฮวาถามดงซูบินต่อ

“เอ่อ กระดาษอะไรนะ”

“กระดาษทิชชู่ไง!”

“อ๋อ ตรงนี้”ดงซูบินวางเสื้อผ้าของเธอไว้บนที่นั่งและเดินไปหากระดาษ

เกิงโยฮวาคว้ามันและบีบผ้าเช็ดหน้าของเขาเพื่อเช็ดที่ส่วนล่างของร่างกาย ทันใดนั้นภาพที่ดูเย็นชาก็ตกลงมาบนใบหน้าของ ดงซูบิน เล็กน้อย

ดงซูบิน เข้าใจมันได้อย่างรวดเร็วก่อนหันหลังกลับและมองออกไปนอกหน้าต่างครู่ต่อมาลูกบอลกระดาษถูกโยนออกไปนอกหน้าต่าง

ดงซูบิน หันหลังกลับและเห็นว่าเธอหยิบชุดชั้นในขึ้นมาแล้วสวมที่หน้าอกและมัดมือไว้ดงซูบินอาสา: “ให้ผมช่วยคุณไหม?”

“ไม่จําเป็น!” เกิงโยฮวาตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาและไม่มองดงซูบินหลังจากติดกระดุมแล้วเธอก็ยืดขายาวๆของเธอและสวมชุดชั้นใน

แน่นอนภาพตรงหน้านี้ไม่ได้เห็นกันง่ายๆ จะมีสักกี่คนที่ได้เห็นเช่นนี้ คงไม่มีใครบ้าพอที่จะถ่ายรูปนายกเทศมนตรีโยฮวาขณะสวมเสื้อผ้าสวยจริงๆ
“กางเกง!” เกิงโยฮวาตะโกนมาอีกครั้ง

“สักครู่ ผมกําลังหาอยู่”ดงซูบินเอื้อมมือออกไปและนํากางเกงและเสื้อเชิ้ตของเธอมาด้านหน้าแต่ทันใดนั้นดงซูบินก็ตะลึงในทันที “เฮ้ขาของคุณหักเหรอแผลยังมีเลือดออกอยู่เหรอ?” ”

บนเบาะหนังมีเลือดไหลออกมาชัดเจนมาก

ดงซูบินรีบพูดว่า: “ให้ผมดูว่ามันเป็นหนองหรือไม่”

เกิงโยฮวาพูดออกมาทันทีว่า, “ไม่จําเป็นคุณเองก็ไปสวมเสื้อผ้าได้แล้ว!เรื่องของฉันฉันจัดการเองได!”

“แต่ว่า?” ดงซูบินกล่าวว่า: “ถ้ายังงั้นเราจะต้องรีบพาคุณไปที่โรงพยาบาลแล้ว”เกิงโยฮวาเริ่มพูดพร้อมกับแสดงสีหน้า:”ฉันบอกว่าฉันจะจัดการเรื่องนี้เองไงเหล่า!ไม่เข้าใจหรือยังไงกัน”

ดงซูบินเหลือบมอง และแปลกใจว่าทําไมเก๋งโยฮวาไม่ต้องการให้เขาช่วยเรื่องนี้

อย่างไรก็ตาม ในขณะเดียวกัน ใบหน้าของดงซูบินก็เปลี่ยนไปในทันทีดูเหมือนกําลังคิดอะไรบางอย่างจากนั้นเขาก็มองลงไปที่เลือดสีดูไม่ถูกต้องไม่ลึกมากและมีสีขาวบ่นอยู่รอบๆเมื่อเห็นสิ่งนี้ดงซูบินก็ก้มหัวอย่างรวดเร็วเมื่อมองดูตัวเองด้านล่างฉันก็ยังมีเลือดสีอ่อนอยู่บ้างนี่คือดงซูบินตกใจและตกใจจริงๆนี่มันเป็นแผลที่งูกัดไม่ใช่หรือไง?มันไหลออกจากร่างของเก๋งโยฮวา?

ดงซูบินเข้ใจผิด: “นายกเทศมนตรีโยฮวานี้เป็นครั้งแรกของคุณหรอ?

สีหน้าของเก๋งโยฮวาเปลี่ยนไปในทันที“ฉันเสร็จแล้ว!?”

31

“ผมต้องขอโทษคุณด้วย ผมไม่รู้จริงๆว่านี้เป็นครั้งแรกของคุณ”

นี่คือความจริงจริงๆดงซูบินคิดว่าเกิงโยฮวายอมจํานนเมื่อวานนี้ เป็นแนวคิดที่ค่อนข้างเปิดกว้างของเรื่องเพศเขาทํามัน,บางทีผู้คนอาจคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่แต่ใครจะคิดว่านี้เป็นครั้งแรกของเกิงโยฮวาถ้าดงซูบินรู้เรื่องนี้มาก่อนเขาจะกล้าทําาเรื่องเมื่อคืนลงไปไหม? ในทันใดนั้นสีหน้าของดงซูบินก็เปลี่ยนไปในทันทีและตอนที่เขากังวลเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของนายกเทศมนตรีโยฮวา เธอหมายถึงอะไร?เขาเข้าใจแล้วว่านี้เป็นครั้งแรกของเธอ เงื่อนไขของดงซูบินยังคงชัดเจนดังนั้นเขายังคงสามารถเข้าใจได้ว่าเขาโง่หรือไม่เหตุผลที่นายกเทศมนตรีโยฮวาเป็นแบบนี้ต้องมีบางอย่างที่ดงซูบินไม่รู้

เธอเคยอกหก? หรือเธอไม่ต้องการมีใคร?

เธอต้องการเป็นโสด? หรือทํางานหนักจนไม่มีเวลา?

ยังคงตกตะลึงมานานกว่า 30 ปี? เธอไม่เคยผ่านมือผู้ชายมมาเลยอย่างงั้นหรือ?

หัวใจของหญิงสาวโดยเฉพาะผู้หญิงที่จริงจังของ เกิงโยฮวาเป็นเหมือนทะเลในมหาสมุทรดงซูบินไม่สามารถมองทะลุได้อย่างแน่นอน

ชีวิตมักเหมือนละครและเรื่องไม่คาดฝันนี่เป็นเรื่องจริง

ดงซูบินคิดอยู่นานว่าเขาไม่รู้ว่าเหตุผลคืออะไรเขารู้ด้วยว่าแม้ว่าเขาจะถามเกิงโยฮวาเธอเองก็คงไม่บอกอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้หรอก ภายในใจของดงซูบินก็รู้สึกอับอายกับสิ่งที่เขาได้ตัดสินใจทำลงไปอย่างไม่คิดหน้าคิดหลังก่อน

ที่นั่นเกิงโยฮวาสวมกางเกงและร่างกายท่อนบนยังไม่ได้สวมใส่

ดงซูบินมองไปที่เธอหน้าอกขนาดใหญ่และท้องเรียบๆของเธอจากด้านหลังหน้าอกถูกเคี่ยวและสัมผัสด้วยสัมผัสของเสื้อชั้นใน “ผ้าแห้งหรือยัง”
เก๋งโยฮวาขมวดคิ้ว “ปล่อย”

ดงซูบิน หรี่ตาและพูดว่า:”ฉันจะถือมันอีกครั้ง”

“ยังจะพูดอีก! ปล่อย!”

ดงซูบิน หัวเราะออกมาและต้องปล่อยเธอไป

เกิงโยฮวา ยังคงสวมเสื้อผ้าที่มีใบหน้าจริงจังใส่เสื้อและผูกกระดุม ในไม่ช้า เสื้อชั้นในลูกไม้สีแดงก็จมลงในเสื้อเชิ้ตสีขาว
เมื่อดงซูบินเห็นมัน เขาตบเธอที่เสื้อผ้าและมัดผมข้างหลังให้เธอ

เกิงโยฮวา ไม่หยุด หลังจากสวมเสื้อผ้าแล้วเขาก็นั่งเบาะหลังอย่างหนักเขาปิดหน้าผากและหลับตาเขายังหายใจเข้าลึก ๆ เป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าอารมณ์ของเธอจะค่อนข้างแปรปรวน“ผมจะออกกตามไปเรียกคน”ดงซูบินเองรู้สึกผิดมากกว่าเขายุ่งอยู่กับการสวมเสื้อผ้า ดึง ประตูและเดินบนพื้นหญ้าและเดินอยู่ใต้ต้นไม้เขาเอาบุหรีขี้มาและพยายามโทรขอความช่วยเหลืออีกครั้ง .

สัญญาณมือถือมันมีน้อยมาก

ยังไม่สามารถโทรออกได้

หลังจากกลับไปที่รถ ดงซูบินรายงานสถานการณ์กับเธอ เมื่อเห็นว่าเกิงโยฮวาไม่ได้พูดอะไรเขากระพริบตาและอดไม่ได้ที่จะถามว่า: “คุณอยากได้อะไรไหม”

เกิงโยฮวา มองไปที่เขาด้านข้าง“ถ้าฉันอยากได้คุณจะหาให้ได้อย่างงั้นหรอ” ”

“อือ ถ้ายังก็เอาเป็นว่า…”

บรรยากาศกลับเป็นเมื่อวาน ตึงเครียดมาก

ดงซูบินทนไม่ไหว ~ พูดทันทีว่า: “นี่จะเก้าโมงแล้ว มันน่าจะมีข่าวในหนานฉางบางทุกคนเอง

ก็น่าจะเป็นห่วงเรา นักลงทุนญี่ปุ่นก็เป็นแบบนั้น” .

ดงซูบินพูดต่อ”ผมเองจะออกไปโบกรถให้ ถ้าทําไม่ได้ผมจะลองเดินออกไปจากจุดนี้สักหน่อยเผื่อโทรศัพท์มีสัญญาณและผมก็จะตามช่างซ่อมรถให้ ”

“ตกลง.”

“มีอะไรจะฝากให้ผมหาไหม”

เกิงโยฮวาหยิบกระเป๋าของเธอแล้วเขย่าแฟ้มเธอมองมันอย่างจริงจังดงซูบินที่เพิ่งลงจากรถก็ได้ยินสิ่งที่เกิงโยฮวาสั่งกล่าวว่า: “โทรหาเลขาของคุณ!ให้เธออยู่กับนักลงทุน!บอกพวกเขาว่าฉันจะกลับไปทีหลัง!”

“เข้าใจแล้ว”

“ไปได้แล้ว!”

“อืม.”

ในที่สุด เธอก็เหลือบมองเรือนร่างอันสง่างามของเธอภายในใจของดงซูบินยังจําภาพการร่วมรักเมื่อวานได้อย่างไม่ลืมเมื่อเขาหันกลับมาเขาก็ออกจากป่าและปีนขึ้นไปตามถนนดงซูบินกล่าวว่านี่คือสิ่งที่เป็นและนั่นคือทั้งหมด นากยกเทศมนตรีโยฮวาเองก็ทําเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น?อดีตที่เธอผ่านมาเป็นยังไงกันแน่น?แล้วความสัมพันธ์ต่อจากนี้เป็นยังไง?ฉันเองควรทําตัวยังไงดี? (ยังมีต่อ.)