POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 672 ถอนพิษด้วยวิธีคลาสสิค!
EP 672 ถอนพิษด้วยวิธีคลาสสิค!
ในช่วงดึก
รอยกัด!เห็นได้ชัดเจนมาก
เกิงโยฮวาเองนั้นถูกงูกัดและดงซูบินเองคงไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆอย่างแน่นอนดงซูบินเองก็ดูตื่นตระหนกเล็กน้อยในเวลานั้นนายกเทศมนตรีเกิงโยฮวายังคงสงบดงซูบินเองสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่
“เจ็บมั้ย?”
“ไม่ต้องพูดอะไรมากมาย”
“แล้วนี้มันอะไรกันทําาไม่มันแดงขนาดนั้น”“…..แล้วเลือดของคุณเป็นสีเขียวหรือยังไงกัน”
“เปล่า ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น ผมดูมาจากในหนัง เลือดมันต้องเป็นสีดําไม่ใช่หรือยังถ้าเลือดเป็นพิษ?”
เก๋งโยฮวาเปิดมือของเธอ”สีแดงก็คือสีแดง และนั้นมัก็คือหนังไม่ใช่ชีวิตจริง”
“แล้วต้องทํายังไงล่ะ ถ้างูมีพิษล่ะ”
.ไม่รู้!”
ดงซูบิพยายามจะหาทางช่วยเธอด้วยประสบการณ์ที่เขาเคยผ่านผู้หญิงมามายด้วย
สถานการณ์เช่นนี้ทําให้ดงซูบินคิดถึงเสี่ยวหยางเพราะเธอดูจะใจเย็นและมีเหตุผลในการพูดคุยมากกว่าเกิงโยฮวาเสียอีก อีกทั้งผู้หญิงที่เขาคบมาทุกครั้งที่เขาถามอีกฝ่ายจะตอบคําถามเขา เสมอและเมื่อเจอคําตอบเช่นนี้ก็ทําให้ดงซูบินรู้สึกเสียความมั่นใจไปบาง ทําไมสีหน้าของคุณดู ไม่จริงจังเลย?มันจะเป็นอย่างงั้นถ้าพิษแล่นเข้าหาตัว? ?
เราควรหาเชือกมาลัดไว้เหนือบาดแผล?
มันน่าจะไม่ทันแล้ว!
ถ้าอย่างงั้นดูดพิษออกไหม?
ไม่ มันไม่น่าใช่วิธีที่ถูกต้อง!
แน่นอนสถานการณ์ในตอนนี้มันต่างจากสิ่งที่ดงซูบินใช้พลังพิเศษกับเสี่ยวหยางการนวดของ
เขาช่วยให้ ฝ้า กระ ลดลงไปได้ แต่สําหรับแผลนี้ไม่เหมือนกัน ต่อให้เขาย้อนเวลากลับไปได้และพิษของงูถูกกําจัดไปได้แต่นั้นรวมถึงแผลรอยงูกัดที่จะหายไปด้วย แล้วถ้ามันหายไปแล้วเขาจะ อธิบายเรื่องนี้ได้ยังไงกัน?หากเกิงโยฮวาสงสัยเรื่องนี้ความลับที่เขาปิดปังมาทั้งหมดก็จะจบลงและตัวของเขาเองก็คงไม่สามารถมีชีวิตต่อไปได
เวรเอ๋ย! สรุปว่ามันมีพิษหรือไม่มีพิษกันแน่?
ตอนนี้สีหน้าของดงซูบินนั้นดูกลุ้มใจเอามากๆ”คุณรู้สึกอย่างไร?” ดูเหมือนเกิงโยฮวาเองเธอจะนิ่งไปและไม่ได้พูดอะไรออกมา
“ตอนนี้เองมันก็มืดมากแล้ว”ดงซูบินเองเริ่มรู้สึกกังวลมากขึ้น “จะทํายังไงดี! คิดสิ! คิดสิ!”ฉันคิดว่าพิษงูบางตัวอาจถึงตายได้ภายในหนึ่งชั่วโมงดงซูบินเริ่มกระวนกระวายมากยิ่งขึ้นเมื่อคิดเช่น
นั้น แม้ว่าเขากับเกิงโยฮวาจะไม่ค่อยลงรอยกันก่อนหน้านี้ แต่ด้วยสถานการณ์ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดเรื่องนั้น
“อา!” เกิงโยฮวาจามออกมาเสียงดัง
ดงซูบินกล่าวว่า “คุณควรถอดเสื้อผ้าที่เปียกออกก่อน เร็วเข้า ”
เก๋งโยฮวาเหล่มองเขาและไม่ขยับ
“ผมจะหันหลังไม่มองคุณรีบถอดเถอะ!”ดงซูบินที่เบาะหลังยืนขึ้นเล็กน้อยแล้วหันหลังกลับโดยเหลือบมองด้วยมือข้างหนึ่งไปทางกระจกหน้ารถโดยไม่มองที่เธอ
เมื่อตอนที่เกิงโยฮวาเพิ่งเข้าไปในป่าฝนก็ตกอีกครั้งอากาศมันก็กลับมาเย็นอีกครั้งเมื่อเขาหันหลังกลับดงซูบินได้ยินเสียงจามของเธอ
……ไม่มีอะไรหรอก!”
“ผมหันกลับไปได้หรือยัง?”
“อืม”
ดงซูบินหันกลับมาและเห็นได้ชัดว่าใบหน้าของนั้นขาวและสวยมาก แขนของเธออาจจะไม่ได้
เรียวมากเท่าไรถ้ามองจากด้านข้าง ดงซูฐินสามารถเห็นด้านข้างของเกิงโยฮวาแและเอวที่เพรียวบางของเธอเสื้อผ้าเหลือแค่ชุดชั้นใน มันไม่ใหญ่พอที่จะคลุมได้ทั้งหมดทันทีที่เธอนอนลงดงซูบินเองก็ไม่มีที่นั่งตอนนี้ใจของดงซูบินเองก็ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไรนักเขาเริ่มเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วจากใบหน้าของเกิงโญฮวเห็นได้ชัดว่าเธอนั้นเป็นพวกที่มีสีหน้าเย็นชาตลอดเวลาบางทีมันก็ทําให้เกิงโยฮวาหงุดหงิดทั้งที่ๆอยู่ในสถานการณ์คับขันเช่นนี้ในตอนนี้ทั้งคู่เองก็ไม่รู้จะทําอย่างไรดี!
ห้านาทีแล้ว พิษงูก็น่าจะออกฤทธิ์ได้แล้ว…
ทันใดนั้นดงซูบินเห็นใบหน้าของเกิงโยฮวาที่เปลี่ยนไป!
“เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?”ตอนนี้ดงซูบินเองแสดงสีหน้าตื่นตระหนกออกมาอีกครั้ง
เจ็บ!”
ดูเหมือนเก๋งโยฮวาเริ่มมีอาการหายไม่ออกและพยายามจะขยับงัว “ตอนนี้หายชาแล้วมันเริ่ม
“หายชา?” ดงซูบินกล่าวว่า: “สรุปแล้วมันเป็นงูพิษอย่างงั้นหรอ!?”
“อย่าคิดมาก” เกิงโญฮวาขมวดคิ้วอย่างเฉยเมยหายใจออก:“งูในป่าไม่จําเป็นต้องมีพิษแต่ถ้ามันเป็นจริงๆก็ถือว่าเป็นคร่าววซวยของฉัน มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเลยฉันคนนี้… เชื่อว่าท่าสุดความสามารถแล้วในชีวิตนี้”
ดงซูบินไม่ชอบที่จะได้ยินเช่นนั้น:”ทําไมคุณถึงพูดแบบนั้น! ทําไม่ต้องพูดถึงเรื่องดวงบ้าบอ
นั้นด้วย? อี!”
เกิงโยฮวาส่ายหัวและไม่พูดอะไร
เมื่อดงซูบินคิดได้สักพักและจู่ ๆ เขาก็คิดบางอย่างออก“ถ้าอย่างงั้นก็ไม่มีทางเลือกแล้ว!”
เกิงโยฮวามองดูเขา “แล้วจะทําอย่างไร?”
“รอเดี๋ยว!”
“แล้วเรื่องพิษล่ะ?”
“เรื่องพิษนั้นไม่สําคัญแล้วชีวิตคนสําคัญกว่าเข้าใจสิ่งที่ผมพูดหรือปล่าว!”
“ไม่.” เกิงโยฮวาแสดงความหัวสั่นออกมาทันที:“เรื่องนั้นคุณไม่ต้องกังวล แค่นี้เอง!”ดงซูบินเองเริ่มรู้สึกรําคาญ: “ผมจะทิ้งคุณไปได้ยังไงกันตอนนี้คุณอยู่กับผม! ผมต้องรับผิดชอบต่อความปลอดภัยในชีวิตของคุณ!ไม่จําเป็นต้องพูดอะไรแล้ว!”
“ฉันบอกว่าไม่ต้องไง!” ตอนนี้อารมณ์ของเกิงโยฮวาเริ่มร้อนขึ้น
“คุณต้องเชื่อผม! ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้นกับสิ่งที่คุณจะพูดมาหลังจากนี้!” ดงซูบินดึงข้อมือที่เปียกและล็อกตัวเธอไว้ก่อนที่จะใช้มือลูบไปที่รอบข้างของรอยแผล
“ซูบิน!” เกิงโยฮวากล่าวว่า:”คุณปล่อยฉันนะ!”
ดงซูบินเองไม่ฟังเธอเลย “ผมรู้ว่าคุณจะต้องวางตัวแต่ตอนนี้เรื่องวางตัวนั้นมันสําคัญกว่าชีวิตจริงๆหรอ?”
เกิงโยฮวาพยายามจะสะบัดและพูดว่า:”ฉันกลัวว่าคุณจะเป็นอะไรไปตั้งหากเรา! นี่มันไม่ใช่หนังนะ!ถ้ามันเป็นงูพิษจริงๆคิดว่าการดูดเลือดออกมามันจะใช้ได้ผลอย่างงั้นคุณเข้าใจวิทยาศาสตร์ไหม ?ทําไมคนเป็นโรคหัวใจต้องกินยาเมื่ออาการมันออกฤทธิ์เร็ว?“เอาใต้ลิ้น?เพราะมันซึมเร็ว! ถ้ามันเป็นพิษ!คุณเองก็จะได้รับอันตราย!”
แน่นอนว่าดงซูบินไม่ได้ตั้งใจจะทําเช่นนั้นอยู่แล้ว: “คุณไม่ต้องสนใจผมอยู่นิ่งๆไม่ต้องพูดถึงเรื่องพิษงูแล้วยังมีอีกหลายอย่างที่จะต้องทําผมเองยังตายไม่ได้หรอก!” “ฉันไม่สนใจหรอกเรื่องนั้น! ไม่ได้ยินที่ฉันบอกหรือยังไง!”
“……ไม่ได้ยิน!”
“ซูบิน! หยุดได้แล้ว!”
“คุณอาจจะสั่งทุกคนได! แต่ไม่ใช่ผม!”
“ดงซูบิน!”
ดงซูบินพูดต่อไปว่า: “คุณอาจไม่รู้จักผมดีต่อให้รู้จักดีแต่ผมก็ไม่สนใจ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดทุกอย่างมันจะออกมาดีเราช้าไปกว่านี้ไม่ได้แล้วเหลือเวลาค่ห้านาทีแล้ว!”
เกิงโยฮวาจ้องไปที่ใบหน้าของเธอมันดูแย่มาก
เมื่อดงซูบินเห็นเช่นนั้นเขาเพียงแค่เปิดมือของเกิงโยฮวาและกอดร่างกายที่เปลือยเปล่าของเธอมองหาตําแหน่งที่ไม่ค่อยดีนักและเปลี่ยนท่าทางของเธอดงซูบินเดินตาพยายามผลิกเธอไปด้านหลังและเปิดกางเกงในของเธอสายตาของเขามุ่งไปที่เธอพยายามมองขึ้นไปข้างบนหายใจเข้าลึก ๆ ทันทีดงซูบินพร้อมแล้วเขาก้มตัวลงไปและใช้ปากดูดเข้าไปที่รอบแผลนั้น!
“อา!” เกิงโยฮวา ถอนหายใจ
ดงซูบินดุดเลือดออกมาและถุยน้ำลายออกจากรถอย่างรวดเร็ว แล้วเอนตัวลง
“มันมีพิษนะ! ซูบินพอได้แล้ว!”
ดงซูบินไม่สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย
ตําาแหน่งของแผลนี้นั้นค่อนข้างในกับที่ลับเมื่อดงซูบินดูด ใบหน้าซ้ายของเขาติดอยู่เล็กน้อย
กับต้นขาข้างในที่เปียกของเธอและมันทําให้เกิงโยฮวามีอาการควรคางและเจ็บในเวลาเดียวกัน
แต่ในตอนนี้ไม่มีอะไรที่จะมาหยุดดงซูบินได้อีกต่อไปเขาดูใจร้อนยังโชคดีที่ไม่มีแสงในรถมีเพียง
แสงจันทร์จึงทําให้มันยังค่อนข้างมืดมองไม่เห็นอะไร
อย่าคิดมาก!
รีบท่าสิ่งที่ถูกต้องก่อน!
เลือดถูกบ้วนออกไปนอกหน้าต่างโดยดงซูบินแล้วผลักมือของเขาโดยไม่คํานึงถึงการต่อต้านของเกิงโยฮวาเขายังคงก้มตัวลงไปดูดเลือดที่แผลออกมาหนึ่ง…
ห้า…
สิบ…
รสชาติของผิวสัมผัสที่ริมฝีปากกับต้นขาของเกิงโยฮวานั้นดีมาก แม้ว่าดงซูบินจะกังวลเกี่ยวกับการโดนงูกัดของเกิงโยฮวาแต่เองเขาก็ไม่สามารถทนความวอกแวกได้แน่นอนว่าเมื่อหน้า
ของผู้ชายแนบชิดส่วนลับของสงวนของหญิงสาวสุดสวยขนาดนั้นใครจะทนไว้ประมาณหกหรือเจ็ดนาทีแล้ว
เกิงโยฮวาก็มองไปที่ต่อไปนี้ “โอเค”
“เป็นอะไร?”
“…ก็ไม่ชา”
“นั่นสินะ ดีจัง แสดงว่ษหมดแล้ว”
เก๋งโยฮวมองมาที่เขาและขยับปากของเขา
“มีอะไรผิดปกติ?” ดงซูบินถาม
เกิงโยฮวา”… ขอบคุณนะซูบิน”
ดงซูบินยิ้มและพูดว่า: “ไม่ต้องขอบคุณหรอกมันคือสิ่งที่ควรทํา เดียวผมจะฉีกผ้ามาทําเป็นผ้าพันแผลให้คุณ”
ดงซูบินดึงเบาะที่นั่งด้านหน้าออกจากกันก่อนที่จะฉีกผ้ามาทําแผลให้และดงซูบินก็นั่งยองๆต่อหน้าเกิงโยฮวาพันแผลของเธออย่างระมัดระวังพันเป็นวงกลมรอบๆเนื้อบาดแผล . “คุณพักผ่อนเถอะ.”
เกิงโยฮวาเองก็ถามดงซูบินขึ้นมาทันที: “แล้วคุณล่ะ?”
“ผมจะนั่งอยู่หน้ารถถ้าเกิดอะไรขึ้นก็เรียกผม”
เพียงแค่รอให้ ดงซูบินปืนจากที่นั่งไปด้านหน้าใบหน้าของดงซูบินก็ซีดลงและดูเหมือนเขาเองจะอาการไม่ดีก่อนที่เกิงโยฮวาจะกรีดร้องขึ้นมา
เกิงโยฮวาดูเหมือนจะสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติจึงกล่าวทันทีว่า“ซูบิน! เกิดอะไรขึ้น?”
ดงซูบินยิ้มอย่างขมขื่น “มีอาการชาในปากของผม”
“อะไร!” เกิงโยฮวาได้ยินเช่นนั้นเธอก็ร้อนใจขึ้นมาทันที“ฉันบอกกับคุณเรื่องนี้แล้วยังไง!ทําไมคุณไม่เชื่อฉันเลย!”
ดงซูบินหัวเราะเยาะ: “ไม่มีอะไรหรอกซักผักก็คงจะหายไปเอง”
“มันจะหายได้ยังไง นั้นมีพิษงูนะ!”
“…ไม่เป็นอะไรหรอกครับ แค่นี้เรื่องเล็ก”
เกิงโยฮวามองไปทางดงซูบิน“ฉันยืนยันกับคุณแล้วไงว่าอย่าทําเช่นนั้น! บอกแล้วว่ามันไม่
ควรทํา! แต่คุณก็ยังยืนยันที่จะทํามัน!แล้วตอนนี้เป็นยังไง!?”
ดงซูบินไอ: “ตอนนี้มันชาผมคิดว่ามันไม่น่าจะใช่พิษ?”
“รู้สึกมีอาการเวียนหัวหรืออาการอื่นบ้างไหม”
“ผมก็รู้สึกอยู่นิดหน่อยแต่อาจจะเป็นเพราะเปียกฝนก็ได้ พิษไม่เกี่ยวหรอก”
บรรยากาศเงียบสงัดและบรรยากาศไม่ค่อยดีนัก
เกิงโยฮวาลุกขึ้นนั่ง ปิดมือและขยี้ตาซ้ำๆดูเหมือนกําลังคิดเรื่องนี้อยู่ หลังจากนั้นไม่นานเกิงโยฮวาก็ตบพื้นที่ว่างข้างๆเขา “นั่งลง!”
“ตกลง?”
“ฉันให้คุณนั่งลง!”
..โอ้.”
ดงซูบินนั่งอยู่ข้างๆเธออย่างจริงใจดงซูบินแค่รู้สึกว่าลิ้นของเขาชา ดงซูบินแปลกใจว่าเกิงโย
ฮวาจะทําอะไรกับเขาตอนนี้เขาเริ่มพูดติดๆขัด “คุณจะ….ทําอะไร?”
เกิงโยฮวามองไปที่ดวงตาของเขา”ปากของคุณอยู่ตรงไหน”
“ปากอย่างงั้นหรอ…”
ก่อนที่ฉันจะพูดจบ ทันใดนั้นภายใต้การจ้องมองของดงซูบินก็เห็นใบหน้าของเกิงโยฮวาเข้ามาประชิดเขาและปากของเธอกับดงซูบินก็ประกบกัน!
ดงซูบินตกตะลึงและไม่ตอบสนองชั่วขณะหนึ่ง
เกิงโยฮวาถุยน้ำลายในรถจาหปากมองขึ้นและดูดปากดงซูบินเองเขาถึงกับอึ้งไปเลย!
ถุยน้ำลายอีก!
“มันอยู่ที่ไหน?” เกิงโยฮวา ถามอย่างเย็นชา
ดงซูบินพูดโดยไม่รู้ตัว: “เฮ้ ลิ้น หรือไม่ก็แถวนั้น…”
เกิงโยฮวาก้มศีรษะอีกครั้งและเปิดปากของดงซูบินด้วยปากของเธอเอง คว้าลิ้นของดงซูบินและดูดอย่างแรง!!!
YOU MAY ALSO LIKE
