POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 663 การประชุมของผู้บริหารหนานฉาง!

EP 663 การประชุมของผู้บริหารหนานฉาง!

ในช่วงบ่าย.

ในห้องประชุมเล็กๆของรัฐบาลเขตเจ้าหน้าที่ของสํานักงานเขตต่างๆและสํานักส่งเสริมการลงทุนพวกเขามาถึงก่อนหน้านี้แล้ว ก่อนหน้านี้คนกลุ่มนี้นั่งคุยหัวเราะกันอย่างสนุกสนานอย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นดงซูบินกําลังเดินเข้ามาบรรยากาศต่างๆก็เปลี่ยนไปดูเหมือนเสียงกระซิบกระซากเริ่มดังขึ้นการประชุมดูเหมือนจะเงียบไปครู่หนึ่งหลายคนพยายามนั่งตัวตรงและทุกคนดูตกตะลึงเมื่อเห็นดงซูบินมาที่นี้

จู่ๆ ดงซูบินก็กลายเป็นจุดสนใจของผู้คนแต่ดูเหมือนจะไม่มีใครทักทายเขาเลยชูชินหัวจากสํานักงานถนนผิงอันเองก็เพิ่งมาและหลังจากผ่านดงซูบินเขาก็นั่งแถวกลางโดยไม่มีท่าทีราวกับว่าเขาไม่เห็นเขาสํานักส่งเสริมการลงทุนอําเภอแพนเจินยี่ที่กําลังเข้าประตูมา

เห็นหลังของดงซูบินเขาแสดงความเมื่อยล้าออกมาก่อนจะเดินเลี้ยวมุมแล้วเดินจากอีกด้านหนึ่งไปที่แถวหลัง

เช่นเดียวกับบรรยากาศในห้องโถงตอนนี้ ดงซูบินยืนอยู่เพียงตัวคนเดียว

แน่นอนถ้าดงซูบินเองไม่มีปัญหากับเลขาธิการหวังทุกคนก็จะไม่แสดงพฤติกรรมเหล่านี้ออกมาแน่นอนท้ายที่สุดแล้วความสัมพันธ์ระหว่างฝ่ายต่างๆในมณฑลนั้นก็เป็นสิ่งสําคัญต่อให้จะแย่สักแค่นไหในทางกลับกันยังมีโอกาสแก้ไขมณฑลหนานฉางตอนนี้กําลังอยู่ในขั้นหัวเลี้ยวหัวต่อสุดท้ายแล้วตอนนี้ดงซูบินมีปัญหากับทั้งผู้บริหารสูงหรือแม้แต่ลูกน้องของเขาเองอย่างเกิงเซียงและปัญหาเหล่านี้เป็นที่โจทย์จันทร์อย่างมากนั้นจึงไม่มีใครยินดีที่จะพูดคุยกับเขามิฉะนั้นพวกเขาจะกลายเป็นศัตรูกับทางมณฑลอีกทั้งก็จะกลายเป็นเป้าสายตาของนายกเทศมนตรีเดือนแห่งรัฐบาลย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ผู้นําจะถูกเข้าใจผิดว่าสิ่งที่พวกเขาทําพยายาม จะสื่อถึงอะไรหรือเปล่า?และอาจจะถูกเหมาร่วมให้ไปเป็นพวกกับดงซูบิน?หลังจากนั้นไม่นานเสียงสนทนาดังขึ้นอีกครั้งในห้องประชุม

ดงซูบินมองไปรอบๆดูสิไม่เห็นมีใครสนใจฉันเลยและเขาเคยชินกับสายตาเช่นนี้มาก่อนอาจจะเป็นเรื่องธรรมดาของดงซูบินก็เป็นได้?

แน่นอนว่าเรื่องแย่ๆของดงซูบินนั้นดังมากจนไม่มีใครอยากเข้าไปคุยกับเขาเลย และดูเหมือนจะหนักขอขึ้นไปเรื่อยไป

“สวัสดี ผู้อํานวยการแพน!” ดงซูบินเห็นแพนเจิ้งยี่นั่งอยู่ที่แถวหลัง ใบหน้าของเขาทําให้นึกถึงเทพเจ้าในทันทีและเขาก็เดินขึ้นไปอย่างมีความสุขภายใต้การจ้องมองของแพนเจิ้งยี่ดงซูบินเลือกที่จะนั่งถัดจากเขาบรรยากาศคุ้นเคยมาก“พี่แพนมาเมื่อไหร่ไม่เห็นคุณเลยเป็นไงบ้างสํานักงานการส่งเสริมการลงทุนยังโอเคอยู่ ภารกิจในปีนี้สําเร็จไปกี่ตัวชี้วัด”

แพนเจิ้งยี่เองจริงๆเขาโกรธมากแต่เขากับพูดอะไรไม่ออกทําไมหมอนั้นถึงทักฉันล่ะ?และก็เลือกนั่งถัดจากฉันอีกตั้งหาก?ทําไมมันเป็นคราวซวยขนาดนี้!

ลูกพี่ลูกน้องของแพนเจิ้งยี่คือแพนโจวในจากเมืองตาเปิ้งที่แห่งนี้ถูกดงซูบินเล่นงานสมัยเขาด่านงตําแหน่งผู้อํานวยการส่งเสริมการลงทุนหยานไทดังนั้นเขาจึงไม่มีความประทับใจที่ดีต่อดงซูบิน

“พี่แพน คืนนี้ว่างไหม กินข้าวด้วยกัน!”

“กลางคืน? พอดีดูเหมือนฉันจะติดธุระ”

“เสียดายจังเลย เราไม่ได้ดื่มกันมานานมากแล้ว”

แพนเจิ้งยี้ แทบอยากจะอาเจียนเป็นเลือดหมอนั้นมันหมายความยังไงกัน!ฉันไปดื่มกับนายมาตอนไหนกันอ๋อเคยครั้งหนึ่งแต่นั่นเป็นเวลาที่ลูกชายของชูชินฮวาในงานแต่งงาน!มันเป็นเพียงการนั่งร่วมโต๊ะดันเท่านั้น!แล้วทําไมคุณถึงมาทําตัวสนิทสนมกับฉันเช่นนี้กันล่ะ? ดงซูบิน!นายนี้มันร้ายกาจมากๆ!สีหน้าของแพนเจิ้งยี่แสดงออกถึงความไม่พอใจออกมาและมองไปที่นาฬิกา“ผมขอตัวก่อนนะครับพอดีผมมีธุระด่วน”หลังจากนั้นเขาก็ลุกขึ้นและจากไป แพนเจิ้งยี่ไม่ต้องการให้นายกเทศมนตรีโยฮวาเห็นเขามาสนิทสนมกับดงซูบินเมื่อเห็นการแสดงออกของแพนเจิ้งยี่ก็ทําให้ดงซูบินดูมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกเขากวาดสายตาไปรอบๆสถานที่ ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างขึ้นมาทันทีและเขาก็ยืนขึ้นและเดินไปที่แถวกลาง“นั้นผู้อํานวยการชูชิงฮวา!”

ชูชิงฮวาเองก็ตกตะลึงเล็กน้อยเขาตัวสั่นไปหมด

ดงซูบินนั่งลงข้างๆ ชูชิงฮวาและยิ้มและกล่าวว่า“ผมตามหาคุณมาตั้งนานวันนี้ผมจองโต๊ะอาหารเย็นไว้สนใจมาร่วมทานอาหารเย็นกับผมหรือเปล่า!”
สายตาที่แสดงออกถึงความผวาของชูชิงฮวาก็ปรากฏขึ้นขึ้น“พอดีว่าวันนี้ร่างกายผมไม่ค่อยพร้อมเอาไว้วันหลังล่ะกันนะครับ”

”

ดงซูบินพูดด้วยความเป็นห่วง:“คุณเป็นอะไรไปไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?” ..”ตอนนี้ชูชิงฮวาเขาดูรุกลี้ลุกลน

“ถ้าบอกฉันก่อนหน้านี้นะฉันจะช่วยรักษาคุณเองเพราะฉันพึงไปฝึกวิชาการรักษามาเลยนะ”

ชูชิงฮวาได้แต่กัดฟัน!ช่วยไปไกลๆฉันหน่อยเถอะฉันไม่อยากถูกเหมารวมไปกับแก!

ในบริบทของสงครามจิตวิทยาครั้งนี้ของดงซูบินกับนายกเทศมนตรีโยฮวาเห็นได้ชัดว่าชั้นเชิงและยุทธวิทธีทางจิตวิทยานั้นสูงมาก มีเพียงไม่กี่คนในหนานฉางที่กล้าจะเผชิญหน้ากับทั้งสองคนนี้ เพราะพวกเขากลัวจะติดติดห่างเร่ไปด้วยดังนั้นแม้ว่าภายในใจของชูชิงฮวาจะเกลียดชังดงซูบินเพียงใดที่ได้ปล้นผลงานชิ้นโบว์แดงจากถนนเขาไปแต่ชูชิงฮวาเองก็พยายามสงวนท่าทีเหล่านี้ไว้
ในเวลานี้ห้องประชุมเงียบไปเล็กน้อยหญิงสาวที่อายุน้อยกว่า 30 ปีเดินเข้ามา

“สวัสดีครับเลขาหม่า”

“เลขาของหม่า”

เจ้าหน้าที่ของหน่วยงานราชการในสองเขตบริเวณทางเข้าให้การต้อนรับด้วยความสุภาพเลขาหม่าแนะนํา:”ข้อมูลพร้อมหรือยัง”

คนๆหนึ่ง: “รับไว้ พร้อมส่งต่อ”

“อืม ขอฉันดูหน่อย”เลขาหม่าแนะนําให้หยิบเอกสารก่อนจะพลิกมันกลับไปมาเธอพยักหน้าเล็กน้อย“โอเคช่วยส่งเร็วหน่อยนะคะตอนนี้นายกเทศมนตรีโยฮวากําลังจะมาถึง” ”

“เข้าใจ.”

ดงซูบินก็มองดูเช่นกัน แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดกับบุคคลนี้แต่เขารู้ดีว่าหญิงสาวคนนี้เป็นเลขาของเกิงโยฮวาเธอมีชื่อว่าหม่าหวู่บางทีเธออาจจะเหมาะกับนักข่าวมากกว่าเธอเองเป็นถึงรองผู้อำนวยการสํานักงานเขตฉันได้ยินมาว่ารูปแบบการทํางานของเธอนั้นค่อนข้างละเอียดรอบคอบเอามากๆและไม่เน้นน้ำและเธอดูกระตือรือร้นอยู่ตลอดเวลาเพื่อตอบสนองความว่องไวของเกิงโยฮวา
ในช่วงเวลาสั้นๆ เฉินเฟิง หัวหน้าเขตก็เข้ามา

ต่อจากนั้น เสียงรองเท้าส้นสูงก็ดังขึ้นด้านนอกสถานที่จัดงานนั้นเป็ฯเสียงฝีเท้าของเกิงโยฮวาและคนสุดท้ายเข้ามาในห้องประชุมและนั่งที่โต๊ะหลัก วันนี้ก็คือเธอเธอเองยังไม่ได้แต่งหน้าแต่ ใบหน้ายังคงดูมีเสน่ห์และน่ากลัวและดูเหมือนว่าทุกครั้งที่ดงซูบินเจอเธอเขาก็จะเห็นเพียงภาพลักษณ์เดียวของเธอทรงผมเดียวกัน ชุดเดียวกัน อารมณ์เดียวกัน ไม่เคยเปลี่ยนของโบราณเหมือนขอโบราณถึงกระนั้นมันก็เหมือนเครื่องเคลือบโบราณถึงแม้จะยังเหมือนเดิมมาหลายร้อยปีแต่ทําอย่างไรจึงจะดูสวยงาม

เมื่อนายเทศมนตรีเกิงโยฮวามาถึงห้องประชุมขนาดเล็กก็เงียบลงในทันใด

ทุกคนรู้นิสัยของนายกเทศมนตรีเกิงโยฮวาดีไม่มีใครกล้ากระซิบ

ดงซูบินไม่ได้สนใจชูชินฮวา แพนเจิ้งยี่อีกต่อไปเขาเพียงนั่งลงและมองไปที่กลางโต๊ะ

ในช่วงเริ่มต้นของการประชุมโดยมีเฉินเฟิงเป็นประธานเขาได้หยิบไมโครโฟนขึ้นมาและกล่าวสั้นๆก่อนถึงหัวข้อของการประชุมส่งเสริมการลงทุนในวันนี้“หลังจากติดต่อมาหลายครั้งพรุ่งนี้คณะลงทุนจากโตเกียวจะมาเยือนเขตของเราโครงการลงทุนทางอําเภอเตรียมรับมือไว้นานแล้ว…”

ตัวแทนซากาโมโตะ?

โครงการลงทุน?

ดงซูบินรู้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเขา

เมื่อเขาเป็นผู้อ่านวยการกลุ่มพ่อค้าจีนในเขตเยียนไถเมื่อประมาณสองเดือนที่แล้วเขาไปที่สํานักการค้าแห่งประเทศจีนของเขตและเทศมณฑลของเมืองเฉินโจวหนึ่งครั้งและไปเรียน

หลักสูตรภาษาญี่ปุ่น มีสมาคมพ่อค้าและเมืองติดต่อกับโตเกียว เข้ามาแล้วทีมลงทุนของทุกอําเภอและทุกอําเภอมีความสามารถที่จะดึงคนออกมาเองมณฑลหยานไทแย่กว่าเขตเมืองเพราะ ทรัพยากรและสิ่งแวดล้อมตอนนั้นผมเลยไม่ได้ติดต่อนักลงทุนเลยในวันนี้ปลายปีนี้ตอนที่ฉันกลับขึ้นเครื่องเกิดเหตุเครื่องบินตกขึ้นมาพอดี

หลังจากเจิงเฟิงพูดจบเกิงโยฮวาก็หยิบไมโครโฟนขึ้นมาและกล่าวคําแนะนําเล็กน้อย

ไม่มีอะไรมากไปกว่าการให้สํานักงานเขตต่างๆในร่วมมือกับงานของพ่อค้าเรื่องแรกก็คือการ กล่าวทักทายเพื่อเตรียมการเพื่อสร้างความประทับใจที่ดีให้กับนักลงทุนและประการที่สองการให้ไฟเขียวแก่พวกเขาการสืบสวนที่สําคัญบางประการเป็นการดีที่สุดสําหรับผู้นําของสํานักงานเขตที่จะนํานักลงทุนลงและมุ่งมั่นที่จะปล่อยให้การลงทุนมากขึ้นและแสดงสภาพแวดล้อมการลงทุนที่ดีของหนานฉางให้กับนักลงทุน

เหล่าผู้บริหารเขตกําลังจดบันทึกบางครั้งก็จดจ่อและบางครั้งก็คิด

ดงซูบินรู้ดีว่าคนส่วนใหญ่ต้องทําเป็นตั้งใจ เพราะหัวหน้ากําลังดูสิ่งต่อไปนี้คุณไม่สามารถแสดงสีหน้าที่เสียสมาธิได้ไม่เช่นนั้นหัวหน้าจะคิดว่าคุณไม่ได้จริงจังกับคําพูดของเธออย่างไรก็ตามดงซูบินไม่จําเป็นต้องติดตั้งทําตัวเป็นพวกผักชี้โรยหน้าเขาฟังอย่างเงียบๆและไม่ได้บันทึกอะไรเลย

เมื่อเรื่องจบลง ไมโครโฟนก็หันไปที่มือของเฉินเฟิง

ภายใต้พื้นที่นั่งยองถือรายงานการทํางานเซินเซิงกล่าวว่า“ฉันจะพูดถึงบทสรุปของการลงทุนในช่วงครึ่งแรกของแต่ละถนนอืม…” เฉินเฟิงมองไปตรงกลางด้วยน้ำเสียงและแถวหลัง. “นี่ตอนแรกวิพากษ์วิจารณ์ที่สํานักงานเขตกวงหมิงเมื่อเดือนก.ค.ครึ่งปีงานส่งเสริมการลงทุนมียอดลงทุนเพียง 15 ล้านทุนจริงแค่ 7 ล้านเท่านั้น! ซูบินสํานักงานของนายงานส่งเสริมการ ลงทุนเป็นอย่างไร?ผลตอบรับการลงทุนของคุณในช่วงครึ่งปีแรกแย่เกินไปหรือเปล่า?”
การระบุสถานที่ขึ้นมาในการประชุมส่งเสริมการลงทุนของมณฑล

ดงซูบินมองขึ้นไปที่โต๊ะหลักและไม่พูดอะไร

ส่งเสริมการลงทุนไม่ดี? เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับดงซูบินเขาไปเดือนใดก็ได้และงานในเขตในครึ่งปีแรกเป็นหน้าที่ของเลขาธิการคนเก่าเฉินเฟิงยังคงวิพากษ์วิจารณ์การดึงดูดการลงทุนของสํานักงานเขตกวงหมิงอันที่จริงบางคนในวงประชุมรู้ว่านี่ไม่ใช่ความลําบากของเฉินเฟิงในเขตกวงหมิงแต่การยกเรื่องนี้ขึ้นมาก็เหมือน
เป็นการประกาศว่าเขาพักดีกับนายกเทศมนตรีโยฮวาแพนเจิ้งยี่ก็มองหันหลังกลับไปมองดงซูบินแล้วหัวเราะเยาะ

ชูชิงฮวาและสื่ออื่นๆอีกสองสามคน ผู้อํานวยการสํานักงานเขตก็มองหน้ากันและหันมามองที่ดงซูบินและชูชิงฮวาในที่สุดก็มา! นี่คือจุดเริ่มต้นของการเคลื่อนไหว!

แต่ดูเหมือนนายกเทศมนตรีโยฮวาจะโกรธดงซูบินจริงๆ!

โดยไม่มีเหตุผลอาจเป็นเพราะน้องชายของเธอถูกส่งตัวให้ไปรับการฝึกที่โรงเรียนของพรรค

และเป็นการหักหน้าตําแหน่งนายกเทศมนตรีอย่างเธอและกลายเป็นความแค้นที่ฝั่งรากลึกลงไปแล้วในตอนนี้!

สิ้นสุดการประชุม

เกิงโยฮวาไม่ได้มองไปที่ดงซูบินเป็นคนแรกลุกขึ้นยืนก่อนที่เธอจะแสดงสีหน้าเฉยเมยอย่างเช่นเคยและเดินออกไปกับเลขาหม่าพร้อมกัน

ดงซูบินเองก็เก็บข้าวของที่เขาเอามาด้วยดูเหมือนเขาไม่ได้สะทบสะท้านกับสิ่งที่ที่ประชุม

กล่าวหาเขาเลย ราวกับว่าคนที่เพิ่งถูกวิพากษ์วิจารณ์ไม่ใช่เขา

หลายคนมองไปที่ด้านหลังของดงซูบินและบอกว่าชายคนนี้ดูนิ่งจริงๆแต่ทุกคนรู้ว่าดงซูบินยังจะต้องเจอเรื่องเลวร้ายอีกมากมายหลังจากนี้! .