POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 657 ไม่มีผู้นําคนไหนไม่เคยทําบาปต่อมวลมนุษยชาติ!

EP 657 ไม่มีผู้นําคนไหนไม่เคยทําบาปต่อมวลมนุษยชาติ!

บรรยากาศในเขตหนานฉางนั้นแตกต่างจากแต่ก่อนเอามากๆ

ดงซูบินการกระทําของดงซูบินจะกลายเป็นที่สนใจของผู้นําทั้งหมดในหนานฉางเพราะนี้ถือเป็นเรื่องใหญ่เอามากๆ!

คณะกรรมการพรรคเขตโกรธมากเมื่อได้ยินว่าเลขาธิการหวังอันซิตบโต๊ะชูชินหลงเองก็ก็โกรธมากคณะกรรมการพรรคเขตก็พร้อมที่จะแจ้งคําสั่งลงโทษดงซูบินในเวลานี้ไม่มีใครคิดว่าดงซูบินจะทําเช่นนี้ได้สิ่งนี้ทําให้หัวหน้ามณฑลไม่พอใจและทําให้ประชาชนขุ่นเคืองใจกับการกระทํานี้!

อย่างไรก็ตาม การพัฒนาของสิ่งต่าง ๆ เป็นการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน!สายจากโรงเรียนของพรรคโทรมาที่สํานักงานคณะกรรมการพรรคหนานซาน และบุคคลนั้นวางสายหลังจากผ่านไปเพียงสองประโยค

ผู้อํานวยการหยูในสํานักงานเปลี่ยนโฉมหน้าหลังจากได้ยินเรื่องนี้

พนักงานรอบๆ มองมาที่เขาแต่พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

รองผู้อํานวยการถอนหายใจก้าวขึ้นไปชั้นบนอย่างเร่งรีบพบเลขาของเลขาธิการคณะกรรมการพรรคมณฑลและบอกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้

เลขานุการเป่ยรู้สึกตกตะลึงเมื่อได้ยินดังนั้นจึงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อยืนยันความเชื่อถือได้ของข้อความหลังจากการยืนยันครั้งสุดท้ายรัฐมนตรีเป่ยก็ถอนหายใจและไม่กล้าที่จะปล่อยไปล่าช้าดังนั้นเขาจึงไปรายงานตัวกับหวังอันซีสํานักงานเลขาธิการพรรค

หวังอันซิกําลังคุยกับชูชินหลงเพื่อหารือเกี่ยวกับวิธีลงโทษดงซูบินที่ไม่เชื่อฟังการตัดสินใจขององค์กรและในขั้นต้นก็มีข้อตกลงร่วมกัน

“ดงซูบินสมควรโดนพักงานก่อน”
“…” ดี.”

“ถ้ายังงั้นดําเนินการเรื่องนี้ได้เลยฉันจะได้พบกับโยฮวาและลาวหวู่ เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น”

“เข้าใจแล้วครับ ผมจะดําเนินการเดียวนี้”ขณะที่เขา

พูดประตูถูกเคาะจากด้านนอกสองครั้งอย่างรวดเร็ว

หวังอันซีขมวดคิ้ว“เข้ามาสิ” ”
เลขาเป่ยผลักประตูเข้ามาในห้อง”เลขา! มีบางอย่างเกิดขึ้น!”แต่ท่าทางประหม่าของเขาได้อย่างชัดเจน

“เกิดอะไรขึ้น?”หวังอันซิ

ขมวดคิ้ว: “พูดสิ!”ชูชินหลงก็มองด้วยสายตาแปลก

เลขาเป่ยปาดเหงื่อบนหน้าผากของเขาและลังเล:”ตอนนี้มีโทรศัพท์จากโรงเรียนพรรคของคณะกรรมการพรรคและแฟกซ์ก็ส่งมาบอกว่าใช่ …”
“พูดมา”

หวังอันซิกล่าวว่า”เกิดอะไร? ”

เลขาเป่ยพูดอย่างระมัดระวัง:”โรงเรียนของพรรคในเมืองรายงานชื่อของดงซูบินหลังจากชั้นเรียนฝึก … เขาส่งตัวกลับที่นั่นไม่ต้องการรับดงซูบินเข้าฝึกครับ ”

หวังอันซิ ผงะ ‘ส่งตัวกลับหนอ? แล้วคนที่เหลือล่ะ? “

เลขาเป่ยกล่าวว่า:“อีกสองคนที่รายงานกับดงซูบินเขาสบายดี พวกเขาไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ดังนั้นพวกเขาจึงส่งดงซูบินกลับมา สําหรับเหตุผลนั้นผมถามไปแล้วว่าทําไมแต่ก็ไม่มีเหตุผลแจ้งกลับมา”

ได้ยินสิ่งนี้ชูชินหลงก็ตกใจ!

หวังอันซิก็ตะลึงเช่นกัน ถึงกับนิ่งไป!โรงเรียนของพรรคไม่เคยเกิดเหตุแบบนี้มาก่อนไม่ว่าจะเป็นโรงเรียนของพรรคระดับอําเภอหรือโรงเรียนของพรรคในเมืองในแต่ละปีจะต้องมีคนที่

แน่นอนคือ เป็นไปไม่ได้ที่จะขาดคนหลักสูตรฝึกอบรมนี้เป็นหนึ่งในภาคปฏิบัติตามการปฏิบัติแต่ละมณฑลจะมีจํานวนสถานที่ที่แน่นอนตัวอย่างเช่นดงซูบินผิบริหารระดับเขตอยู่ในกลุ่มผู้บริหารเขตตราบที่คณะกรรมการเขตฯอภิปรายถ้ารายงานผลให้โรงเรียนพรรคตามรายชื่อก็เท่ากับมีความแน่นอนโรงเรียนพรรคก็จะอนุมัติแน่นอน แม้ว่าเจ้าหน้าที่จะะติดเกณฑ์ของชั้นฝึกอบรมก็ตาม ในฐานะที่เป็นเจ้าหน้าที่อายุน้อยบุคคลนั้นแก่กว่ามาตรฐานเล็กน้อย อันที่จริงนี่ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ตราบใดที่คณะกรรมการพรรคมณฑลเสนอให้โรงเรียนของพรรคก็ผ่านมันไปได้แต่คราวนี้ดงซูบิน เข้าพบอย่างสมบูรณ์เกณฑ์ของการฝึกอบรมฉบับนี้และโรงเรียนของพรรคในเมืองก็ยอมดงซูบินผ่านโดยไม่ต้องฝึก

ดงซูบินกลับมาแล้วยิ่งกว่านั้นดงซูบินไม่ได้แจ้งหวังอันซ์สํานักงานคณะกรรมการพรรคและเขาไม่ได้สนใจใครในหนานฉางเลยสําหรับผู้นําของหนานฉางความหมายข้างในนั้นน่ากลัวจริงๆ!

ชูชินหลงได้ข้อสรุปโดยไม่ต้องคิด!

ใครบางคนในเมืองกําลังช่วยเหลือเขา!

นี่คือสิ่งที่ดงซูบินกําลังแสดงให้พวกเขาเห็น!

อีกทั้งดงซูบินเป็นเพียงคนเดียวที่ได้กลับมา!ทุกอย่างมันชัดเจนมาก!

ใบหน้าของหวังอันซิเปลี่ยนไปเล็กน้อย

ชูชินหลงไม่ได้พูดอะไรอีกต่อไปกดเสื้อผ้าบนร่างกายของเขาและเหงื่อออกบนหลังของเขาเป็นผลให้เจ้าหน้าที่หลายคนที่รอดูว่า ดงซูบินถูกลงโทษอย่างไรก็พบว่าคณะกรรมการเขตดูเหมือนจะผิดพลาดและไม่สามารถทําอะไรกับดงซูบินได้อีกทั้งไม่กล้าจะทําอะไรไปมากกว่านี้เมื่อหลายคนสงสัยก็มีข่าวว่าทุกคนตกใจหมด จริงๆแล้วเมืองนี้ปฏิเสธการตัดสินใจของผู้นําของหนานฉางและยกเลิกโควตาของดงซูบินสําหรับโรงเรียนของพรรคมันเหมือนกับการตบหน้าผู้นํามองหนางฉาง!

ตะครุบ! ได้ยินเกือบหมด!

ตบดังกึกก้อง!

มันเป็นไปได้อย่างไร? หลายคนมีประโยคแบบนี้อยู่ในใจ!

แต่แล้วท่าทีที่นิ่งเฉยของคณะกรรมการภาคก็บอกกับทุกคนว่านี่คือเรื่องจริง!

ในห้องประชุมเล็กๆ ของรัฐบาลท้องถิ่นเกิงโยฮวากําลังประชุมเล็ก ๆ กับผู้อํานวยการหลายคนต่างจินตนาการไปต่างๆนาๆ ในเวลานี้ เจ้าหน้าคนหนึ่งออกมาข้างนอกและพูดอะไรบางอย่างกับเก๋งโยฮวา การแสดงออกของเกิงโยฮวายังคงไม่เปลี่ยนแปลงเธอขมวดคิ้วและพูดว่า “เข้าใจแล้ว”

เกิงเซียงและหยูหลงเฟิงซึ่งอยู่ในที่ว่าการตําบลกําลังดื่มชาในสํานักงานพวกเขาตกใจมากเมื่อได้ยินว่าดงซูบินไม่ได้รับการยอมรับจากโรงเรียนของพรรคในเมือง

“หมายความว่ายังไง?”

“เลขาเกิง นี่…”

เกิงเซียงคิดว่าเรื่องตลกนี้ค่อนข้างใหญ่ใช่ไหม?โรงเรียนไม่รับ? ทําไมไม่รับถ้าดงซูบินไม่ไปโรงเรียนของพรรคเขาจะรับช่วงต่องานตําแหน่งนี้ได้อย่างไร? ถ้าดงซูบินไม่ได้ไปการประชุมยกย่องที่ปักกิ่งที่จะจัดอีกไม่กี่วันการไปรับรางวัลก็จะต้องเป็นดงซูบินสิ? แล้วพ้นงานพวกนี้ก็ต้องหลุดมือเขาไปเมื่อคิดถึงเรื่องนี้เกิงเซียงก็ตกใจในทันใดและเขาก็รู้ว่าทําไมดงซูบินถึงกล้ามาที่สํานักงานเขตเพื่อทํางานอย่างไม่เห็นแก่ตัวในวันนี้!ปรากฏว่าเตรียมพร้อม!เผิงกังพูดถูก!

ดงซูบินนั้นไม่ใช่คนโง่?เขาไตร่มาตําแหน่งนี้ด้วยอายุเพียงเท่านี้! เขาจะโง่ได้อย่างไร!พี่สาวของเกิงเซียงเองก็ไม่ได้มีอํานาจเท่ากับดงซูบินด้วยซ้ํา ถ้าดงซูบินโง่จริงๆก็ไม่มีใครฉลาดในหนานฉางแล้ว? ในที่สุดเกิงเซียงก็ไม่กล้าดูถูกดงซูบินเขาพบว่าดงซูบินกําลังบิดบังบาง อย่างอีกมากมายหากเขาเองมีคนสนับสนุนขนาดนี้ เขาคงจะพูดป่าวประกาศไปทั่วแต่ดงซูบิน ไม่ ‘. เขาเปรียบเสมือนเขาที่ไม่สทบสะทานกับแค่หยดน้ำค้าง!
ชายคนนี้ไม่คิดจะเปิดเผยตัวตนของตัวเอง? ?

เกิงเซียงเองโมโหมากเขารู้สึกว่าดงซูบินผู้นี้ไม่ใช่คนธรรมดาอีกต่อไป และเขาไม่รู้วผู้นําคนไหนสนับสนุนเขา เขาจะปกป้องเขาได้อย่างไร?

ในขณะเดียวกันหลายคนก็มีการแสดงออกที่แตกต่างกันออกไปหลังฟังข่าว

มีเพียโจวหยินหยู, ฉูหยินเซียวและหวังหยูรินที่ถอนหายใจด้วยความโล่งอกโชคดีที่ดงซูบินรู้สึกทึ่งเล็กน้อยเมื่อเขาหนีออกมา เลขาซูบินกล้าฟาดจริงๆเลยตบหน้าผู้นําพรรคทั้งหมดด้วยตัว
เอง คราวนี้ ด่าคนเยอะ!

คณะกรรมการไม่รับดงซูบินและโรงเรียนพรรคก็เกษียณ จากนั้นดงซูบินก็ไม่สามารถพูดถึงการไม่เชื่อฟังการตัดสินใจขององค์กรได้ คณะกรรมการหนานฉางกระโดดขึ้นลงเพื่อย้ายดงซูบินตอนนี้ดูเหมือนเป็นเรื่องตลกแต่เรื่องตลกนี้ทําให้หลายคนไม่สามารถหัวเราะได้

ไม่มีใครคิดว่าสถานการณ์ต่าง ๆ จะเปลี่ยนไปอย่างมาก!

นับเป็นครั้งแรกที่ผู้มีความสามารถจํานวนมากในการแบ่งปันครั้งนี้ค้นพบว่าดงซูบินและผู้นําเมืองนี้มีภูมิหลังที่ใหญ่โตเช่นนี้!

สํานักงานเขตกวงหมิง

สํานักงานเลขา

สายของหยางจ้าวเต๋อมาถึงโทรศัพท์ของดงซูบิน “มันเป็นอย่างที่คุณพูด ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฉันจัดการให้แล้ว”ดงซูบินยิ้ม“ลุงหยางคราวนี้ผมขอบคุณลุงมา”

“ไม่ต้องขอบตคุณหรอกยังไงเดียวเรมาเจอกัน” คุณเป็นลูกชายของเสี่ยวปิงนั่นก็เหมือนลูกชายของฉันหากคุณมีบปัญหาหยางเจ้าเต๋อยังสามารถดูแลคุณได้คุณต้องการให้ลูกชายของฉันเข้าโรงเรียนของพรรคพวกเขาล้อฉันไหมแม้ว่างานจริงที่โรงเรียนของพรรคผู้อําานวยการของที่นั้นเป็นน้องชายฉันเองที่รับผิดชอบ เนื่องจากคนเหล่านั้นก็มีปัญหาหยางจ้าวเต๋อก็จะล้อเล่นกับ
พวกเขาด้วย”

ใช่

ตําแหน่งของหยางจ้าวเต๋อไม่ใช่แค่หัวหน้าแผนกองค์กรเท่านั้น

เขายังเป็นสมาชิกของคณะกรรมการประจําของคณะกรรมการพรรคของเมืองและรัฐมนตรี

ว่าการกระทรวงองค์กรของคณะกรรมการพรรคเมือง ประธานโรงเรียของพรรคนี่คือตําแหน่งในพรรคและหน้าที่ของรัฐบาลของหยางจ้าวเต๋อ
ดงซูบินก็มีความสุขเช่นกันหยางชูเออเป็นผู้บริหารใหญ่ของโรงเรียนพรรคมาหลายปีแล้วมันเป็นเรื่องตลกจริงๆสําหรับเรื่องนี้

“แต่ซูบิน ครั้งนี้คุณทําให้เรื่อวมันใหญ่ขึ้นเล็กน้อยผู้นําของมณฑลของหนานฉางคงจะไม่พอใจคุณเอามากๆและนี้น่าจะกลายเป็นเรื่องใหญ่สําหรับคุณแม้ว่าเรื่องนี้จะได้รับการแก้ไขชั่วคราวแต่ความแค้นก็ช่วยไม่ได้ ., แม้ว่าฉันพอจะช่วยคุณได้แต่อย่างที่บอกหยางชูเออไม่สามารถดูแลคุณได้ทุกครั้ง ถ้าคุณยังคงทํางานกับที่สํานักงานเขตแรงกดดันจะมากเกินไปให้ฉันช่วยคุณดูว่ามีปัญหาขาดเหลืออะไรหรือเปล่าถ้ามียังไงก็แจ้งฉันมาล่ะกันนะถึงตอนนี้คุณก็กลับไปทําหน้าที่เลขาธิการดังเดิมได้ได้แล้วแต่ถ้าอยากจะขยับขยายขึ้นมาก็มาปรึกษาฉันได้เลยนะ”

ดงซูบินเข้าใจความหมายของหยางจ้าวเต๋อเช่นกันแต่เขาปฏิเสธ “ลุงหยางขอบคุณสําหรับความกรุณาของคุณ ที่นี้เองผมก็พึงจะปรับตัวได้และก็น่าจะสะดวกกว่าถ้าผมอยู่ที่นี้… ถ้าเกิดว่าผมรบกวนคุณมากเกินไปผมจะต้องขอโทษคุณด้วยนะครับ ”หยางจ้าวเต๋อรู้สึกขบขันกับคําพูดของเขา “ไม่ไปจริงๆหรือ?”

“ครับ”

อันที่จริงที่ดงซูบินพูดกับหยางจ้าวเต๋อนั้นไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการจริงๆเหตุผลหลักที่เขาไม่ อยากไปก็เพราะเขาเองไม่อยากถูกตาหน้าว่าเป็นพวกหนีปัญหา? ซึ่งมันน่าจะเป็นเหตุผลมากพอที่จะทําให้เขาไม่ได้?และลูกน้องของเขาตอนนี้ยังจําเป็นจะต้องพึ่งเขาอยู่! ดงซูบินจะไม่ไปไหนทั้งนั้น!และตอนนี้ศัตรูของเขาชัดเจนแล้วกับที่หนานหฉาง!

มันจะไม่จบเท่านี้แน่?

ถึงเวลาจริงๆแล้วสินะ?

คิดว่าฉันกลัวพวกคุณหรือยังไง! ?

หยางจ้าวเต๋อหัวเราะและกล่าวว่า“มีอย่างเดียวที่ฉันจะฝากคุณไว้คือ จงอย่าประกาศตัวว่าตัวเองมีอํานาจขนาดไหนแต่จงแสดงให้เห็นถึงอํานาจที่ตนเองมีซึ่งฉันเชื่อว่าคุณทําได!”ดงซูบิน

น้าแดง และไอ “คุณผมไม่สามารถเปรียบเทียบกับคุณได้เลย

ที่ปลายสาย ผมได้ยินค่าบ่นของแม่ผมคลุมเครือ

“ลูกไปก่อปัญหาอีกแล้วสินะนี้สอนไม่จําเลยว่าอย่าไปมีปัญหากับคนอื่นไม่เข้าใจหรือยังไง! ”

หยางจ้าวเต๋อยิ้มและกล่าวว่า”การที่ไม่ทําอะไรเลยเราจะมีประสบการณ์ได้อย่างไรกันจริง

ไหม และไม่มีผู้นําคนไหนในโลกที่ไม่เคยทําบาปต่อมวลมนุษย์ชาติ”

ดงซูบินชอบฟังคําเหล่านี้ มันเป็นแรงบรรดาลใจสําหรับเขา“ไม่มีผู้นําคนไหนในโลกที่ไม่เคยท่าบาปต่อมวลมนุษย์ชาติ’อย่างดีที่สุด ฉันก็แค่ทําให้คนอื่นไม่พอใจก็แค่เท่านั้นจริงไหม!