POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 586 เยี่ยมคู่กรณี!

EP 586 เยี่ยมคู่กรณี!

เวลาเก้าโมงเช้า

สํานักงานเขตกวางหมิง

“เอ๊ะ ตํารวจเพิ่งมาเหรอ?” “จากสาขา มาหาเลขาซูบิน?”

“ฉันได้ยินมาว่าเลขาซูบินและผู้อํานวยการเกา ทําร้ายลูกชายของผู้อํานวยการชู(ฉ) จากแผนก

องค์กรเมื่อคืนนี้” “บ๊ะ? เสี่ยวเหลียง นั้นถือเป็นเรื่องใหญ่มาก เกิดอะไรขึ้น” “ดูเหมือนว่าซูเซียวเหลียงใช้อาวุธสังหารเพื่อทําร้ายผู้คนก่อน เลขาซูบิน และผู้อํานวยการเกาก็แค่ปกป้อง” ไม่มีใครที่สํานักงานเขตคาดหวังว่า เพราะพวกเขาพึงจัดการปัญหาใหญ่ไปเมื่อสองวันก่อนและไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นมาอีก พึ่งผ่านมาสองสามวันก็เกิดปัญหาขึ้นอีกแล้ว ทุกคนในสํานักงานเริ่มซุบซิบกันอีกครั้ง.

ฉูหยินเซียว ผู้อํานวยการคณะกรรมการงานวินัย ได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้และรีบมาที่สํานักงานของดงซูบินด้วยท่าทางเคร่งขรึม: “ผู้อํานวยการฉันได้ยินมาว่าชู(ซู)เซียวเหลียงได้รับบาดเจ็บสาหัส?”

“จริงเหรอ?” ดงซูบินไม่ค่อย ชัดเจน..

โจวหยินหยูก็อยู่ที่นั่นด้วยและพูดว่า “ฉันได้ยินมาว่า ชูเซียวเหลียงนั้นกระดูกซี่โครงหักไปสองสามซี่ และยังมีกระดูกร้าวที่มือด้วย”
ฉูหยินเซียวหายใจเข้า รู้สึกว่ามันยากต่อการจัดการ

ดงซูบินกล่าวอย่างเฉยเมย: “ตอนนั้นชูเซียวเหลียงก็ยังปกติดี เขาตะโกนพร้อมควงท่อนเหล็กอยู่เลย ถ้าฉันมาไม่ทัน รองผู้อํานวยการเกาอาจถูกฆ่าไปแล้ว” ฉูหยินเซียวขมวดคิ้วและรู้ทันทีว่ามันไม่ได้เกิดจากอุบัติเหตุ “ก่อนหน้านี้ก็เคยเกิดเหตุการเช่นนี้ขึ้น เขาขับรถชนคนได้รับบาดเจ็บสาหัส”

” “โอ้?” ดงซูบินมองมาที่ฉูหยินเซียว “มีเรื่องอื่นๆ อีกไหม” โจวหยินหยูพยักหน้าและ คร่ําครวญ: “ฉันเคยได้ยินมาว่าชูเซียวเหลี่ยงละเมิดกฎหมายจราจร ครั้งสุดท้ายที่เขาก่อคดีก็เมื่อปีที่แล้ว คนๆนั้นเป็นชายวัยกลางคนที่โดยชายคนถูกรถชนจนแขนขาดและทางชูเซียวเหลี่ยงก็แค่ชดใช้เงินเล็กๆน้อยเท่านั้น“หลังจากนั้นโจวหยินหยูก็กล่าวเสริมว่า”จากนั้นเรื่องก็ถูกเงียบไปและไม่มีอะไรคืบหน้า” เหตุการณ์ไม่ได้ทําให้เกิดปัญหามากนัก แต่หลายคนในทีนี่รู้ดีว่าชูชินหลงเอง

เคลียร์เรื่องนี้ให้กับลูกชายของเขาแล้ว

ไอ้สารเลวนั้นนี้มีประวัติ? ดงซูบินเองก็ดูโมโหขึ้นมาทันที ที่รู้ว่าซูเซียวเหลี่ยงนั้นเป็นคนเลวขนาดไหน

อย่างไรก็ตามฉูหยินเซียวและโจวหยินหยูก็รู้สึกกังวลเล็กน้อย เหตุการณ์นี้เกี่ยวข้องกับรัฐมนตรีชู ซึ่งแน่นอนมันเป็นเรื่องที่พูดยากแม้ว่าดงซูบินและเกาหมิงเฟิงจะป้องกันตัวเองตาม

กฎหมายและมีเหตุผลเพียงพอที่จะตอบโต้ก็ตาม แต่ทุกคนรู้ว่าชูชินหลงจะไม่ยอมนิ่งเฉยแน่นอน

และต้องหาวิธีการจัดการพวกเขา? และสํานักงานเขตกวางหมิงก็จะกลายเป็นเป้าในครั้งนี้? หากซูชินหลงต้องการแก้แค้นจริงๆ อนาคตของสํานักงานกวางหมิงเองก็อยู่ในภาวะวิกฤติแล้ว นี่ไม่ใช่ข่าวดีเลย

“ท่านผู้เลขาธิการ เรื่องนี้…”

“คุณกลับไปก่อน ผมจะไปโรงพยาบาล”

ดงซูบินออกจากสํานักงานทีและขับรถและรีบไปโรงพยาบาลที่สองของหนานฉาน

อันที่จริง ในช่วงต้นของการเข้ามารับตําแหน่ง ในการแก้ไขอาคารที่ผิดกฎหมายดงซูบินได้มีปัญหากับแผนกองค์กรไปแล้วซูกุ้ยซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของชูชินหลง ไม่เพียงแต่เขาจะจัดการกับซูกุ้ยได้ แต่ยังจับกุมผู้คนและรื้อถอนอาคารผิดกฎหมายเหล่านั้นได้อีกด้วย อีกทั้งยังหยุดยั้งการเลื่อนตําแหน่ง มือขวาของซูเซียวหลงได้อย่างเผิงกุนผู้ช่วยรัฐมนตรีมณฑลหนางฉาง ดังนั้นความขัดแย้งระหว่างดงซูบิน และ ชูชินหลง นั้นค่อยๆก่อตัวขึ้น และดงซูบินเองก็ไม่ได้มีความเกรงใจชูชินหลงอยู่แล้ว เนื่องจากเขาเอื้อมมือออกเข้ามาแทรกแซงเขตของดงซูบินและสถานีตํารวจในระหว่างการรื้อถอน แม้แต่ดงซูบินก็ยังสงสัยว่าเหตุผลที่เผิงกุนพยายามไม่ให้มีการบังคับรื้อถอนนั้นน่าจะเป็นคําสั่งของชูชินหลงด้วย มีหลายสิ่งหลายอย่างบ่งชี้ไปที่ตัวเขา และดงซูบินก็ต้องมา วุ่นวายกับการตามเช็ดบิลปัญหาพวกนี้ ชูชินหลงดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องซึ่งทําให้ดงซูบินรําคาญมากเมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้ตอนนี้

โรงพยาบาลแห่งที่สอง.

บริเวณหอผู้ป่วยไขกระดูก

ดงซูบินไปที่ห้องของหมอก่อน และเมื่อเขาเปิดประตู เขาพบว่ามีคนจํานวนมากยืนอยู่ข้างในมีหมอสามหรือสี่คนในชุดขาว และพยาบาลหญิงสองคน
“หมอ” ดงซูบินนถาม: “อาการของเซียวเหลียงเป็นอย่างไรบ้าง?”

ชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่มี

ทัศนคติความเป็นผู้นํามองมาที่เขา “คุณเป็นใคร?” “ผมดงซูบิน” ชายวัยกลางคนขมวดคิ้วและ ” คุณใช่ไหมที่เป็นคู่กรณี?”

ดงซูบินรู้มาจากตํารวจแล้วและพวกเขารู้ว่านี้ไม่ใช่อุบัติเหตุ “ตอนนี้เขาเป็นอย่างไร” “ผมไม่สามารถบอกคุณได๋!” ชายวัยกลางคนโบกมือ “เรากําลังคุยกันเรื่องแผนการรักษา ขออนุญาติเชิญออกไปครับ” เฮ้ หมอคนนี้พยายามปฏิเสธฉัน? ใบหน้าของดงซูบินเริ่มเย็นชา และเขาสามารถเห็นได้ว่าคนๆนี้พยายามที่จะประณามชูชินหลง

หมอหนุ่มข้างๆ เขาพูดว่า “ดีวู นายดูหนังเรื่องนี้หรือยัง” ชายวัยกลางคนดูเหมือนจะเป็นผู้อํานวยการโรงพยาบาลที่สอง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ดีวู่ก็หยุดพูดกับดงซูบินและขอให้พยาบาลถามเธอ เพื่อดูแสดงซูบิน และพยายามเชิญดงซูบินออกไป พยาบาลบอกกับดงซูฐิน ว่า “โรงพยาบาลมีหน้าที่ต้องรักษาสภาพของผู้ป่วยเป็นความลับ คุณควรกลับไปก่อน” ในที่สุดดงซูบินก็ เหลือบไปที่ดีวู และคิดว่าเขาค่อนข้างไร้สาระ อนุมานจากตํารวจสาขาว่า ชูเซียวเหลียงไม่ได้แจ้งความคดีเมื่อคืนนี้ ประมาณว่าเขาน่าจะกลับบ้านไปนอนแล้ว ไม่ได้มาโรงพยาบาลจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อรู้สึกไม่สบายจึงโทรแจ้งตํารวจ ดังนั้นตั้งแตชูเซียวเหลียง เมื่อคืนขับรถกลับบ้านเองได้ แสดงว่าอาการของเขาไม่ใช่ปัญหาใหญ่ ซึ่งผมคิดว่าดีวูก็มาขอคําปรึกษาด้วย ซึ่งดูเหมือนจะคุยกันถึงแผนการรักษามะเร็งบางอย่างมันน่าตื่นเต้นมากไหม? ดงซูบินเองก็รู้สึกไม่ชอบการกระทําพวกนี้เลยเช่นกัน เขาหันหลัง และเดินออกจากห้องทํางานของหมอ คราวนี้ดงซูบินมาที่นี่ เพื่อเยี่ยมท้ายที่สุดเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต้นเหตุก็มาจากความอารมณ์ร้อนของชูเซียวเหลียงทั้งสิ้น สุดท้ายดงซูบินเองคงไม่ได้คิดว่าจะมาขอโทษและเขาเองก็ไม่ได้ทําอะไรผิดกฎหมายด้วยตาม

แต่ถึงอย่างไรก็ตามการทําเช่นนี้ก็ถือว่าเป็นการไว้หน้ารัฐมนตรีชูไปในทางเดียวกัน เขาจึงตัดสิน

ไปที่ห้อง302 วอร์ดผู้ป่วยใน ที่นั่นซูเซียวเหลียงที่ถูกพันด้วยผ้ากอซจํานวนมากกําลังนอนอยู่บนเตียง ทั้งๆที่ป่วยอยู่แต่เขาก็ยังแสดงท่าทางหงุดหงิดอยู่ตลอดเวลา ที่ด้านข้างเป็นชูชินหลง มองไปที่ลูกชายของเขาอย่างทุกข์ทรมานด้วยใบหน้าที่อมทุกข์และไม่พูดอะไร ดงซูบินผลักประตูเข้าไปแล้ววางตะกร้าผลไม้ไว้บนโต๊ะชูเซียวเหลียงเห็นเขา “นี่แกเอง! ไอ้เวรเอ่ย! พ่อ! นั่นมันไอ้สารเลวนั้น!” ดงซูบินมองไปเขา แกคิดว่าแกกําลังพูดกับใครอยู่กันแน่? ชูชินหลงก็ก้มหน้า และมองตาของดงซูบิน “คุณมาทําอะไรที่นี่?”

ท่าทางของพ่อและลูกชายทําให้ดงซูบินไม่สบายใจมาก แต่ดงซูบินก็ยังพูดอย่างใจเย็นว่า: “รัฐมนตรีชู ผมมาเยี่ยม ผมต้องขอโทษด้วยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผมเองไม่รู้ว่าเซียวเหลียงเป็นลูกชายของคุณเมื่อวันก่อน” ดงซูบินพยายามพูดเพื่อรักษามารยาทไว้แต่กลับมีเสียงแทรกขึ้นมา ทันทีของชูเซียวเหลียงพูดด้วยความโมโหว่า: “มันจะไม่จบแค่นี้แน่! ไม่ไอ.ดังได้ .

แกไม่รอดแน่!” เขาไออย่างเจ็บปวดซี่โครงของเขาหักและเขาไม่สามารถส่งเสียง

ชูชินหลงรีบขึ้นและพูดว่า: “หยุดพูดได้แล้ว!”

พ่อ! แอะแอะ!”

“นอน!” ชูชินหลงตะโกนและหันไปมองดงซูบิน”สําหรับเรื่องนี้ ฉันจะให้ตํารวจสอบสวนเอง!”ดงซูบินเองก็รู้สึกรําคาญมาก “รัฐมนตรีชูถ้าคุณรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแล้ว”

“ฉันเข้าใจ!” ชูชินหลงชี้ให้เห็น “เซียวเหลียง ต้องพักผ่อน! คุณออกไปได้แล้ว!”

เฮ้! นี่ไม่คิดจะให้ฉันพูดอะไรหน่อยเลยหรือยังไงกัน? โอ้ ถ้าลูกชายของคุณเองตั้งหากที่มาหาเรื่องคนของฉันก่อน ไม่คิดจะให้ฉันปกป้องตัวเองเลยหรือยังไงกัน? คิดว่าพวกคุณจะทําตัวเหนือกฎหมายได้อย่างงั้นหรอ? ดงซูบินรู้สึกเบื่อหน่ายกับชูชินหลงจริงๆ ครั้งสุดท้ายกับกิจการของซูกุ้ยนั้นสามารถทําได้ตามอําเภอใจและเมื่อเรื่องแดงรัฐมนตรีชูก็พยายามส่งคนมาข่มขู่ดงซูบินและ ยังรวมถึงคณะกรรมาธิการสําหรับ สอบวินัย เจอเขาแล้วจะมาอีกมั้ย ? คุณคิดว่าคุณเป็นใครกัน? ให้ตํารวจสอบสวนอย่างงั้นหรอ? โอเค เขาให้มันเช่นนั้นจริงๆ! ถ้าการตรวจสอบนั้นบริสุทธิ์จริงๆนะ??

ดงซูบินขี้เกียจเกินกว่าจะพูดเรื่องไร้สาระกับชูชินหลงหันหลังกลับและจากไป

ฉันเองพยายามจะรักษาหน้าและให้เกียรติคุณ แต่การกระทําของคุณนั้นกลับตรงกันข้ามเลย!

ทันทีที่ดงซูบินจากไปชูเซียวเหลียงก็สัมผัสและตบเตียง “พ่อ! ไอ้สารเลวนั้นมันพูดโกหก!” ชูชินหลงกล่าวอย่างจริงจัง “ไม่ต้องกังวลกับเรื่องนี้ ลูกมีหน้าที่พักรักษาตัวก็พอ”

ชูชินหลงได้ยินเรื่องราวทั้งหมดเช่นกัน ปัญหาอยู่ที่ลูกชายของเขาจริงๆ เซียวเหลียงไม่น่าเอาท่อนเหล็กออกมาก่อนเลย จริงๆแล้วถ้าดงซูบินได้รับบาดเจ็บจากเห็นการนี้ เขาก็แค่รับผิดชอบค่าใช้จ่ายค่ารักษาพยาบาล . แต่บังเอิญว่าดงซูบินนั้นไม่มีรอยแผลแม้แต่น้อย, แน่นอน เรื่องนี้แทบจะไม่เกี่ยวกับดงซูบินเลยก็ว่าได้ ความผิดทั้งหมดเป็นของลูกชายเขาทั้งหมด แต่มันแปลกใจที่ทําไมซูบินถึงไม่ได้รับบาดเจ็บเลย? แน่นอนว่าชูชินหลงไม่สามารถทิ้งความสงสัยนี้ไปได้ ไม่ใช่แค่เกี่ยวกับลูกชายของเขา แต่ยังเกี่ยวกับใบหน้าของชูชินหลงด้วย หากเป็นกรณีนี้ คนอื่นจะคิดอย่างไรกับเขาในอนาคต ผู้อํานวยการสํานักงานข้างถนนเอาชนะลูกชายของชูชินหลงแต่ เขาไม่แม้แต่จะพูดอะไรสักคํา ศักดิ์ศรีของเขาจะเอาไปไว้ที่ไหนอีก? ยิ่งไปกว่านั้น ชื่อเสียงของ ลูกชายของเขาที่ทุบตีผู้คนบนท้องถนนนั้นแย่มาก ครั้งสุดท้ายที่เซียวเหลียงเกือบฆ่าคนตายแล้วด้วยซ้ํา

หลังจากคิดถึงเรื่องนี้ชูชินหลงก็รู้สึกหนาวและเรียกผู้อํานวยการวูของโรงพยาบาลที่สองมาที่วอร์ด

“รัฐมนตรีชู คุณกําลังมองหาฉันอยู่หรือเปล่า” ดีวูกล่าว

ชูชินหลงไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง “ผลการตรวจอาการบาดเจ็บเป็นอย่างไรบ้าง” “มันเป็นอาการบาดเจ็บเล็กน้อย” ดีวูเข้าใจผิดและพูดด้วยความโล่งใจ: “อาการบาดเจ็บที่ซี่โครงอาจจะนานหน่อย แต่หลังจากกายภาพสองเดือนทุกอย่างก็จะกลับมาเป็นปกติ”

ชูชินหลงมองมาที่เขา “มันเป็นอาการบาดเจ็บเล็กน้อยอย่างงั้นหรอ”

ดีวู ประหลาดใจและไม่พูดอะไร

ชูชินหลงเคาะโต๊ะและพูดว่า: “ตรวจดูอีกครั้ง สมองอาจมีเลือดคั่ง การทํางานของตับ ตรวจดูให้หมด ลูกชายของฉันมักจะบอกว่าเขารู้สึกไม่สบาย”

ทันใดนั้นดีวูก็เข้าใจ สิ่งนี้ทําให้เขารู้สึกแย่

เมื่อดีวูจากไปชูชินหลงมองลงมาที่ลูกชายของเขา “มีพยานในตอนนั้นหรือไม่”

ชูเซียวเหลียงกล่าวด้วยน้ําเสียงแผ่วเบา“เชาเป็นชายร่างเตี้ย นอนั้นก็ไม่มีใครแล้ว ในเวลานั้น

ไม่มีใครผ่านมา” เกาหมิงเฟิง ใช่ไหม“ชูเซียวเหลียงพยักหน้า รับโทรศัพท์และเดินไปที่ห้องน้ํา พบกดเบอร์โทรศัพท์ของเกาหมิงเฟิง และพบเขาหลังจากผ่านไปหลายรอบ”ฉันชูชินหลง!”

เกาหมิงเฟิงที่ปลายอีกด้านตกตะลึง “ท่านรัฐมนตรี?”

“เมื่อวานนี้เกิดอะไรขึ้น…”

“ขอโทษด้วย รัฐมนตรีชูผมไม่รู้จักลูกชายของคุณจริงๆ”เกาหมิงเฟิงก็รู้เรื่องเช่นกัน

ชูชินหลงไม่ได้โกรธและพูดอย่างใจเย็น: “ตํารวจไปพบคุณเจอหรือยัง ยังไม่ทราบสถานการณ์ ในขณะนั้น คุณช่วยยืนยันหน่อยสิว่า เซียวเหลียงทุบทําร้ายนาย คําให้การของดงซูบินเป็นแบบนี้ แต่มันต่างจากที่ลูกชายฉันพูดเซียวเหลียง ฉันรู้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันจะไม่ทําร้ายใครหรอก ผอ.เกา ว่าอย่างไร ก่อนอื่น อย่ารีบตอบ คิดดูแล้วบอกฉันทีหลังว่าเป็นลูกฉันทําร้ายคุณก่อน หรือว่าดงซูบินเป็นคนเปิดฉากทําร้ายลูกชายฉันก่อน!”