POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 561 ขวากหนามที่ใหญ่ที่สุดในเขตหนานฉาง!

EP 561 ขวากหนามที่ใหญ่ที่สุดในเขตหนานฉาง!

ช่วงบ่ายโมงกว่าๆ

ณ สํานักงานเลขา

ดงซูบินเรียกหลี่หลู่ ให้ขึ้นมาชั้นบน แต่ไม่ได้ให้เขาเข้ามาในห้องทํางานของดงซูบินแต่อย่างใด แต่ดงซูบินไปที่สํานักงานเพื่อดําเนินการเอกสารเพียงลําพังโดยปล่อยให้ หลี่หลู่อยู่ข้างนอก ถ้านี้เป็นเหตุการณ์ปกติ หลี่หลู่คงมาด้วยอารมณ์ที่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แต่แน่นนอนตอนนี้หลี่หลู่ไม่มีสิทธิที่จะต่อรองอะไรทั้งนั้น เพราะชะตากรรมของร้านอาหารของหลี่หลู่อยู่ในกํามือของดงซูบิน ดังนั้นหลี่ลู่จึงไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรออกมา เนื่องจากเขาเป็นรองในเหตุการณ์นี้อยู่มาก เลยรออยู่นอกออฟฟิต พยายามจุดบุหรี่อยู่สักพัก แต่พอคิดแล้วก็ยังไม่สูบ

สิบนาที…

ครึ่งชั่วโมง…

หนึ่งชั่วโมง…

หลี่หลู่นั่งรอจนเมื่อยกันไปหมด แต่ทางสํานักงานก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมาเลน ตอนนี้ ภายในใจของเขาพยายามนับหนึ่งถึงหนึ่งร้อย และเขาไม่รู้จริงๆ ว่าดงซูบินนั้นพยายามคิดอะไรอยู่.

ในเวลานั้น โจวหยินหยู่ขึ้นไปชั้นบนพร้อมกับเอกสารกองใหญ่

หลี่ลู่รีบเรียกเธอว่า “ผู้อํานวยการโจว ผู้อํานวยการโจว” โจวเหยินหยูเองแสดงสีหน้าที่เรียบเฉยใส่เขา เมื่อวานหลี่หลู่เองก็ทํากับเธอไว้เจ็บแซบนัก “เรียกฉันอย่างงั้นหรอ”

“เมื่อวานผมต้องขอโทษด้วย ผมเองไม่รู้กาละเทศะและได้กระทําแบบนั้นออกไปโดยไม่คิด” โจวหยินหยูเหลือบมองเขา แน่นอนว่าโจวหยินหยูนั้นเป็นคนอัธยาศัยดีมาแต่ไหนแต่ไร ทุกครั้งที่มีใครมาติดต่องานหรือมีปัญหาเธอมักจะแทนตัวเองว่าพี่สาวโจว และเธอก็อยู่คุยกับคนๆนั้นได้ทั้งวัน แต่เมื่อเธอเจอคนอย่างหลี่หลู่ โจวหยินหยูกลับไม่พูดอะไรออกมาสักคํา เธอกับนิ่งเหมืองโจว หยินหยูเป็นเพียงลมที่ผ่านไปมาเท่านั้น

เมื่อเห็นหน้าเธอช้า ๆ หลี่ลู่ก็หยิบกุญแจรถออกมาทันที “นี้คือกุญแจรถซานทานา มีคู่มืออยู่ในรถแล้ว นี่คือกุญแจ ได้โปรดรับมันไวด้วยเถอะ”
“คงรับไว้ไม่ได้เพราะยังมีคําสั่งจากท่านเลขาธิการซูบินเลย”

“ผู้อําานวยกการโจว ไม่สิ พี่สาวโจว คุณพอจะช่วยผมคุยกับท่านเลขาซูบินได้ไหม?” โจวหยินหยูถึงกับมึนงงเธอไม่ทันเรียบเรียงคําพูดของเธอ: ” ฉันเองรู้นะว่าเมื่อวานคุณทําอะไรลงไป”

“ผมผิดไปแล้ว!” หลี่ลู่เอามือตบปากเบา ๆ “ผมจะไม่ทําเช่นนั้นอีก ผมผิดไปแล้วจริงๆ! โจวหยินหยูเห็นว่าการกระทําของหลี่หลู่นั้นก็ยังมีความจริงใจอยู่บ้างเธอเลยใจอ่อนขึ้นมาทันที

“ถ้าอย่างงั้นเดียวฉันคุยกับทางท่านเลขาให้

โอ้…ขอบคุณมากครับพี่สาวโจว… ไม่สิผู้อํานวยการโจว”.

ในความเป็นจริงโจวหยินหยูนั้นสนใจรถซานตาน่าตั้งหาก เพราะมันจะช่วยยยกระดับสํานักงาน

เขตกวางมิงได้ เพราะประเด็นเรื่องการซื้อรถนั้นเป็นเรื่องที่ยุ่งยาก และต้องผ่านหลายขั้นตอน ซึ่งส่วนใหญ่จะถูกตีตกไปเสมอถึงแม้เลขาซูบินจะมีรถส่วนตัวให้ใช้และมีงบในการสนับสนุนซ่อมรถ

พอซ่าที่มีอยู่เดิมก็ตาม แต่มันก็ยังไม่เพียงพอ แต่สําหรับรถซานตาน่าคันนี้ มันแตกต่างออกไป

ตั้งแต่พวกเขาทํางานที่สํานักงานเขตแห่งนี้มาไม่ใช่ว่าสํานักงานเขตกวางหมิงจะหารายได้ด้วยตัว

เองได้ แต่ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับเงินทุนของทางมณฑล ดังนั้นแน่นอน โจวหยินหยู ไม่ต้องการละทิ้งสิ่งที่ดีเช่นการได้รถใหม่โดยเปล่าประโยชน์ไป . . .
ก๊อก ก๊อก! เธอเคาะประตู

“เข้ามาได้” เสียงของดงซูบินดังมาจากข้างใน

โจวหยินหยูเข้ามาในห้องแล้วพูดว่า “ท่านเลขาค่ะ นี่คือรายวัสดุที่คุณต้องการ” “ขอบคุณ วางไว้ตรงนั้นเถอะ” ดงซูบินเงยหน้าขึ้นมอง “หลี่หลู่ยังอยู่ไหม”

” เหมือนว่าเขารออยู่ข้างนอกเกือบจะชั่วโมงแล้ว“โจวหยินหยูมองไปที่ดงซูบิน “เรื่องรถซานต่านา นั้น?”

ดงซูบินมองดูนาฬิกาของเขาและบอกว่า“มันน่าจะถึงเวลาแล้ว โอเค” บอกให้เขาเข้ามา” โจวหยินหยู พยักหน้าและออกไปคุยกับหลี่หลู่ จากนั้นเธอก็ลงไปชั่นล่างสํานักงาน

หลี่หลู่เดินเข้ามาด้วยความกังวลใจ และปิดประตูทันที

ดงซูบินมองมาที่เขาและไม่ปล่อยให้เขานั่ง “เสียงดังรบกวนผู้คน นี่มันแผนอะไร คุณควรเข้าใจในใจว่าไม่มีใครรับผิดชอบสํานักงานถนนผิงเออ มีผู้อยู่อาศัยกี่คน อยู่แถวๆ นี้ไหม คุณเคยลองพิจจารณาเรื่องนี้ดูไหม เมื่อวานใครไม่ได้ยินคุณตะโกนด้วยไมโครโฟน คุณต่อต้านประชาชน คุณต่อต้านรัฐบาล!”

หลี่หลู่พูดด้วยใบหน้าขมขื่น: “ผมเขาใจแล้วครับท่านเลขาซูบิน จากนี้ไป ผมสัญญาว่าผมจะไม่ก่อเหตุการณ์เหล่านี้ให้เกิดขึ้นอีกแล้วครับ และจะไม่ก่อความวุ่นวายให้คนอื่นได้รับความเดือดร้อนเช่นกัน”

นั้นเป็นสิ่งที่ดงซูบินคาดหวังว่าจะได้เห็นจากหลี่หลู่ในเวลานั้น

ดงซูบินพยักหน้าเล็กน้อย” ฉันเองก็ไม่ได้เป็นคนที่ติดใจเอาความอะไรมากนัก. ถ้าคุณทําผิดพลาดคุณสามารถทําการแก้ไข. ฉันคิดว่าคุณมาด้วยความจริงใจในวันนี้ ”

หลี่หลู่ เห็นว่าน้ําเสียงของดงซูบิน “อีกเรื่องหนึ่ง คือเรื่องงานเลี้ยงเมื่อช่วงเที่ยงเมื่อวานนี้ คุณควรจะต้องอธิบายว่าทําไมถึงต้องทําให้ฉันอับอายในงานเลี้ยงด้วย”

“คือว่า…” ใบหน้าของหลี่หลู่เต็มไปด้วยความขมขื่น ดงซูบินกล่าวอย่างเย็นชา: “ใครเป็นคงบ่งการคุณในเรื่องนี้!” ”

หลี่หลู่เองก็ไม่ได้เตรียมใจกับเรื่องนี้มาและเขาไม่ได้คาดหวังว่าดงซูบินจะถามเช่นนี้กับเขาตรงๆ. เพราะตั้งแต่เขารู้จักเหล่าผู้นํามาไม่เคยมีใครแสดงออกเช่นนี้มาก่อน. มันเป็นการันตีได้เลยว่าเหตุไฟดับเมื่อวานนี้มาจากใคร และแน่นอนถ้าเป็นเหล่าผู้นําคนอื่นราว 80% จะไม่ถามแบบนี้ ตรงๆแต่พยายามจะพูดอ้อมเหมือนค่าใบ้และเต็มไปด้วยคําพูดคลุมเครือ แต่นั้นไม่ใช่สําหรับดงซูบิน สิ่งที่ดงซูบินทําลงไปนั้นเหมือนเป็นการขมขู่มากกว่าการใช้วิธีการประณีประนอม หลี่หลู่รู้เลยว่าผู้นําที่เขาเผชิญหน้าอยู่นั้นต้องมีอธิพลและความกล้ามาก มันคงไม่เหมาะที่จะมีปัญหากับคนๆนี้

หลี่หลู่พยายามกัดฟันและในที่สุดก็กระซิบ: “ในตอนนั้น ผมก็คิดว่าจานนี้ไม่เหมาะสม ผมเลยถามผู้อํานวยการชูชิงฮวา ว่าอยากจะเสิร์ฟหรือไม่ แม้ว่าผอ.ชูจะไม่ได้บอกคําตอบมาชัดเจนแต่ก็ดูเหมือนว่าเขาต้องการให้เสริฟ์จากนั้น ”

แน่นอน ว่ามันคือของที่บูดแล้ว!

เป็นอย่างที่ดงซูบินคาดเดาไว้ไม่มีผิด เขาได้สางปัญหาที่กับหลี่หลู่แล้ว ขั้นต่อไปก็คือการจัดการกับชูชินฮวา หลังจากนี้

“โอเค คุณกลับไปได้แล้ว” ”

ในทันใดนั้นหลี่หลู่ก็พูดว่า “กุญแจรถอยู่ตรงนี้นะครับท่าน…” ดงซูบินไม่พูดอะไร

หลี่ลู่เข้าใจ วางกุญแจลงบนโต๊ะแล้วเดินออกไป หลังจากออกไป เขาก็ออกไปในที่สุด หายใจเข้าลงไปชั้นล่าง

เมื่อเห็นว่าหลี่ลู่ไม่ได้ขับรถซานทาน่า ออกจากรถและเดินออกจากบริเวณถนน เจ้าหน้าที่เห็นฉากนี้จึงเข้าใจในทันทีและเรื่องก็คลี่คลาย

ทุกคนดูน่าเกรงขาม เลขาธิการคนใหม่ของพวกเขาเห็นผู้คน ผู้กล้านั้นมีอยู่จริง

แม้ว่าดงซูบินจะอยู่ที่หนานฉางได้เพียงสัปดาห์เดียว แต่ทุกคนก็เข้าใจอารมณ์ของเขาได้อย่างเต็มที่ เขาจัดการน้องชายของนายกเทศมนตรีจนต้องส่งเข้าไปในโรงพยาบาล ดุหลานสาวของเลขาธิการคณะกรรมการพรรคมณฑล และทําให้ผู้ช่วยรัฐมนตรีอับอายและจัดการกับสํานักข่าวหนานกิง หลังจากจัดการพวกผู้ชุมนุม 26 คนด้วยตัวคนเดียวและแม้แต่ญาติของหัวรัฐมนตรีซู

ก็ถูกจับกุมตอนนี้เขายังสามารถตัดไฟของร้านอาหารของหลี่หลู่ได้อีก!

คุณรู้ไหม มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นภายในเวลาไม่กี่วัน
โดยเฉลี่ยวันละครั้ง!

และสิ่งที่กล่าวไปนั้นเป็นอุปสรรคหรือขวากหนามชิ้นโต หมายความว่ามีเพียงคนกล้าไม่กี่คนเท่านั้นที่กล้าทําเช่นนี้ นี่คือข้อแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างดงซูบินกับคนอื่น ๆ และเลขาธิการคนใหม่ของสํานักงานเขตกวางหมิงของพวกเขาคือคนประเภทนั้น. ภายในเวลาไม่กี่วันก็เหตุการณ์ใหญ่เกิดขึ้นหลายเหตุการ พวกเขาไม่เคยเห็นผู้นําเช่นนี้มาก่อนในประวัติศาสตร์ของเขตหนานฉาง!

ขวากหนามที่ใหญ่ที่สุดในเขตหนานฉาง!

ทุกคนได้เริ่มเรียกดงซูบินแบบนั้นแล้ว!.