POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 556 เสียงดังสนั่น!

EP 556 เสียงดังสนั่น!

ในช่วงบ่าย.

ในอาคารเสริมของสํานักงานเขตกวางหมิง สายลมฤดูร้อนที่พัดโชยมากระทบกระจก

สํานักงานเลขาธิการในตอนนั้น พัดผ่านด้วยอุณหภูมิที่ร้อนระอุ

บูม บูม บูม ผู้อํานวยการเกาหมิงเฟิงก็เคาะประตูแล้วเข้ามาในห้องพร้อมกับเอกสาร “ท่านเลขาธิการ นี่คือรายงานการทํางานที่ทางชุมชนส่งมาให้”

“เดี๋ยวฉันจะดูอีกที ว่ามันมีรายละเอียดยังไงบ้าง”

“เบื้องต้นเป็นรายงานเกี่ยวกับผู้สูงอายุและการอบรมผู้สูงอายุครับ” “เข้าใจแล้ววางไว้ตรงนั้นแหละ ..”

“ถ้าอย่างงั้นผมขอตัวนะครับ

ดงซูบินหยิบซองเอกสารสีน้ําตาลนั้นเข้าไปและรีดเอกสารที่ปลายนิ้วออกมา นี่เป็นเอกสารรายงานที่เขาพึงได้รับ ซึ่งเป็นเอกสารเกี่ยวของชุมชนดงซูบินเองยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องนี้มากนัก แต่เขาจะทําความเข้าใจเรื่องนี้อีกที่ เกี่ยวกับงานของผู้สูงในหนางฉางในครั้งนี้ จริงๆแล้วต้องให้ ทางเขตและชุมชนมาเรียนรู้ร่วมกัน นั้นหมายร่วมถึงเขตของถนนผิงอันด้วย ซึ่งดงซูบินกําลังคิดวิธี จัดการกับชูชิงฮวาอยู่อีกด้วย และ หลี่หลู่เองก็ต้องโดนด้วย แน่นอนว่าดงซูบินจะไม่สบายใจที่ได้เห็นสิ่งนี้

ถนนผิงอันหรอ ให้เราเรียนรู้จากที่นั้น? ช่างเป็นเรื่องตลกเสียจริง!

สิ่งที่เกิดขึ้นตอนเที่ยงทําให้ ดงซูบินเองก็รู้สึกรําคาญจริง ๆ ดงซูบินไม่ชอบวิธีเล่นตุกติกเช่นนี้เลย อีกทั้งก่อนหน้านี้พวกเขาไม่เคยขัดแย้งหรือผิดใจกันมาก่อนด้วย ยิ่งทําให้ดงซูบินนั้นเริ่มโมโหยิ่งขึ้น เกิงเซียงและเกาหมิงเฟิงเอง ก็ยังเป็นศัตรูภายในที่เขาต้องเจอและมันเป็นการปะทะกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่สุดท้ายในแง่ของสายบังคับบัญชา พวกเขาต้องการตามใจดงซูบินจากงเหตุการณ์งานเลี้ยงที่เกิดขึ้น และสําหรับเผิงกังนั้นติดหนี้บุญคุณเขาจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จากซูกุ้ย ที่ปะทะกับดงซูบิน เพราะเขาได้คําเยินยอของรัฐมนตรีซูชินหลง แต่ชิงชูฮวา และ หลี่ หลู่ล่ะ? ดงซูบินเพิ่งมาที่นี่ได้สัปดาห์เดียว ดงซูบินยังไม่รู้จักพวกเขาด้วยซ้ําและไม่เคยมีปัญหา กับพวกเขาเลย อีกทั้งสิ่งที่ดงซูบินทําคือการไปแสดงความยินดีกับลูกชายของชูชิงฮวาที่กําลังจะแต่งงาน อีกทั้งสํานักงานเขตกวางหมิงก็ไม่เคยไม่ยุ่งวุ่นวายร้านอาหารร้านนั้น และการที่พวกคุณ
มาท่าเช่นนี้มันดูไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย! มันจะมากเกินไปแล้ว

แน่นอน ดงซูบินเองไม่สามารถทนได้อย่างแน่นอน เพราะรู้กันดีว่าคําว่าอดทนไม่สามารถใช้ได้กับดงซูบิน

เขามองผ่านประตูหน้าต่างเขามองลงมาด้วยสายตาเย็นชาและจ้องไปที่ประตูร้านอาหารของหลี่หลู่

งานเลี้ยงแต่งงานจบลงไปแล้ว และในตอนบ่ายเมื่อร้านอาหารไม่มีงานใด ๆ ร้านอาหารก็จะปิดบริการก่อนในการทําความสะอาดร้าน และเปิดอีกครั้งเวลา 5 โมงเย็น แต่วันนี้ร้านอาหารของหลี่หลู่ ดูเหมือนจะไม่ทําเช่นนั้น ดงซูบินสังเกตเห็นว่าพนักงานเสิร์ฟหลายคนกําลังย้ายของไป พร้อมกับไมโครโฟนและลําโพง เวทีและพรมแดงสําหรับงานแต่งงานในวันนี้ ถูกวางไว้บนที่โล่ง

ข้างนอกด้วย และดูเหมือนจะยุ่งมาก ดูเหมือนโดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่างสองสถานที่นั้นเป็นชุมชน ดงซูบินยังเห็นหลี่หลู่ยืนสั่งการอยู่ แต่ไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูดของพวกนั้นมีไวเพื่ออะไร?

จะไปจัดงานคอนเสริตหรือยังไงกัน

ดงซูบิน มองอยู่สักพักและเดินกลับไปและดําเนินการกับเอกสารในมือของเขาต่อไป “ลายเซ็น คําแนะนํา และคําแนะนํา มีปมบางอย่างติดอยู่ในใจเขากําลังคิดหาวิธีจัดการเรื่องนี้ เรื่องที่ของหลี่หลู่” แน่นอนชูชิงฮวาก็เป็นตําแหน่งบริหารเหมือนกับฉัน แต่แล้วหลี่หลู่ล่ะ? เขาเองเป็นนักธุรกิจ สิ่งสําคัญคือการให้เกียรติลูกค้าไม่ใช้หรือยังไง และทําไมเขาถึงท่าพฤติกรรมแบบนั้นมาใส่ฉัน!

ห้านาที…

สิบนาที…

หนึ่งในสี่ของชั่วโมง…

แต่ก่อนที่ ดงซูบิน จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับก็เหมือนกับหลี่หลู่จะสร้างปัญหาขึ้นมาอีกแล้ว “สวัสดีทุกคน ร้านอาหารของหลี่ มีการลดราคาครั้งใหญ่ในวันนี้ โดยมีส่วนลด 20% สําหรับอาหารทุกประเภท และเพื่อเป็นการขอบคุณทุกคนสําหรับการสนับสนุนและการอุปถัมภ์ในช่วงสองสัปดาห์นับตั้งแต่เปิดร้านหลี่หลู่ เจ้านายของเราจึงตัดสินใจมอบรางวัล- แบบทดสอบที่ชนะ เราจะสุ่มเลือกร้านอาหารของเรา 5 แห่ง ชื่ออาหารขึ้นมาแล้วตอบด้วยว่าเมนูอะไร หากคุณตอบถูกทั้งหมด คุณจะได้รับบัตรกํานัลทานฟรีมูลค่า 300 หยวนในร้านอาหารนี้ . ” ‘สามร้อย? ชื่อของ 5 เมนู?’

‘ใช่แล้ว, คุณต้องการที่จะลองเล่นดูไหม?’

‘โอเคอย่างงั้นฉันเริ่มได้เลยใช่ไหม?’

” ได้เลยเชิญคุณรับไมโคโฟนไป จะเริ่มถามคนแรกว่าตีนภูเขาไฟเป็นอาหารประเภทไหนกัน” “นี่สลัดมะเขือเทศเย็นๆ คําถามนี้มันง่ายๆ ”

“ยินดีด้วย” สําหรับค่าถามแรก ดูเหมือนว่าคุณจะเป็นขาประจําของเรา อ่า งั้นโปรดฟัง ชื่อเมนูที่สอง” ฟีนิกซ์เทาวเวอร์เป็นอาหารอะไร ”

เสียงดังจากร้านอาหารหลี่หลู่ นั้นดังไกลจนถึงสํานักงานเขตกวางหมิง

ดงซูบินที่อยู่สํานักงานขมวดคิ้ว เมื่อเดินไปที่หน้าต่างก็เห็นร้านหลี่หลู่พยายามชูแคมเปญลดราคาพร้อมคูปอง 300 หยวนมันก็ดูน่าสนใจอยู่มาก ถ้าใช้บัตรนั้นเพียงคนเดียวก็เหมือนกับทาน อาหารร้านนั้นฟรีเลย หลายคนรวมตัวอยู่หน้าร้านอาหารของเลย หลายวันมานี้ ชาวบ้านหลายคน ร่วมสนุกกับแคมเปมที่เขาจัดขึ้น แต่ถึงอย่างไรล่ะมันดูตั้งใจเกินไปที่หันเครื่องเสียงตรงมาที่สํานักงานเขตกวางหมิง และเสียงหึ่งๆ ก็สั่นสะเทือนดงซูบินมันทําให้เขารําคาญมาก และแม้ว่าหน้าต่างถูกปิดก็มีเสียงที่เล็ดรอดเข้ามาข้างในได้!

“ขอโทษค่ะ เมนูนี้คุณตอบผิด”

“เป็นไปไม่ได”

“ขอโทษจริงๆ! ”

แน่นอนวันนี้ดงซูบินอารมณ์ไม่ดีเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว และหลี่หลู่และพนักงานของเขากลับมาทําเสียงดังเช่นนี้อีก มันยิ่งทําให้ดงซูบินเริ่มจะทนไม่ไหวอีกต่อ ตอนนั้นเขาตบโต๊ะดังลั่น”

เจ้าหน้าที่สองสามคนในสํานักงานเขตกวางหมิง ก็หยุดทํางานเช่นกัน นั้นร่วมถึงเหล่าผู้บริหารสํานักงานด้วย เสียงดังนั้นลั่นไปทั่วสํานักงาน แน่นอนว่าเสียงนั้นต้องมาจากร้านอาหารที่ของหลี่หลู่ที่ห่างออกไป 1 เมตร แน่นอนเสียง มันส่งผลกระทบอย่างร้ายแรงต่องานและหูของพวกเขา เสียงดังหิ่ง มันไม่หยุดแม้แต่วินาทีเดียวไม่ต้องพูดถึงการดูเอกสารและพูดคุยกับก็ยังทําให้คนใน

สํานักงานไม่มีสมาธิเช่นกัน!

ดงซูบินโทรหาสํานักงานของโจวหยินหยูทันทีและไม่มีใครตอบ จากนั้นเขาก็กดหมายเลขโทรศัพท์มือถือของโจวหยินหยู “ผู้อํานวยการโจว ”
“1 ท่านเลขา.

“คุณช่วยให้คนไปหาที่ร้านหลี่หลู่หน่อย!บอกว่าให้พวกเขาปิดล่าโพงที!”

” อะไรนะคะ? คุณพูดว่าอะไร? ขอโทษที่ฉันไม่ได้ยินมันเสียงดังมาก “ ไปร้านอาหารของหลี่…! บอกให้พวกเขาปิดเสียงลําโพง เพราะมันรบกวนการทํางาน! เสียงมันดังมาก! ”

, “ฉันอยู่ชั้นล่างแล้ว และกําลังจะไปที่นั่น อยู่ฝั่งเดียวกับเรา ฉันไม่ได้ยินแม้แต่คําพูดที่เปิดหน้าต่างไว้” เสียงของ โจวหยินหยูก็ดูโมโหเช่นกัน

“ไม่ต้องห่วง ฉันจะไปจัดการเดียวนี้!” หลังจากที่ดงซูบินวางสายไปสักพัก โทรศัพท์มันก็ดังขึ้น และโทรศัพท์บนโต๊ะก็ดังขึ้น

มาจากกูอี้เฉียง เลขาธิการคณะกรรมการกํากับดูแลงานวินัย“”ท่านเลขาธิการ. ผมเพิ่งมาตามจดหมายแล้วโทรไป แต่สายไม่ว่าง ชาวบ้านหลายคน
แจ้งว่าร้านอาหารของหลี่หลู่รบกวนประชาชน ท่าอย่างไร คุณจัดการกับเรื่องนี้? “

“ผมบอกให้ผู้อ่านวยการโจวไปจัดการแล้วครับ”

“สมัยนี้โฆษณาและโปรโมรชั่นเยอะขึ้นเรื่อยๆ แต่การกระทําแบบนี้มันไม่สมควร”

ดงซูบินวางโทรศัพท์และเดินไปที่ขอบหน้าต่างและมองไปที่หลี่หลู่ที่อยู่ไม่ไกลออกไป. ดงซูบินนั้นจะไม่ยอมปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปแน่.

กิจกรรมถามตอบยังคงดําเนินขึ้นไปเรื่อยๆ. ลี้ลูยิ้มและมองไปที่ด้านข้างด้วย ยิ้มอย่างพอใจแล้ว ประชาชนทั่วมากกว่าห้าสิบคนมารวมตัวกันที่หน้าเวที

ในเวลานี้ โจวหยินหยูพาเจ้าหน้าที่สองสามคนจากสํานักงานเขตกวงหมิงด้วยใบหน้าที่จริงจังและเคร่ง

“ใครเป็นเจ้าของร้านนี้?”น้ําเสียงของโจวหยินหยูดูกระแทกและดุดันเอามากๆ” “คุณมาจากที่ไหนกัน !”

หลี่ลู่ขมวดคิ้วและเหลือบมองเธอ “มีอะไรเหรอ?”

“ฉันเจ้าหน้าที่โจวหยินหยู ฉันมาทีนี้เพื่อตักเตือนคุณเป็นเจ้าของร้านใช่ไหม? ปิดลําโพง! คุณกําลังรบกวนคนอื่นคุณรู้บางไหม?”

หลี้ลูไม่สนใจค่าพูดของเธอเขายิ้มและทําหน้าไม่สนใจ. เจ้าหน้าที่ที่มากับเธอก็จ้องไปที่หลี่หลู่ทันที.” “นี้คือผู้อํานวยการสํานักงานของเรา ผู้อํานวยการโจว! ยังไม่รู้ตัวอีกหรอว่าคุยอยู่กับใคร? ”

ผู้อํานวยการโจว? หลี่ลู่ตกตะลึง เหลือบมองขึ้นไปที่อาคารตรงข้ามแนวทแยงมุม และดูเหมือนจะเข้าใจจากที่สํานักงานเขตกวางหมิง “เราพึงจะจัดกิจกรรมเท่านั้นเองและช่วงเย็นๆเราก็จะเก็บของแล้ว? เสียงคงไม่ดังเกินไป และไม่กระทบชีวิตประจําวันของทุกคนหรอก. ตอนนี้โจวหยินหยูพยายามใจเย็นมากๆ:” ถึงตอนเย็นเลยอย่างงั้นหรอ? คุณไม่เพียงแค่ส่ง ผลกระทบต่อชีวิตของผู้อยู่อาศัยเท่านั้น! กระทบงานออฟฟิศเราด้วย! ต้องหยุดทันที! ‘

หลี่หลู่มองดูพวกเขาอย่างน่ารําคาญ และพูดอยู่ในใจว่ามันจะส่งผลต่องานของคุณ แล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน? กิจกรรมนี้ก็จัดมาตั้งนานแล้ว เป็นเพราะเขากลัวการทะเลาะวิวาท ดังนั้นช่วงแรกๆ เขาจึงไม่เปิดเสียงดังมาก เขารู้ดีว่าเสียงนั้นดังขึ้นเล็กน้อยจริง ๆ แต่เพื่อรวบรวมความนิยมหลีหลู่ จึงขออนุญาตทางสํานักงานถนนผิงอันในการจัดงานให้ใหญ่ขึ้นอีกผ่านความสัมพันธ์ของเขากับชีชูฮวา ด้วยวิธีนี้ แม้ว่าจะมีคนรายงานรายงานก็ไม่มีใครจะรบกวนเขา ส่วนเขตกวางหมิงไม่มีอํานาจอะไรในที่ของเขา? เพราะเขาขออนุญาตทางฝั่งของผิงอันแล้ว

หลี่ลู่ไม่พูดอะไร และมองดูกิจกรรมคําถามและคําตอบในชื่อของเมนูบนเวที่ ปล่อยให้โจวหยินหยูและเจ้าหน้าที่คนอื่น ยืนรอโดยไม่สนใจเลย

“ยินดีด้วยกับเพื่อนคนนี้ ที่ตอบถูกทั้งห้าจาน”

“ฮ่าฮ่า”

“นี่คือคูปองของเรา โปรดรับไป”

โจวหยินหยูเริ่มโมโหขึ้นมา “ฉันจะพูดอีกครั้ง!

หลี่ลู่ท่าเป็นหูหนวก ไม่เพียงแต่ไม่ถอดอุปกรณ์แต่ไม่แม้แต่ลดเสียงของเครื่องเสียง เขายังท่าตามใจตัวเองอีก ยังไงก็ตาม ผู้คนที่สํานักงานเขตกวงหมิงไม่สามารถทําอะไรเขาได้ มันอยู่นอกเหนือ ขอบเขตความคิดของหลี่ลู่ไม่ซับซ้อน เกี่ยวกับเส้นสายของเขา คุณยังต้องใส่ใจกับสิ่งที่พวกเขาทําในเขตกวางหมิงหรือไม่? ยังไงก็ตาม ในตอนเที่ยงหลี่หลู่เองก็รู้ดีว่าเขาพึงทําให้เลขาธิการซูบินนั้นไม่พอใจได้เลย ดังนั้นสําหรับเรื่องแค่นี้เขาจะต้องใส่ใจอะไรอีก ฉันไม่สนใจเรื่องนี้เพราะฉันมีภาระงานอีกมากมาย นอกจากนี้ คุณไม่สามารถควบคุมฉัน ฉันไม่ต้องแคร์งานของพวกคุณด้วยซ้ํา คุณทําอะไรได้บ้าง?

สิบนาทีต่อมา

สํานักงานเลขา

โจวหยินหยูกลับมาด้วยหน้าตาที่โมโหจัด” “ท่านเลขาค่ะ ”

เมื่อดงซูบินได้ยินเสียงของโจวหยินหยูสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป” “ทําไมข้ายังไม่ปิดมันอีก”

“มันอยู่นอกขอบเขตการดูแลของเราและเจ้าของร้านอย่างหลี่หลู่ก็ไม่สนใจค่าเตือนของพวกเราเลย ดังนั้น…. ฉันแนะนําให้ติดต่อสถานีตํารวจเพื่อบังคับใช้กฎหมายกับเขา ‘

, “นั่นอยู่ภายใต้เขตอํานาจของสํานักงานถนนผิงอันใช่ไหม”

“ค่ะ”

“ฉันเข้าใจแล้ว คุณกลับไปก่อน”

ทันทีที่โจวหยินหยูจากไป ดงซูบินสูดหายใจเข้าลึก ๆ และใบหน้าของเขาก็ดูโมโหเล็กน้อยหลี่หลู่, หลี่หลู่ แกมีความสุขมากสินะที่มีอยากมีปัญหากับฉัน เรื่องในตอนเทียงก็ทีหนึ่งแล้ว และตอนนี้นายก็ยังอยากมีปัญหากับฉันอีก . เราคงอยู่รวมโลกนี้กันไม่ได้? ฉันจะต้องจัดการแกให้สิ้นซาก! แกเองคงไม่รู้สินะว่าฉันสามารถทําอะไรแกได้บ้าง! ? .