POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 527 ขวากหนามที่ใหญ่ที่สุด

EP 527 ขวากหนามที่ใหญ่ที่สุด

ณ สํานักงานในห้องธุรการ

เสียงร้องของหวังหยุรินดังเป็นระยะและเสียงตะโกนของดงซูบินดูเหมือนจะดังสนั่นไปทั่วห้อง

เมื่อมองไปที่ท่าทางที่หวังหยูรินแสงออกมา หญิงชราเองก็ทนไม่ได้เล็กน้อย และรีบพูดกับดงซูบิน: “พ่อหนุ่ม ขอบคุณมากเลย ฉันเองไม่คิดว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้จะทําขนาดนี้ ฉันเองไม่ต้องการให้เธอขอโทษแล้ว ฉันไม่ติดใจเอาความอะไร และไม่อยากยุ่งกับเธอแล้ว”

เมื่อเขาเห็นเธอร้องไห้ฟูมฟาย ดงซูบินรู้สึกโล่งใจ ดังนั้นเขาจึงหันกลับไปหาหวังหยูรินอีกครั้ง แล้วพูดว่า ” พรุ่งเธอต้องส่งรายงานให้ฉันที่ห้อง!” ”

หวังหยุรินเองก็ยังร้องไห้ไม่หยุด “ว่ายังไงนะ” ใบหน้าของเธอและร้องไห้โดยไม่พูด

ดงซบินมองไปที่ผู้คนมากมายในสํานักงานเขตแห่งนี้ทันที โดยเฉพาะพนักงานในศูนย์บริการ “ตอนนี้ฉันกําลังประกาศกฎ ต่อจากนี้ไปหากใครได้รับการร้องเรียนสองครั้งภายในหนึ่งเดือน จะต้องเขียนรายงานไม่ต่ํากว่าพันคํา สําหรับรายงานที่พูดไปให้ยื่นกับหัวหน้าที่รับผิดชอบ หากเกี่ยวข้องกับเจ้าหน้าที่สํานักงาน รายงานต้องส่งมอบให้ฉันและอ่านให้ฉันฟังต่อหน้าทุกคนในวันถัดไป สถานการณ์ร้ายแรงหรือต้องมีรายงานมากกว่า 3 ครั้ง คนที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับค่า จ้างและโบนัสจะถูกหัก จะถูกปรับ เลขานุการฉคุณสามารถตัดสินใจเกี่ยวกับแผนเฉพาะ”

จูหยินเซียวเลขานุการ กรรมาธิการด้านวินัย พยักหน้า โล่งอก ไม่พอใจกับท่าทีในการให้บริการมานานแล้ว

พนักงานข้างถนนในล็อบบี้รู้สึกขมขึ้นและรายงาน? ทบทวนดู? หักโบนัส?

เกิงเซียงขมวดคิ้วแน่น เรื่องใหญ่ขนาดนี้จะไม่มีการปรึกษาทางคณะกรรมการของพรรคเลยหรอ? จะสั่งการง่ายๆเช่นนี้เลย? นี่มันจะมากเกินไปแล้ว? เก๋งเซียงเองรู้สึกว่านี้มันผิดพลาด แต่ตอนนี้มีคนมากมายอยู่รอบๆ เกิงเซียงไม่เหมาะที่จะโต้แย้งในเวลานี้ และเขาก็ต้องตกใจกับ การดุด่าของดงซูบินก่อนหน้านี้ถึงอานาจของหวังหยูริน แม้แต่หลานสาวของเลขาธิการพรรคเขตก็ยังกล้าทํา ชี้ไปที่เกิงเซียงคิดว่ามันจะไม่เป็นที่พอใจที่จะคัดค้านตอนนี้

ดงซูบินยังคงมุ่งความสนใจไปที่เหมิงเซินเกา รองผู้อํานวยการที่รับผิดชอบห้องบริการ “ตั้งแต่พรุ่งนี้ จะมีการเพิ่มโต๊ะพิเศษในล็อบบี้ให้บริการจากประชาชน มีใครไม่เห็นด้วยกับฉันไหม หากมีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นอีกในอนาคตหากเหตุการณ์ร้ายแรงก็จะถูกส่งตรงไปยังคณะกรรมการระเบียบวินัยเพื่อจัดการกับเรื่องนี้!” หลังจากมีนั้นดงซูบินกล่าวกับโจวหยินหย: “เจ้าหน้าที่ของเราน่าจะพร้อมกับคําสั่งที่ฉันสั่งไป ขอให้ผู้อํานวยการโจวจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดด้วย!”

โจวหยินหยยิ้มอย่างขมขึ้นในใจและตกลงทันที

เหมิงเซินเกาที่กําลังนั่งอยู่และรู้ว่าตอนนี้เลขาธิการคนใหม่ไม่พอใจกับสิ่งที่เขาทําก่อนหน้านี้ เขาเองรู้สึกผิดเล็กน้อย เรื่องมันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยหวังหยูหรินอีกทั้งเธอเองก็เป็นญาติกับเจ้าหน้าที่ระดับสูงของมณฑลนี้ ซึ่งมันก็ไม่น่าจะผิดอะไรที่เขาจะแสดงท่าที่เช่นนั้น แต่ใครจะคิดว่าเลขาธิการใหม่คนนี้จะไม่คิดเหมือนเขา อีกทั้งเขาโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ และยังตะโกนด่าหวังหยุรินอีก

เรื่องทั้งหมดกับตะลัดปัดไปหมด ดงซูบินกับไปพูดกับหญิงชราอีกครั้ง: “คุณป้าในฐานะหัวหน้าระดับสูงของสํานักงานเขตผมมีหน้าที่รับผิดชอบในเรื่องนี้ ขอยืนยันว่าทางเราต้องขอโทษจริงๆ “หญิงชราเขินอายไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ ดงซูบินพูด”ผู้อ่านวยการโจว ช่วยหาคนไปส่งคุณป้ากลับบ้านที”
“รับทราบค่ะ” โจวหยินหยูหันหลังกลับ เขาเรียกเจ้าหน้าที่ทันทีเพื่อให้เขาขับรถ

หญิงชรารู้สึกขอบคุณมากและถึงแม้จะปฏิเสธแล้วแต่ก็มีเจ้าหน้าที่พาเธอไปส่งอยู่ดี หลังจากจัดการกับเรื่องนี้แล้ว ดงซูบินไม่ได้สนใจหวังหยูหรินที่กาลังร้องไห้ด้วย หลังจากหารือเกี่ยวกับกฏการลงโทษกับฉหยินเซียว เขาก็เดินกลับไปที่สํานักงานเลขานุการ

ในห้อดงซูบินสูบบุหรี่และรู้สึกว่าไม่มีปัญหาในการจัดการกับมัน สํานักงานข้างถนนแตกต่างจากหน่วยงาน “รัฐบาล” อื่น ๆ เพราะสํานักงานเขตเป็นแหล่งอํานาจของ “รัฐบาล” และถึงแม้จะไม่ได้สํานักงานเขตจะไม่ได้มีบทบาททางการเมืองและไม่ง่ายที่จะสร้างความสําเร็จที่โดดเด่นขึ้นมา ความรับผิดชอบหลักของสํานักงานพื้นที่ใกล้เคียงคือการให้ผู้คนอาศัยอยู่และทํางานอย่างสงบสุขและพึงพอใจสร้างสภาพแวดล้อมของชุมชนที่กลมกลืนกัน ประสานความขัดแย้ง และ สร้างอารยธรรมทางจิตวิญญาณในสํานักงานเพื่อสร้างความพึงพอใจให้กับผู้คนและให้บริการผู้อยู่อาศัย การให้บริการมวลชน ดังนั้นการประเมินของคนในท้องถิ่นจึงเป็นเสียงที่สะท้อนผลงาน ของดงซูบินไม่ใช่ญาติที่เป็นเจ้าหน้าที่ชั้นสูงบางคน ดงซูบินเห็นสิ่งนี้อย่างชัดเจนตั้งแต่ต้น

ก๊อก ก๊อก เคาะประตู

“เข้ามา!” ดงซูบินเก็บแฟ้มในมือโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง

ทันทีที่ประตูเปิดออก เสียงของเกิงเซียงก็ดังขึ้น “ผู้อํานวยการ กฎการลงโทษที่เพิ่งกาหนดออกมาไม่เหมาะสม? ชุดของธนาคาร …”

ดงซูบินเงยหน้าขึ้นและพูดว่า “ถ้าคุณมีความคิดเห็นใด ๆ คุณก็บอกมาได้”

เกิงเซียงสําลักโดยเขาทันทีและพยักหน้า “ไม่มีครับท่าน!” เมื่อหันหลังเขาทําได้เพียงกระซิบกับตัวเองเท่านั้นว่า ใครจะกล้าออกความคิดเห็นกัน? น่าแปลกจริงๆเลขาธิการใหม่คนนี้ ท่าไมอารมณ์เขาดูรุนแรงเหลือเกิน?

ความจริงที่ว่าดงซูบินทําการดหวังหยูริน ถูกกระจายไปทั่วสํานักงานอย่างรวดเร็ว หลังจากได้ยินเรื่องนี้ หลายคนคิดว่าเลขาธิการคนใหม่ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ในวันแรกที่เขาเข้ารับตําแหน่ง เขาทําให้เกิงเซียงซึ่งเป็นน้องชายนายกเทศมนตรีเกาหญิงเฟิง หยูหรงเฟิง และเผิงกังถูกนําตัวส่งโรงพยาบาล ในวันที่สอง เขาสั่งลงโทษหลานสาวเลขาธิการมณฑลจนเธอร้องไห้?

ทําไมเขาถึงทําเช่นนั้น!

นี้ชายหนุ่มคนนั้นคิดอะไรจะทํากันแน่!

ฉันเองเคยเห็นคนกล้ามามากมาย แต่ฉันไม่เคยเห็นคนที่กล้าหาญเช่นนี้มาก่อน เจ้าหน้าที่ระดับสูงและเบอร์สองของเขตหนางฉาง เขากล้าทําให้พวกเขาขุ่นเคืองใจอย่างงั้นหรอ? มันจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปกัน? คุณเองไม่กลัวพวกผู้นําเหล่านั้นมากลั่นแกล้งคุณเลยหรือยังไงกัน?

หลายคนไม่เข้าใจ นึกว่านี้คงเป็นการแสดงของเลขาธิการคนใหม่เพื่อแสดงอํานาจที่เขามีอยู่ในมือให้ทุกคนเห็น!

“เฮ้ ได้ยินไหม เลขาธิการคนใหม่ดผู้อํานวยการหวัง”

“ฉันรู้นานแล้ว ดูเหมือนจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นสะแล้ว”

“ใช่ ดูผู้อํานวยการหวังร้องไห้แบบนั้น ทั้งที่เลขาธิการคนใหม่นั้นพึงจะมารับตําแหน่งใหม่แท้ๆ…เรื่องนี้คงไม่จบง่ายๆแน่ๆ”

“มีหลายคนชื่นชมว่าเขาทําดีแล้ว แต่ฉันว่าสถานการณ์ของเลขาธิการคนใหม่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ จริงไหม? ยิ่งเป็นผู้อํานวยการหวังอีกด้วย”

“ส่วนผู้อํานวยการเกิงก็…”

“เมื่อวานเขาเองก็พึ่งจะโดนฉีกหน้ามา เกรงว่าเขาเองก็จะไม่ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้อย่างแน่นอน บางที่คราวนี้ ผู้อ่านวยการทั้งสองคนจะจับมือกันทําอะไรสักอย่าง เรื่องนี้ไม่ดีแน่”

“อันที่จริง ฉันคิดว่าเลขาธิการคนใหม่นั้นดูดี ผู้อํานวยการหวังจริง ๆ เธอนั้นไร้สาระมานาน ซึ่งหลายๆคนก็มองว่าสักวันจะต้องมีคนมากราบเธออย่างแน่นอน”

“เงียบเลยนะ! อย่าพูดดังเดียวคนอื่นก็ได้ยินพอดี”

ตอนนี้เจ้าหน้าที่หลายคนก่าลังพูดถึงเรื่องนี้กันอย่างหนาหู

เกิงเซียง, เกาหญิงเฟิงและเจ้าหน้าที่คนอื่นๆกําลังจับตามองมาที่ดงซุบินและการกระท่าของเขาที่พึงทําไป และอยากรู้ว่าเรื่องนี้จะจบลงอย่างไร การดุด่าอาจเป็นความสุขของผู้บังคับบัญชาเพียงชั่วคราว แต่คุณสามารถทนต่อแรงกดดันในเขตนี้ได้หรือไม่?

อย่างไรก็ตาม ดงซูบินก็กลับเขาไปนั่งในสํานักงานโดยไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรมากนัก เขาสูบบุหรี่ในขณะที่ดูสิ่งที่เขาควรทําขณะถือแฟ้ม ความกดดัน? ตั้งแต่วันแรกที่เขาเข้ามาในระบบ ราชการเขาผ่านอะไรมาเยอะแยะมาก ทั้งจับกุมตัวญาติของผู้นําระดับสูง ดุด่าว่ากล่าวเลขาของหัวหน้าสํานักงาน ปะทะคารมณ์กับผู้นําที่กลั่นแกล้งเขา ทําให้ผู้นําเหล่านั้นหลุดจากตําแหน่ง สิ่งที่ดงซูบินเคยประสบมา ผู้คนในสํานักงานแห่งนี้ไม่สามารถจินตนาการถึงลมและคลื่นเหล่านี้ทํากําลังจะโหมกระหน่ําเข้ามาได้

เกิดอะไรขึ้นกับญาติของเลขาธิการคณะกรรมการพรรคมณฑล?

นี้พึ่งเริ่มต้นจริงไหม?

ฉันยังมีอะไรให้ตื่นเต้นอีกมากมาย! และอย่าคิดว่าคุณจะทําอะไรฉันได้? ?

ตอนนี้ดงซูบินเองก็ปวดหัวกับเก๋งเซียงและหวังหยูริน ซึ่งเขาจะแสดงให้เห็นว่า เขาจะเป็นขวากหนามที่ใหญ่ที่สุดของสํานักงานเขตกวางหมิงแห่งนี้!