POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 485 โควต้าไปต่างประเทศ!

ช่วงเช้าของวันจันทร์

สํานักงานส่งเสริมการลงทุนมณฑล

เมื่อ ดงซูบินจอดรถในบริเวณลานจอดรถ เจียหยานเองก็ขับรถเจดท้ามาถึงเช่นเดียวกัน

“โอ้ หัวหน้าเจีย อาการป่วยของคุณดีขึ้นหรือยัง?”

“…ฉันสบายดี”

“คุณต้องระวังเรื่องสุขภาพไว้ด้วย ถ้ายังอยากทํางานอยู่สุขภาพต้องมาอันดับแรก”

“ขอบคุณ คุณหัวหน้าซูบินสําหรับความห่วงใย ”

“ฮ่าฮ่า”

ดงซูบินดูเหมือนจะไม่เห็นอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความขับแค้นของเจียหยานตบไหล่เขาด้วยคําว่า “กังวล” สองสามคําแล้วหันหลังกลับเข้าไปในอาคารสํานักงาน ผลงานที่ใหญ่ที่สุดของสมาคมพ่อค้าแห่งประเทศจีนคือรัฐบาลมณฑลและสํานักการค้าจีนอย่างไม่ต้องสงสัย จากมุมมองส่วนตัว พวกเขาคือเสี่ยวหลาน และดงซูบินในทางตรงกันข้าม เซียงดาวและเจียหยาน ได้รับผลกระทบมากที่สุด ไม่เพียงแต่พวกเขาจะล้มเหลวในความสําเร็จทางการเมืองแค่นั้น ในทางตรงกันข้าม เนื่องจากสมาคมพ่อค้าแห่งประเทศจีนเสียหน้าของเขาจึงหายไป ในเรื่องนี้ ดงซูบินเป็นคนที่บรรเทาความโกรธของเขาได้มากที่สุด

เมื่อเขาขึ้นไปชั้นบน ดงซูบินได้พบกับซุนซูลี่ ซึ่งมาถึงหน่วยก่อนเวลา

“หัวหน้า”

“พี่ซุนอย่างงั้นหรอ?”

“การลงทุนในสามโครงการล่วงหน้าน่าจะมาถึงวันนี้ โครงการของมิสเตอร์พาร์คและมิสเตอร์มู่ก็อยู่ในนั้นด้วย เกรงว่าจะมีข้อผิดพลาดบ้าง ดังนั้นฉันจะจัดการเรื่องนี้ให้” ทัศนคติของ ซุนซูลี่ต่อ ดงซูบินก็เปลี่ยนไปมากเช่นกัน เขาไม่ได้รู้สึกไม่พอใจเหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่ฉันต้องการการรายงานตรงไปยัง ดงซูบินค่อยๆเพิ่มขึ้น และดงซูบินตระหนักดีถึงเรื่องนี้อย่างแน่นอน

“เอาล่ะ ขอเตือนเพิ่มในเรื่องนี้เพื่อให้เงินสามารถดําเนินการได้โดยเร็วที่สุด” การประมูลวิศวกรรมก่อสร้าง โครงการเป็นไปในทางที่ดี สถานการณ์การส่งเสริมการลงทุนในปัจจุบันดีมาก

ซุน ชูลี่ตอบและจู่ๆ ก็พูดขึ้นว่า: “อ้อ อ้อ หัวหน้าฉันได้ยินมาว่าอีกไม่กี่วันเมืองจะไปโต เกี่ยวเพื่อดึงดูดการลงทุน? มณฑลของเราจะส่งคนเข้าไปแทรกแซง?”

“ก็หมายความว่าอย่างนั้น”

“ว่า…”

ซันซูลี่ไม่ได้พูดตรงๆ แต่เผยให้เห็นทัศนคติที่อยากจะไปอย่างคลุมเครือ

ดงซูบินฟัง พูดอย่างช่วยไม่ได้ “ไม่ได้เกี่ยวกับฉันโดยตรง ทางมณฑลให้ฉันเป็นผู้นํา ฉัน ต้องเป็นผู้นําทีม ฉันไม่ได้อยู่ที่นี่และยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างในสํานักการลงทุน และสมาคมพ่อชาวจีน ชนะมาหลายโครงการ ต้องทําทุกโครงการ ถ้าติดตามและดําเนินการไปพร้อมกัน ใค รกันเป็นคนมอบหมายงานนี้ หัวหน้าเจีย ไม่รู้หรอว่าของลาวเจีย สุขภาพไม่แข็งแรง ฉันไม่รู้ว่าฉันจะปล่อยให้เขาไปหรือเปล่า”

ซุนซูลหัวเราะเมื่อเขาได้ยินมัน และตอนนี้ ร่างกายของเจียหยาน สถานการณ์กลายเป็นเรื่องน่าหัวเราะของพ่อค้าชาวจีน

หลังจากละทิ้งความคิดของ ซุนซูลี่แล้ว ดงซูบินก็ขึ้นไปชั้นบนและกลับไปที่สํานักงานของเขา ไม่นานหลังจากที่เขาเข้าไปในห้องทํางานของเขา ก็มีคนเคาะประตู

“เชิญเข้ามา”

“…เลขา”

สะดุดตาด้วยขาสวยสองข้างที่ห่อด้วยถุงน่องเนื้อ เดรสยาวถึงเข่า กระโปรงปักด้วยดอกไม้สีแดงขนาดใหญ่สองสามดอกบนฐานสีขาว ดงซูบินวางไฟล์ไว้ในมือของเขา และเขาไม่จ่าเป็นต้องมองขึ้นไปก็รู้ว่าคนๆนั้นคือ หลัวไม่ถึง

“ฮ่าฮ่า พี่หลัว วันนี้คุณก็ยังสวยเหมือนเดิม”

เมื่อปิดประตูหลัวไร่ถึงลูบหัวของเธอและยิ้ม

“ฉันเองก็แกแล้ว”

“พี่หลัวไม่ต้องถ่อมตัวหรอก?” ดงซูบินกดมือลง “นั่งก่อนสิ มีอะไรหรือเปล่า”

กระโปรงที่ “สะโพก” หลัวไม่ถึงนั้นปลิวไสวและเธอก็ไอแล้วพูดว่า: “ฉันได้ยินมาว่าเมืองจะจัดระเบียบสมาคม ที่เราไปที่สํานักงานในโตเกียว .. ?”

“สิ่งนี้ก็ไม่มี ฉันแค่มองหามัน มาจัดที่กันเถอะ แต่หลัวไห่ถึงและหัวหน้าส่วนลู่และหัวหน้าส่วนเจียงจะไม่ต้องไป สํานักทําไม่ได้หากไม่มีพวกเขา

หลัวไห่ถึงมองมาที่เขาและพูดด้วยความเขินอาย: “ออฟฟิศอยู่นี้ …ดูนั้น…”

เมื่อเห็นเธอลังเล ดงซูบินก็ผงะ แล้วเขาก็เข้าใจว่าพี่สาวหลัว อยากไปด้วย? เฮียจะมองทําไมเนี่ย แต่ลองคิดดู พ่อค้าจีนอยู่ในความหนาวเย็นมานาน ขอเงิน ไม่มีเงิน ไม่มีอํานาจ ไม่มีอํานาจ ในอดีต โอกาสการตรวจสอบบางอย่างในเคาน์ตีแทบไม่มีพ่อค้าจีนเลย คราวนี้มีงานการกศลที่โตเกียวประเทษญี่ปุ่นและ มณฑลหยานไท่ ก็ร่วมร้องเพลงกันด้วยครับ โดยพื้นฐานแล้ว ไม่มีงานหนักเกินไป เทียบเท่ากับการใช้จ่ายเงินจํานวนมากเพื่อเดินทางไปต่างประเทศ หรือครึ่ง สัปดาห์ โอกาสเช่นนี้หายากแน่นอน ฉันกลัวว่าหลายคนยกเว้นหลิวไห่ถึง และซุนซูลีก็กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้เช่นกัน

ดงซูบินคิดว่า เดิมที่เขาวางแผนที่จะปล่อยให้เกาแพนวเหว่ย ไปกับเขา แต่เมื่อฉันคิดว่าหลัวไห่ถึงทุ่มเทให้กับการทํางานในสมาคมพ่อค้าแห่งประเทศจีนในทุกวันนี้และ “แสดง” ทัศนคติที่ต้องการสถานที่ ดงซูบินไม่ดีพอ” เขากล่าว: “ก็พี่สาวหลัว ก่อนจากไป สํานักงานอธิบายสั้น ๆ เกี่ยวกับงานให้แพนเหว่ยและปล่อยให้เขารับผิดชอบในขณะนี้ไปโตเกียวครั้งหน้ากับฉัน ”

หลัวไร่ถึงลืมตาขึ้นทันทีและยิ้ม” อา ขอบคุณหัวหน้า “

ถูกต้อง ให้อีกสองคนที่เหลือด้วย ใครคือคนที่ใช่

ก็จางฟานซึ่งอยู่ในแผนกธุรกิจแห่งแรก ก็ดูดีสําหรับฉัน” ผู้ชายคนนั้นสามารถทํางานหนักได้ เขาดื่มกับนักลงทุนสองครั้งระหว่างงาน การประชุมและเกือบทุกวันเขาดื่มแมวหนึ่งหรือสองตัว ฉันได้ยินมาว่าฉันดื่มมากเกินไป 2 ครั้ง และเมื่อเขาดื่ม “ของเหลว” จากรถพยาบาลไป โรงพยาบาลเพื่อฉีดยา . “

ดงซูบินพยักหน้าเล็กน้อยจาง ฉันรู้ว่าสหายดังกล่าวควรได้รับการยกย่องดังนั้น เมื่อสิ้นเดือน เขาได้รับโบนัสพิเศษ 10,000 และเขายังได้รับโควต้าอีกด้วย” พ่อค้าจีนมีเงินแล้ว หมื่นสอง หมื่นก็ไม่มีอะไร มันไม่เหมือนเดิม

หลัวไห่ถึงหยิบสมุดบันทึกออกมาทันทีแล้วเขียนลงไป

ทันใดนั้น ตง เสี่ยปินก็รู้สึกคันที่ขาเหมือน โต๊ะ พอเอาเท้าแนบหน้าขาแล้ว ก็เอนตัวพิงพนักเก้าอี้แล้วก้มลงดูเล็กน้อย เห็นรองเท้าส้นสูงยืนอยู่บนพื้นอย่างโดดเดี่ยว แนบชิดกับขาขึ้นลง เพราะกางเกงของ ดงซูบินนั้นบางกว่า คุณยังสามารถสัมผัสได้ถึงนิ้วเท้าของพี่สามหลวงถัง พี่สาวหลิว นี้

ดงซูบินไม่สามารถหัวเราะหรือร้องไห้ได้ แต่คุณทําได้จริงๆ ต่อสู้กับเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ของเสียวหลาน หลังจากเปิดเผยต่อสาธารณะ ดงซูบินคิดว่า หลัวไห้ถองจะไม่ทําอย่างนั้น ใครจะคิดว่าเธอไม่ได้เอาจริงเอาจัง

หลังไห้ถึงยิ้มอย่างสงบบนใบหน้าของเธอและพูดว่า: “ถ้าอย่างนั้นคุณมองไปที่สถานที่สุดท้าย …”

“เอ่อ เอ่อ” ดงซูบินพื้น “การเลื่อนตําแหน่งนี้อาจต้องจัดการกับนักธุรกิจชาวญี่ปุ่นหลายคนจะมีการประชุมในสํานัก คุณพูดภาษาญี่ปุ่นได้ไหม ” “ดูเหมือนว่าจะมี” หลัวไร่ถึงคิดอยู่ครู่หนึ่ง” “คนในสํานักงานของเราที่เพิ่งจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยดูเหมือนจะกําลังเรียนภาษาญี่ปุ่นอยู่ ให้ฉันไปสอบถามจากเขาไหมค่ะ? ”

“โอเค ดําเนินการได้เลย”

เท้าของพี่หลัวถูอีกครั้งเพื่อให้หัวใจของ ดงซูบินล่องลอยไปกับมัน

สูดดมและดงซูบินกล่าวอย่างสงบ: “เอกสารส่งเสริมการขายสําหรับการไปต่างประเทศ ในครั้งนี้ก็เตรียมไว้ล่วงหน้าเช่นกัน , เตรียมโครงการที่เหมาะสมอีกสองสามโครงการ และรับโบรชัวร์ ถ้าคุณต้องการภาษาญี่ปุ่น แม้ว่าคุณจะไม่สามารถดึงดูดการลงทุนได้ ให้พยายามสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับนักธุรกิจต่างชาติที่นั่น ”

“เข้าใจ. “หลัวไร่ถึงขีดเขียนบนสมุดบันทึก

หัวใจของดงซูบินเต้นอีกครั้ง และพื้นผิวเท้าของดงซูบินก็ถูกส้นเท้าที่สวยงามถู