POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 472 คิดว่าจะสั่งฉันได้เหรอ

เช้าวันรุ่งขึ้น

ไม่มีทางที่จะปกปิดสิ่งที่เกิดขึ้นในสํานักงานส่งเสริมการลงทุนได้

หน่วยงานและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องทั้งหมดในงานลงทุนต่างกังวลเมื่อได้ยินเรื่อง

ใบหน้าของเซียงดาวเปลี่ยนเป็นสีดําาเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้และถามเลขานุการของเขา ทันทีโจวจนเพื่อเรียก เจียหยานไปที่สํานักงานของเขา แม้ว่า เสียวหลานจะได้รับแต่ง ตั้งให้เป็นหัวหน้างานแสดงการลงทุนนี้ แต่เธอจะต้องรับผิดชอบต่อความล้มเหลวของงาน อย่างไรก็ตาม เขาเป็นคนที่เข้าไปแทรกแซงและต้องการให้เจียหยานเข้ามารับช่วงต่อ ดงซูบินเสี่ยวหลาน ได้เปิดการคัดค้านการตัดสินใจนี้และ เซียงดาวจะต้องรับผิดชอบปัญหาใหญ่ในครั้งนี้ เขาอาจต้องตอบรัฐบาลสําหรับความล้มเหลวนี้ ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการเห็น

ห้องทํางานของเซียงดาว

เจียหยาน ตื่นตระหนก “ลุงเซียง ผม…”

“นายทําอะไรลงไป! อา?! เกิดอะไรขึ้น?!” เซียงดาวกระแทกกับโต๊ะทํางานของเขา

“มีปัญหาเล็กน้อยเกี่ยวกับงานแสดงการลงทุน” เจียหยานอธิบายอย่างรวดเร็ว “แต่ผมจะรีบจัดการให้”

“เรื่องเล็กน้อย! พาร์คหยงซีกําลังจะถอนการลงทุนของเขา และนายกล้าบอกว่านี้ เป็นเรื่องเล็กอย่างงั้นหรอ ?!” เซียงดาวโกรธมากขึ้น “สำนักงานส่งเสริมการลงทุน ได้เชิญนักลงทุนเพียงยี่สิบคน นายกล้าเรียกมันว่าเรื่องเล็ก! บอกแล้วไงว่าไม่ถือเป็นเรื่องเล็ก! อา?! งานของนายเป็นแบบนี้หรือเปล่า! นายยังทํางานง่ายๆไม่ได้”

เซียงดาวเป็นคนที่ต้องการความสําเร็จและเครดิตทางการเมือง นั่นเป็นเหตุผลที่เมื่อเขาเห็นว่าสํานักงานส่งเสริมการลงทุนแสดงผลบางอย่าง เขาต้องการควบคุมมันทันทีและเตะคนของเสี่ยวหลานออกไป แต่เขาเพิ่งรู้ว่าเขามองข้ามหลายสิ่งหลายอย่างมันไม่ง่ายเลยที่จะได้รับเครดิตนี้ และงานแสดงการลงทุนนี้ก็เหมือนกับงานก่อนหน้านี้ของมณฑล!

เวรเอ๋ย! เสี่ยวหลาน!

นี่คือการเอาคืนอย่างงั้นหรอ!

ในที่สุด เซียงดาวก็รู้เกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของเสี่ยวหลานเธอรู้ดีว่าสถานการณ์ปัจจุบันอาจเกิดขึ้นและต่อต้านเจียหยานอย่างเปิดเผยเพื่อเข้ามาแทนที่ ดงซูบินในระหว่างการประชุมคณะกรรมการ ซึ่งหมายความว่าเธอไม่จําเป็นต้องรับผิดชอบ เพราะเธอให้การสนับสนุน เจียหยานทั้งหมดที่เขาต้องการหลังจากนั้น เธอไม่ได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับงานแสดงการลงทุนและแม้กระทั้งจัดหากําลังคนและเงินทุนให้กับเขา ไม่ใช่เพราะเธอกําลังคิดถึงภาพใหญ่ เธอทําไม่ดี!

เซียงดาวโกรธที่ความสามารถของ เจียหยาน และแผนการชั่วร้ายของเสี่ยวหลาน

มหกรรมการลงทุนจะต้องล้มอย่างงั้นหรอ?!

เซียงดาวไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้น เขาและผู้นําเทศมณฑลคนอื่นๆ สังเกตเห็นเพียงว่าสํานักงานส่งเสริมการลงทุนแสดงผลลัพธ์ที่ดีกว่าปีก่อนหน้า หน่วยงานได้ดึงดูดการลงทุนมูลค่า 50 ล้านหยวนในปีนี้ และพาร์คยงซี่จะลงทุนในเคาน์ตี้ หลายคนคิดว่าเป็นเพราะเศรษฐกิจของเคาน์ตี้ดีขึ้นและดึงดูดนักลงทุน มีคนไม่มากที่คิดว่านี่ เป็นเพราะผลงานของดงซูบินอย่างไรก็ตาม เขาเพิ่งได้เป็นหัวหน้าแค่สามเดือนเท่านั้น

ไม่มีใครคาดหวังสิ่งเหล่านี้ได้ในขณะนี้!

ไม่ใช่แค่ปัญหาเดียว แต่หลายประเด็นกาลังเกิดขึ้นพร้อมกัน แม้แต่พาร์คยงซี่ก็ยกเลิกการลงทุนของเขาแล้ว!

เซียงดาวคิดเกี่ยวกับมัน เสี่ยวหลานไม่สนใจสถานการณ์แพ้ทําให้เขาดูแย่?! เธอ ถึงกับยอมสละผลงานนี้เพื่อต่อต้านเขา! ไม่ เธอไม่ควรทําเช่นนี้ เขาเข้าใจทันทีว่า แรงจูงใจของเสี่ยวหลานคืออะไร เธอต้องการให้เสี่ยวตงเป็นผู้นํางานแสดงการลงทุนต่อไป และเธอไม่เคยยอมแพ้งานนี้!

แม้ว่าเซียงดาวรู้แรงจูงใจของ เสี่ยวหลานแต่เขาไม่สามารถทําอะไรกับมันได้ เพราะเจียหยานไร้ประโยชน์เกินไป!

เซียงดาวดูน่ากลัวมากขึ้น คุณต้องการให้เสี่ยวตงรับหน้าที่อีกครั้งหรือไม่! เซี่ยหยู หลาน! คณไร้เดียงสาเกินไป! ฉันเป็นคนเตะเซี่ยวตงออกไป และนี่คือการตัดสินใจในการประชุมคณะกรรมการพรรค คุณคิดว่าฉันจะอนุญาตให้ Xiao Dong กลับมา แม้ว่าเจียหยาน จะล้มเหลวหรือไม่? เป็นไปไม่ได้! แม้ว่างานลงทุนนี้จะล้มเหลว ผมก็จะไม่ทําอย่างนั้นเช่นกัน! เซียงดาวจะไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ต่อ เสี่ยวหลานแม้ว่าเจียหยานจะทําพลาดและฉันอาย ฉันก็จะไม่ปล่อยให้เธอได้ผลงานนี้ไปเช่นกัน! อย่างมากที่สุด เราทุกคนจะต้องอับอาย และยังมีเวลากอบกู้สถานการณ์นี้อยู่

“ลุงเซียง” เจียหยานมองไปที่เซียงดาวอย่างประหม่า “เป็นไปไม่ได้ที่เราจะอนุญาตให้มิสเตอร์พาร์คได้รับการยกเว้นภาษีเป็นเวลาห้าปี แต่ฉันจะพยายามคุยกับเขาอีกครั้งเพื่อรับการลงทุนของเขา ฉันยังติดต่อเพื่อนของฉันเพื่อขอให้พวกเขานํากลุ่มการลงทุนบางกลุ่มมา ถ้าพวกเขาสามารถพาคนมาได้ อย่างน้อยก็จะมีมากกว่าห้าสิบคน”

“พวกเขาได้ติดต่อนักลงทุนเหล่านั้นหรือไม่? พวกเขาสามารถมาถึงคืนนี้ได้หรือไม่”

พรุ่งนี้เป็นพิธีเปิดงานมหกรรมการลงทุน ผู้เข้าร่วมงานและนักลงทุนทุกคนควรมาถึงโรงแรมคืนนี้

“ใกล้เสร็จแล้ว ผมส่งรถไปรับแล้ว” เจียหยานไม่แน่ใจว่ากลุ่มการลงทุนใดกําลังมา และเขาแค่พยายามเท่านั้น แต่ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกและต้องโกหกเซียงดาว

เซียงดาวดูดีขึ้นหลังจากได้ยินเรื่องนี้ “การลงทุนของพาร์คยงซี่สําคัญมาก และคุณต้องได้รับมัน!”

เจียหยานลังเล “ฉันจะพยายามทําให้ดีที่สุด แต่…ฉันเกรงว่าจะมีใครอยู่เบื้องหลัง สิ่งเหล่านี้ มิสเตอร์พาร์คตกลงที่จะลงทุนและจู่ๆ ก็เปลี่ยนใจ ต้องมีใครบางคนกําลังทําอะไรลับหลังเราอยู่แน่ๆ” เจียหยานไม่เคยรู้สึกว่านี่เป็นความรับผิดชอบของเขาแทนที่จะนึกถึงตัวเอง เขาจะโยนความผิดให้คนอื่น ความคิดแรกของเขาคือดงซูบินอยู่เบื้องหลังสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดเพราะเขาคือคนที่น่าพาร์คยงซีกลับไปที่มณฑลหยานไท่เพื่อลงทุน เขาไม่เคยคิดว่าเหตุใด พาร์คยงซี่จึงเลือกที่จะลงทุนในมณฑลหยานไท่และเพียงต้องการใช้สิ่งนี้เป็นข้ออ้างในการเลี่ยงความรับผิดชอบ

เช.

โรงพยาบาลประชาชนของมณฑล.

ดงซูบินพิงหน้าต่างห้องน้ําและจุดบุหรี่ จู่ๆก็มีพยาบาลเข้ามา

“หัวหน้าซูบิน คุณไม่ได้รับอนุญาตให้สูบบุหรี่ในโรงพยาบาล”

“ฮ่าฮ่า… ไม่เพียงหนึ่งท่อน…ครึ่งไม้ ตกลงไหม”

“ไม่” พยาบาลตอบอย่างหนักแน่น “ตอนนี้คุณเป็นคนไข้แล้ว โปรดฟังพวกเราด้วย”

ดงซูบินกระแอมในล่าคอของเขา “ทําไมคุณถึงมองฉันตลอดเวลา? มีผู้ป่วยจํานวนมากที่นี่ ได้…ก็ได้…ผมจะเลิกสูบบุหรี่

ดงซูบินไม่รู้ว่า เสี่ยวหลานได้โทรหาผู้อํานวยการโรงพยาบาลและขอให้เขาตรวจดงซูบินอย่างละเอียด แฟนของนายกเทศมนตรีเป็นวีไอพี และผู้อานวยการต้องให้ความสนใจเป็นพิเศษกับเขา เขามอบหมายพยาบาลให้ดูแล ดงซูบินทันที และไม่อนุญาตให้เขาสูบบุหรี่หรือออกจากบริเวณโรงพยาบาล พยาบาลยังต้องดูเขากลืนยาทั้งหมดของเขา

ริง… ริง… ริง… โทรศัพท์ของตงเสวี่ยปิงดังขึ้น

ดงซูบินปฏิเสธบุหรี่ของเขาและรอให้พยาบาลออกไป หลังจากที่เธอจากไป เขาก็แอบจุดบุหรี่อีกตัวหนึ่งแล้วรับสาย

มันคือจ้าวจินหลง

จ้าวจินหลงถามเกี่ยวกับสุขภาพของ ดงซูบินและกล่าวว่า “คุณเคยได้ยินเกี่ยวกับการลงทุนของมาสเตอร์พาร์คหรือไม่? เขากําลังจะถอนการลงทุนของเขา”

“จริงๆ?” ดงซูบินได้ยินมาว่ามีปัญหาบางอย่าง แต่เขาไม่รู้เกี่ยวกับรายละเอียด “เราไม่ได้สรุปทุกอย่างเหรอ? เกิดอะไรขึ้น?”

“มาสเตอร์พาร์คขอยกเว้นภาษีห้าปี และรัฐบาลเคาน์ตี้ไม่สามารถตกลงได้

ดงซูบินขมวดคิ้ว “เขาจะยกเลิกการลงทุนของเขาหรือไม่”

“หัวหน้าเจียยังคงเจรจากับเขา และเรากําลังรอผล เซียวตง คุณคือผู้ที่ได้รับการลงทุนจากปรมจารย์พาร์ค เลขาเซียงสั่งให้คุณโทรหามิสเตอร์พาร์คเพื่อหยุดเขาไม่ให้ถอนการลงทุนของเขา”

ดงซูบินหัวเราะ “นายกเทศมนตรีจ้าวผมจะติดต่อกับคุณโดยตรง จู่ๆ เลขาเซียงก็จําได้ไหมว่าฉันคือผู้ที่ได้รับเงินลงทุนจากพาร์ค หยงซี? เขาไล่ผมออกจากตําแหน่งหัวหน้างานมหกรรมการลงทุนและยังต้องการให้ฉันทําอะไรให้เขา?! แม้ว่าผมจะเป็นคนที่ให้อภัย ผมก็ไม่ใช่คนให้อภัยใครง่ายๆ! เขากําลังคิดอะไรอยู่? เขาเป็นคนหนึ่งที่ต้องการให้เจียหยาน ดูแลงานด้านการลงทุน เกี่ยวอะไรกับฉันตอนนี้”

เซียงดาวนี้ไร้ยางอายเกินไป!

คุณคิดว่าคุณสามารถสั่งฉันไปทั่วและเตะฉันทิ้งไปเมื่อฉันไม่มีประโยชน์กับคุณ หรือไม่?

คุณเอาอํานาจและผลงานของฉันไป และฉันเข้าโรงพยาบาลแล้ว แต่คุณยังต้องการให้ฉันทําความสะอาดกันของคุณ และให้เครดิตคุณทั้งหมด? อะไรต่อไป? หลังจากที่ฉันรักษาการลงทุนของ พาร์คยงซีไว้ เจียหยาน และคุณจะได้รับผลงานและเตะฉันทิ้งไปอีกครั้ง?! เวรเอ๋ย! คิดว่าฉันโง่เหรอ!

จ้าวจินหลงรู้ว่า ดงซูบินไม่มีความสุข แต่เขายังต้องถ่ายทอดคาสังของ เซียงดาว“ช่วงเวลานี้มีความสําคัญต่อมณฑลของเรา และคุณเป็นหัวหน้าหน่วยงาน…..”

ดงซูบินโกรธมาก “เซียงดาวและคนอื่น ๆ สงสัยว่าผมขอให้ปรมจารย์พาร์คยกเลิกการลงทุนของเขาหรือไม่”

“..ฉันบอกได้เลยว่าเขากําาลังพูดเป็นนัยยะมาก” จ้าวจินหลง ได้ตอบกลับ

ดงซูบินโกรธมากขึ้น “นายกเทศมนตรีจ้าว คุณน่าจะรู้จักผมดี ผมเป็นคนประเภทที่จะขอให้ปรจารย์พาร์คยกเลิกการลงทุนของเขาเพราะผมถูกแทนที่หรือไม่? นอกจากนี้ นักลงทุนมีแผนของตนเอง และพวกเขาจะลงทุนเนื่องจากสภาพแวดล้อมของมณฑลของเรา ใครจะอยากเสียเงิน แล้วทําไมคนอื่นถึงฟังฉันด้วย!”

“ฉันรู้” จ้าวจินหลงเข้าใจ ดงซูบินเป็นอย่างดี และเขาเชื่อว่าเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

“ผมควรจะถูกตําหนิสําหรับความไร้ความสามารถของ เจียหยาน และเลขานุการเซียงเลือกคนผิดหรือไม่? โอ้พวกเขาจะได้รับผลงานและผมจะต้องรับผิดชอบเมื่อพวกเขาล้มเหลว!เวรเอ่ย!”

ไอ้เวรพวกนี้!