POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 420 เธอคนนั้นใครกัน..?

เป็นวันที่มีเมฆมากกว่าวันปกติเล็กน้อย

ดงซูบินได้รับโทรศัพท์จากมาดามหานขอให้เขาไปที่ที่พักของคณะกรรมการพรรคเมือง

วันนี้มาดามหานแต่งกายในชุดกีฬาและไม่ได้แต่งหน้าเลย ผมของเธอตรึงและเธอดูแตกต่างจากตัวเธอปกติ เมื่อดงซูบินเข้าไปในคฤหาสน์ มาดามหานยิ้มและขอให้เขานั่งบนโซฟา “ลุงรองของคุณเกาเจียง ได้ขอให้คนรู้จักของเขาปิดเรื่องของสมบัติของชาติ ตอนนี้พวกเขากําลังเจรจาแลกเปลี่ยนรูปปั้นระหว่างพิพิธภัณฑ์อยู่ แต่เรื่องนี้จะไม่ถูกรายงานในสื่อ คุณ…สามารถกลับไปที่มณฑลได้ทุกเมื่อที่คุณต้องการ ทุกอย่างน่าจะกลับมาดีขึ้น”

ดงซูบินรินชาให้มาดามหาน “ขอบคุณครับมาดาม…คุณป้า เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย ผมจะกลับไป”

หานจึงตบหลังมือของ ดงซูบินและยิ้มอย่างอ่อนโยน “เดี๋ยวค่อยว่ากันตอนเย็น เอากุญแจรถมาก่อน”

“ฮะ? กุญแจ?”ดงซูบินหยิบกุญแจเบนซ์ออกจากกระเป๋าและมอบให้เขา”ฉันจะหาคนมาเปลี่ยนป้ายทะเบียนของคุณ “มาดามหานรับกุญแจและพูดต่อคุณจะต้องกลับมาปักกิ่งบ่อยๆในอนาคต

จะป้ายทะเบียนของมณฑลของคุณจะไม่สะดวกเนื่องจากข้อจํากัดมากมาย เมื่อวานโทรไปขอป้ายทะเบียนใหม่ ปักกิ่ง 9999” ฮ่าฮ่า…ฉันจะให้คนขับรถคุณออกไปก่อน และมันน่าจะเสร็จในตอนบ่าย” มาดามหานโทรหาใครสักคนเพื่อมารับรถ ดงซูบินดีใจและขอบคุณมาดามหานอย่าง วดเร็ว ป้ายทะเบียน 9999 ?! เป็นเลขป้ายทะเบียนพิเศษ!

ในปักกิ่ง ผู้คนต้องจับฉลากเพื่อรับป้ายทะเบียนนี้ และมันหาไม่ได้อีกแล้ว ต่อให้มีเงินเท่าไรก็ตาม ก็ไม่สามารถคว้ามันมาได้

มาดามฮันมองดูนาฬิกาและยิ้ม “วันนี้ลุงของคุณมีประชุมและจะไม่กลับมาทานอาหารเย็นอีก ซูบิน ไปกับฉันที่โรงยิมวันนี้หน่อยนะ”

ในที่สุด ดงซูบินก็เข้าใจว่าทําไม หานจึง ถึงสวมชุดกีฬาในวันนี้ “อา… คุณป้าเพิ่งหายจากอาการป่วย คุณป้าไม่ควร…”

“การออกกําลังกายนั้นดีต่อสุขภาพ ฮ่าฮ่า… หมอของฉันก็แนะนําให้ฉันออกกําลังกายมากขึ้นด้วย ทุกอย่างปกติดี”

ดงซูบินไม่ได้พูดอะไรต่อในขณะที่เขาเห็นมาดามหานดูแข็งแรง

นอกคฤหาสน์มีรถออดี้ กําลังรออยู่ และมีคนขับในวัยสามสิบของเขาเปิดประตูให้มาดามหาน ดงซูบินสามารถบอกได้ว่าคนนี้ไม่ใช่แค่คนขับเท่านั้น ดูเหมือนว่าเขาจะฝึกศิลปะการต่อสู้จากร่างกายของเขาและควรมาจากสํานักงานตํารวจกลาง เขากําลังจะขึ้นที่นั่งผู้โดยสารตอนหน้าเมื่อมาดามหานขอให้เขานั่งเบาะหลังกับเธอ

คนขับถามอย่างไม่สบอารมณ์ “คุณจะไปโรงยิมหยุนเดอหรือเปล่าครับ”

หานส่ายหัว “ที่นั้นคนรู้จักฉันเยอะเกินไป วันนี้ฉันต้องการพักผ่อน ไปที่ที่มีคนน้อยกว่านี้ละกัน”

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา ออดี้ก็หยุดอยู่หน้าคลับเฮาส์แห่งหนึ่ง

มาดามฮันไม่ค่อยมาที่นี่และไม่ได้เป็นสมาชิก ดงซูบินรีบไปที่เคาน์เตอร์เพื่อลงทะเบียนให้พวกเขา สถานที่แห่งนี้ไม่ได้จํากัดเฉพาะสมาชิกเท่านั้น แต่ยังให้บริการแก่ผู้ที่ไม่ใช่สมาชิกด้วย แต่ผู้ที่ไม่ใช่สมาชิกจะไม่สามารถเข้าถึงสิ่งอํานวยความสะดวกบางอย่างได้

หลังจากเสร็จสิ้นการลงทะเบียน ดงซูบินและมาดามหานก็เข้าไปในลิฟต์

“เราจะไปชั้นไหนกัน” มาดามฮันยิ้ม “ไปเล่นเทนนิสกันไหม”

ดงซูบินกระโดดขึ้นมาและปฏิเสธอย่างรวดเร็ว “ไม่… เทนนิสเป็นกีฬาที่ต้องใช้พละกําลัง ผมจะตอบลงว่ายังไงถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคณ”

มาดามหานหัวเราะ “ล้อเล่นนะ…ฮ่าๆๆ… ตอนนี้ฉันแก่แล้วและไม่คล่องตัวไม่ได้เหมือนตอนสาวๆ”

ดงซูบินเองก็โล่งใจ “เราไปฟิตเนสกันไหม”

“ตกลง นั่นอยู่บนชั้นสอง ไปกันเถอะ”

ดงซูบินกดปุ่มและประตูลิฟต์ก็ปิดลงอย่างช้าๆ

ก่อนที่ประตูจะปิดสนิท ดงซูบินสังเกตเห็นกลุ่มคนที่เข้ามาทางประตูหลัก หนึ่งในนั้นคือหลิวเฉิน นักสนุกเกอร์อันดับต้น ๆ ของจีนในวัยสามสิบ ผู้ชายที่อยู่ข้างๆ เขาคือผางโจว หัวหน้าสำนักงานส่งเสริมการลงทุนของเมืองดาเฟิง

หนึ่งวินาทีต่อมา ดวงตาของผางโจวและ ดงซูบินสบกัน

ผางโจวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยและยิ้ม

หลิวเฉินและคนอื่นๆ มองไปทางลิฟต์ แต่ประตูปิดลง

ชั้นหนึ่ง…

ชั้นสอง…

ดงซูบินขมวดคิ้วขณะที่เขาเดินออกไปกับมาดามฮัน ทําไมปางโจวถึงมาอยู่ที่นี่? เมื่อ ดงซูบินไปที่เมืองเฟิงโจว เพื่อเข้าร่วมการประชุม เขาได้ยินมาว่าหลิวเฉิน ได้ลงนามในหนังสือแสดงเจตจํานงการลงทุนกับผางโจว และพวกเขายังไม่ได้ลงนามในสัญญาอย่างเป็นทางการ ผางโจวควรมาที่นี่เพื่อติดตามการลงทุนนี้ และดูเหมือนว่าเขาจะสนิทกับหลิวเฉิง หลิวเฉินได้รับรางวัลเงินสดมากมายจากการแข่งขันสนุกเกอร์ และครอบครัวของเขาร่ํารวย การลงทุนนี้ควรจะเป็นจํานวนมาก

เมื่อ ดงซูบินคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็โกรธ

สถานะทางเศรษฐกิจของเมืองต้าเฟิงนั้นสูงกว่าเมืองหยานไท่ มาก และการลงทุนประจําปีของพวกเขาก็สูงขึ้นหลายเท่า หลายครั้งไม่ใส่ใจโครงการมูลค่ากว่า 10 ล้าน สํานักงานส่งเสริมการลงทุนของพวกเขาทําได้ดี อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเหลียงเจ๋อหยวนไม่ได้ลงทุนในโรงงานแปรรูปเนื้อสัตว์ ผางโจวจึงส่งนักข่าวของสํานักข่าวซินหัวไปสร้างปัญหาในเทศมณฑลหยานไท ถ้าไม่ใช่สําหรับเสี่ยวจุน ใครจะรู้ว่าพวกเขาจะต้องเผชิญกับปัญหาอะไร? มันมากเกินไป และดงซูบินก็จําได้

ทําไมนักลงทุนทุกคนควรลงทุนในเมืองต้าเฟิงของคุณ? ทําไมพวกเขาไม่สามารถลงทุนในเมืองหยานไท่? เกี่ยวอะไรกับพวกคุณทั้งหมด!

ดงซูบินเกลียดชังผางโจว จริงๆ

ถ้าดงซูบินใช้กลอุบายสกปรกเพื่อให้เหลียงเซินหยวน ลงทุนในเมืองหยานไท่ เขาจะไม่พูดอะไรเลย แต่เขาและหน่วยงานของเขาชนะการลงทุนของเหลียงเซินหยวน อย่างเป็นธรรม และเขายังไม่ได้ลงนามในหนังสือแสดงเจตจํานงการลงทุนกับเมืองต้าเฟิง ดงซูบินไม่ได้ไปที่เมืองต้าเฟิง เพื่อแย่งชิงนักลงทุน และทุกอย่างก็ถูกกฎหมาย พวกคุณทุกคนคือคนที่ทํางานไม่ถูกวิธี และยังพยายามใช้อุบายสกปรกเพื่อพยายามจะทําลายพวกเรา?! นี่มันจิ๊บจ๊อยเกินไปแล้ว!

ที่ล็อบบี้

ผางโจวหรี่ตาลงเมื่อเห็นลิฟต์หยุดอยู่ที่ชั้นสอง “เรื่องบังเอิญเช่นนั้น ฉันเห็นคนคุ้นเคย

“ฮะ? สองคนนั้นอยู่ในลิฟต์เหรอ?” หลิวเฉินมองไปที่เขา

ผางโจวยิ้มและพยักหน้า “เขาเป็นหัวหน้าสํานักงานส่งเสริมการลงทุนของเมืองหยานไท่, ดงซูบินฉันได้ยินมาว่าเขาอายุเพียง 24 ปีเท่านั้น”

หลิวเฉิน รู้ว่าหน่วยงานส่งเสริมการลงทุนของทั้งสองมณฑลมีเงื่อนไขที่ไม่ดีและหัวเราะ “เขาดูเหมือนเด็ก เขากลายเป็นหัวหน้าส่วนเมื่ออายุเท่าเขาได้อย่างไร”

“ฉันได้ยินมาว่าเขาได้ช่วยชีวิตนายกเทศมนตรีของเขา” ผางโจวได้ตอบกลับ

“โอ้… ไม่น่าแปลกใจเลย” ชายหนุ่มยิ้มเยาะ “เขาพบการสนับสนุนที่แข็งแกร่ง

คนอื่นๆ ในกลุ่มยังเป็นเด็กและชอบเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นๆ พวกเขาเป็นนักสนุกเกอร์ และเมื่อเห็นหัวหน้าหน่วยที่อายุน้อยกว่าพวกเขา พวกเขาก็ไม่มีความสุข

ผางโจวมองไปที่หลิวเฉิงและพูดกับตัวเอง “ผู้หญิงคนนั้นอยู่ข้าง ดงซูบินแม่ของเขาเหรอ? เธอดูสวยและฉันได้ยินว่าเธอกําลังสอนอยู่ในโรงเรียนมัธยม สามีของเธอเสียชีวิตไปเมื่อสองสามปีก่อน” เขาได้ตรวจสอบภูมิหลังของ ดงซูบินแล้ว

หลิวเฉิงได้ยินเช่นนั้นจึงถาม “เธออายุเท่าไหร่? เธอดูเหมือนเธออายุสี่สิบต้นๆ”

ผางโจวหัวเราะ “ฉันไม่รู้ว่าเธออายุเท่าไหร่ แต่เธอก็ดูแลเธออย่างดี”

หลิวเฉินมองไปที่ประตูลิฟต์ที่ปิดอยู่และเงียบ

ผางโจวยิ้มและรู้ว่าคําพูดของเขาไปถึงหลิวเฉิงแล้ว เขาเคยได้ยินข่าวลือว่าหลิวเฉิงไม่สนใจผู้หญิงที่อายุน้อยกว่าเขา เขาสนใจผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่มากกว่า โดยเฉพาะผู้หย่าร้างหรือหญิงม่ายในวัยสี่สิบ ครั้งสุดท้ายที่หลิวเฉินเสร็จสิ้นการประชุมทางธุรกิจกับผางโจว ในเมืองต้าเฟิง เขาเห็นหลิวเฉินกลังสอนหญิงวัยกลางคนในการเล่นสนุกเกอร์ และพวกเขาก็แลกหมายเลขกัน

ผางโจวเก่งในการยั่วยุและชอบดูคู่ต่อสู้ของเขาอย่างเงียบๆ จากระยะไกล ตัวอย่างเช่น เขาจะทําให้เราเป็นคนอื่นเพื่อกําหนดเป้าหมายนักลงทุนและศัตรูทางการเมืองของเขา เขาสนุกกับการควบคุมตัวเองขณะซ่อนตัวอยู่หลังม่าน

ชั้นสอง

ยิม.

ดงซูบินไม่ได้เดินไกลจากหานจึงและอยู่เคียงข้างเธอเพื่อปกป้องเธอ หานจึงกําลังวิ่งอยู่บนลู่วิ่งด้วยรอยยิ้ม ผ่านไปสิบนาที เธอเริ่มเหงื่อออก

ผ่านไปครู่หนึ่ง มาดามหานก็ก้าวลงจากลู่วิ่งพร้อมกับท่าทางเหลือหอบ “ฉันวิ่งไม่ไหวแล้ว… ฮ่าฮ่า…ฉันแก่แล้วกี่นาทีแล้ว”

ดงซูบินพยายามเอาอกเอาใจหานจึง“คุณทําได้ดีมาก ฉันสามารถวิ่งได้เพียงห้านาทีเท่านั้น”

หานจึงหัวเราะ “คุณอา… หยุดโกหก คุณคิดว่าฉันไม่รู้ว่าคุณท้าทายโรงเรียนเทควันโดของโซลทั้งหมดด้วยตัวเองเหรอ?”

ดงซูบินได้ตอบกลับ “นั่นคือความแข็งแรงที่ดุร้าย ความแข็งแกร่งของผมไม่ดีเท่าคุณจริงๆ”

“หยุดประจบฉันแล้ว ฮาฮา..” หานจึงหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นเพื่อเช็ดเหงื่อและนั่งในส่วนที่เหลือ

“ให้ผมหยิบเครื่องดื่มให้คุณ อยากได้อะไรครับ”

“น้ําแร่จะทํา ขอบคุณ

มีตู้กดน้ําสองตู้ตรงมุมโรงยิมและมีคิวอยู่ ดงซูบินต้องรอสักครู่ก่อนที่จะถึงตาของเขา เขาหยิบถ้วยกระดาษผสมน้ําร้อนกับน้ําเย็นก่อนกลับ ทันใดนั้น ดงซูบินเห็นชายคนหนึ่งนั่งข้างมาดามหานหลิวเฉิน!