POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 418 โครงการแลกเปลี่ยนฝึกงานที่สํานักข่าวซินหัว

ณ ถนนเหอผิงเหนือ อพาร์ตเมนต์ของดงซูบิน

หลังจากลุกขึ้น ดงซูบินก็ลงไปชั้นล่างเพื่อซื้อนมถั่วเหลืองและแป้งโดเป็นอาหารเช้า

ดงซูบินออกจากบ้านของเสียวหยาง เวลาประมาณ 20.00 น. เนื่องจากเธอดูกระตือรือร้นมากเกินไป เธอทําอาหารหกถึงเจ็ดจานและหยิบเหล้าชีวาส ออกมาหนึ่งขวด สํานักความมั่นคงของรัฐมีกฎระเบียบที่เข้มงวดในการดื่ม และปกติเธอก็จะไม่ดื่มเหล้าด้วย แต่เนื่องจากตอนนี้เย็นมาก แล้วดงซูบินจึงขอตัวกลับก่อน

การโอนย้ายของเสียวหยาง งานเลี้ยงของมาดามหาน… ดงซูบินจัดการงานทั้งหมดของเขา ในปักกิ่งเรียบร้อยหมดแล้ว

หลังอาหารเช้า ดงซูบินไขว่ห้างและดูทีวีบนโซฟาของเขา

การอยู่บ้านยังคงดีที่สุด

นานแล้วที่ ดงซูบินไม่ได้รู้สึกผ่อนคลายเช่นนี้

หนึ่งชั่วโมง… สองชั่วโมง…

ดงซูบินจําได้ว่าพี่สาวซู มาปักกิ่งเมื่อวานนี้และเขาต้องการเป็นเจ้ามือในการเลี้ยงอาหารเธอสักมื้อและคอยดูแลเธอขณะที่อยู่ในปักกิ่ง เขารีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเธอ คราวนี้เสียงดังมากสะท้อนกลับเข้ามาในโทรศัพท์ และดูเหมือนสัญญาณจะไม่ค่อยดีเท่าไร

“สวัสดี พี่สาวซู? คุณอยู่ที่ไหน?”

“.. สวัสดี?”

“ผมเองดงซูบิน คุณได้ยินผมไหม?”

“ได้ยินแล้ว” ซูเจียหัวเราะ “สัญญาณไม่ค่อยดีเลย ฉันอยู่ที่ปักกิ่งตอนนี้ฉันมาทําธุระนะ”

“ผมเองก็อยู่ปักกิ่งเช่นเดียวกัน ใกล้เวลาอาหารกลางวันแล้ว ให้ผมเลี้ยงอาหารกลางวันคุณ เพราะผมยังไม่ได้ขอบคุณสําหรับความช่วยเหลือของคุณก่อนหน้านี้เลย”

“คุณอยู่ที่ปักกิ่งด้วยเหรอ? ฮ่าฮ่า…ไม่ต้องทําถึงขนาดนั้นก็ได้ ฉันเป็นพี่สาวของคุณ และฉันควรจะช่วยเหลือคุณอยู่แล้ว”

ดงซูบินหัวเราะ “บ้านของผมอยู่ในปักกิ่ง และผมควรจะทําหน้าที่เจ้าภาพตอนรับคุณสิถึงจะถูก”

เธอหยุดพูดไปสักพัก “เอาล่ะ ฉันอยู่ที่ถนนซึ่งฟูและไม่ทราบว่าอยู่เขตใด อยู่ไกลจากที่ที่คุณอยู่หรือป่าว? ปักกิ่งมันกว้างใหญ่มากเลยล่ะ ฉันเกรงว่าฉันอาจจะลงทางก็ได้นะ”

“ผมรู้ว่าคุณอยู่ที่ไหน และจะโทรหาคุณเมื่อผมไปถึง”

“เอาล่ะ ขับรถระวังๆล่ะและอย่าขับรถเร็วเกินไป”

หลังจากวางสาย ดงซูบินเปลี่ยนและขับรถไป

เขตตะวันตกของปักกิ่ง ถนนซึ่งฟู

สถานที่แห่งนี้อยู่ริมถนนกับสํานักข่าวซินหัว

ผู้หญิงสองคนก้าวออกจากโรงแรมและยืนอยู่ที่ทางเข้า ซูเจียสวมสูทที่ดูเป็นมืออาชีพพร้อมไหล่บุนวม และหน้าอกของเธอดูใหญ่ขึ้น อากาศตอนนี้อุ่นขึ้นแล้ว เธอสวมถุงน่องสีดํากับส้นสูง ขายาวของเธอดึงดูดสายตามากมายจากชายหนุ่มที่เดินผ่านมา

จ้าวเสี่ยวลู่พูดติดตลกหลังจากที่ซูเจียเก็บโทรศัพท์ของเธอไว้ “พี่กับน้องอะไร? นั่นใคร? ทําไมฉันไม่เคยได้ยินเธอพูดอย่างงั้นมาก่อนเลย น้องชาย?

ซูเจียเอาผ้าปิดหูไว้ข้างหลัง “นั่นหัวหน้าซูบิน”

จ้าวเสียวสู่รู้สึกประหลาดใจ “ฮะ? หัวหน้าซูบิน เป็นน้องชายของคุณเมื่อไหร่

“ฮ่าฮ่า… ก่อนหน้านี้นะ”

“พล่าม เราเพิ่งมาถึงเมื่อวานนี้ และเขาโทรหาคุณวันนี้ เขาให้แหวนกับเธอด้วย น้องอะไร? ฉันคิดว่าเขาน่าจะเป็นคนรักเธอนะเนี่ย?”

“หยุดเรื่องไร้สาระได้แล้ว!”

“แต่เธอเป็นคนเริ่มก่อน”

ผู้หญิงทั้งสองพูดเล่นกันซักพัก

เมื่อซูเจียและโจวเสี่ยวหล่ กลับมาจากการช้อปปิ้ง ดงซูบินก็มาถึงแล้ว

ดงซูบินลงจากรถของเขาและสังเกตเห็นว่าซูเจียไม่ได้อยู่คนเดียว เขายิ้ม. “พี่ซู ขอโทษที่ให้รอ นี่คือ?”

ซูเจียแนะนําโจวเสี่ยวหลู่ “โจวเสี่ยวหลู่ พี่โจว เธอยังมาจากทีมข่าวของสถานีของเราด้วย”

ดงซูบินจับมือเธอ “ยินดีที่ได้รู้จัก พี่โจว”

“ยินดีที่ได้รู้จัก หัวหน้าซูบิน” โจวเสี่ยวลู่ยิ้ม “ฉันได้ยินมาว่าคุณค่อนข้างสนิทกับซูเจีย หากรายการข่าวของสถานีโทรทัศน์ต้องการสัมภาษณ์คุณในอนาคต คุณต้องไม่ปฏิเสธเรานะ ฉันไม่สามารถแม้แต่จะก้าวเข้าไปในสํานักงานความมั่นคงสาธารณะเพื่อสัมภาษณ์คุณก่อนหน้านี้และถูกดูจากหัวหน้าสถานีของเรา”

“ฮ่าฮ่า… แน่นอน… ผมจะทําให้ดีที่สุดเพื่อช่วยพวกคุณทุกคน”

“นั่นเยี่ยมมาก”

หลังจากคุยกันไม่กี่นาที พวกเขาก็ขึ้นรถของดงซูบิน”เราไปกินข้าวกันที่ไหนดี? พี่ซู พี่โจวทุกคนมีที่ในใจรึยัง?”

ผู้หญิงนั่งอยู่ที่เบาะผู้โดยสารด้านหลัง และซูเจียตอบ “เราไม่คุ้นเคยกับพื้นที่นี้ ฉันต้องตามใจ คุณแล้วล่ะ

“ก็ได้” ดงซูบินดูภาคภูมิใจกับการที่เขาได้ตอบแทนในครั้งนี้และ หยางจ้าวเต่อ ได้ให้ความช่วยเหลือเขาอย่างมาก เขาต้องดูแลพี่ซูเป็นอย่างดี เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วขับรถไปที่ร้านอาหารดีๆ ใกล้ๆ กัน “พวกคุณจะอยู่ที่นั่นานแค่ไหน? ทุกคนหาที่พักกันหรือยัง? คุณคาดเหลืออะไรที่ผมพอช่วยได้บ้าง?”

ซูเจียหยุดยิ้มและส่ายหัว “เดียวสักพักเราก็จะกลับแล้วถ้าเราสามารถจัดการเรื่องของเราในวัน

โจวเสี่ยวหลู่ได้ตอบกลับ “ฉันก็เริ่มคิดถึงบ้านแล้วเช่นกัน ฮ่าฮ่า… ปักกิ่งเป็นสถานที่ที่ดี แต่ดูเหมือนหลายๆอย่างมันยุ่งยากซับซ้อนไปหมด”

ซูเจียยังถอนหายใจ “ฉันคิดว่ามันจะเป็นเรื่องง่ายๆ แต่กลับกลายเป็นเรื่องยากมากที่จะทําสิ่งใดให้สําเร็จที่นี่”

ซูเจียและโจวเสี่ยวหมู่ฟังดูหดหูใจ ซูเจียมีญาติอยู่ในคณะกรรมการพรรคเมืองเฟินโจว และทุกอย่างสามารถตกลงกันได้เพียงแค่โทรศัพท์ไปที่นั่น โจวเสี่ยวหลู่ยังรู้ว่าซูเจียได้รับการสนับสนุนในเมืองและคิดว่าทุกอย่างน่าจะเรียบร้อยเมื่อพวกเขามาที่ปักกิ่ง ซูเจียยังติดต่อคนรู้จักของเธอเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่หลังจากเลี้ยงอาหารค่ํา ให้ของขวัญ และจ่ายเงินไปมากมาย ก็ยังไม่มีข่าวออกมา

ในเวลานี้ ซูเจียตระหนักว่าอิทธิพลของเธอทําอะไรไม่ได้เลยในปักกิ่งในปักกิ่ง

ดงซบินก่าลังจะถามซูเจียว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น

กริ่ง… กริ่ง… ซูเจียรีบหยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมา “สวัสดี พี่เล่ย…ฉันเองซูเจีย… ใช่… ฉันขอให้คุณช่วย… อ่า? ไม่มีอะไรคืบหน้า? นี่…คุณไม่ได้บอกว่ามีที่อื่นเมื่อวานนี้? ไม่มีอีกแล้วเหรอ?” ใบหน้าของซูเจียเปลี่ยนไป และเธอก็ถอนหายใจ “เอ่อ… ไม่เป็นไร… ขอบคุณ… ตกลง… บาย…”
โจวเสี่ยวหลู่ถาม “พลาดอีกแล้ว?”

ซูเจียพยักหน้า “ไม่มีจุดอีกต่อไป ถูกยึดไปหมดแล้ว”

ซูเจียรู้จักพี่เล่ยคนนี้ผ่านสายสัมพันธ์ของพ่อและไม่คุ้นเคยกับเขา เธอได้ยินเพียงว่าเขามีความสัมพันธ์บางอย่างในปักกิ่ง เมื่อวานนี้ ซูเจียและ โจวเสี่ยวหลู่ เลี้ยงอาหารค่ําให้เขาและให้แอลกอฮอล์และบุหรี่แก่เขา แต่เขาเพิ่งโทรไปบอกเธอว่าไม่มีที่แล้ว เขาไม่น่าเชื่อถือเกินไป

ดงซูบินชะลอตัวลงและถาม “เกิดอะไรขึ้น?”

ซูเจียหมดความหวังและตอบอย่างช่วยไม่ได้ “เป็นโครงการแลกเปลี่ยนฝึกงานที่สํานักข่าวซินหัว ฉันคิดว่าฉันสามารถไปที่สํานักข่าวซินหัวเพื่อรับประสบการณ์ได้”

ดงซบินได้ตอบกลับ “โอ้ มันเป็นโครงการแลกเปลี่ยนที่ประกาศเมื่อสองวันก่อนเหรอ? พวกคุณทุกคนมาที่นี่เพื่อสิ่งนี้เหรอ?”

ซูเจียรู้สึกประหลาดใจ “คุณเคยได้ยินเรื่องนี้ด้วยเหรอ? ใช่ เรามาที่นี่เพื่อเรื่องนี้”

ดงซูบินเคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้และเสี่ยวจินเป็นคนบอกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ เป็นแผนกทรัพยากรบุคคลของเธอที่รับผิดชอบในการจัดระเบียบ “คุณทั้งหมดต้องการเข้าร่วมโปรแกรมนี้หรือไม่? พี่สาวโจวเป็นบรรณาธิการเบื้องหลังและเหมาะสําหรับรายการนี้ แต่คุณเป็นเจ้าบ้าน สิ่งที่คุณจะไปฝึกงานที่สํานักข่าวซินหัวคืออะไร? มันจะมีประโยชน์อะไรอย่างงั้นหรอ” เสี่ยวจินไม่ได้บอก เขาเกี่ยวกับรายละเอียด ถึงกระนั้น ความคิดแรกของดงซูบินคือสํานักข่าวและสถานีโทรทัศน์ท้องถิ่นนั้นแตกต่างกันมากทั้งเนื้อหาข่าวและอํานาจในการทําข่าว

ซูเจียมองไปที่ตงเสวี่ยง “สํานักข่าวซินหัวไม่ได้เป็นเพียงสํานักข่าว พวกเขายังมีบริษัทใหญ่อยู่ในเครืออีก ตัวอย่างเช่น CGTN และโปรแกรมภาษาอังกฤษต่างประเทศอื่น ๆ มาจากพวกเขา ฉันได้ทํางานอย่างหนักเพื่อมุ่งไปทางนี้ และฉันได้เรียนเอกภาษาต่างประเทศระหว่างมหาวิทยาลัยของฉัน แม้ว่าฉันจะไม่ได้โฮสต์หากสามารถเข้าร่วมโปรแกรมนี้ได้ แต่ฉันสามารถเรียนรู้จา กการเป็นเบื้องหลังได้ ฉันจะได้รับประสบการณ์และจะถูกบันทึกไว้ในบันทึกของฉัน ด้วยประสบการณ์นี้ ฉันจะนําหน้าเพื่อนๆ หลายปีและจะดีต่ออาชีพในอนาคต บางทีถ้าฉันทํางานได้ดีฉันอาจจะได้รับการว่าจ้างจากพวกเขาด้วย”

ดงซูบินพยักหน้า “อ้อเข้าใจแล้ว.”

โจวเสี่ยวหมู่ยิ้มอย่างเหนื่อยล้า “แต่หลังจากที่เรามาถึง เราได้ยินมาว่ามีที่สําหรับโปรแกรมนี้ เพียงสิบกว่าที่เท่านั้น และส่วนใหญ่ก็ถูกยึดไปหมดแล้ว”

ซูเจียแก้ไขเธอ “มันไม่ใช่ส่วนใหญ่ ทุกจุดถูกจองไว้แล้ว”

โจวเสี่ยวหล่ และ ซูเจีย รู้ว่านี่เป็นการเดินทางที่สูญเปล่า มันเป็นความผิดของพวกเขาที่ไม่ตรวจสอบก่อนมา โครงการแลกเปลี่ยนนี้เป็นโอกาสที่หาได้ยากสําหรับทุกคนที่ทํางานในอุตสาหกรรมสื่อ เธอจะหาที่ว่างด้วยการเลี้ยงอาหารค่ําและให้ของขวัญได้อย่างไร? อาจเป็นไปได้หากมีตําแหน่งงานว่างมากกว่าร้อยตําแหน่ง แต่ถ้ามีเพียงสิบถึงยี่สิบจุดจะไม่ถึงคิวของพวกเขา

ณ ร้านอาหาร

ดงซูบินจอดรถของเขา “ไปกินข้าวกันก่อน”

ดงซูบินไม่กล้าให้คํามั่นสัญญาใดๆ เพราะเขารู้ว่าเรื่องนี้ไม่สามารถแก้ไขได้ง่ายๆ ถ้าไม่เช่นนั้นเสี่ยวจินจะไม่ย้ายออกจากที่พักเพราะโครงการแลกเปลี่ยนนี้ นอกจากนี้ ซูเจียยังบอกว่าจุดทั้งหมดถูกยึดแล้ว และเขาไม่รู้ว่าเสี่ยวจินสามารถช่วยอะไรเรื่องนี้ได้ไหม แต่เขาก็ยังจะพยายามที่จะขอเธอ หลังจากเข้าไปในร้านอาหารแล้ว ดงซูบินโทรหาเสี่ยวิจนโดยหวังว่าจะถามเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เธออาจจะกําลังประชุมอยู่ และโทรศัพท์ของเธอปิดอยู่

ไม่เป็นไร ฉันจะแวะไปที่สํานักงานของเสี่ยวจินหลังจากนี้แทนล่ะกัน