POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 414 นักข่าวมากมายกําลังจะมา!

ฤดูใบไม้ผลิ ดอกไม้กําลังเบ่งบานและนี่คือฤดูกาลที่สวยงามที่สุดของปี

กลิ่นดอกไม้และอากาศบริสุทธิ์เข้ามาในห้องจากหน้าต่างที่เปิดไว้ครึ่งหนึ่ง

ดงซูบินนอนบนหมอนที่หอมหวานของเสี่ยวหลานและคลุมตัวเองด้วยผ้าห่มที่แสนสบายของเธอ เขาค่อยๆลืมตาขึ้นและมองไปรอบๆห้อง ใช้เวลาไม่กี่วินาทีก่อนที่เขาจะจําได้ว่าเขาอยู่ที่ไหน เขาหาวและดมหมอนอีกครั้งและลูกขึ้นไปล้างหน้า

ดงซูบินพักผ่อนอย่างเต็มที่ และความเหนื่อยล้าของเขาก็หายไป

ดงซูบินพอใจหลังจากเดินทางไปโตเกียว และการแต่งงานของเขากับพี่สาวเสียวถือเป็นรางวัลที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

หลังจากอาบน้ําอย่างรวดเร็ว ดงซูบินเรียก เสี่ยวหลาน “สวัสดีชุ่ยหลาน ตื่นหรือยัง? ฉันรู้ว่าคุณขับรถมาเมื่อคืนนี้ เลยไม่ได้โทรหาคุณ เอ่อ… แม่ของคุณบอกว่าการแต่งงานของเราไม่จําเป็นต้องรอให้ผมได้เลื่อนตําแหน่ง

เสี่ยวหลาน หัวเราะ “ฉันรู้แล้วล่ะ. แม่ของฉันโทรหาฉันเมื่อคืนนี้ ตกลง, คุณเพียงแค่ต้องทํางานหนักเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของสํานักงานส่งเสริมการลงทุนในปีนี้ ฉันจะรอให้คุณมานอนกับฉัน”

ดงซูบินหัวเราะ “ทําไมคุณถึงพูดถึงเรื่องนี้อยู่ตลอดเลย? คุณกําลังพยายามเกลี้ยกล่อมผมเหรอ?”

“ฉันก่าลังสร้างแรงบันดาลใจให้คุณ ฮาฮา…”

ดงซูบินรู้ว่า เสี่ยวหลาน ยุ่งและวางสายอย่างรวดเร็ว เขาจุดบุหรี่และโทรหาสํานักงานของเขา และรองนายกเทศมนตรี จ้าวจินหลง เพื่อขอลาหยุดในสัปดาห์นี้ คดีบุกรุกของญี่ปุ่นทําให้เกิดความโกลาหล และ ดงซูบินทําตามคําแนะนําของ พี่สาวเสียว และมาดามหานให้อยู่ในปักกิ่ง งานของสํานักงานส่งเสริมการลงทุนกําลังดําเนินไปอย่างราบรื่น และทุกอย่างน่าจะเรียบร้อยดี เมื่อเขาไม่อยู่ใกล้ๆ ก๊อก… ก๊อก…ก๊อก… มีคนเคาะประตู “ซูบิน ฉันเข้าไปได้ไหม” หานจึง “ใช่.” ดงซูบินอย่างรวดเร็วปฏิเสธบุหรี่ของเขา “กรุณาเข้ามา” ประตูเปิดออกและมาดามหานซึ่ง สวมชุดยาวเข้ามาในห้อง “คุณดูดบุหรี่อยู่อย่างงั้นหรอ? ดูดต่อเถอะ”

ดงซูบินเปิดหน้าต่างเพื่อออกอากาศในห้อง “ไม่จําเป็น. กลิ่นบุหรี่มาแรงมาก โอ้ วันนี้คุณเป็นอย่างไรบ้างครับ ตรวจความดันโลหิตแล้วหรือยัง?”

ฮันจึงยิ้มและนั่งบนเตียง เธอตบมือของ ดงซูบินเหมือนแม่ของเขา “ขอบคุณสําหรับการกลับรูปปั้น ฉันรู้สึกดีขึ้นเยอะแล้ว”

ความดันโลหิตของหานจึงเพิ่มขึ้นเนื่องจากพระพุทธรูป ตอนนี้ฟื้นแล้ว เธอรู้สึกดีขึ้น

หลังจากคุยกันไปซักพัก มาดามหานก็พูดขึ้น “ตอนนี้คุณลุงของคุณไปทํางาน เราไปกินข้าวเช้ากันเถอะ”

อาหารเช้าถูกจัดเตรียมโดยผู้ช่วย และมันก็หรูหรามาก

เวลาประมาณ 9.30 น. มาดามฮันต้องเข้าร่วมงานการกุศล ภรรยาของเลขาธิการพรรคการเมืองยุ่งมากและต้องเข้าร่วมงานเหล่านี้

รถมารับมาดามหานแล้วเธอก็จากไป
มีเพียงดงซูบินและผู้ช่วยเท่านั้นที่อยู่ในบ้าน และเขารู้สึกอึดอัดใจที่จะอยู่ที่นั่นและออกไป เมื่อคืนที่ผ่านมา หลายคนมาทานอาหารเย็นวันเกิดมาดามฮัน ดงซูบินต้องจอดรถเบนซ์เอ็มพีวของเขาไว้ข้างต้นไม่ในของที่พักของคณะกรรมการพรรค

ดงซูบินกดรีโมทและรถของเขาส่งเสียงบีบ

เมื่อ ดงซูบินกําลังเดินออกจากคฤหาสน์หมายเลข 1 ชายวัยกลางคนก็เดินออกจากคฤหาสน์อีกหลังหนึ่งที่ตรงข้ามกับแนวทแยงไปยังออดี้ ที่จอดอยู่พร้อมกับป้ายทะเบียนของคณะกรรมการพรรคการเมือง คนขับลงมาเปิดประตูผู้โดยสารด้านหลัง

เอ๊ะ? นั่นไม่ใช่หัวหน้าสํานักงานรักษาความปลอดภัยสาธารณะของเมืองเฟิงเซียวเหลียงใช่ไหม

สมาชิกคณะกรรมการพรรคเมืองปักกิ่งล้วนเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงที่มีตําแหน่งรัฐมนตรีช่วยเป็นอย่างน้อย

ดงซูบินได้พบกับเฟิงเซียวเหลียงมาก่อนเมื่อเขาทํางานในหน่วยงานความมั่นคงของรัฐ พวกเขาพบกันที่ร้านอาหาร หวังฟู เมื่อ เสียวหลาน พาเขาไปทานอาหารกลางวันที่นั้น เธอยังแนะนําดงซูบินให้เขารู้จัก แต่เพิ่งเสวี่ยเหลียงเป็นข้าราชการระดับสูงและไม่ควรจดจําเขา นอกจากนี้ เขาได้ยินมาว่าเฟิงเซียวเหลียงอยู่กับฝ่ายของนายกเทศมนตรีและแตกต่างจากฝ่ายของเสี่ยวเกาปัง

เฟิงเซียวเหลียงในชุดตํารวจของเขาเห็นดงซูบิน

แม้ว่า ดงซูบินรู้สึกว่าเฟิงเซียวเหลียงจะจําเขาไม่ได้ แต่เขาก็ยังทักทายเขา “หัวหน้าเฟิง”

เฟิงเซียวเหลียงยิ้มและพยักหน้า “ซูบินอา…คุณมาเพื่อฉลองวันเกิดมาดามหานเหรอ?”

ฮะ? ซูบิน?

ดงซูบินประหลาดใจที่รู้ว่าอีกฝ่ายจําเขาได้และรู้นามสกุลของเขาด้วยซ้ํา เขายอมรับอย่างรวดเร็ว

เฟิงเซียวเหลียงเหลือบมองที่คฤหาสน์หมายเลข 1 ด้านหลัง ดงซูบินและมองดูผมเปียกของเขา เขาดูประหลาดใจและพยักหน้าก่อนจะขึ้นรถ หลังจากนั้นเขากลิ้งลงหน้าต่างและยิ้มให้ดงซูบิน“ฮ่าฮ่า… แวะมาทานอาหารเย็นกับเสี่ยวหลานที่บ้านของฉันเมื่อคุณสองคนว่าง”

คนขับได้ยินอย่างนั้นและมองไปที่ ดงซูบินเพื่อจดจําใบหน้าของเขา

หลังจากที่เพิ่งเซียวเหลียงจากไป ดงซูบินก็ยังสงสัยว่าเขาหมายถึงอะไร

ดงซูบินเป็นเพียงหัวหน้าส่วนในระดับรากหญ้า เขาไม่มีประสบการณ์ในการจัดการกับผู้คนจากระดับที่สูงกว่า แม้ว่าเขาจะพูดกเสี่ยวเกาปัง,เสี่ยวเกาเหลียง และคนอื่นๆที่บ้าน แต่ก็แตกต่างจากการโต้ตอบในที่ทํางาน นั่นเป็นเหตุผลที่ดงซูบินถือได้ว่าไม่มีปฏิสัมพันธ์กับเจ้าหน้าที่ระดับสูง พวกเขาอยู่ไกลเกินเอื้อมสําหรับ ดงซูบินและเขาไม่เข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่

ดงซูบินจําได้ว่า เสียวหลาน กล่าวว่าการแข่งขันมีความละเอียดอ่อนมากขึ้นในระดับจังหวัด เนื่องจากมีภาวะแทรกซ้อนมากเกินไป ไม่สามารถระบุผู้นําโดยกลุ่มต่างๆ เช่น ระดับรากหญ้าได้อีกต่อไป เพิ่งเซียวเหลียงอาจเป็นคนของนายกเทศมนตรีและมาจากกลุ่มที่แตกต่างจากเสี่ยวเกาป้ง แต่เฟิงเซียวเหลียงอยู่ใกล้กับเสี่ยวหลาน และมาดามหาน และยังคงมีปฏิสัมพันธ์กับตระกูลเสี่ยวต่อไป เป็นเพราะผู้อาวุโสเสี่ยวหรือไม่?

ฉันควรเลิกคิดเรื่องนี้ได้แล้ว เพราะมันไกลจากฉันเกินไป

ดงซูบินขึ้นรถของเขาและขับรถออกจากที่พักของครอบครัวของคณะกรรมการพรรค เขาอยู่ที่ปักกิ่งประมาณหนึ่งสัปดาห์และมีหลายสิ่งที่ต้องทํา

ดงซูบินคิดอยู่ครู่หนึ่งและโทรหาฉหยวน

แต่จูหยวนไม่ได้อยู่ที่ปักกิ่ง เธอได้มอบบริษัทประมูลให้กับรองของเธอและเดินทางไปพักผ่อนที่เจ้อเจียงกับแม่ของเธอเมื่อเช้าวานนี้ เธอบอกว่าการผ่อนคลายตัวเองเป็นสิ่งที่ดีสําหรับลูกน้อยของเธอ และไม่ควรกลับมาในสัปดาห์นี้ ดงซูบินพูดไม่ออกและเตือนให้เธอดูแลตัวเอง

หลังจากวางสาย ดงซูบินเรียก มู่เจิ้งจง เขาค่อนข้างกังวลเกี่ยวกับพิพิธภัณฑ์ที่จัดแสดงสมบัติของชาติของญี่ปุ่น

แหวน…แหวน…แหวน…สายผ่าน “สวัสดีครับอาจารย์ม?
”
พื้นหลังมีเสียงดังมากและดูเหมือนจะมีผู้คนมากมายรอบๆ มู่เจิ้งจง”ใครกันนะ?”

“คุณคิดว่าไง?” ดงซูบินหัวเราะ “เป็นยังไงบ้างกับคัมภีร์”

มู่เจิ้งจงหยุดและพูดกับคนรอบตัวเขา “กรุณารอสักครู่ ให้ฉันรับสายนี้… ไม่มีความคิดเห็น… โปรดรอ…” หลังจากนั้นไม่นาน ดงซูบินได้ยินเสียงปิดประตูและพื้นหลังก็เงียบ เขายิ้มอย่างเหนื่อยหน่าย “หนุ่มน้อย…สิ่งนั้นกําลังแสดงอยู่ในขณะนี้ ฉันไม่ต้องการที่จะแสดงมันเร็วนัก แต่ข่าวเกี่ยวกับมันรั่วไหลออกมาแล้ว ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องแสดงมันออกมา”

ดงซูบินถาม “ผลตอบรับเป็นอย่างไรบ้าง”

“ไม่ได้ดูข่าวเหรอ? คุณจะรู้เมื่อคุณมาที่พิพิธภัณฑ์ เฮ้อ…ถ้าฉันรู้ว่านี่จะเป็นเรื่องโกลาหล ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเลย…ฮ่าฮ่า…”

“แต่ทําไมเธอดูตื่นเต้นจังล่ะ?”

“จริงๆ? ตอนนี้ฉันปวดหัว!”

หลังจากวางสาย ดงซูบินก็เปิดวิทยุขณะขับรถไปที่พิพิธภัณฑ์ของ มู่เจิ้งจงเขาไม่ได้คาดหวังว่าจะมีการจัดแสดงในเร็ว ๆ นี้และไม่ได้ติดตามข่าวเมื่อเช้านี้ พิพิธภัณฑ์ตั้งอยู่ใกล้กับชานเมือง และอยู่ไม่ไกลจากตงเสวี่ยปิง

เมื่อ ดงซูบินมาถึงพิพิธภัณฑ์ เขาก็ตกใจ

เอาล่ะ! การจราจรถูกปิดกั้นโดยรถยนต์และรถบรรทุกสถานีโทรทัศน์ ตากล้องหลายคนที่มีกล้องวิดีโอติดอาวุธ และนักข่าวพร้อมไมโครโฟน กําลังรายงานสด จากโลโก้และป้ายบนรถ มีสถานีโทรทัศน์อย่างน้อยสิบแห่งที่นี่!

ดงซบินรู้เรื่องนี้มากในภายหลัง และความโกลาหลเริ่มต้นขึ้นกว่าหนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้

ซึ่งเจ้าหน้าที่ญี่ปุ่นอ้างว่าจะไม่ออกจากพรมแดน กําลังแสดงอยู่ที่ปักกิ่ง!

ข่าวนี้สะเทือนขวัญมาก!