POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 406 สมบัติของชาติก็ถูกขโมยไปด้วย!

สัญญาณเตือนดังขึ้น และทางออกทั้งหมดถูกล็อค ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ออกจากพิพิธภัณฑ์และต้องถูกค้นหา!

โทโจ ชินจิและผู้บริหารพิพิธภัณฑ์คนอื่นๆ เห็นพระพุทธรูปหายไปและรู้ว่าต้องเกี่ยวข้องกับชาวจีน พวกเขาสั่งรปภ.ให้รวบรวมชาวจีนทั้งหมดมารวมกันเพื่อตรวจค้น แม้ว่าพวกเขาจะไม่พบสิ่งใด พวกเขาก็จะมอบมันให้กับตํารวจญี่ปุ่นด้วยพวกเขาไม่สามารถแยกแยะความเป็นไปได้ของ การสมรู้ร่วมคิดในหมู่นักท่องเที่ยวชาวจีนเหล่านี้ มีนักท่องเที่ยวชาวจีนจํานวนมากในพิพิธภัณฑ์ และเมื่อพวกเขารู้ว่าเจ้าหน้าที่กําลังค้นหาพวกเขาเท่านั้น พวกเขาก็โกรธจัด แต่โทโจ ชินจิไม่สนใจอะไรมากพระบรมสารีริกธาตุถูกขโมยไปจากพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติเป็นคดีใหญ่ ถ้าเขาไม่สามารถกู้คืนของที่ระลึกหรือจับผู้ต้องสงสัยได้เขาจะเสี่ยงที่จะถูกไล่ออก!

“ไปกันเถอะ! เชี่ยเอ้ย! คุณได้ยินฉันไหม?!”

“คุณกําลังทําอะไร?! มีหมายค้นมั้ย! ตามหาฉันทําไม!”

“เฮ! กล้าดียังไงมาแตะต้องเมียฉัน!”

นักท่องเที่ยวจีนมากกว่าสิบคนปฏิเสธที่จะถูกค้น แต่เจ้าหน้าที่ได้รับอนุญาตจากระดับสูงให้ใช้กําลังกับพวกเขา

หากเจ้าหน้าที่เผชิญหน้านักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นพวกเขายังอาจระมัดระวังเนื่องจากการใช้กําลังกับพวกเขาอาจทําให้ถูกฟ้องร้องได้ แต่พวกเขาไม่กังวลเมื่อต้องเผชิญกับนักท่องเที่ยวชาวจีนเหล่านี้ พวกเขาเป็นนักท่องเที่ยว พูดภาษาญี่ปุ่นไม่ได้ นับประสาฟ้องร้องพิพิธภัณฑ์อย่างไร ก็ตามนักท่องเที่ยวเหล่านี้จะออกเดินทางในอีกไม่กี่วันนี้ที่สําคัญที่สุดคือการจับกุมผู้ต้องสงสัย!

ดงซูบินเห็นเจ้าหน้าที่ลากนักท่องเที่ยวชาวจีนออกไปและโกรธมาก เขาได้เข้าห้องน้ําในแกลเลอรี่หลักก่อนหน้านี้และสูดหายใจเข้าลึกๆ เขาพึมพําขอโทษเพื่อนร่วมชาติของเขาและวางแผนอย่างรวดเร็ว

แบม! ประตูห้องน้ําถูกผลักเปิด! “มีใครอยู่ข้างในไหม! ออกมา!” “เอาบัตรประจําตัวของคุณออกไป! คุณเป็นคนจีนคนไหน” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเข้าไปในห้องน้ําและเริ่มเตะเปิดประตู เวรเอ่ย! พวกแกทุกคนเป็นคนก่อปัญหาของตนเอง! ดงซูบินอยู่ในห้องเล็กสุดท้ายและรู้ว่า เขาจะถูกพบในไม่ช้าดวงตาของเขาเย็นชาและเขาพึมพําหยุด! ก่อนที่ทหารยามจะเตะเปิดประตูห้องเล็กของเขาเวลาหยุดลง!

ดงซูบินเปิดประตูห้องเล็ก ๆ และเห็นยามรักษาความปลอดภัยโดยยกขาขึ้นกลางอากาศด้านนอก เขากําลังจะเตะประตูห้องเล็ก ๆ ของ ดงซูบินและ ดงซูบินก็เดินออกไปและปิดประตูข้างหลังเขา เขามองไปที่รปภ. แล้วเดินออกจากห้องน้ํา

ทุกคนที่อยู่ด้านนอกตื่นตระหนก เจ้าหน้าที่พิพิธภัณฑ์และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกําลังวิ่งไปที่เอเชียแกลเลอร์

ทุกคนหยุดอยู่ในท่าวิ่งเหมือนรูปปั้น

ดงซบินนึกถึงสิ่งที่เขาเห็นในตอนเช้า และเขาวิ่งไปที่ห้องนิทรรศการทางด้านซ้ายมือของเขา

ดงซูบินเยาะเย้ยและทําสิ่งที่เขาทําก่อนหน้านี้ เขาปีนขึ้นไปบนตู้โชว์และปิดกล้อง CCTV ด้วยเทปทึบแสง

หลังจากนั้น ดงซูบินใช้ศอกของเขาชนกับตู้กระจกของ !

แบม! แบม แบม!

แบม! แบม! แบม!

ตู้กระจกแตก!

ดงซูบินเอื้อมมือเข้าไปข้างในและหยิบออกมา เขาดึงภาพวาดออกจากม้วนกระดาษและเก็บ ไว้กับพระพุทธรูปใต้เสื้อผ้าของเขาก่อนจะเดินจากไปเขาไม่ได้กลับไปที่ห้องน้ําในแกลเลอรี่ห ลักและไปที่จุดบอดของกล้องวงจรปิดก่อนที่เขาจะพึมพ่า “หยุด!”

เวลากลับมาอีกครั้ง!

เสียงฝีเท้าคนวิ่งตะโกนใส่เครื่องส่งรับวิทยุดังขึ้นอีกครั้ง! ในเวลาเดียวกัน สัญญาณเตือนภัยดังขึ้นอีกครั้ง!

ดงซูบินรู้สึกประหลาดใจสัญญาณเตือนของหอสมบัติแห่งชาตินั้นละเอียดอ่อนกว่าเอเชียแกลอรี่

บี๊บ! บี๊บ! บี๊บ!

บี๊บ! บี๊บ! บี๊บ!

“อึ! เกิดอะไรขึ้น?!”

“สัญญาณเตือนไหนที่ดับไป! ทําไมเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นอีก!”

“เวรเถอะ! มันคือหอสมบัติแห่งชาติ!”

ทหารยามสองคนที่ทางเดินหน้าซีดและรีบเข้าไปในหอสมบัติแห่งชาติ เมื่อพวกเขาเห็นตู้กระจกที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ หัวใจของพวกเขาก็ลดลง นี่คือที่ที่ถูกแสดง! มันไปแล้ว?! สมบัติของชาติถูกขโมย!

อา!

เป็นไปได้ยังไงเนี่ย!

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยใช้เครื่องส่งรับวิทยุแจ้งโทโจ ชินจิ และผู้บริหารระดับสูงของพิพิธภัณฑ์คนอื่นๆ

หากพระพุทธรูปที่ถูกขโมยไปเป็นคดีทั่วประเทศ พินัยกรรมจะ… ทําให้โลกตะลึง!

โทโจ ชินจิ หน้าเขียว!

“พวกแกทําอะไรกัน! อา?!” โทโจ ชินจิตะโกน “อาชญากรอยู่ที่ไหน!”

ยามปาดเหงื่อบนหน้าผากของเขา “เรา… เราไม่เห็นใครเลย เราได้ยินแต่เสียงเตือนดังขึ้นและม้วนหนังสือก็หายไปไม่เคยมีใครเข้าไปในหอสมบัติแห่งชาติมาก่อน!”

ยามอีกคนเสริม “ถูกต้อง, ไม่มีใครเข้าไปในห้องโถง”

“พล่าม!” โทโจ ชินจิตะโกนอย่างโกรธจัดขณะที่เขาวิ่งไปที่หอสมบัติแห่งชาติ “ไม่มีใครเข้ามา? แล้วขโมยมาได้ยังไง! อา?! หายไปได้ยังไง! ค้นหาทั้งอาคาร! อย่าให้ใครออกจากอาคารโดยเฉพาะชาวจีน! ค้นหาพวกเขาและตรวจสอบทุกมุมของพิพิธภัณฑ์!”

นี่คือสมบัติประจําชาติของญี่ปุ่น!

โทโจชินจิ นึกไม่ออกว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขาถ้าเขาไม่สามารถกู้คืนได้!

โทโจ ชินจิหน้าซีด เขารู้ดีว่าถึงแม้พวกเขาจะเก็บม้วนคัมภีร์คืนมาได้ แต่ผู้บริหารระดับสูงของพิพิธภัณฑ์ทั้งหมดจะต้องจัดการเขาอย่างแน่นอน หากพวกเขาไม่สามารถกู้คืนได้ หรือม้วนคัมภีร์เสียหาย… เขาเองจะต้องแย่ๆแน่ๆ เป็นผู้ที่ได้รับพระพุทธรูปจากนักธุรกิจชาวญี่ปุ่น เขาเป็นคนเต รียมเอกสารด้วย แต่ตอนนี้เขาเสียใจที่รับพระพุทธรูป การสูญเสียสมบัติของชาติของญี่ปุ่นเนื่องจากโบราณวัตถุทางวัฒนธรรมชั้นสองของจีนนั้นไม่คุ้มค่า!

ถ้าเขารู้ว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้น เขาจะไม่มีวันยอมรับพระพุทธรูปของจีนนี้มา!

หลังจากที่สูญเสียพระธาตุไปสององค์ ใครจะรู้ว่าจะมีพระธาตุที่สามหรือสี่ อาชญากรรายนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญเขาสามารถปิดกั้นกล้องวงจรปิดและขโมยพระธาตุโดยไม่มีใครสังเกตเห็น พวกเขาไม่มีแม้แต่พยานและไม่รู้ด้วยซ้ําว่าอาชญากรเป็นชายหรือหญิง! นอกจากนี้ คนร้ายยังขโมยพระธาตุในเวลากลางวันแสกๆ! นี่คือการประกาศสงครามกับพิพิธภัณฑ์! เขาหยิ่งเกินไป!

ตอนนี้โทโจชินจิและคนอื่น ๆ ไม่ต้องกังวลกับพระพุทธรูปมีเรื่องอื่นที่น่ากังวลกว่านี้อีก

หากไม่สามารถเอาคืนได้พวกเขาจะเป็นคนบาปในประวัติศาสตร์ของญี่ปุ่น!

พวกเขาจะกลายเป็นจําเลยของคนทั้งประเทศ!

“ค้นหา! ไปค้นหาทั้งอาคาร!” โทโจ ชินจิตะโกนลั่นห้องโถง

หลังจากค้นหามาเนิ่นนาน พวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะมองเห็นเงาของอาชญากรได้! นี่มันแปลกเกินไปแล้ว!
ในส่วนอื่นของพิพิธภัณฑ์

ดงซูบินใช้หยุด” เพื่อหลีกเลี่ยงยามและกล้องวงจรปิด เขาจะใช้ “หยุด” และซ่อนตัวในจุดบอดของกล้องในไม่ช้า เขาได้ยินเสียงไซเรนของตํารวจจากรถตารวจมากกว่า 10 คนจากนอกพิพิธภัณฑ์ เขาขมวดคิ้วและรู้ว่าเขาต้องลงมือเดี๋ยวนี้ เมื่อมีตํารวจหลายสิบนายอยู่รอบๆ มันจะยากสําหรับเขาที่จะหลบหนีด้วยพลังของเขาพิพิธภัณฑ์ได้เพิ่มการรักษาความปลอดภัยและไม่ สามารถขโมยสมบัติของชาติที่เหลือได้หลังจากทั้งหมดก็เพียงพอที่จะเขย่าโลก

ได้เวลาออกเดินทางแล้ว ดงซูบินไม่ต้องการถูกจับ

พิพิธภัณฑ์อยู่ในความโกลาหลในขณะนี้ และไม่มีใครควรสังเกตว่าดงซูบินหายตัวไป

หยุด!

เวลาหยุดลง! ทุกอย่างหยุดนิ่งและหยุดนิ่ง!

ดงซูบินไม่รออีกต่อไปและเริ่มวิ่ง เขาใช้เส้นทางหลบหนีที่เขาวางแผนไว้ในตอนเช้าเพื่อออกจากพิพิธภัณฑ์ในระยะที่สั้นที่สุด ดูเหมือนว่าเหตุการณ์นี้จะระเบิดขึ้น เจ้าหน้าที่ตํารวจหลายสิบนายกําลังวิ่งเข้าไปในพิพิธภัณฑ์ และบางคนกําลังลงจากรถตํารวจของพวกเขาดงซูบินไม่ทราบ ว่ามีเจ้าหน้าที่ตํารวจอยู่ในพื้นที่กี่คน อย่างไรก็ตามจากจํานวนเจ้าหน้าที่และรถตํารวจเจ้าหน้าที่ทั่วทุกภูมิภาคควรมาอยู่รวมกันที่นี้
ดงซูบินเยาะเย้ยตอนนี้คุณทุกคนรู้ว่ามันรู้สึกอย่างไร

พวกเจ้ากล้าแสร้งทําเป็นไร้เดียงสา?! ปฏิเสธที่จะคืนพระธาตุที่ถูกขโมยของเรา?! คราวนี้ฉันจะให้ทุกคนได้ลิ้มรสการสูญเสียสมบัติของชาติ!

ทางเข้าเต็มไปด้วยผู้คน และไม่มีที่ว่างมากพอสําหรับดงซูบินที่จะผ่านไปได้

ดงซบินต้องหันร่างของเขาไปด้านข้างเพื่อหลีกเลี่ยงเจ้าหน้าที่ตํารวจห้าถึงหกนาย เขาบีบทางผ่านด่านรักษาความปลอดภัย ในที่สุดเขาก็มาถึงทางเข้าหลัก พิพิธภัณฑ์ได้สั่งล็อกดาวน์ทางออกและหน้าต่างทั้งหมดได้รับการปกป้องเขาไม่ต้องการเสี่ยงและไม่ยอมให้เวลากลับมาหยุดเวลาสักพักจะปลอดภัยกว่า

ดงซูบินวิ่งออกจากประตูหลัก

ห้าก้าว…

สิบก้าว…

ยี่สิบก้าว…

ดงซบินวิ่งไปตามเส้นทางตาที่ผู้คนกําลังวิ่งจนกระทั่งเขาออกจากบริเวณพิพิธภัณฑ์

ฝูงชนได้ก่อตัวขึ้นด้านนอกและทุกคนต่างยึดคอเพื่อมองเข้าไปข้างใน ฝูงชนพบว่าเกิดอะไร ขึ้น และเจ้าหน้าที่ตํารวจสองสามนายได้หยุดพวกเขาจากการใช้กระบอง

หลังจากออกจากพื้นที่ที่ปิดล้อมแล้วดงซูบินพบมุมที่เงียบสงบและพึมพําหยุด!

เวลากลับมาอีกครั้ง!

“มีใครบุกเข้าไปในพิพิธภัณฑ์ได้ยังไง? พวกเขากําลังทําอะไร?!”

“มันคือใคร? นี่มันกล้าเกินไปแล้ว!”

“อาชญากรจะต้องไม่รอด! บริเวณโดยรอบถูกล้อมไว้หมดแล้ว”

ฝูงชนพูดคุยกันเองโดยไม่รู้ว่าคนที่ขโมยรูปปั้นพระพุทธรูปไปได้ขึ้นแท็กซี่ที่อยู่ด้านหลัง พวกเขาไปเรียบร้อยแล้ว