POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 388

EP 388 ผู้บงการที่แท้จริง

By loop

เฉิงเกอเหลียงก็ลงจากรถและมองมายัง ดงซูบิน”นายกเทศมนตรีเสี่ยว เกิดอะไรขึ้น”

เสี่ยวหลานยิ้ม “ที่พักของฉันอยู่ไม่ไกล คุณกลับไปก่อนก็ได้ ฉันยังมีบางอย่างที่จะต้องทําก่อน”

“มีปัญหาหรือเปล่า” เฉิงเกอเหลียงขมวดคิ้ว “นั่นคือเสี่ยวตง? ทําไมเขาถึงทะเลาะกันอีก?”

เสี่ยวหลานเหลือบมอง เฉิงเกอเหลียง”…กลับไปก่อน โอเคไหม”

เฉิงเค่อเหลียงทําได้เพียงพยักหน้าและข้ามถนนไปยังเขตคณะกรรมการพรรคเทศมณฑล เสี่ยวหลานโบกมือเพื่อส่งคนขับรถของเธอ พี่ซิงออกไปและเดินไปที่ ดงซูบินด้วยรอยยิ้ม “ซูบิน คุณกําลังทําอะไร”

ดงซูบินไม่กล้าปล่อยมือที่คอของชายคนนั้น “มีคนกําลังตามที่อยู่ ฉันจับเขาได้แล้ว”

“คุณยอดเยี่ยมมาก” เสี่ยวหลานยิ้มอย่างเหนื่อยล้า

“เอ๊ะ อยู่ให้ห่างจากเขา! เขามีอาวุธ!”

“ฉันรู้ว่าเขามีอาวุธ” เสี่ยวหลานมองไปที่ฝูงชนที่มองดูพวกเขา “เอาล่ะ คุยกันบนรถ”

ดงซูบินตกตะลึง แต่เขาไม่ได้ปล่อยมือ “คุณรู้จักเขา?!” เสี่ยวหลานพยักหน้าและขึ้นรถเจตต้า ดงซูบินลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะปล่อยชายคนนั้นและเข้าไปในรถ “เกิดอะไรขึ้น?” ตงเสวี่ยปิงถามฉันจับผิดคนหรือเปล่า

เสี่ยวหลานหัวเราะคิกคัก “ให้ฉันแนะนํา นี่คือเฉินซวน เป็นนายทหารจากกองบัญชาการกองทัพภาคกลางที่ 2 หลังจากเหตุการณ์ระเบิดครั้งคราวในปีที่แล้ว ครอบครัวของฉันเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของฉันและส่งเซียวเฉินมาปกป้องฉัน ฮ่าฮ่า… แต่มีเพียงผู้นําระดับรัฐมนตรีเท่านั้นที่ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้พิทักษ์ส่วนตัว นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันไม่ต้องการให้คนอื่นรู้และขอให้ Xiao Chen ปกป้องฉันจากระยะไกล”

ดงซูบินตบริมฝีปากของเขา “เฮ้อ… ทําไมคุณไม่บอกฉันก่อนหน้านี้”

เสี่ยวหลานยิ้ม “ฉันยังคงคิดที่จะขอให้ เสี่ยวเฉินกลับมาก่อนหน้านี้”

“มีมม!” เฉินซวนกล่าว “ฉันยังไม่สามารถกลับไปได้ทําภารกิจให้เสร็จได้! เอ็มดีเอ็ม ฮันได้สั่งให้ฉันปกป้อง…”

“เอาล่ะ…ก็ได้…” เสี่ยวหลานยิ้ม “ตามฉันมาถ้าคุณต้องการ แต่ครั้งต่อไปอย่าถูกจับ”

ใบหน้าของ เฉินซวน เปลี่ยนเป็นสีแดง เสี่ยวหลานไม่ได้ปิดบังตัวตนของเขาจาก ดงซูบินและเขารู้ว่าดงซูบินต้องเป็นคนที่เธอไว้ใจ

เสี่ยวหลานมองไปที่ ดงซูบินและหัวเราะคิกคัก “คุณยอดเยี่ยมมากเสี่ยวเฉินถือเป็นหนึ่งในนักสู้ที่ดีที่สุดในสํานักของเขาและแม้แต่คนเจ็ดหรือแปดคนก็ไม่สามารถเข้าใกล้เขาได้ แต่คุณสามารถตรึงเขาด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวและเขาไม่มีโอกาสหยิบปืนออกมาด้วยซ้ํา”

สํานักข่าวกรองกองบัญชาการกองทัพกลางเป็นหน่วยพิเศษสํานักที่ 2 ถือเป็นหน่วยงานอิสระที่มีเจ้าหน้าที่ชั้นยอดแม้แต่ทหารที่ดีที่สุดจากหน่วยอื่น ๆ ก็อาจไม่มีคุณสมบัติตรงตามข้อกําหนดขั้นต่ําของสํานักนี้ด้วยซ้ําหน้าที่หลักคือปกป้องรองปลัดกระทรวงและผู้นําระดับสูงขึ้นไป

เฉินซวนกลับมาสงบอีกครั้ง “ไม่เป็นไร. ทักษะของผมยังไม่ดีพอ”

ดงซูบินได้ตอบกลับ “คุณเจียมเนื้อเจียมตัวหรือไม่? นั่นเป็นการลอบโจมตี อย่าเอาจริงเอาจัง

เฉินซวนรู้ดีว่าถึงแม้เขาจะพร้อม แต่เขาก็ไม่สามารถเอาชนะดงซูบินได้ เว้นแต่เขาจะหยิบปืนออกมาตั้งแต่ต้น

เสี่ยวหลานเห็นความมั่นใจของ เฉินซน แตกสลายและยิ้ม “เสี่ยวเฉิน แม่ของฉันบอกฉันเกี่ยวกับความสําเร็จของคุณในสํานักของคุณ ไม่ต้องรู้สึกน้อยใจไปหรอกและอย่าเปรียบเทียบตัวเองกับซูบินเลย”เธอหันไปหาดงซูบินและพูดต่อ “เขา… เขาสามารถฆ่าอาชญากรติดอาวุธ 9 คนได้ด้วยตัวเองขณะถูกใส่กุญแจมือและมีปืนเล็งมาที่เขา อย่าเอาไปเทียบกับเขา”

เฉินซวนอ้าปากค้าง

“เอ่อ ฉันยังไม่ได้แนะนําเขาเลย” เสี่ยวหลานยิ้มและจับมือ ดงซูบิน”นี่คือดงซูบิน คู่หมั้นของฉัน.”

ดงซูบินรู้สึกว่าเขาอยู่บนเสวรรค์ชั้นเก้าเมื่อ เสี่ยวหลานแนะนําเขาว่าเป็นคู่หมั้นของเธอ รู้สึกแตกต่างไปเมื่อเธอแนะนําให้เขารู้จักในฐานะแฟนหนุ่มของเธอ

เฉินซน ตกตะลึงและมองไปที่ดงซูบิน

เสี่ยวหลานกล่าวเสริม “เขา… เขาชอบที่จะก้าวข้ามขีดจํากัดของเขา ถ้าเขาพบกับอันตรายใดๆในอนาคตคุณต้องปกป้องเขาจําไว้ว่าชีวิตของเขาสําคัญกว่าฉันคุณเข้าใจ?”

เฉินซวนไม่ตอบเพราะเขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

ดงซูบินจ้องมอง เสี่ยวหลาน”ปกป้องฉันเพื่ออะไร! ฉันยังต้องการความคุ้มครองอยู่ไม่พออย่างงั้นหรอ?”

เสี่ยวหลานยิ้มและเล่นกับนิ้วของ ดงซูบิน”ฉันได้ยินมาว่าคุณทําร้ายนักข่าวสํานักข่าวซินหัวเมื่อบ่ายนี้ถ้าคุณไม่เปลี่ยนนิสัยในการสร้างปัญหา คุณจะมีปัญหาไม่ช้าก็เร็ว เสี่ยวเฉินมีอาวุธและดีกว่าที่คุณต่อสู้ด้วยมือเปล่าฉันจะให้เสียวเฉินติดตามคุณหลังจากที่ฉันไปถึงที่ทํางานของฉันในอนาคต”

ดงซูบินปฏิเสธที่จะยอมรับข้อตกลงนี้ แม้ว่าเขาจะประทับใจกับความกังวลของ เสี่ยวหลานที่มีต่อเขา แต่เขาก็ไม่ต้องการที่จะถูกมอง

ในท้ายที่สุด ข้อตกลงนี้ไม่ได้รับการยอมรับจาก ดงซูบินและ เฉินซวน

“รถผมยังจอดอยู่ข้างหลัง” ดงซูบินได้ยินเสียงคนส่งเสียงแตร “เอ่อ… ฉันจะไปหาคุณเพื่อทานอาหารเย็น?”

เสี่ยวหลานยิ้ม “ฉันมีนัดทานอาหารเย็นตอนประมาณ 19.00 น.”

“คุณคงยุ่งอยู่สินะ”

“ฉันจะโทรหาคุณถ้าฉันกลับมาก่อน”

“โอเค งั้นผมไปละ”

ดงซูบินทําอาหารเย็นง่าย ๆ ให้ตัวเองหลังจากกลับถึงบ้าน

หลังจากได้ยิน เสี่ยวหลานแนะนําให้เขาเป็นคู่หมั้นและจับมือเธอในรถ เขาก็อารมณ์ดี แต่น่าเสียดายที่เฉินซวนและผู้คนมากมายในตอนนั้น และเขาไม่มีโอกาสได้ทําอย่างอื่นอีก หลังอาหารเย็นดงซูบินล้างจานและกลับไปที่ห้องนั่งเล่นเพื่อสูบบุหรี่

ริง…ริง… ริง… โทรศัพท์มือถือของตงเสวี่ยปิงดังขึ้น

ดงซูบินมองไปที่ ID ผู้โทร เป็นลูกพี่ลูกน้องของเสี่ยวหลาน, เสี่ยวจิน

“สวัสดีเสี่ยวจัง” ดงซูบินยิ้มขณะที่เขาตอบ “ผมกําลังจะโทรหาคุณเพื่อขอบคุณสําหรับความช่วยเหลือขอฃคุณในตอนบ่ายนี้”

เสี่ยวจิน หัวเราะคิกคัก “พี่เขย เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว มีอะไรจะขอบคุณ? คุณทํางานเสร็จหรือยังคุณกําลังทานอาหารเย็นกับพี่สาวของฉันอยู่หรือเปล่า”

ดงซูบินได้ตอบกลับ “พี่สาวของคุณนัดทานอาหารเย็น ผมเพิ่งทําอาหารเย็นง่ายๆ ที่บ้านเสร็จ”

“ฮะ? คุณรู้วิธีการทําอาหาร? ฉันต้องลองทานอาหารฝีมือคุณสักวันแล้ว”

“แน่นอน ผมจะทําอาหารให้คุณทานเองถ้าคุณมาที่มณฑลของเรา”

หลังจากคุยกันไปซักพัก เสี่ยวตจินก็ถามขึ้น “อ๋อ ฉันเกือบลืมถามคุณ” คุณรู้จักยานโจวหรือไม่”

ดงซูบินคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ผานโจว? ผมไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับบุคคลนี้มาก่อน ทําไม?”

เสี่ยวจิน ได้ตอบกลับ “ ลี่เฉินปิง กลับมาในเย็นนี้และมาหาฉัน ฉันถามเขาและสังเกตว่ามีบางอย่างผิดปกติ ดังนั้นฉันจึงทําหน้าตรงและทําให้เขากลัว เขาบอกกับหัวหน้าของ มณฑลต้าเฟิง,ผานโจวที่เคยช่วยวังนา เพื่อ นร่วมชั้นของเขามาก่อน ในระหว่างอาหารค่ําผานโจวพูดถึงคุณและขอให้วังนาไปป่วนคุณ ลี่เฉินปิงต้องการอวดต่อหน้าเพื่อนร่วมชั้นของเขาและตามไปในเขตของคุณ

ดงซูบินโกรธมากเมื่อได้ยินเรื่องนี้ มีคนดึงเชือกไว้ข้างหลังไม่น่าแปลกใจที่นักข่าวเหล่านี้จงใจพบปัญหากับเขา!

ผานโจว?

หัวหน้าเขตต้าเฟิง?

ดงซูบินไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับบุคคลนี้ด้วยซ้ํา

เขาเป็นใครกันแน่!ฉันทําให้คณช่นเคืองเมื่อไหร่? ทําไมคุณถึงมีปัญหากับฉัน

หลังจากวางสาย ดงซูบินเรียกผู้อํานวยการสํานักงาน หลัวไห่ถึง“สวัสดี พี่หลัว คุณรู้หรือไม่ว่าใครคือผานโจวจากมณฑลต้าเฟิง?”

หลัวไม่ถึงหยุดชั่วครู่หนึ่ง “ผานโจว? โอ้เขาเป็นหัวหน้าสํานักงานส่งเสริมการลงทุนของ มณฑลต้าเฟิง”

ดงซูบินขมวดคิ้วและเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น “หัวหน้าสํานักงานส่งเสริมการลงทุน?”

“ใช่. มณฑลของเราอยู่ติดกัน และเราเคยพบเขามาก่อนในอดีต ความสัมพันธ์ของเราไม่เคยดีเลยเพราะได้รับเงินลงทุน”สภาพเศรษฐกิจของมณฑลต้าเฟิงดีกว่ามณฑลหยานไท่ มากและดึงดูดการลงทุนมากขึ้น

“ไม่แปลกใจเลย!”ดงซูบินโกรธมาก“ผานโจวนั่นมากเกินไป! เขายังกล้าที่จะให้สํานักข่าวซินหัวสาขาเขตสร้างปัญหาให้กับเราเขากําลังพยายามทําอะไร?คนอย่างเขาเป็นหัวหน้าหน่วยงานได้อย่างไร”

ใบหน้าของหลัวไม่ถึงเปลี่ยนไป “คุณกําลังพูดกับนักข่าวเหล่านั้นในตอนบ่าย… แต่เราไม่ได้… โอ้เหลียงเจ๋อหยวนควรจะลงทุนใน มณฑลต้าเฟิงและพวกเขาเกือบจะเซ็นสัญญา แต่เขาเปลี่ยนใจและลงทุนในมณฑลของเรานั่นเป็นเหตุผลที่ฝนโจว… ไม่น่าแปลกใจที่นักข่าวเหล่านั้นตรงไปที่โรงงานแปรรูปเนื้อหมูของมิสเตอร์เหลียง..” หลัวไม่ถึงก็โกรธมณฑลต้าเฟิงเช่นกันพวกเขาแพ้ข้อตกลงนี้ให้กับเขตหยานไท่และใช้วิธีหลอกลวงเช่นนี้ นี่มันมากเกินไป

ดงซูบินรู้ว่าสิ่งที่พี่สาวหลัวพูดควรเป็นเหตุผล

หลัวไร่ถึงยังคงโกรธ “เรื่องแค่นี้เป็นเรื่องเล็กน้อยและไร้เหตุผลหัวหน้าเราควรนําเรื่องนี้ไปแจ้งรัฐบาลของมณฑลดีไหม”

“เราจะทําอะไรกับเขาได้บ้าง? เขามาจากเทศมณฑลอื่นและเราไม่สามารถทําอะไรได้ อย่ารบกวนสิ่งนี้ฉันจะชําระคะแนนนี้กับเขาในวันอื่น!”

ดงซูบินเกลียดคนที่ใช้วิธีลับๆ เพียงเพราะคุณสูญเสียนักลงทุนให้กับเราคุณได้พานักข่าวมาสร้างปัญหาให้กับเราผ่านโจวสิ่งที่แกทํามันจะมากเกินไปแล้ว