POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 369

EP 369 การแสดงของซูบิน

20.10 น.

บอลต่อเนื่องมาระยะหนึ่งแล้ว

หนึ่งเพลง… สามเพลง… ห้าเพลง…

หลังจากเต้นรํากับ เสียวหลานแล้วดงซูบินก็ยุ่งมากอย่างแรกฮซินเยียนตามด้วย หลัวไหถึงผู้อํานวยการหญิงของสํานักงานกิจการพลเรือนในวัยสี่สิบของเธอจากสํานักงานกิจการพลเรือนและเจ้าหน้าที่หญิงจากหอพักคณะกรรมการพรรคมณฑลหลังจากเต้นรํากับสต์ฟหญิงแล้วหญิงสาวจากคณะศิลปะของเทศมณฑลได้เชิญดงซูบินอย่างกล้าหาญนักเต้นที่เหลือจากคณะเริ่มเชิญดงซูบินแม้จะมีความแข็งแกร่งที่ดีดงซูบินก็เหนื่อยหลังจากเต้นมากมาย

ดงซูบินไม่ค่อยปฏิเสธผู้หญิงและยอมรับคําเชิญทั้งหมดของพวกเขา

ทุกคนที่งานบอลตระหนักว่าหัวหน้าซูบินเป็นที่นิยมอย่างมากในหมู่ผู้หญิง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งสําหรับผู้หญิงที่มีอายุมากกว่า ทุกคนดูเหมือนจะต้องการเต้นรํากับเขา

แต่นี่ไม่น่าแปลกใจ นอกเหนือจากการเป็นบุคคลในตํานานในอ่าเภอหยานไปแล้ว อายุของดงซูบินคือข้อได้เปรียบของเขาผู้นําชายส่วนใหญ่อยู่ในวัยสี่สิบหรือห้าสิบ และดงซูบินเป็นน้องคนสุดท้องเทียบกับชายชราคนไหนที่ไม่อยากเต้นกับหนุ่มๆ?

หลัวไร่ถึงเป็นอีกหนึ่งบุคคลยอดนิยมที่ในงานเธอยังคงมีเสน่ห์และสามารถเต้นได้ดี นอกจากนี้เธอไม่เคยปฏิเสธใครก็ตามที่ขอเธอเต้นรําดังนั้นผู้นําชายส่วนใหญ่จึงอยากถามเธอมากกว่าถูกเสี่ยวหลานและฮซินเยียนปฏิเสธดงซูบินพอใจกับหลัวไห่ถึงและเขาเป็นตัวแทนของสํานักงานส่งเสริมการลงทุนแต่พี่หลัวคุณช่วยน่าความหลงใหลในการเต้นมาทํางานของคุณได้ไหม?ดงซูบินต้องการพูดกับเธอเกี่ยวกับการแต่งตัวของเธอในทุกวันนี้แต่ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรความสนใจของหลัวไห่ถึงไม่ได้อยู่ที่งานของเธอแต่ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นและดงซูบินไม่สามารถตําหนิเธอได้

“ซูบิน!” มีคนโทรมา

ดงซูบินมองไปรอบ ๆ และเห็น เสี่ยวหลานเรียกเขา

เสี่ยวหลานยิ้มและโบกมือให้เขา“ในที่สุดคุณก็เป็นอิสระฮ่าๆ”

ดงซูบินรีบเดินเข้ามา “นายกเทศมนตรีเสี่ยว”

“มันยากมากที่จะโทรหาคุณ ฉันอยากโทรหาคุณสองสามครั้งแต่คุณกําลังเต้นอยู่” เสียวหลานหัวเราะ “งานบอลจะจบลงในไม่ช้าและโปรแกรมสุดท้ายของคืนนี้คือการแสดงเต้นรําของคณะศิลปศาสตร์แต่เลขาธิการ พรรคเซียงและฉันรู้สึกว่าการแสดงนี้ไม่น่าสนใจพอคุณได้เตรียมเทคนิคมายากลเพื่อแสดงหรือป่าว?นักเต้นจากคณะศิลปะสามารถเป็นนักเต้นสํารองของคุณได้เป็นอย่างไรบ้าง?หากคุณไม่มีกลอุบายใด ๆ เตรียมไว้ก็ไม่เป็นไรเพราะเป็นนาทีสุดท้าย

ดงซูบินกระพริบตาและลดเสียงของเขา “การเต้นรําและการแสดงมายากล? ไปด้วยกันได้ไหม”

“ทําไมจะไม่ล่ะ?”

“เอ่อ…ฉันสามารถเล่นมายากลได้ตลอดเวลา แต่… นี่เป็นความคิดที่ดีหรือเปล่า?”

เสี่ยวหลานมองไปที่ ดงซูบิน”ฉันคิดว่าคุณควรแสดงใบหน้าของคุณบ่อยขึ้นต่อหน้าผู้น่าคนอื่นๆคุณคิดอย่างไร?”

“ก็ได้ ดงซูบินรู้ว่านี่ไม่ใช่ความคิดของเสี่ยวหลานแต่เนื่องจากพี่สาวเสี่ยว ไม่ได้พูดอะไรเขาก็โอเคกับมัน

20.30 น.

บอลกําลังจะจบลง

เสียงเพลงหยุดลง และฮซินเยียนก็เดินขึ้นไปบนเวที เธอถือไมโครโฟนและเป็นตัวแทนของรัฐบาลมณฑลเพื่อขอบคุณทุกคนที่เข้าร่วมหลังจากนั้นเธอก็ยิ้มและพูดว่า”นี่จะเป็นเพลงสุดท้ายสําหรับคืนนี้และเรารู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ให้หัวหน้าซูบินของสํานักงานส่งเสริมการลงทุนมาแสดงมายากลให้เรา“เธอเดินลงจากเวทีและดนตรี ก็เริ่มขึ้น

ปรบมือ…ปรบมือ…ปรบมือ…

หลายคนตั้งตารอชมการแสดงมายากลของ ดงซูบินการแสดงของ ดงซูบินที่งานเฉลิมฉลองวันตรุษจีนได้สร้างความประทับใจอย่างมาก

การแสดงมายากลนั้นเพิ่มเติม และการเต้นเป็นจุดสนใจของลูกบอลนี้ผู้คนจํานวนมากยังคงเต้นรําอยู่บนฟลอร์เต้นรําและพวกเขาแยกย้ายกันไปเพื่อให้นักเต้นจากคณะศิลปะมีที่ว่างบ้างนักเต้นเริ่มเต้นหน้าเวทีและนี่คือเพลงสุดท้ายหลายคนเริ่มหาคู่เต้น และแม้กระทั่งเซียงดาวก็เชิญฮซินเยี่ยนมาเต้นรําต้าหลี่ยังเชิญหลัวไร่ถึงให้เต้นรําด้วย

ดงซูบินเดินขึ้นไปบนเวทีพร้อมกับอุปกรณ์ประกอบฉากที่เขาเตรียมไว้ให้ก่อนหน้านี้

ผ้าผืนใหญ่ เหรียญ และเครื่องหมาย

ดงซูบินยิ้มขณะที่เขาถือไมโครโฟน “สวัสดีตอนเย็นทุกคน. เป็นเกียรติที่ได้แสดงที่งานบอลครั้งนี้เนื่องจากการแสดงนี้ตัดสินในนาทีสุดท้ายโดยนายกเทศมนตรีเสียวและเลขาธิการพรรคเซียงผมไม่ได้ว่าอุปกรณ์ประกอบฉากมาด้วยและผมสามารถแสดงกลเม็ดง่ายๆ เท่านั้น”ผู้คนที่เต้นรําหันกลับมามองดงซูบินดงซูบินถือเหรียญ 1 หยวนขึ้น “นี่คือ 1 หยวน มันเป็นเหรียญจริงที่ออกโดยรัฐและไม่ใช่อุปกรณ์วิเศษ”

มีคนหัวเราะ

ดงซูบินมองไปรอบ ๆ และถาม “มีผู้นําคนใดบ้างที่ไม่เต็มใจที่จะช่วยฉันในการแสดงของฉัน”

คนส่วนใหญ่กําลังเต้นรําอยู่บนฟลอร์เต้นรําและจ้าวจินหลงก็เดินไปพร้อมกับรอยยิ้ม “ฉันช่วยได้ไหม”

“ขอบคุณ ท่านนายกเทศมนตรีจ้าว” ดงซูบินส่งเหรียญให้เขา “กรุณาตรวจสอบเหรียญนี้และถ้าไม่เป็นไรเขียนบางอย่างเกี่ยวกับตลาดนี้คุณสามารถเขียนอะไรก็ได้”จ้าวจินหลงตรวจสอบเหรียญและเขียนค่าว่าไกจ้าว”ลงไปพร้อมกับตลาดดงซูบินขอบคุณเขาและแสดงเหรียญให้ทุกคนดู“นายกเทศมนตรีเสียวได้เขียนคําว่าจ้าวไว้บนนั้นผมเชื่อว่าเหรียญนี้มีความพิเศษและไม่มีเหรียญใดในโลกนี้ที่เหมือนกับเหรียญนี้”

ผู้คนเต้นรําช้าลงเพราะพวกเขารู้ว่า ดงซูบินกําลังจะเล่นกล

บางคนถึงกับหยุดเต้นและมองไปที่เวที พวกเขาต้องการเห็นการแสดงของหัวหน้าดง

“ตอนนี้ ให้เราเป็นสักขีพยานในปาฏิหาริย์นี้!”

ดงซูบินวางเหรียญไว้บนโต๊ะและคลุมด้วยผ้าสีแดงชิ้นนั้นเขาแสดงมือด้านหน้าและด้านหลังให้ผู้ชมเห็นและโบกมือไปมาราวกับว่าเขากําลังร่ายเวทย์อยู่นี่ไม่ใช่ครั้งแรก และดงซูบินก็ทําได้ดี

หยุด!

เวลาหยุดลง!

ดงซูบินมองไปที่ผู้คนที่แช่แข็งอยู่ในเส้นทางของพวกเขาและหยิบเหรียญออกจากใต้ผ้าเขาเดินลงจากเวทีไปหาคนที่กําลังเต้นรําอยู่บนฟลอร์เต้นรําและกลับมาที่จุดเดิมในอีกสิบวินาทีต่อมาเขากลับไปที่ท่าก่อนหน้าและพิมพ์หยุด!

เวลากลับมาอีกครั้ง!

ดงซูบินยิ้มทันทีและตบลงบนผ้า “ฮาร์!”

“ก็ได้!” ดงซูบินยกผ้าขึ้นช้าๆและโบกไปมา เหรียญนั้นหายไป

ฮะ? มีผู้ชมเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ปรบมือ

นี่ไม่ใช่มายากลที่ไม่ดี แต่การแสดงครั้งสุดท้ายของ ดงซูบินน่าเบื่อเกินไป ดงซูบินทําให้อิฐสิบก้อนหายไปในการแสดงครั้งสุดท้ายของเขาคราวนี้เป็นเพียงเหรียญเท่านั้นและผู้ชมก็ผิดหวังไม่มีใครสามารถซ่อนอิฐสิบก้อนไว้กับตัวเองได้ แต่ทุกคนสามารถซ่อนเหรียญได้อย่างง่ายดาย

ดงซูบินหัวเราะ“ทําไมไม่มีการตอบสนองมากนัก?ฮาฮา… การแสดงของผมยังไม่จบ”

“ฮะ?” หลายคนประหลาดใจ

ดงซูบินพูดต่อ “นี่คือปาฏิหาริย์ที่แท้จริง”

ดงซูบินพยายามทําให้ฝูงชนตื่นเต้นอีกครั้ง

ดงซูบินฝ่ามือของเขาเข้าด้วยกันและมองไปที่เซียงดาวที่กําลังเต้นอยู่ “เลขาเซียง ขอโทษที่รบกวนคุณขอเช็คกระเป๋าขวาหน่อยได้ไหม?”

ทุกคนหันไปหาเซียงดาว

เซียงดาวปล่อยมือ ฮซินเยียนและล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงด้านขวาของเขา เขาขมวดคิ้วขณะสัมผัสบางสิ่งที่เย็นและแข็งมันเป็นเหรียญแต่เชียงดาวไม่เคยใส่อะไรเลยในกระเป๋านี้เหรียญนี้เข้ากระเป๋าเขาได้อย่างไร?เขาหยิบเหรียญออกมาดูเขาหยุดและยิ้มก่อนส่งเหรียญให้ฮซินเยียน

ฮซินเยียนตรวจสอบเหรียญและยกขึ้น

ทุกคนเห็นด้านหลังเหรียญ มันคือคําว่า “จ้าว’ ที่เขียนโดยจ้าวจินหลงก่อนหน้านี้!

ทุกคนอ้าปากค้างและหญิงสาวสองสามคนจากคณะศิลปะก็เอามือปิดปากด้วยความตกใจ

เกิดอะไรขึ้น?

จ้าวจินหลงไม่เชื่อว่ามันเป็นความจริงและเดินไปตรวจสอบเหรียญ หลังจากตรวจสอบสักครู่เขาก็หันไปหาคนอื่นๆและพูดว่า“นี่คือลายมือของฉัน และนี่คือเหรียญก่อนหน้านี้จริงๆ”เขาเริ่มปรบมือเพราะนี่เป็นกลอุบายที่ยอดเยี่ยม

เวที่อยู่ห่างจาก เซียงดาวมากกว่า 10 เมตร! เหรียญจะเข้าไปในกระเป๋าของ เซียงดาวจากโต๊ะได้อย่างไรโดยไม่มีใครรวมถึงเซียงดาวที่รู้เรื่องนี้?เอาล่ะ!หัวหน้าซูบินทําได้อย่างไร? ดงซูบินไม่ได้ออกจากเวที!ไม่น่าเชื่อ! แน่นอนว่าไม่มีใครสามารถเดาได้ว่า ดงซูบินได้หยุดเวลาและวางเหรียญไว้ในกระเป๋าของเซียงดาวพวกเขาคิดว่านี่คือกลอุบายของหัวหน้าซูบิน!

ดงซูบินรู้ว่าการแสดงของเขาประสบความสําเร็จจากปฏิกิริยาของทุกคน เขายิ้มและพร้อมที่จะออกจากเวที

แต่ในขณะนี้มีผู้หญิงคนหนึ่งกรีดร้อง“เอ่อ…”

มันคือหลัวไห่ถึงที่กําลังเต้นรํากับติงลี่

หลายคนหันมามองพวกเขา ดงซูบินคิดว่าทําไมปฏิกิริยาของ พี่สาวหลัวจึงช้ามาก? ปฏิกิริยาของเธอช้ากว่าคนอื่นครึ่งนาทีเอ๊ะ? เดี๋ยวก่อน.ดงซูบินสังเกตว่ามีบางอย่างผิดปกติหลัวไห่ถึงดูบ้าและหยุดเต้นเธอดึงมือซ้ายของเธอออกจากฝั่งหลีและพุ่งออกจากฟลอร์เต้นรําหอบของเธอไม่ได้เป็นเพราะการแสดงมายากลของดงซูบิน!