POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 332-333

EP 332 วันตรุษจีนมาถึงแล้ว

 

By loop

 

ในช่วงบ่าย

 

สํานักงานคณะกรรมการพรรคประจําเขต

 

ในอดีต ดงซูบินเคยแอบเข้าไปในตึกเพื่อไปเยี่ยมเสี่ยวหลาน แต่คราวนี้เขาขับรถเบนซ์ไปอย่างเปิดเผย ยามที่ประตูไม่ได้หยุดเขา เนื่องจากทุกคนในหน่วยงานราชการของมณฑลรู้ว่ารถเบนซ์ เอ็มพีวีแอล 500 นี้เป็นของดงซูบินยามไม่จําเป็นต้องดูป้ายทะเบียนด้วยซ้ําเพราะมีรถประเภทนี้ เพียงไม่กี่คันในมณฑล

 

ดงซูบินมองไปที่กุญแจที่ผู้อํานวยการเหยามอบให้เขา

 

อพาร์ตเมนต์ของ ดงซูบินอยู่บนชั้นสามในอาคารสีเทาทางด้านซ้ายและเป็นคนละอาคารกับเสียวหลาน

 

ดงซูบินไม่ได้ถือสิ่งของของเขาและเข้าไปในอาคาร เขาเดินขึ้นบันไดไปชั้นสามและอพาร์ตเมนต์ของเขาเป็นห้องแรกที่อยู่ข้างๆ

 

ทําความสะอาดอพาร์ทเมนท์แล้ว

 

บางทีเจ้าหน้าที่ระดับสูงก็กลัวเรื่องซุบซิบนินทา อพาร์ทเมนต์นี้แย่กว่าสํานักงานรักษาความปลอดภัยสาธารณะพื้นของอพาร์ตเมนต์นี้ไม่ใช่กระเบื้องเซรามิก เครื่องซักผ้าเป็นเครื่องซักผ้ารุ่นเก่าและเครื่องปรับอากาศเป็นแบบตู้ของเครื่องปรับอากาศ เครื่องใช้และอุปกรณ์ทั้งหมดเป็นแบบเก่าในอพาร์ตเมนต์นี้ เนื่องจากดงซูบินเป็นโสดเขาจึงได้รับอพาร์เมนต์สําหรับคนโสด

 

ดงซูบินมองไปรอบๆ และยังคงพอใจกับอพาร์ทเมนต์

 

ตอนนี้ ดงซูบินเป็นหัวหน้าส่วนและเขาต้องระวังในทุกด้าน หากผู้อํานวยการเหยามอบหมายอพาร์ทเมนต์สามห้องนอนสุดหรูให้กับดงซูบิน ดงซูบินจะไม่ยอมรับใครจะรู้ว่าผู้กํากับเหยาจะตีกรอบเขา?

 

ดงซูบินเดินทางสองสามครั้งระหว่างรถของเขา และอพาร์ตเมนต์เพื่อขนย้ายสิ่งของของเขา ก่อนที่จะเก็บของในอพาร์ตเมนต์ของเขา

 

แหวนแหวนแหวน โทรศัพท์ของดงซูบินดังขึ้น มันคือเสี่ยวหลาน

 

ดงซูบินตอบ “ สวัสดีนายกเทศมนตรีเสี่ยว”

 

“ คุณย้ายมาหรือยัง” เสี่ยวหลาน หัวเราะ “ ฉันเห็นรถของคุณผ่านหน้าต่างห้องของฉัน ย้ายของเสร็จหรือยัง? คุณต้องการให้พี่หยางช่วยย้ายหรือไม่?” พี่หยางเป็นคนขับรถของเสี่ยวหลาน

 

“ไม่เป็นไรครับ. ผมย้ายทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว โอ้ ทําไมหรอ ตอนนี้คุณไม่อยู่ที่ทํางาน”

 

“ ฉันกลับมาทานอาหารกลางวันแล้วและฉันมาเตรียมของในงานตรุษจีน”

 

ดงซูบินยืนขึ้นเดินไปที่หน้าต่างและมองไปที่อาคารฝั่งตรงข้ามและเห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่หน้าต่าง ดงซูบินหัวเราะและโบกมือ “ พี่สาวเสี่ยว ผมเห็นคุณแล้ว เราอยู่ไม่ไกลกันมาก”

 

เสี่ยวหลานยิ้มและกล่าวว่า “ ระยะทางอาจดูเหมือนไม่ไกล แต่จริงๆแล้วเราห่างกันมาก ฮ่า

 

“ฮะ? มันลึกเกินกว่าที่ผมจะเข้าใจ”

 

“ โอ้…” เสี่ยวหลานถาม “ ผมได้ยินจากพี่ฮว่ามีคนมากมายมายืนส่งคุณก่อนหน้านี้

 

ดงซูบินตอบ “ พวกเขาเองมาแสดงความยินดีและให้ไข่ผักและอื่นๆแก่ผมมากมาย โอ้…ผม จะเอามันไปแบ่งให้กับคุณด้วย ผมทานของพวกนี้ไม่หมดหรอก”

 

“ ไม่ต้องเอามา ตอนนี้อพาร์ตเมนต์ของฉันเต็มไปด้วยของขวัญและอาหาร” เสี่ยวหลานตอบ

 

ดงซูบินเกือบลืมไปแล้วว่าเสี่ยวหลานเป็นนายกเทศมนตรี ในช่วงตรุษจีนเธอจะได้รับของขวัญมากมายกว่าดงซูบิน

 

“ซูบิน” น้ําเสียงของเสี่ยวหลานเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน “ ปีนี้คุณทําผลงานได้ดีกับสํานักรักษาความปลอดภัยสาธารณะ มีคนมากมายมาส่งคุณและหลั่งน้ําตาให้คุณคือคํารับรองที่ดีที่สุดของคุณ นําจิตวิญญาณนี้กับคุณไปสู่ตําแหน่งใหม่ของคุณ ทํางานให้หนักขึ้น แต่คุณไม่สามารถใช้วิธีรุนแรงตามปกติในตําแหน่งใหม่ได้แล้วนะ ในการดึงดูดนักลงทุนคุณต้องเปลี่ยนทัศนคติในการทํางานและสร้างภาพลักษณ์ใหม่ให้กับตัวเอง คุณเข้าใจสิ่งที่ฉันพูดหรือไม่”

 

ดงซูบินเข้าใจ “ใช่. ฉันจะจดบันทึกไว้”

 

” ตกลง, งานของคุณที่หน่วยงานส่งเสริมการลงทุนแตกต่างจากสํานักรักษาความปลอดภัยสาธารณะมากได้เลย. คืนนี้จะได้เจอกัน ฮ่าฮ่า…”

 

หลังจากแกะของออกจากกล่องแล้ว ดงซูบินก็มองไปที่นาฬิกาของเขาและถึงเวลาที่เขาต้องไปที่โรงเรียนพรรคของมณฑล

 

การเฉลิมฉลองในค่ําคืนนี้จัดขึ้นที่ห้องโถงใหญ่ของโรงเรียนพรรคของมณฑล

 

เมื่อดงซูบินมาถึงโรงเรียนของพรรคที่จอดรถเต็ม เขาขับรถไปรอบๆที่จอดรถเพื่อมองหาที่ว่างและเจ้าหน้าที่จากโรงเรียนของพรรค ก็เห็นเขาและชี้ไปที่อาคารอีกหลังที่อยู่ด้านหลัง ดงซูบินขับรถไปและพบจํานวนมากที่ด้านหลังของอาคารนั้น

 

มีคนจํานวนมากเกินไป

 

ดงซูบินมองไปที่ผู้นําและเจ้าหน้าที่ของแผนกต่างๆและสงสัยว่าห้องโถงนี้สามารถนั่งได้หลายคนหรือไม่

 

พวกระดับสูง ต้องการให้แต่ละแผนกดําเนินรายการและไม่มีใครกล้าที่จะขาดหรือลา งานในวันนี้ ถ้าทุกแผนกส่งคนมางานนี้สามถึงห้าคนก็จะมีไม่กี่ร้อยคน

 

“ ฮ่าฮ่าฮ่า…พี่เจิ้งเจ้าก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ?”

 

“เสี่ยวเก่าแผนกของคุณเตรียมโปรแกรมอะไรไว้บ้าง”

 

“ ความลับ…คุณจะรู้ว่าพวกเขาจะแสดงอะไรในภายหลัง ฮ่าฮ่าฮ่า…”

 

“ โอ้ผู้อํานวยการหลิวผู้อํานวยการซันเป็นเวลานานแล้วที่เราจะได้พบกัน”

 

ระเบียงหน้าบ้านเต็มไปด้วยผู้คนที่ทักทายกัน ดงซูบินรู้สึกว่าเสียงดังเกินไปจึงตัดสินใจเข้าไปในห้องโถงเพื่อหาที่นั่งก่อน

 

แต่ห้องโถงก็อัดแน่นไปด้วย

 

ดงซูบินเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยและทักทายพวกเขา หลังจากนั้นเขาก็เห็นฉนยงมาถึง

 

“ พี่ฉินคุณมากี่โมง” ดงซูบินเดินมาทักทายเขา

 

“ ฉันเพิ่งมาถึงและกําลังมองหาที่นั่งของฉัน” ฉินยงตอบ “ ฉันคิดว่าคืนนี้มีที่นั่งฟรี” คณะกรรมการพรรคและนายกเทศมนตรีจะมีที่นั่งสํารองไว้สําหรับพวกเขา และโดยปกติจะอยู่ในแถวแรก และแถวที่สอง เจ้าหน้าที่ระดับสูงจะนั่งอยู่ข้างหน้าและฉินยงในฐานะรองหัวหน้าสํานักปกติจะนั่งแถวกลางหรือแถวหลัง

 

ดงซูบินตอบ “ มานั่งด้านหลังกันเถอะ”

 

ฉินยงหัวเราะ “ คุณควรนั่งข้างหน้า คุณจะนั่งกับฉันได้อย่างไร”

 

“ คุณล้อเล่นกับฉันไหม? ไปกันเถอะ”

 

สิ่งที่ฉันยงพูดนั้นถูกต้อง ดงซูบินควรนั่งแถวหน้าพร้อมกับตําแหน่งของเขา แต่ดงซูบินไม่ต้องการอยู่ภายใต้ความสนใจ และเขาก็ยังไม่ได้ก้าวเข้าสู่สํานักงานส่งเสริมการลงทุนจริงๆ

 

EP 333 งานเฉลิมฉลอง

 

By loop

 

ดงซูบินและรองหัวหน้าสํานักฉินหยงนั่งที่แถวหลังกลาง

 

“ พี่ฉินสํานักรักษาความปลอดภัยสาธารณะกําลังจะแสดงอะไรกัน”

 

“ ฉันคิดว่าพวกเขาน่าจะแสดงวูซู หน่วยงานส่งเสริมการลงทุนของนายล่ะเป็นอย่างไรบ้าง

 

“ ผมเพิ่งได้รับการแต่งตั้งผมเองก็แน่ใจเหมือนกัน แต่หน่วยงานส่งเสริมการลงทุนมีคนน้อยกว่าสํานักความมั่นคงสาธารณะ ผมคิดว่าน่าจะมีคนในสํานักมาแสดงโชว์ร้องเพลง”

 

17.20 น. เจ้าหน้าที่ของรัฐส่วนใหญ่ได้เข้าไปในห้องโถง

 

ทันใดนั้นห้องโถงก็เงียบลงและ ดงซูบินก็หันไปทางเข้า ผู้นําสูงสุดของมณฑลมาถึงแล้วเซียงดาวและเสี่ยวหลานกําลังเดินไปข้างหน้า เลขาธิการพรรคเซียงและนายกเทศมนตรีเสี่ยว แต่งชุดเต็มยศ วันและทางพรรคประกอบด้วย เฉาซูเผิง, หวางหลี่, ดวนเซ็นกัง และอื่นๆ กำลังเดินตามหลังพวกเขา

 

ห้าถึงหกนาทีต่อมาที่นั่งทั้งหมดในห้องโถงถูกนําขึ้น ตามที่ดงซูบินคาดไว้มีที่นั่งไม่เพียงพอสําหรับทุกคนในห้องโถง พนักงานระดับล่างบางคนที่มาถึงทีหลังต้องนั่งบนทางเดิน

 

พิธีกรสาวสวยวัยกลางคนขึ้นไปบนเวทีและเริ่มพูดคุย

 

ดงซูบินกระซิบกับ ฉินหยง“ ผู้หญิงคนนี้ดูหน้าคุ้น” “ เธอคือซูเจีย”ฉินหยงแนะนํา “ เธอเป็นผู้ประกาศข่าวกับสถานีโทรทัศน์ของมณฑลของเรา”

 

“ โอ้การเฉลิมฉลองนี้ถ่ายทอดสดในมณฑลของเราหรือไม่” ดงซูบินมองไปที่กล้องสองตัวข้างเวที

 

ฉินยงส่ายหัว “ มันกําลังถ่ายทําอยู่ แต่มันไม่ได้ถ่ายทอดออกไป มันถูกบันทึกไว้สําหรับเจ้าหน้าที่ของเราเองและการถ่ายทอดสดของการเฉลิมฉลองในมณฑลของเรา คือในวันแรกของวันตรุษจีน”

 

ซูเจียกล่าวทักทายและทําหน้าที่พิธีกรก่อนที่จะส่งไมค์ให้เลขาธิการพรรคเซียง เป็นคําพูดตามปกติที่เขากล่าวชื่นชมเจ้าหน้าที่ทํางานหนัก ฯลฯ เมื่อเขาสังเกตเห็นว่าผู้ฟังไม่ค่อยกระตือรือร้นที่จะฟังคําพูดที่น่าเบื่อของเขา เขาก็พูดจบ ซูเจียขอบคุณเซียงดาวและเชิญนายกเทศมนตรีซีอีขึ้นไปบนเวทีเพื่อกล่าวสุนทรพจน์

 

เสี่ยวหลานยิ้มและโบกมือให้เธอ “ ฉันจะไม่พูดอะไรมาก ฉันจะขอเปิดงานนี้อย่างเป็นทางการ”

 

ฝูงชนต่างโห่ร้อง ประโยคหนึ่งของเสี่ยวหลานมีเสียงเชียร์ดังกว่าคําพูดยาวๆของเซียงดาว เซียงดาวฟายังคงมีสีหน้าที่นิ่งเฉย แต่เขาขมวดคิ้วอยู่ในใจ

 

เพลงเริ่มขึ้นและงานเฉลิมฉลองของคืนนี้ก็เริ่มต้นขึ้น

 

ในตารางการจัดงานแรกคือคณะวัฒนธรรมของมณฑล เป็นการเต้นรําเปิดที่ประกอบด้วยคนมากกว่าหนึ่งโหล นักเต้นทุกคนยังเด็กและน่ารักและสวมชุดฮันแบบดั้งเดิม คณะวัฒนธรรมของเคาน์ตี้เป็นแผนกที่เชี่ยวชาญในการแสดงดังกล่าว

 

เมื่อการแสดงนี้จบลงผู้ชมต่างโห่ร้อง

 

ดงซูบินปรบมือและถาม “ นี้แค่การเปิดตัว?”

 

นักแสดงเข้ามาบนเวทีด้วยการแต่งหน้าและเครื่องแต่งกายที่ดูแฟนตาซี

 

ภาพที่เขาเห็นมีชายชราคนหนึ่งที่เดินอยู่ที่พื้นที่ผู้หญิงคนหนึ่งโยนตัวขึ้นไป ในท้ายที่สุดผู้หญิง คนนั้นก็มาจับคู่กับชายคนนั้น นักแสดงและนักแสดงหญิงไม่ได้เป็นมืออาชีพและมีข้อผิดพลาด บางอย่าง

 

ดงซูบินรู้สึกประหลาดใจที่เห็นเจ้าหน้าที่ของรัฐแสดงการแสดงที่น่าสนใจเหล่านี้ แสดงว่าพวกเขาก็มั่นฝึกฝนสิ่งอื่นที่นอกจากงาน การแสดงนี้จัดทําขึ้นโดยกรมคุ้มครองสิ่งแวดล้อม เป็นการส่งข้อความถึงการไม่ทิ้งขยะทุกที่

 

ในแถวหน้าเซียงดาวฟากระซิบกับผู้นําที่อยู่ข้างๆเขาและพยักหน้า ดูเหมือนพวกเขาจะพอใจกับการแสดงนี้ ในฐานะผู้นําพวกเขาไม่กังวลว่าผลงานจะดีหรือไม่ พวกเขากังวลมากขึ้นหากการแสดงส่งข้อความเชิงบวกออกไป

 

นักแสดงและนักแสดงโค้งคํานับและเดินเข้าไปในหลังเวที

 

ซูเจียปรากฏตัวบนเวทีอีกครั้งและประกาศรายการที่สาม

 

เป็นการแสดงของกรมวัฒนธรรมโดยเจ้าหน้าที่กรมวัฒนธรรมที่เกษียณอายุแล้วคนหนึ่ง คนงานบางคนถือโต๊ะกระดาษพู่กันและหมึกขึ้นไปบนเวที ชายชราคนนั้นไม่พูดอะไรและเริ่มวาดภาพฝูงชนโห่ร้องเมื่อภาพวาดเสร็จสมบูรณ์

 

ดงซูบินยังให้กําลังใจแม้ว่าจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับภาพวาดจีน “ ภาพวาดที่ดี!”

 

ฉินหยงพยักหน้า “ใช่ มันเป็นภาพวาดที่ดี”

 

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็สบตากันและหัวเราะ พวกเขาสามารถบอกได้ว่าทั้งคู่ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับการวาดภาพ

 

หลังจากที่ชายชราลงจากเวทีฉินหยง ก็พูดขึ้น “ มันน่าจะถึงคราวของสํานักรักษาความปลอด ภัยสาธารณะของเรา การแสดงของพวกเขาอาจจะไม่ดีเท่ากับการแสดงก่อนหน้านี้”

 

เจ้าหน้าที่ตํารวจสองสามนายวิ่งขึ้นไปบนเวทีในชุดเครื่องแบบแสดงท่าเต้นวูซู และทําร้ายอุปกรณ์ประกอบฉากบางอย่างเช่นกระดานไม้กระเบื้องเสา ฯลฯ เจ้าหน้าที่คนหนึ่งต่อสู่กับเจ้าหน้าที่อีกคนหนึ่งโดยใช้ไม้ค้ํายันไว้ด้านหลังเสาหัก แต่เจ้าหน้าที่คนนั้นไม่เป็นอันตราย

 

“ดี!” ดงซูบินและฉินหยงส่งเสียงเชียร์ดังลั่น

 

เจ้าหน้าที่อีกคนหนึ่งซึ่งได้รับการฝึกฝนวิชากังฟูหัวเหล็กทุบหัวของเขาด้วยอิฐสองสามก้อน

 

อิฐแตกและหน้าผากของเจ้าหน้าที่คนนั้นถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่น แต่ศีรษะของเขาดีไม่มีรอยฟกช้ํา!

 

ดงซูบินประทับใจกับ กังฟูของเจ้าหน้าที่ เขาเคยดูการแสดงแบบนี้ทางทีวีมาก่อนซึ่งเป็นครั้งแรกที่เขาเห็นการแสดงแบบนี้ในชีวิตจริง ดงซูบินหัวเราะและมองไปที่ฉินหยง “ พี่ฉินผมไม่รู้มาก่อนว่าสํานักรักษาความปลอดภัยสาธารณะของเรามีผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้มากมาย”

 

ฉินหยงมองไปที่ดงซูบิน” ใครกล้าอ้างตัวเป็นผู้เชี่ยวชาญศิลปะการต่อสู้ต่อหน้านายกัน”

 

ตงซู่ชิงส่ายหัว “ ผมทําสิ่งที่พวกเขาทําไม่ได้ ถ้าก้อนอิฐเหล่านั้นตกลงบนหัวของผม…ผมอาจตายไม่ก็เป็นอัมพาต

 

“ เอาล่ะ อย่าเจียมตัว” ฉินหยงหัวเราะ “ ทุกคนในสํานัก…ไม่ ทุกคนในเขตหยานไม่รู้ว่าคุณเคยต่อสู้กับเสือโคร่งไซบีเรีย” เขาหันไปทางเวที “ กังฟูของพวกเขาอาจจะดี แต่เมื่อเทียบกับคุณแล้วพวกเขาล้าหลังมาก การมีศิลปะการต่อสู้และการต่อสู้นั้นแตกต่างกัน เจ้าหน้าที่ทั้งสี่คนนั้นอาจไม่ใช่คู่ของคุณหากพวกเขาต่อสู้กับคุณด้วยกัน”

 

ดงซูบินหัวเราะ “ พี่ฉินอย่าคิดมากกับผม คุณกําลังทําให้ผมเครียด”

 

“ ฮ่าฮ่าฮ่าฉันไม่ใช่คนเดียวที่คิดแบบนี้ นายไปท้าด้วยพวกแทควอนโดสายดําและร่วมถึงจัดการพวกนั้นราบคาบ นั่นไม่รวมถึงพวกสายแดงเข็มขัดสีน้ําเงิน ฯลฯ โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ ใครจะเก่งสู้นายได้? น้องซูบินพูดตามตรงฉันประทับใจทักษะการต่อสู้ของนายมากที่สุด เราจะต้องมาซ้อมด้วยกันสักครั้ง”

 

ขณะที่ ดงซูบินและฉินหยงคุยกันการแสดงของสํานักงานความปลอดภัยสาธารณะก็สิ้นสุดลง

 

ฝูงชนปรบมือและโห่ร้อง

 

ผู้นําที่นั่งอยู่ข้างหน้ายิ้ม เซียงดาวฟาเองก็ไม่ได้คาดหวังว่าเจ้าหน้าที่ของรัฐจะสามารถจัดการแสดงเช่นนี้ได้

 

การแสดงสองสามครั้งถัดไปคือการร้องเพลงและการเต้นรํา

 

ดงซูบินสังเกตเห็นคนงานหลังเวทีและพนักงานบางคนเดินออกมาจากหลังเวที ดูเหมือนพวกเขากําลังมองหาใครบางคน ทันใดนั้น ดงซูบินสังเกตเห็นหน้าจอโทรศัพท์ของเขาสว่างขึ้น เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและเห็นสายที่ไม่ได้รับมากกว่าหนึ่งโหลจากสองถึงสามหมายเลข

 

ห้องโถงใหญ่มีเสียงดังมากและ ดงซูบินไม่สังเกตเห็นว่าโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น

 

ใครกันที่โทรมาในเวลาแบบนี้?

 

ดงซูบินโทรกลับ “ สวัสดีผม ดงซูบิน นั้นใครกัน?”

 

“ ฉัน…งานฉลอง…ผู้รับผิดชอบ…” มีใครบางคนร้องเพลงอยู่บนเวทีและดงซูบินไม่ได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายพูด “ มาที่หลังเวที มันเริ่มแล้ว…”

 

ดงซูบินถาม “ เริ่มจากอะไร? พูดให้ดังกว่านี้ได้ไหม!”

 

“ การแสดง….การแสดงของคุณกําลังเริ่ม”

 

ดงซูบินได้ยินดังนั้นจึงถาม “ คุณเป็นเจ้าหน้าที่ดูแลงานหรอ? เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า? คุณหมายถึงอะไรการแสดงของฉัน? ฉันลงทะเบียนสําหรับการแสดงเมื่อใด สวัสดี? สวัสดี?” สัญญาณไม่ดีเลยและสายถูกตัด

 

ฉินยงได้ยินดงซูบิน” เกิดเรื่องผิดปกติอะไรหรือเปล่า? การแสดงทั้งหมดรายงานโดยแผนกต่างๆ อาจมีข้อผิดพลาด”

 

ดงซูบินขมวดคิ้ว “ แม้ว่าจะมีข้อผิดพลาด แต่ก็ไม่ควรระบุชื่อของมเป็นหนึ่งในนักแสดง”

 

“ลองเช็คกับกับพวกเขาอีกครั้ง”

 

เมื่อดงซูบินกําลังจะไปที่หลังเวทีเพลงก็จบลง ซูเจียเดินขึ้นเวทีอีกครั้งและกล่าวว่า “ ผลการดําเนินงานต่อไปเป็นของสํานักงานส่งเสริมการลงทุน นักแสดงคือ…” ซูเจียหยุดชั่ววินาทีและยิ้ม “ ดงซูบินหัวหน้าซูบิน จากหน่วยงานส่งเสริมการลงทุน!”