POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 301

EP 301 เข้ารับการรักษา

By loop

 

ในช่วงเย็น ตอนเวลา 19.00 น.

 

มันวุ่นวายในแนวทแยงมุมตรงข้ามกับซุปเปอร์มาร์เกต์เก็ตเหม่ยเหลียงหลี่ฮงถูกดงซูบินทุ่มลงกับพื้นและไม่สามารถลุกขึ้นได้ เธอนอนลงบนพื้นตะโกน “ มีคนพยายามฆ่าฉัน!” ภรรยาของหลิวดาฟาถูกทําร้ายตีและเขาไม่สามารถอยู่นิ่งได้อีกต่อไป ลูกชายของเขาหลิวเซียวเหล่ยวิ่งออกจากรถและพุ่งไปที่ดงซูบิน ตอนนี้ดงซูบินไม่สนใจใครทั้งสิ้นเพราะความโกรธของเขาและผลักหลิวดาฟาและหลิวดาฟาก็ล้มลงบนพื้น หลังจากหลิวดาฟาพยายามคลานหนีออกไป ดงซูบินก็แกว่งแขน ไปที่หลิวเซียวเหล่ยดังปัง! หลิวเซียวเหล่ยถูกตบจนล้มลงบนพื้น!

 

“ เสี่ยวเล่ย!” หลิวดาฟาตะโกนด้วยความโกรธ “ นายยังเคารพกฎหมายอยู่หรือเปล่า?!

อา?!

 

คนที่มุงดูบางคนตะโกนใส่หลิวดาฟา “ ตอนที่พวกคุณทั้งสองคนทําร้ายผู้หญิงคนนั้นก่อนหน้านี้ทําไมพวกคุณไม่พูดถึงกฎหมายล่ะ! ทุกคนก็คิดถึงเรื่องนั้น และที่นี้เช่นนี้มาอ้างเรื่องกฏหมาย?! *ถุย! อย่ามาอ้างถึงเลยนี้เลย!”

 

หญิงชรากล่าวเสริม “ คุณทุกคนทําให้ผู้หญิงสาวสวยคนนั้นเสียโฉม! โชคดีแค่ไหนแล้วที่พ่อหนุ่มคนนั้นไม่มีพวกคุณจนตาย!”

 

ในเวลานั้นก็มีรถตํารวจหลายคันมาถึงในจุดนั้น

 

* หัวหน้าซูบิน!” เจ้าหน้าที่ตํารวจห้าคนวิ่งเข้ามาทันที

 

เจ้าหน้าที่ต่างตกใจเมื่อเห็นหัวหน้าซูบินทุบตีชายหญิงและรีบวิ่งไปหยุดเขา บางคนโอบดงซูบินไว้ข้างแขนและบางคนก็โอบเอวเขาไว้ เจ้าหน้าที่คนหนึ่งจําหลิวดาฟาได้และกระซิบกับเพื่อน เจ้าหน้าที่ของเขา พวกเขาส่ายหัวในใจ หัวหน้าซูบินยังสามารถเอาชนะเสือโคร่งไซบีเรียได้นับประสาผู้ชายผู้หญิงและเด็ก ๆ ทําไมคุณถึงไปทําให้เขาโมโหล่ะ?! พวกคุณว่างหรือไม่มีอะไรทําหรอ?!

 

หลังจากเข้าใจเหตุการณ์ทั้งหมดแล้วเจ้าหน้าที่ไม่กี่คนก็พูดไม่ออก พวกเขามองไปที่หยูเหม่ยเซียวซึ่งมีใบหน้าเปื้อนเลือดและรู้ว่าเหตุการณ์นี้จะไม่ยุติลงอย่างง่ายดาย

 

“ หัวหน้าซูบินนี่” เจ้าหน้าที่ถาม

 

ดงซูบินชี้ไปที่หลี่ฮง ไปจับเธอมาสิ เธอทําร้ายร่างกายคนอื่น!”

 

“ครับ!” เจ้าหน้าที่สองสามคนตอบกลับและเดินไปหาหลี่ยง

 

ดงซูบินเองละความสนใจจาก หลิวดาฟาและภรรยาของเขาได้และอุ้มหยูเหมยเซียวที่เป็นลมไปที่รถตํารวจที่ใกล้ที่สุด “ ด่วน!พาฉันไปโรงพยาบาลประชาชน!”

 

คนขับไม่กล้าเสียเวลาและเร่งเครื่อง

 

ดงซูบินรู้สึกว่าเขาได้ยินเสียงเจ็บปวดขณะที่เขามองไปที่ใบหน้าที่เปื้อนเลือดของหยูเหมยเซียวเขาพยายามจัดผมของเธอให้เป็นระเบียบเนื่องจากหลี่ฮงทําให้ผมของเธอยุ่ง หลังจากจัดทรงผมของหยูเหมยเซียวแล้วเขาก็จับมือเธอแน่นและภาวนาให้เธอ เขาหวังว่าความก้าวหน้าทางการแพทย์สามารถรักษาบาดแผลของหยูเหมยเซียวและไม่ทิ้งรอยแผลเป็นใด ๆ

 

ณ โรงพยาบาล

 

ดงซูบินโทรไปที่โรงพยาบาลระหว่างทางมีพยาบาลและหมอสามคนรออยู่ข้างนอกเมื่อพวกเขามาถึง ดงซูบินรีบอุ้มพีสาวหยูขึ้นไปบนเปลหามและผลักเธอเข้าไปในล็อบบีของโรงพยาบาล ระหว่างทางแพทย์ได้ตรวจสอบสภาพของหยุเหมยเซียวและดูบาดแผลบนใบหน้าของเธอ หลังจาก นั้นไม่นานหมอก็ขมวดคิ้วและถอนหายใจ

 

ดงซูบินถามอย่างกังวล “ หมอครับ เธอเป็นยังไงบ้าง”

 

“มันไม่ได้อันตรายถึงชีวิตนี้เป็นเพียงอาการช็อกเท่านั้น”

 

“ แล้วใบหน้าเธอล่ะ” ดงซูบินกังวลมากที่สุดเกี่ยวกับเรื่องนี้ “ มันจะทิ้งรอยแผลเป็นไว้ไหม”

 

” ผมต้องขอโทษด้ววย.” คําตอบของหมอทําให้หัวใจของ ดงซูบินเต้นรัว หมอพูดต่อ “ เทคนิคของโรงพยาบาลของเรามี จํากัด และผมทําได้เพียงทําความสะอาดบาดแผลของเธอเพื่อป้องกันการติดเชื้อ หลังจากนั้นเราจะต้องรอให้แผลหายและจะมีรอยแผลเป็นแน่นอน นอกจากนี้อาการบาดเจ็บของผู้ปวย…” หมอมองไปที่ใบหน้าของหยูเหมยเซียวอาการบาดเจ็บนั้นร้ายแรงมากและใบหน้าของเธออาจจะไม่กลับมาเหมือนเดิม รอยแผลเป็นจะลึกมากผมแจ้งไว้ก่อน”

 

ใบหน้าของ ดงซูบินซีดลง “ แล้วการปลูกถ่ายผิวหนังล่ะ? การปลูกถ่ายผิวหนังสามารถช่วยได้หรือไม่?”

 

หมอตอบ “ การปลูกถ่ายผิวหนังสามารถทําได้ในสถาบันการแพทย์เฉพาะทางหรือโรงพยาบาลเฉพาะทางเท่านั้น โรงพยาบาลของเราไม่มีอุปกรณ์ในการทําเช่นนี้ แต่แม้ว่าจะทําการปลูกถ่ายผิวหนังเธอก็จะไม่เหมือนเดิม มีหลายปัจจัยและไม่ว่าเธอจะฟื้นตัวได้ดีเพียงใดและการผ่าตัดจะราบรื่นเพียงใดก็ยังคงมีรอย การปลูกถ่ายผิวหนังสามารถปกปิดรอยแผลเป็นเหล่านี้ได้ แต่จะทิ้งรอยแผลเป็นอื่น ๆ ไว้นอกจากนี้ยังมีค่าใช้จ่ายสูงและมีความเสี่ยงด้วย”

 

ร่างกายของ ดงซูบินแกว่งไปมาและหยุดตามหมอ

 

ดงซูบินจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างตามทางเดินอย่างว่างเปล่า เขารู้ว่าใบหน้าของผู้หญิงคน หนึ่งมีความสําคัญมากและถ้าพี่สาวหยูรู้เรื่องนี้เธอ

 

เวรเอ๊ย!

 

แบม! ดงซูบินชกกําแพงด้วยความโกรธ!

 

แหวนแหวนแหวน โทรศัพท์ของ ดงซูบินดังขึ้นเบอร์นั้นคือเบอร์ของหยูเซียวเชียว

 

มือของ ดงซูบินสั่นขณะที่เขาตอบ ” ว่ายังไง”

 

“ พี่ใหญ่ทําไมแม่ยังไม่กลับบ้านเลย” เซียวเซียว ถาม “ หนูพยายามโทรเข้าโทรศัพท์ของแม่แต่แม่ไม่รับสาย ทุกคนอยู่ที่ไหนกัน หนูหิวแล้ว”

 

ดงซูบินฝืนยิ้ม “ แม่ของเธออยู่กับฉัน ตอนนี้เราอยู่ข้างนอกอยู่”

 

“ โอ้.แล้วพี่ใหญ่จะกลับมาที่โมง?”

 

“ เราอาจใช้เวลาสักพัก…รออยู่บ้านก่อนนะ”

 

หลังจากวางสาย ดงซูบินก็โทรหาแม่ของเขา “ แม่รู้ไหมว่านิคมหัวเหมยอยู่ที่ไหน เซียวเซียวอยู่คนเดียว แม่ช่วยพาเธอไปที่ห้องของแม่หน่อย ผมจะฝากให้แม่ดูแลเธอสักสองสามวัน ” ลวนเสี่ยวชิงถามว่าเกิดอะไรขึ้นและดงซูบินตอบ “ พี่สาวหยได้รับบาดเจ็บและตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลกับเธอ อย่าให้เซียวเซียวรู้เรื่องนี้ก่อน ผมจะคุยกับเธอเองหลังจากนี้”

 

สิบห้านาทีต่อมา

 

หมอเข้ามาพบดงซูบินและกล่าวว่า “ เราทําการรักษาบาดแผลแล้วและมันร้ายแรงกว่าที่เราคาดไว้”

 

“ มีอะไรให้เราทําอีกไหม” ดงซูบินหายใจเข้าลึก ๆ “ เธอต้องอยู่กับรอยแผลเป็นเหล่านี้ไปตลอดชีวิตหรือ”

 

หมอถอนหายใจและกล่าวว่า “ มาตรฐานทางการแพทย์ในประเทศจีนมีข้อ จํากัด แต่สถาบันทางการแพทย์ในต่างประเทศบางแห่งอาจสามารถลบรอยแผลเป็นได้ คุณสามารถลองเสี่ยงโชคกับโรงพยาบาลในต่างประเทศ ผมสามารถช่วยคุณติดต่ออดีตเพื่อนร่วมชั้นของผมที่มีการติดต่อกับโรงพยาบาลในต่างประเทศได้ แต่ค่าใช้จ่ายในการดําเนินการดังกล่าวในต่างประเทศจะมีค่าใช้จ่ายสูงมากและไม่มีโรงพยาบาลใดสามารถรับประกันการฟื้นตัวได้ 100% ไม่มีใครรู้ว่าผลจะเป็นอย่างไร แต่มีความหวังว่าจะฟื้นตัวเต็มที่”

 

ดงซูบินสว่างขึ้น “ หน้าตาของเธอจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมใช่ไหม”

 

“ ถ้าเธอหายดีก็น่าจะเป็นเช่นนั้น แต่ไม่มีใครรับประกันได้”

 

“ อย่างน้อยก็ยังมีความหวัง!” ดงซูบินมองไปที่หมอ “ ขอบคุณครับหมอ โปรดช่วยฉันติดต่อโรงพยาบาลที่ดีที่สุดให้หน่อย เงินไม่ใช่ปัญหาสําหรับผม” ดงซูบินนั้นมีเงินมากพอและคิดจะใช้เงินทั้งหมดเพื่อให้ใบหน้าของพี่สาวหยูกลับมาเป็นเช่นเดิม

 

หมอพยักหน้า “ เอาล่ะ ผมจะช่วยคุณติดต่อโรงพยาบาล”

 

* โอ้” ดงซูบินกล่าว “ คุณอย่าให้พี่สาวยูรู้ได้ไหมว่าใบหน้าของเธอเสียโฉม”

 

“นี้ ”

 

* ผมกลัวว่าเธอจะรับไม่ได้”

 

หมอลังเลสักพักแล้วพยักหน้า “ ได้เลย”

 

หอผู้ป่วยในโรงพยาบาล

 

เมื่อดงซูบินและหมอเข้ามาในวอร์ดหยุเหมยเซียวถูกปลุก ใบหน้าของเธอถูกพันผ้าพันแผลอย่างหนักและเธอกําลังมองตัวเองในกระจก เธอพยายามดันผ้าพันแผลออกเพื่อดูบาดแผล

 

“ อย่าแตะต้องผ้าพันแผล!” หมอหยุดหยูเหมยเซียว

 

หยูเหมยเซียว มองไปที่พวกเขาและถามอย่างใจจดใจจ่อ “ หน้าฉัน..หน้า”

 

ดงซูบินกําหมัดแน่นและแสร้งทําเป็นผ่อนคลาย เขายิ้มและช่วยหยูเมยซียวออกจากห้องน้ําและปล่อยให้เธอนอนบนเตียง “ หน้าคุณปกติ หมอบอกว่าเป็นแผลเล็กน้อยและจะหายอีกไม่กี่วัน”

 

หยูเหมยเซียวกัดริมฝีปากของเธอ “ จะมันจะทิ้งรอยแผลเป็นไว้ไหม”

 

“ ไม่ มันจะทิ้งรอยแผลเป็นไว้ได้ยังไง!” ดงซูบินหัวเราะ “ บาดแผลมันมีเพียงเล็กน้อยและคุณไม่ต้องกังวลกับมันเลย”

 

“ หมอ?” หยูเหมยเซียวไม่เชื่อ ดงซูบินและมองไปที่หมอ

 

หมอลังเล เขาเคยสัญญากับหัวหน้าซูบินก่อนหน้านี้ แต่เขาไม่ควรโกหกคนไข้ว่าเป็นหมอเขาเพียงพึมพําตอบกลับสั้น ๆ “ ไม่ต้องกังวล” และขึ้นอยู่กับหยูเหมยเซียวว่าจะตีความคําตอบของเขาอย่างไร

 

หยุเหมยเซียวถอนหายใจอย่างโล่งอกหลังจากได้ยินคําตอบของแพทย์

 

ดงซูบินช่วยหยุเหมยเซียวดึงผ้าห่มขึ้น “ คุณได้ยินหมอแล้วใช่ไหม ไม่ต้องกังวลหรอกทุกอย่างปกติ ผู้หญิงคนนั้นที่ทําร้ายคุณถูกจับแล้วและเรื่องอื่นๆเดียวฉันจัดการเอง”

 

หยูเหมยเซียวพึมพําเบา ๆ “ ต้องขอโทษด้วยค่ะ”

 

“ ทําไมคุณถึงพูดขอโทษ? ฉันควรจะเป็นคนขอโทษคุณตั้งหาก”

 

ดงซูบินรู้สึกผิด เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นจากความขัดแย้งระหว่าง หลิวดาฟาและเขาและไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับ หยูเหมยเซียวถ้าเขาไม่พยายามแย่งชิงการเลื่อนตําแหน่งกับ หลิวดาฟาลูกชายของ หลิวดาฟาก็จะไม่พบปัญหากับ หยูเซียวเซียวและสิ่งเหล่านี้จะไม่เกิดขึ้นเมื่อดงซูบินคิดถึงสิ่งที่ หลิว ดาฟาและครอบครัวของเขา ก็ยิ่งทําให้อารมณ์ของดงซูบินเริ่มเดือดขึ้นมา

 

ดงซูบินเดินออกไปที่ทางเดินเพื่อโทรไปที่สํานัก “ เป็นยังไงบ้าง”

 

“ หลี่ฮงถูกนําตัวกลับมาแล้วและเรากําลังบันทึกคําพูดของเธอในตอนนี้”

 

“ ตรวจสอบให้แน่ใจว่าคุณได้ซักถามผู้หญิงตัวนั้นและอย่าปล่อยให้เธอสบายใจเกินไป!” ดงซูบินกล่าว “ ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ปล่อยเธอไปได้ ถ้าไม่มีคําสั่งจากฉัน!”

 

“ครับ”

 

เมื่อดงซูบินกลับไปที่วอร์ดหมอก็จากไป

 

ดงซูบินฝืนยิ้มและถาม “ คุณยังไม่ได้กินข้าวเย็น คุณต้องการกินอะไร? ฉันจะซื้อชั้นล่าง”

 

“ฉันไม่หิว.” หยูเหมยเซียวยังคงหวั่นไหวกับสิ่งที่เกิดขึ้น “ เซียวเซียว…คุณอย่าบอกเรื่องนี้กับเซียวเซียวจะได้ไหม”

 

” ฉันเข้าใจแล้ว ฉันโทรบอกแม่แล้วให้ไปดูเซียวเซียวให้หน่อย ไม่ต้องกังวล”

 

หยูเหมยเซียวพยักหน้าและแตะผ้าพันแผลบนใบหน้าของเธออีกครั้ง “ สิ่งนี้จะไม่ทิ้งรอยแผลเป็นไว้หรือ”

 

ดงซูบินตบมือ หยูเหมยเซียว “ ไม่ หมอเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ใช่มั้ย?”

 

หยูเหมยเซียวพยักหน้า “ ถ้าอย่างนั้นฉัน…ฉันอยากจะออกจากโรงพยาบาลแล้ว ยิ่งอยู่นานค่ารักษาก็จะแพงกลับกันเถอะ”

 

ดงซูบินหยุด หยูเหมยเซียวอย่างรวดเร็ว “ อย่ากังวลกับเรื่องนี้ หลิวดาฟาและผู้หญิงคนนั้น หลี่ฮงจะต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้คุณ เพียงแค่อยู่ที่นี้จนกว่าบาดแผลของคุณจะหายดี”

 

” แต่

 

“ แค่ฟังฉัน”

 

“… ตกลง”

 

ดงซูบินติดตาม หยูเหมยเซียวจนถึงเวลา 21.00 น. เมื่อเชียวเซียวโทรมาอีกครั้ง ดงซูบินแก้ตัวและส่งโทรศัพท์ให้ หยูเหมยเซียวหยูเหมยเซียวคุยกับลูกสาวของเธอสักพักก่อนจะวางสายเธอมองไปที่นาฬิกาและพูดกับดงซูบิน “ ซูบิน ตอนนี้ดึกมากแล้วแล้วคุณน่าจะกลับไปได้แล้ว”

 

ดงซูบินหัวเราะ “ ฉันจะไม่ไปไหน คืนนี้ฉันจะอยู่กับคุณเอง”

 

“ไม่เป็นไร”

 

“ ฉันอยู่บ้านก็ไม่มีอะไรทําอยู่แล้ว คุณควรพักผ่อนบ้าง”

 

หยูเหมยเซียวมองไปที่ ดงซูบินด้วยสายตาของเขา “ ขอบคุณ”

 

“ ไปนอนเถอะ ระวังเมื่อคุณเลี้ยว อย่ากดแผลของคุณและแจ้งให้เราทราบหากคุณต้องการอะไร”

 

” ตกลง” หยูเหมยเซียวหลับตาลงช้าๆ

 

หลังจากที่ หยูเหมยเซียวหลับไป ดงซูบินก็ปล่อยมือและลุกขึ้นยืน เขามองไปที่ใบหน้าของ หยูเหมยเซียวและดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดง เขาเดินออกมาจากวอร์ดจะมีควัน เขารู้ว่าเขาไม่สามารถซ่อนการเสียโฉมของ หยูเหมยเซียวได้นาน เธอจะรู้ว่าเมื่อผ้าพันแผลของเธอถูกถอดออกและดงซูบินก็สงสัยว่าเขาจะปลอบเธออย่างไร

 

เช้าวันรุ่งขึ้นโทรศัพท์ของ ดงซูบินปลุกเขา

 

ดงซูบินรีบเดินออกจากวอร์ดเพื่อรับสาย

 

“ หัวหน้าซูบินผมมาจากส่วนสั่งการสาธารณะ”

 

“มันเป็นอย่างงั้นได้ยังไง?”

 

“ หลี่ยงได้รับการปล่อยตัวเมื่อคืนนี้”

 

ดงซูบินโกรธมาก “ ฉันบอกแล้วไงว่าไม่อนุญาตให้ใครปล่อยตัวเธอจนกว่าจะได้รับคําสั่งของ ฉัน?!”

 

เจ้าหน้าที่ตอบ “ เป็นหัวหน้าเหลียงที่ออกคําสั่ง”

 

คลิก! ดงซูบินวางสายและโทรไปหาเหลียงเฉินเผิง

 

เหลียงเฉิงเผิงเพิ่งตื่นขึ้นมาและรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อเขาเห็นเบอร์โทรจองดงซูบินในโทรศัพท์ของเขา เขาตอบ. “ ซูบิน…ฉันรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อเย็นที่แล้ว ฉันเป็นคนหนึ่งที่ปล่อยหลี่ฮงและเธอตกลงที่จะชดเชย 120,000 หยวนเป็นค่ารักษาพยาบาล เงินจํานวนนี้ชดไว้ชดใช้ข้อพิพาททางแพ่งเท่านั้นไม่จําเป็นต้องขังเธอไว้ คุณควรใจเย็น ๆ ” เหลียงเฉิงเผิงมาจากฝ่ายของเซียงดาวและหัวหน้าแผนกประชาสัมพันธ์ของมณฑลได้โทรหาเขาเมื่อคืนนี้ เขาต้องทําให้เขาโปรดปรานขนาดนี้ นอกจากนี้หลิวดาฟาจะได้รับการเลื่อนตําแหน่งเป็นหัวหน้าส่วนและพวกเขาทั้งหมดอยู่ข้างเดียวกัน

 

“ หัวหน้าเหลียงข้าจะสงบสติอารมณ์ได้อย่างไร?! ผู้ช่วยของผมเสียโฉม! คุณรู้ไหมว่าการทําให้เสียโฉมหมายถึงอะไร?! เธออายุสามสิบต้น ๆ และเป็นผู้หญิง! เธอจะใช้ชีวิตที่เหลืออย่างไร?! คุณคิดว่าทุกอย่างจะถูกตัดสินโดยการจ่ายเงิน?!” ดงซูบินตะโกน “ ถ้าพวกเขาคิดว่าเงินสามารถจัดการทุกอย่างได้ก็โอเค! ผมจะทําให้หลี่ฮงและหลิวดาฟาเสียโฉมเดี๋ยวนี้! ค่าชดเชย?! และผมจะ จ่ายค่าชดเชยให้พวกเขา 200,000 หยวนและจะทําให้พวกเขาเสียโฉมทุกวัน! ผมอยากเห็นว่าเขาทําอะไรกับฉันได้บ้าง!”

 

ทุกคนในสํานักรู้ว่า ดงซูบินถูกล็อตเตอรี่และเงินจํานวนนี้มันถือเป็นเศษเงินสําหรับเขา

เหลียงเฉินเผิงได้ยินสิ่งที่ดงซูบินพูดและตะโกน “ อย่าสร้างปัญหาเลยดีกว่า!”

 

* หลี่ฮงทําร้ายคนอื่นและเธอต้องชดใช้เ”

 

เหลียงเฉิงเผิงตอบอย่างไร้เหตุผล “ทําไมคุณถึงกล้าพูดอย่างนี้! คุณได้ทําร้ายหัวหน้าหลิวและครอบครัวของเขาเมื่อวานนี้ พวกเขาต้องการรายงานเรื่องนี้และฉันต้องคุยกับพวกเขาตั้งนานแค่เชื่อฟังฉันแล้วถอยออกมาสักก้าวเรื่องนี้จะจบลงตรงนี้ใช่ไหม”

 

ดงซูบินรู้ว่าไม่มีประโยชน์ที่จะพูดอะไรกับเหลียงเฉินเผิงและเขาจะไม่ปล่อยให้เรื่องนี้สงบ

 

หยูเหมยเซียวตื่นขึ้นมาและถาม “ ซูบินเกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

 

“ไม่มีอะไรเกิดขึ้น.” ดงซูบินระงับความโกรธของเขา “ คุณรู้สึกอย่างไร? แผลของคุณยังเจ็บอยู่หรือเปล่า?”

 

“ มันไม่เจ็บหรอก แต่มีความรู้สึกแสบร้อน”

 

* ตกลง

 

หลังจากอาการเริ่มคงที่ หยูเหมยเซียวแล้ว ดงซูบินก็ออกจากโรงพยาบาลเพื่อให้รัฐบาลมณฑล

 

นอกสํานักงานนายกเทศมนตรี

 

ดงซูบินผลักประตูห้องทํางานของเลขานุการฮให้เปิดออก “ พี่สาวฮนายกเทศมนตรีเสี่ยวอยู่หรือเปล่า”

 

“อยู่, คุณเข้าไปหาเธอได้เลย” ฮูซินเยียนประหลาดใจกับความโกรธของหัวหน้าซูบินเหตุก ารณ์เมื่อวานยังไม่แพร่กระจายและยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้มากนัก

 

ดงซูบินไปเคาะประตู

 

”เข้ามา” เสียวหลาน กล่าว

 

ดงซูบินเข้าไปในห้องทํางานและปิดประตูตามหลังเขา ก่อนที่พี่สาวเสี่ยว จะพูดอะไรดงซูบินก็เริ่มบ่น “ นายกเทศมนตรี เสี่ยว! ผู้นําของมณฑลหยานไทของเรามีอะไรผิดปกติ? เพียงเพราะผมได้รับการเสนอชื่อให้ดํารงตําแหน่งหัวหน้าหน่วยงานส่งเสริมการลงทุนกับเขาเขาจึงขอให้ลูกชายกลั่นแกล้งลูกสาวของผู้ช่วยของเขา! ลูกชายของเขาพยายามรีดไถเงินจากเธอและพยายามเปลื้องผ้าในที่สาธารณะ! เขาสอนลูกชายของยังไงกัน! เพราะสิ่งที่เจ้าเด็กนั่นทําลูกสาวของผู้ช่วยของผม ข่วนหน้าเขาส่วน หลิวดาฟาและหลี่ฮงก็ตําหนิผู้ช่วยของฉันพวกเขาไปที่ทํางานของเธอและทําให้ เธอเสียโฉม! รอยขีดข่วนยาวและลึกห้ารอย! หมอบอกว่าเธอไม่สามารถกู้คืนรูปลักษณ์ของเธอกับ มาได้! เธออายุสามสิบต้น ๆ เท่านั้นและมาเสียโฉม!และเธอจะอยู่ต่อยังไง!”

 

เสี่ยวหลานวางเอกสารที่เธอถืออยู่ “ แล้วเกิดอะไรขึ้น”

 

“ หลี่ฮงถูกปล่อยตัวและไม่ได้ถูกจําคุกตัวด้วยซ้ํา! เธอบอกว่าเธอจะชดเชยผู้ช่วยของฉัน 120,000 หยวน! 120,000 หยวนจะเทียบกับอนาคตของใครบางคนได้อย่างไร!” ดงศูบินกัดฟันและพูด “ ทุกอย่างเริ่มต้นเพราะฉันและฉันไม่รู้จะบอกเธอยังไงว่าเธอเสียโฉมเพราะฉัน!”

 

ดงซูบินยังคงบ่นต่อไปอีกสักพักก่อนที่เสี่ยวจะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

 

เสี่ยวหลาน ขมวดคิ้ว ” เธออยากทําอะไรล่ะ?”

 

“ ผมไม่สนใจว่าผมต้องทําอะไร! พวกเขาต้องจ่ายราคาสําหรับสิ่งที่พวกเขาทํา! นี่ไม่ใช่สิ่งที่สา มารถตัดสินได้ด้วยการชดเชยเงิน!”

 

เสี่ยวหลานมองไปที่ ดงซูบินและพูด “ มีที่นั่งก่อน” เธอลุกขึ้นยืนและไปที่ตู้กด น้ําเพื่อรินน้ําให้ดงซูบิน“ มีน้ําและใจเย็น ๆ หยุดผดผืนเมื่อใดก็ตามที่คุณประสบปัญหา คุณ เมื่อไหร่ที่คุณจะหยุดหุนหันพลันแล่นได้?” Xie Huilan เอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อของดงซูบินและติดกระดุมอีกครั้ง “ คุณติดกระดุมผิดปุ่ม”

 

ดงซูบินสงบลงเล็กน้อย “ขอขอบคุณ.”

 

เสี่ยวหลานพูดต่อ “ มีหลายวิธีในการลงโทษใครบางคนและคุณไม่จําเป็นต้องใช้วิธีที่ตรงไป ตรงมาที่สุด”

 

ดงซูบินไม่เข้าใจว่า เสี่ยวหลานหมายถึงอะไร

 

“ พรุ่งนี้ประชุมคณะกรรมการพรรคใช่ไหม” เสี่ยวหลานกล่าวอย่างใจเย็น “ ทุกคนคิดว่าคุณจะแพ้หลิวดาฟาแต่ถ้าได้คะแนนเสียงมากขึ้นและได้ตําแหน่งก็จะหนักไปที่ หลิวดาฟาหลังจากที่คุณเป็นหัวหน้าหน่วยงานส่งเสริมการลงทุนเขาจะเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณและคุณจะมีวิธีจัดการกับเขาเสี่ยวหลานกําลังเตรียมพร้อมสําหรับการประชุมคณะกรรมการพรรคที่กําลังจะมาถึงในไม่กี่วันนี้การประชุมครั้งนี้จะตัดสินอนาคตของดงซูบินและเธอกังวลมากเกี่ยวกับเรื่องนี้

 

ดงซูบินเข้าใจสิ่งที่น้องสาว Xie พูด

 

ถูกต้อง ถ้าฉันถึงการเลื่อนตําแหน่งของ หลิวดาฟาจากใต้จมูกของเขามันจะน่าพอใจกว่าการกักขังหลี่ฮงสักสองสามวัน!

 

ดงซูบินต้องการเพียง หลิวดาฟาทรมานและแก้แค้นให้กับพี่สาวฮู!

 

ใช่แน่ๆ!

 

ฉันต้องได้หัวหน้าส่วนของฉัน