POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 298+299

EP 298 แถลงข่าว

 

By loop

 

เขตรักษาพันธุ์เสือ

 

มันเป็นภาพที่ไม่ชัดเจนมากนัก แต่ทุกอย่างถูกบันทึกไว้ทั้งหมด ภาพนี้บันทึกจากภายในรถบัสและแสดงให้เห็นหัวหน้าซูบินกระโดดออกจากรถบัสและใช้ร่างของเขาบังเด็กไว้หลังจากนั้นเขาก็ต่อสู้กับเสือด้วยมือเปล่าและได้ยินเสียงตะโกนของนักท่องเที่ยวที่เหลืออยู่เบื้องหลังดังเข้ามาในกล้องหัวหน้าซูบินกําลังหลบการโจมตีของเสืออย่างชํานาญและเมื่อคลิปวิดีโอใกล้จะจบลงเขาเห็นเหมือนว่าดงซูบินเริ่มโมโหและเริ่มโจมตีเสือเขาเปิดฉากทําร้ายเสือจนมันหนีไป!

 

หนึ่งวินาที

 

สองวินาที

 

สามวินาที

 

ไม่มีใครพูดอะไรสักคําหลังจากที่พวกเขาดูการบันทึก

 

นักข่าวหญิงและตากล้องของเธอมองหน้ากันด้วยความงุนงง

 

เวร! หัวหน้าซูบินต่อสู้กับเสือด้วยมือเปล่า! ก่อนที่จะมาที่เขตรักษาพันธุ์เสือคนที่ถ่ายวีดีโออยู่อยากจะใช้หัวข้อ “การต่อสู้กับเสือ” เป็นหัวข้อข่าวเพื่อดึงดูดผู้ชม แต่ไม่มีใครคาดคิดว่าหัวหน้าซูบินจะต่อสู้กับเสือโคร่งไซบีเรียที่โตเต็มวัยจริงๆและมีนักท่องเที่ยวคนหนึ่งบันทึกเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่บนรถบัสไว้

 

นี่คือพาดหัวข่าว!

 

นักข่าวหญิงรีบวิ่งไปที่ดงซูบินพร้อมไมโครโฟนของเธอ

 

เย็นวันนั้นสถานีโทรทัศน์ของเมืองเป็นโจวรายงานเหตุการณ์นี้ในข่าวของพวกเขา

 

ผู้ประกาศข่าวกล่าวสั้น ๆ เกี่ยวกับอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นในสวนสัตว์ วันนี้ เด็กคนหนึ่งตกลงมาจากรถทัวร์ในเขตรักษาพันธุ์เสือเสือโคร่งไซบีเรียตัวเต็มวัยปรากฏตัวขึ้นและพยายามทําร้ายเด็กแต่รองหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยสาธารณะของ มณฑลหยานไท่หัวหน้าดงซูบินรีบออกไปและปกป้องเด็กด้วยร่างกายของเขาหลังจากนั้นเขาก็ต่อสู้กับเสือด้วยมือเปล่าและนักท่องเที่ยวคนหนึ่งบันทึกการต่อสู้ทั้งหมดไว้ข่าวนี้เล่นภาพที่บันทึกไว้และเนื่องจากดงซูบินได้สบถคําหยาบคลายมากมายในระหว่างการต่อสู้เสียงจึงถูกบิดเสียงไว้และฉายเฉพาะส่วนของภาพซึ่งทางสํานักข่าวไม่ได้ทําการตัดต่อวิดีโอใดๆเลย!

 

ผู้ชมทุกคนต่างตกตะลึงกับภาพนี้

 

ทุกคนเคยได้ยินเสือกินคน คนต่อสู้กับเสือ?!

 

ต่อมาในช่วงเย็นรายการทอล์คโชว์ทางช่องอื่นได้เชิญอาจารย์ประจําหน่วยรบพิเศษที่เกษียณอายุแล้วมาวิเคราะห์การบันทึกวิดีโอผู้สอนรู้สึกทิ้งกับดงซูบินเขาบอกว่าเสือจะให้วิธีการทําร้ายคนอยู่ไม่กี่ประเภทกรงเล็บตะครุบและกด แม้ว่าเราจะรู้ว่าเสือมีรูปแบบการจู่โจมเพียงสามรูปแบบเท่านั้น ถึงกระนั้นก็ไม่มีคนธรรมดาคนใดสามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีของเสือและเข้าโจมตีจุดสําคัญของเสือได้ในเวลาเดียวกัน แม้แต่เจ้าหน้าที่จากหน่วยรบพิเศษก็ไม่สามารถทําได้ สิ่งนี้ต้องการความแข็งแกร่งความเร็วและการตอบสนอง

 

พิธีกรถามอาจารย์อาวุโสท่านหนึ่งว่าทําไมคนในวิดีโอถึงทําเช่นนั้นได้กัน? นอกจากนี้วิดีโอไม่ได้แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างอย่างมากในด้านความแข็งแกร่งและความเร็วระหว่างสัตว์ร้าย และมนุษย์ กรงเล็บของเสือไม่ได้สัมผัสกับหัวหน้าซูบิน

 

การวิเคราะห์ผู้สอนคือหัวหน้าดงอาจจะโชคดีหรือเขาได้รับการฝึกอบรมอย่างมืออาชีพ การโจมตีและท่าป้องกันในวิดีโอนี้ยอดเยี่ยมมากจนสามารถใช้เป็นสื่อการสอนสําหรับผู้คนในการป้องกันตัวจากสัตว์ป่า

 

แหวน แหวนแหวน โทรศัพท์ของดงซูบินดังขึ้น

 

ดงซูบินกําลังดูทีวีอยู่ที่อพาร์ตเมนต์ของพี่สาวหยูเมื่อโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เขาเห็นเบอร์โทรศัพท์และเดินเข้าไปในห้องของเขาเพื่อรับสาย “ นายกเทศมนตรีเสี่ยว”

 

“ คุณรู้ไหมว่าทําไมฉันถึงโทรหาคุณ” เสี่ยวหลาน ถามอย่างใจเย็น

 

“ เอ่อ… เป็นเพราะเหตุการณ์ที่ เขตรักษาพันธุ์เสือหรือเปล่า?” ดงซูบิน กระแอมในลําคอ “น่าจะเป็นเพราะเหตุนี้ใช่ไหม”

 

“ ฉันไม่รู้ว่าควรจะดุคุณหรือยกย่องคุณดี”

 

ลวนเสี่ยวปิงโทรหาดงซูบินก่อนหน้านี้และบ่นเขาไปยกใหญ่จนหูเขาชากันไปเลย “ พี่สาวเซียวผมเองก็ไม่อยากให้ตัวเองตกอยู่ในอันตรายเช่นกัน แต่เด็กคนนั้นกําลังจะถูกเสือกินและถ้าผมไม่ช่วยเขาใครจะไป?”

 

“ ฉันเองไม่ได้พยายามบอกให้คุณหยุดช่วยเด็ก แต่ช่วยหยุดคิดก่อนอย่าทําอะไรตามอําเภอใจได้ไหม?”

 

“ มันเป็นเรื่องฉุกเฉินและผมทําได้แค่ใช้ร่างกายของผมหยุดเสือเอาไว้”

 

“ แม้ว่าจะเป็นเรื่องฉุกเฉิน แต่ก็มีวิธีอย่างน้อยสองสามวิธีในการช่วยชีวิตเด็กโดยที่คุณไม่ต้อ งเสียงขนาดนั้น”

 

ดงซูบินตอบ “ มีวิธีอะไรอีกบ้าง”

 

เสี่ยวหลาน ตอบ “ วิธีแก้ปัญหาที่ง่ายที่สุดคือเมื่อเสือยังไม่เข้าใกล้รถบัสคุณสามารถขอให้คนขับเลื่อนรถบัสไปทับเด็กได้ วิธีนี้เด็กจะต้องนอนนิ่ง ๆ ใต้รถบัสและเสือจะไม่สามารถเข้าถึง ตัวเด็กได้สิ่งนี้ไม่ควรเป็นปัญหาสําหรับคนขับที่มีประสบการณ์ขับรถมากกว่าสามปี เด็กจะปลอดภัยแม้ว่าจะมีเสือมากกว่าหนึ่งตัวก็ตามและคุณทุกคนสามารถรอหน่วยกู้ภัยได้อย่างปลอดภัย”

 

ดงซูบินตอบด้วยความตกใจ “ คุณพูดถูก! ทําไมผมคิดวิธีนี้ไม่ออกกัน”

 

“ ครั้งหน้าคุณช่วยคิดก่อนได้ไหม ก่อนที่จะตัดสินใจทําอะไรสักอย่างไป!”

 

“ ใช่ ใช่.” ดงซูบิยมียีนของแม่และไม่ค่อยฉลาดนัก สติปัญญาของเขาอยู่ในระดับปานกลางและไม่สามารถเทียบได้กับ เสี่ยวหลานแต่เขาไม่คิดว่าสิ่งที่เขาทํานั้นผิด เสี่ยวหลานกลายเป็นนายกเทศมนตรีของมณฑลเพราะด้วยความฉลาดของเธอ หากดงซูบินใช่ความรู้ของเขาจริงๆ เขาอาจสอบเข้าข้าราชการไม่ผ่านด้วยซ้ํา นั่นเป็นเหตุผลที่เขาทําได้เพียงใช้วิธีการของเขาในการไต่อันดับ

 

ทั้งเทศมณฑลหยานไท่กําลังพูดถึงการต่อสู้กับเสือของดงซูบิน

 

เหลียงเฉิงเผิงและผู้นําความมั่นคงสาธารณะอีกสองสามคนกําลังทานอาหารเย็นเมื่อพวกเขาทราบเรื่องนี้ ทุกคนพูดไม่ออก หัวหน้าซูบินคนนี้เดินทางไปที่ไหนก็มักจะมีเรื่องที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นตลอดเวลา ทุกที่ที่เขาไปก็จะมีข่าวเกี่ยวกับเขา

ต่อสู้กับเสือ?

 

ต่อสู้กับเสือด้วยมือเปล่า?

 

เนื่องจากหัวหน้าซูบินเคยต่อสู้เพียงลําพังกับอาชญากรที่หลบหนีออกมาจากคุกถึง เจ็ดคนฆ่ามือปืนมากกว่าสิบสองคนด้วยตัวเองไม่มีใครในเขตหยานไท่กล้าสงสัยในความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของเขา ทุกคนรู้ว่าหัวหน้าซูบินเป็นยอดฝีมือ แต่ครั้งนี้เขาชนะเสือ สิ่งนี้แตกต่างจากการต่อสู้ครั้งก่อน ๆ และพวกเขาต้องประเมินความสามารถของหัวหน้าซูบินอีกครั้ง!

 

แม้แต่เสือก็ไม่สามารถเอาชนะหัวหน้าซูบินได้?!

 

EP 299 โอกาสมาถึงแล้ว

 

By loop

 

รุ่งเช้าของวันอาทิตย์

 

ณ อพาร์ตเมนต์ของหยุเหมยเซียว

 

ดงซูบินนอนหลับจนถึง 10.00 น. ก่อนที่เขาจะลุกจากเตียง เขาหัวเราะเยาะตัวเองในขณะที่เขารู้สึกว่าร่างกายของเขาปวดร้าวไปทั้งตัว มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะสู้กับเสือ อีกทั้งเมื่อวานนี้เขายังดูปกติอยู่เลยแต่ตัดมาวันนี้ดูเหมือนกล้ามเนื้อของเขาจะตอบสนองกับแรงที่เขาใช้ทําร้ายเสือตัวเต็มวัยตัวนั้นทําให้เขาปวดไปทั้งตัว เขาเดินออกจากห้องด้วยความเจ็บปวดและเห็นหยูเหมยเซียวกําลังดูการให้สัมภาษณ์ของดงซูบินในข่าวอีกครั้ง

 

“ ผมเป็นถึงสมาชิกพรรค ถ้าผมไม่ทําเช่นนั้นใครจะเป็นคงลงไปช่วยเด็กกัน”

 

ดงซูบินพยักหน้าเมื่อเขารู้สึกว่าคําตอบของเขาสมบูรณ์แบบ

 

“ สวัสดีตอนเช้าพี่สาวหยู เซียวเซียวอยู่ที่ไหนกน”

 

“ โอ้คุณตื่นแล้วเหรอ? เซียวเซียวออกไปข้างนอกกับเพื่อน”

 

“ เธอเพิ่งออกไปเหรอ? เธอไม่กลับมาทานอาหารกลางวันเหรอ”

 

“ เธอบอกว่าจะทานอาหารกลางวันที่บ้านของเพื่อนและจะกลับมาในช่วงบ่าย” หยูเหมยเซียวเข้าไปในห้องของดงซูบินเพื่อจัดเตียงให้เรียบร้อย “ คุณอยากทานอะไรเป็นอาหารกลางวัน? เดียวฉันจะไปตลาด”

 

“ อะไรก็ได้” ดงซูบินไปห้องน้ําเพื่อล้างตัว “ แค่เตรียมอะไรง่ายๆ”

 

“ แล้วอาหารเช้าล่ะ”

 

“ มันเป็นเวลา 10.00 น. ฉันจะไม่ทานอาหารเช้า”

 

หลังจากล้างหน้าแล้วดงซูบินก็นั่งบนโซฟาเพื่อดูการสัมภาษณ์ของเขา เขาพยักหน้ากับตัวเองและหยิบบุหรี่ออกมา หยูเหมยเซียวเพิ่งจัดเตียงและรีบหยิบไฟแช็กของเธอออกมาเพื่อจุดบุหรี่ของดงซูบินดงซูบินไม่ได้พูดอะไรเธอเดินไปที่ด้านหลังโซฟาเพื่อนวดไหล่ของเขาซูบิน”

 

“ฮะ?”

 

“ ฉันได้ยินมาว่าคุณต้องการเลื่อนตําแหน่งเป็นหัวหน้าส่วน” หยูเหมยเซียวถาม

 

ดงซูบินตอบ “ ฉันเกือบลืมเรื่องนี้ไปแล้วถ้าคุณไม่พูดถึงเรื่องนี้ เฮ้อ…ฉันได้รับการเสนอชื่อเพียงแค่การเลื่อนตําแหน่ง แต่มันยากสําหรับฉันที่จะได้รับการเลื่อนตําแหน่ง”

 

“ แต่มันไม่ได้มีนัยสําคัญอะไรใช่ไหม”

 

“ นั้นแหละคือสิ่งที่น่ากังวล คณะกรรมการพรรคของมณฑลจะต้องอนุมัติการเลื่อนตําแหน่งผ่านการโหวต

 

“ ฉันขอโทษด้วยฉันไม่ค่อยเข้าใจเรื่องนี้เท่าไร”

 

“ พูดง่ายๆ ฉันได้ทําให้เซียงดาวไม่พอใจและเขาควบคุมคะแนนเสียงมากกว่าครึ่งหนึ่งของคณะกรรมการ นั่นหมายความว่าหากเลขาธิการพรรคไม่เห็นด้วยฉันจะไม่ได้รับการเลื่อนตําแหน่ง ตอนนี้สิ่งนี้ไม่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่ฉันได้ทําเพื่อมณฑล”

 

“ โอ้ ”

 

การประชุมคณะกรรมการพรรคประจําเขตจะมีขึ้นในสัปดาห์หน้าและดงซูบินเองก็เหลือเวลาไม่มากแล้ว เขามั่นใจว่าเขาไม่มีโอกาสต่อต้านหลิวดาฟาและ หลิวดาฟาจะกลายเป็นหัวหน้าสํานักงานส่งเสริมการลงทุน หลิวดาฟาเป็นคนของเชียงดาว และ เซียงดาวจะต้องให้กรรมสิทธิ์คนของ เขาก่อนนอกจากนี้คงซูบินยังอยู่ภายใต้การปกครองของเสี่ยวหลานและ เสี่ยวหลานเป็นคู่แข่งทางการเมืองของ เซียงดาว เชียงดาวเองก็คงไม่ปล่อยคนของเสี่ยวหลานได้รับการเลื่อนตําแหน่งในครั้งนี้แน่ๆ!

 

เฮ้อ…ตําแหน่งหัวหน้าส่วน…ฉันต้องรออีกนานแค่ไหนกัน?

 

เมื่อ ดงซูบินกําลังคิดเกี่ยวกับการเลื่อนตําแหน่งของเขาโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

 

หยูเหมยเซียวหยุดนวด ดงซูบินและช่วยรับโทรศัพท์จากห้อง “ มันคือหมายเลขของเลขาฮู”

 

” ขอบคุณๆจริงเลย.” ดงซูบินตอบกลับ “ สวัสดีน้องสาวฮ?”

 

ฮซินเยียน กล่าว “คุณอยู่ที่บ้านไหม? สะดวกคุยตอนนี้หรือปาว”

 

“อยู่” ดงซูบินถาม “เกิดอะไรขึ้นหรอ?”

 

ฮซินเยียน ตอบ “ ฉันได้ยินข่าวลือและนายกเทศมนตรีขอให้ฉันตรวจสอบกับคุณ เด็กที่คุณช่วยชีวิตที่ในเขตพันธุ์สัตว์ ญาติของเลขาด้วนหรือเปล่า”

 

ดงซูบินตระหนักว่าเขาลืมบอกพี่สาวเสี่ยวเกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อวานนี้ “ใช่. เด็กคนนั้นเป็นลูกชายของเลขด้วน”

 

“ เป็นเรื่องจริง” ฮูซินเยียนเงียบไป

 

“ พี่สาวฮูเกิดอะไรขึ้น?”

 

“ รอสักครู่ ฉันต้องแจ้งนายกเทศมนตรีก่อน” อีกสายกลายเป็นค่อนข้างมากและดูเหมือนว่าฮูซินเยียนจะปิดเสียงโทรศัพท์ ประมาณครึ่งนาทีต่อมา ฮูซินเยียนกล่าว “ หัวหน้าซูบินการประชุมคณะกรรมการพรรคของมณฑลกําลังจะมีขึ้นในอีกไม่กี่วัน นายกเทศมนตรีขอให้คุณใช้โอกาสนี้เพื่อใกล้ชิดกับเลขานุการด้วนและรับคะแนนเสียงของเขา”

 

ดงซูบินตะลึงไปชั่วขณะ “ อ่า…ทําไมผมถึงลืมเรื่องนี้ล่ะ!”

 

“ นายกเทศมนตรียังบอกด้วยว่า คุณค่อนข้างสนิทกับเลขาเฉา…”

 

“ ผมเข้าใจแล้ว…ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าต้องทําอะไรขอบคุณครับ”

 

“ คุณไม่จําเป็นต้องขอบคุณฉัน ฉันเป็นแค่คนสงสาร”

 

หลังจากวางสายดงซูบินตบหน้าผากของเขา ทําไมฉันโง่จังด้วนเซ็นกังเป็นเลขาธิการคณะกรรมการตรวจสอบวินัยและเป็นหนึ่งในสมาชิกคณะกรรมการพรรค แม้ว่าเขาจะ “เอนเอียง” ไปทางฝ่ายของเซียงดาวและมีความแตกต่างบางอย่างกับ ดงซูบิน ในอดีตดงซูบินได้ช่วยลูกชายของเขาการช่วยลูกชายของเขาจะบดบังความเสียใจทั้งหมดของพวกเขาและหากดงซูบินได้คะแนนเสียงเขาก็อาจจะพลิกผันเสี่ยวหลานยังขอให้ฮซินเยียนเตือนดงซูบิน ว่า เฉาซูเผิง รองเลขาธิการคณะกรรมการพรรคมณฑลยังคงเป็นหนี้บุญคุณอยู่ ถ้าดงซูบินได้รับการโหวตจากเฉาซูเผิงแล้วล่ะก็ .

 

เอาล่ะ!

 

โอกาสของฉันที่จะได้รับตําแหน่งหัวหน้าส่วนมีสูงขึ้นมามากแล้ว!

 

ดงซูบินตื่นเต้น “ พี่สาวหยู! พี่สาวหยู!”

 

“มันคืออะไร?” หยูเหมยเซียวถามจากห้องครัว “ คุณต้องการทานหมูตุ้นเป็นอาหารกลางวันไหม”

 

“ ไม่ต้องเตรียมอาหารให้ฉัน เดียวฉันจะออกไปข้างนอก และไม่ควรกลับมาทานอาหารเย็นด้วย” ดงซูบินคว้ากุญแจและกระเป๋าของเขาแล้วรีบออกจากบ้าน

 

ดงซูบินเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว

 

สํานักงานคณะกรรมการพรรคของมณฑล

 

ดงซูบินยืนอยู่หน้าอาคารอพาร์ตเมนต์และโทรศัพท์ “ สวัสดีนี่คืออพาร์ตเมนต์ของเลขาด้วนใช่ไหม”

 

“คนนี้เป็นใคร?” ผู้หญิงคนหนึ่งถาม

 

ดงซูบินยิ้ม “ นี่พี่สะใภ้ใช่ไหม ผมดงซูบิน”

 

“ โอ้คุณเองหัวหน้าซูบิน ฉันกําลังจะโทรหาคุณเลย เย็นนี้คุณว่างไหม พี่ด้วนขอเลี้ยงคุณด้วยอาหารค่ําเย็นนี้เพื่อเป็นการขอบคุณ”

 

“ขอบคุณ. เอ่อ…ผมอยู่ที่ล็อบบี้ของอพาร์ทเมนต์ของคุณ”

 

“ คุณอยู่ชั้นล่างเหรอ? กรุณารอสักครู่ ฉันจะไปหาคุณเอง”

 

“ ไม่ต้องลําบากก็ได้ครับ บอกผมว่าเลขที่ยูนิตของคุณ แล้วผมจะขึ้นไปเอง”

 

หลังจากวางสายดงซูบินก็ขึ้นลิฟต์ไปพร้อมกับถุงของขวัญ ดัง! ประตูลิฟต์เปิดออกและ ดงซูบินก็เห็นประตูของเลขาด้วย เปิดอยู่ เฉิงถิงถิงยืนรอเขาอยู่ด้านนอก เธอยิ้มและต้อนรับดงซูบินเข้าไปในบ้านของเธอก่อนจะปิดประตู

 

“ เหลียงเหลียงเป็นยังไงบ้าง? เขาสบายดีไหม” ดงซูบินถาม

 

เฉิงถิงถิงยิ้มและตอบกลับ ”เขาสบายดี. ต้องขอบคุณคุณมาก เขาไม่ได้รับบาดเจ็บและมีเพียงอาการหวาดผวาเท่านั้น”

 

ดงซูบินยื่นรถของเล่นไปให้เฉินถึงถึง “ดีใจที่ได้ยินเช่นนั้น นี่คือรถบังคับระยะไกลผมซื้อมาฝากเหลียงเหลียง อีกสักพักเขาอาจจะลืมเหตุการณ์นี้ไปแล้ว”

 

“ อา. ไม่จําเป็นต้องมีของขวัญ” เฉินถิงถิง กล่าว

 

ประตูห้องเปิดออกและด้วนเซ็นกังก็เดินออกไปพร้อมกับเหลียงเหลียง” ซูบินคุณมาถึงแล้วหรอ”

 

* เลขาด้วน” ดงซูบินทักทายด้วนเซ็นกัง“ ผมไม่แน่ใจว่าเมื่อวานนี้เหลียงเหลียงได้รับบาดเจ็บหรือปาว และผมอยากเจอเขา ขอโทษที่รบกวนคุณ.”

 

ด้วนเซ็นกังโบกมือของเขา “ทุกอย่างปกติดี นั้งก่อนสิ”

 

เหลียงเหลียงยังคงรู้สึกหดหูใจหลังจากเมื่อวานนี้และกําลังรักษาตัวตั้งแต่การตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาล แต่เมื่อเขาเห็นดงซูบิน เขาก็สดใสขึ้นและเข้าไปทักทายเขา เขาจับมือเขาแน่นและไม่ยอมปล่อย เขารู้ว่าดงซูบินได้ช่วยชีวิตเขาไว้และรู้สึกขอบคุณเขา

 

เฉิงถิงถึงส่งต่อรถของเล่นให้ลูกชาย “ นี่ รถบังคับคันนี้ลุงซูบินซื้อมาให้ลูกนะ”

 

“ ขอบคุณลุงซูบิน!” เหลียงเหลียงหยิบของขวัญและเปิดมันทันที

 

“ อย่ามัวแต่เล่นของเล่นสิ ฮ่าฮ่า” เฉิงถิงถิงรู้สึกโล่งใจที่เห็นลูกชายของเธอรู้สึกดีขึ้น “ ซูบินนั่งก่อนเถอะ ฉันจะเตรียมชา” เธอเปลี่ยนวิธีพูดกับดงซูบิน

 

“ขอบคุณ.”

 

“ ไม่ต้องเกรงใจและทําตัวเหมือนอยู่บ้าน”

 

ดงซูบินปล่อยให้ด้วนเซ็นกังนั่งลงก่อนจะนั่งลงบนโซฟา เขาเข้าใจดีว่าเซียงดาวเป็นคนสั่งให้คณะกรรมการตรวจสอบวินัยสอบสวนเขาและไม่ใช่ความผิดของด้วนเซินกึ่งนอกจากนี้ดวนเซ็นกังไม่ได้ทําให้ญาติของเขาเดือดร้อนในระหว่างการสอบสวนและไม่ได้บอกแม่ของเขาเกี่ยวกับ เรื่องนี้ ตอนนี้ดงซูบินรู้สึกว่า ดวนเซ็นกังไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการสืบสวนของเขาและพวกเขาไม่มี ความเสียใจใด ๆ

 

* เลขาด้วนบุหรี่ไหม” ดงซูบินหยิบบุหรี่ของเขาออกมา

 

ด้วนเชินกังหยิบบุหรี่ขึ้นมาจากโต๊ะกาแฟ “ มาสูบของฉันก็ได้”

 

ดงซูบินต้องการจุดบุหรี่ให้ด้วนเซินกึ่งแต่ ด้วยเชินกังเร็วกว่า เขาจุดไฟแช็กและจุดบุหรี่ของดงซูบิน ไม่” แต่สุดท้าย ดงซูบินก็ยังปล่อยให้ด้วนเซ็นกัง จุดบุหรี่ของเขา

 

“ ซูบิน” ด้วนเชินกัง กล่าว “ ฉันอยากจะขอบคุณสําหรับสิ่งที่คุณทําเมื่อวานนี้”

 

ด้วนเซ็นกังตอบ “ มันเป็นหน้าที่ของฉัน”

 

“ ฉันดูข่าวและสิ่งที่คุณพูดนั้นยอดเยี่ยมมาก! ผมเป็นถึงสมาชิกพรรค ถ้าผมไม่ทําเช่นนั้นใครจะเป็นคงลงไปช่วยเด็กกัน”

 

“ อา….ขอบคุณครับ”

 

ด้วนเซ็นกังเปลี่ยนมุมมองของเขาเกี่ยวกับดงซูบินในอดีตเขาไม่ชอบดงซูบินเพราะเขาสงสัยว่าดงซูบินรับสินบน แต่ถึงแม้เขาจะรู้ว่าดงซูบินชนะลอตเตอรี แต่ความคิดเห็นของเขาที่มีต่อดงซูบิ นก็ยังคงไม่เปลี่ยนไปเพราะเขาไม่ชอบผู้นํารัฐบาลที่ชอบโอ้อวด หากเจ้าหน้าที่ของรัฐขับรถที่มีมูลค่ามากกว่าหนึ่งล้านและสวมนาฬิกาสองล้านหยวนประชาชนจะมีความรู้สึกในแง่ลบต่อรัฐบาล

 

แต่หลังจากที่ ดงซูบินช่วย เหลียงเหลียงจากเสือเมื่อวานความประทับใจของด้วยเชินกังที่มีต่อดงซูบินก็เปลี่ยนไป เมื่อภรรยาของเขาโทรหาเขาเมื่อวานนี้เพื่อบอกว่าเกิดอะไรขึ้นที่สวนสัตว์ใบหน้าของเขาก็ซีดลง เขาตระหนักว่ามันอันตรายเพียงใดเมื่อเขาดูภาพวิดีโอในขาว แต่ดงซู บินยังคงรีบออกไปช่วยเหลียงเหลียงอย่างไม่เห็นแก่ตัวในสถานการณ์อันตรายนั้นและสิ่งนี้ทําให้ เขารู้สึกขอบคุณ เขามีความขัดแย้งบางอย่างกับดงซูบินเนื่องจากเขาได้นําดงซูบินกลับไปที่คณะกร รมการตรวจสอบวินัยเพื่อสอบสวนเมื่อไม่นานมานี้ถ้าเป็นคนอื่นพวกเขาจะนั่งอยู่ตรงนั้นและดูลูก ชายของเขาถูกเสือกินแต่ดงซูบินไม่ทําเช่นนั้นและเขาเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเหลียงเหลียง

 

ด้วนเชิงกัง รู้สึกขอโทษต่อดงซูบินในขณะที่เขาเพิ่งสอบสวนดงซูบินและ ดงซูบินได้ช่วยลูกชายของเขาในภายหลัง เขาเป็นหนี้บุญคุณดงซูบิน

 

เฉินถิงถิง รู้เรื่องการสอบสวนดงซูบินและรู้สึกแย่ หลังจากเตรียมชาแล้วเธอกล่าว “ ซูบินอยู่ที่นี้ก่อนก็ได้เราจะได้ทานอาหารเย็นร่วมกัน คุณชอบอะไร? ฉันจะออกไปซื้อมาให้”

 

ดงซูบินตอบอย่างสุภาพ “ขอโทษที่รบกวนคุณ. อีกสักพักผมก็จะกลับแล้ว”

 

“ มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณตั้งแต่คุณอยู่ที่นี่ เฉิงถิงถิงพูดติดตลก “ คุณทุกคนคุยกันในขณะที่ฉันเตรียมอาหารกลางวัน คุณต้องพักที่นี่เพื่อทานอาหารกลางวัน”

 

ดงซูบินตอบ “ งั้น…ขอโทษที่ทําให้คุณลําบาก”

 

“ไม่มีปัญหา ทานชาก่อน เดียวฉันขอตัวไปทําอาหารกลางวันให้ก่อน”

 

ด้วนเซ็นกังและ เฉินถึงถึงเป็นเจ้าภาพเลี้ยงอาหารกลางวันสําหรับดงซูบินและยังคงใส่อาหารลงในชามของดงซูบิน

 

ดงซูบินถอนหายใจขณะที่เขารู้สึกว่าสิ่งต่าง ๆ ไม่สามารถคาดเดาได้ ก่อนหน้านี้หนึ่งวันเขากับด้วนเซ็นกังไม่ชอบหน้ากันและวันนี้พวกเขากําลังทานอาหารกลางวันด้วยกัน

 

“ ที่นี่มีมากกว่านี้” เฉิงถิงถิงใส่อาหารลงในจานของดงซูบิน

 

ดงซูบินกล่าวอย่างรวดเร็ว “ ขอบคุณพี่สะใภ้เดียวผมจัดการเองได้ครับ”

 

ด้วนเซ็นกังเองก็เป็นคนพูดไม่เก่งแม้แต่ที่บ้านเขาก็ไม่ได้พูดอะไรมากและส่วนใหญ่ก็คือเฉิงถิงถิงคุยกับดงซูบิน

 

หลังจากรับประทานอาหารกลางวันแล้วจู่ๆเฉิงถิงถิงก็ถามขึ้น “ พี่ด้วนฉันได้ยินมาว่า ซูบินได้รับการเสนอชื่อให้เข้ารับตําแหน่งหัวหน้าหน่วยงานส่งเสริมการลงทุนด้วย?”

 

“ใช่.” ด้วนเซ็นกังพยักหน้า “ จะมีการหารือระหว่างการประชุมคณะกรรมการในสัปดาห์

หน้า”

 

ด้วนเซ็นกังดูสดใสขึ้นทันทีเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้

 

เฉิงถิงถึงต้องการตอบแทนดงซูบินและรู้ว่ามันยากที่ ดงซูบินจะพูดเรื่องนี้ในการมาครั้งแรกดังนั้นเธอจึงนํามันขึ้นมา “ เขามีโอกาสหรือไม่? คุณช่วยซูบินได้ไหม?”

 

“ ฉันเองไม่สามารถพูดอะไรได้ การตัดสินใจขึ้นอยู่กับที่ประชุมคณะกรรมการ

 

“ แต่คุณมีคะแนนเสียง” เฉิงถิงถึงไม่พอใจที่ได้ยินคําตอบของสามี “ มีผู้นํารัฐบาลกี่คนที่มีความสามารถเท่าซูบิน? ฉันคิดว่าเขามีคุณสมบัติเกินกว่าที่จะเป็นหัวหน้าสํานักงานส่งเสริมการ ลงทุน”

 

ดงซูบินยิ้ม “ พี่สะใภ้คุณก็พูดเกินไป…”

 

ในตําแหน่วของด้วนเซินกึ่งเขารู้ว่า ดงซูบินกําลังคิดอะไรอยู่เมื่อ ดงซูบินไปเยี่ยมโดยไม่บอกกล่าวเขาไม่ได้พูดคุยในเรื่องนี้ต่อ แต่เขาตัดสินใจในใจแล้วดงซูบินรู้ดีว่า ด้วนเชินกังจะไม่ให้คํามั่น สัญญาใด ๆ และเขาก็ออกเดินทางเวลา 13.00 น. เขาทําในสิ่งที่ทําได้แล้วส่วนที่เหลือไม่ได้ขึ้นอยู่กับเขา

 

หลังจากออกจากอพาร์ตเมนต์ของด้วนเซ็นกัง ดงซูบินก็ไม่ได้เดินออกไปทันที เขากําลังครุ่นคิดว่าควรเชิญ เฉาซูเผิงออกไปทานอาหารเย็นหรือไม่

 

คะแนนเสียงของเลขาธิการเฉามีความสําคัญต่อ ดงซูบินมาก

 

เฉาซูเผงเป็นรองเลขาธิการคณะกรรมการพรรคประจํามณฑลซึ่งเป็นบุคคลที่มีอํานาจมากที่สุดอันดับสามในมณฑลหยานไท่ ในช่วงเหตุการณ์จับตัวประกันของโรงเรียนมัธยมเมื่อไม่กี่เดือนก่อนอาชญากรต้องการให้ เฉาซูเผิงเป็นตัวประกัน ถ้า เฉาซูเผิงกลายเป็นตัวประกันในเหตุการณ์นั้นเขาจะถูกฆ่าแต่ดงซูบินอาสาที่จะไปแทนที่เขาและเสนอตัวเป็นตัวประกันใส่กุญแจมือ เขาเคยช่วยเลขาเฉาไว้และเลขาเฉาโทรหาเขาตอนที่เขาเข้าโรงพยาบาลเพราะเขาเป็นหนี้บุญคุณดงซูบิน

 

ดงซูบินต้องคว้าโอกาสนี้ให้ได้!

 

ดงซูบินต้องต่อสู้เพื่อทุกโหวต!

 

เมื่อดงซูบินกําลังจะโทรหาเลขาเฉาเด็กผู้ชายคนหนึ่งก็โทรหาเขา

 

“ เอ๊ะพี่ซูบิน?”

 

ดงซูบินหันมาวางโทรศัพท์ “ โอ้นายเองหรอ” เสี่ยวหัวโทรมาหาเขา

 

เสี่ยวหัวมองไปที่ดงซูบิน “ทําไมนายถึงอยู่ที่นี่? แวะเอาของขวัญมาให้ใครหรอ”

 

“ หยุดพูดจาชั่วได้แล้ว” ดงซูบินให้จ้องมองไปที่เสี่ยวหัว “ ฉันมาเยี่ยมผู้นํา”

 

เสี่ยวหัวไม่ได้ใส่ใจกับคําตอบของดงซูบิน” พี่ซูบินถ้าพี่ว่างคุณสามารถมาที่บ้านของผมได้ไหมผมไม่ได้เล่นคอมพิวเตอร์มานานแล้ว พี่สามารถพูดคุยกับพ่อแม่ของผมได้หรือป่าว? ผมสัญญากับพวกเขาว่าผมจะไม่แฮกเว็บไซต์ใด ๆ แต่พวกเขายังคงปฏิเสธที่จะไม่ให้ฉันเล่นเน็ตอยู่ดี ถ้าเป็นอย่างงต่อไปต้องแย่มากแน่ๆ!”

 

ดงซูบินหัวเราะ “ นั้นเป็นเพราะนายมีประวัติการแฮ็ก”

 

“ ผมเปลี่ยนไปแล้ว” เสี่ยวหัวตอบ

 

คดีแรกของดงซูบินหลังจากที่เขาถูกย้ายไปที่ Yan Tai County คือคดีแฮกเว็บไซต์ของรัฐบาลและแฮกเกอร์คือ Xiao Hua เด็กคนนี้ได้เปลี่ยนรูปภาพของนายกเทศมนตรีด้วยรูปภาพของรองนายกเทศมนตรีในเว็บไซต์และเกือบจะทําให้เกิดประเด็นทางการเมือง Dong Xuebing สามารถจับเขาได้ แต่ปล่อยให้เขาไปหลังจากพบว่าพ่อของ Xiao Hua เป็นหนึ่งในผู้นําในรัฐบาลมณฑล

 

ถูกต้อง, พ่อของเสี่ยวหัวเป็นหนี้บุญคุณเขา!

 

แถมยังเป็นหนี้ก้อนโตอีกด้วย!

 

ดงซูบินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและดึงเสี่ยวหัวออกไป “พ่อของนายอยู่ที่ไหนไหม?”

 

เสี่ยวหัวตอบ “ พี่กําลังตามหาพ่อผมอยู่หรอ? เขาออกไปทานอาหารกลางวันกับลุงเฉาและยังไม่กลับมามาเลย”

 

“ เลขาธิการคณะกรรมการพรรคมณฑล?”

 

“ใช่”

 

หลังจากปิดคดีแฮ็กเกอร์พ่อของเสี่ยวหัวได้โทรหาดงซูบินเพียงครั้งเดียวเพื่อขอบคุณเขา พวกเขาเพิ่งพบกันที่คณะกรรมการพรรคของมณฑลและไม่ได้พูดคุยกันดงซูบิน รู้สึกว่าถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องใช้การ์ดใบนี้และกล่าวว่า “ เสี่ยวหัวฉันอยากจะเลี้ยงอาหารเย็นพ่อของนายสักมื้อนายช่วยบอกตารางการประชุมมาให้ฉันหน่อยจะได้ไหม “ ดงซูบินคิดอยู่พักหนึ่งและรู้สึกว่าเขาควรติดต่อพ่อของเสี่ยวหัวด้วยตัวเอง “ไม่เป็นไร.ฉันจะโทรหาพ่อของนายหลังจากนี้อง”

 

“ ทําไมคุณถึงมองหาเขา”

 

“ หยุดทําตัวน่าเบื่อสักที”

 

“ ฮิฮิ….ผมแค่ถามเฉย…บางทีผมอาจจะช่วยได้”

 

ดงซูบินเคาะหัวเสี่ยวหัวเบา ๆ และเดินออกจากสํานักงานคณะกรรมการพรรคประจํามณฑลเพื่อโทรออก เขาต้องได้รับการโหวตจากสมาชิกคณะกรรมการในเสียงข้างมาก