Picked up a Demon King to be a Maid - ตอนที่ 412

ตอนที่ 412 – ผู้ชายที่ดีที่หลีกเลี่ยงผู้หญิง

เด็กหญิงเขย่งและกดริมฝีปากอันบอบบางของเธอกับปากของซีซาร์ และใช้ลิ้นเล็กๆ ของเธอเพื่อบังคับให้ฟันของเขาเปิดออกและเทของเหลวจากขวดยาเข้าไปในปากของเขา

ในตอนแรก ซีซาร์ดิ้นรนไปรอบๆ แต่เขาไม่สามารถทําร้ายโรซี่ได้ แม้ว่าเธอเพียงกอดเขาเบาๆ แต่เขาไม่สามารถปลดปล่อยตัวเองได้ เขาต้องการสาปแช่งเธอแต่ปากของเขาถูกปิดกั้น ร่องรอยความชัดเจนครั้งสุดท้ายของเขาถูกปลุกให้ตื่นขึ้นจากการสารภาพอย่างจริงใจของโรซี่และจูบที่ลึกล้ําอย่างเร่าร้อน

“ยามีจริงหรือ?

แคลร์สังเกตว่าซีซาร์สงบลงและไม่ตัวสันอย่างรุนแรงอีกต่อไป ความเกลียดชังและเจตนาฆ่าฟันของเขาก็หายไปเขาหายเป็นปกติแล้ว

ทุกคนถอนหายใจด้วยความโล่งอกและโยนอาวุธทิ้งเมื่อเห็นว่าการป้อนยาของโรซี่ได้ผล

อย่างแรก มันแทบจะเอาชีวิตรอดจากเหมืองแทบไม่ได้ จากนั้นก็เอาชนะนักเวทย์มนตร์ดําและตอนนี้ซีซาร์ก็กลับมาเป็นปกติ หลังจากการทดสอบครั้งแล้วครั้งเล่า ในที่สุดพวกเขาก็ทําได้

โดยอาศัยสายเลือดของพ่อมดของเธอ เหยาจือยังคงบดขยคนตายเพื่อหา xp และกําจัดพวกมันทั้งหมดอย่างรวดเร็ว หลังจากสูญเสียทิศทางของความมืด คนตายที่ยังมีชีวิตอยู่ไม่ได้โจมตีอีกต่อไปและกระจัดกระจายอย่างไร้จุดหมาย

“โรซี่ เธอช่างกล้าหาญจริงๆเจ้ากับซีซาร์เหมาะสมกันจริงๆ”

หลินเซียวมีความรู้สึกผสมเมื่อมองดูคู่นั้น

โรซี่ดําเนินการตามแผนของเขาได้ดีกว่าที่คาดไว้ แม้แต่ซีซาร์ที่คลั่งก็ยังรู้สึกประทับใจกับคําสารภาพนั้นและถูกเรียกกลับมาก่อนที่เขาจะสูญเสียการควบคุมไปโดยสิ้นเชิงดูเหมือนไม่มีอะไรขวางทางรักแท้ได้จริงๆ

แต่…ถึงจะเป็นรักแท้ก็ไม่ต้องอวดหรอกใช่ไหม?

เดิมที่เธออยากจะสนุกกับมัน แต่เนื่องจากทุกคนกําลังดูอยู่ โรซี่จึงอายที่จะใช้ประโยชน์จากซีซาร์ต่อไปดังนั้นเธอจึงแยกทางกับเขาอย่างไม่เต็มใจ

ยาพิเศษนั้นตรงตามชื่อของมัน ซีซาร์หยุดทําตัวบ้าทันทีหลังจากที่เขาดื่มมัน เขาเดินสะดุดราวกับเมาและต้องพึ่งพาโรซี่เพื่อที่เขาจะได้ลุกขึ้นยืนขณะเดียวกันบาดแผลที่เป็นหนองก็หยุดลามไปและเขาเริ่มหลั่งเนื้อเน่าจํานวนมากเหมือนกําลังลอกคราบ แม้ว่าบาดแผลที่ทิ้งไว้เบื้องหลังจะยังค่อนข้างน่ากลัวแต่ก็ดูปกติกว่ามาก

“โรซี่… ขอโทษ..”

ซีซาร์ที่ได้รับบาดเจ็บทางร่างกายและจิตใจทําได้เพียงหรี่ตาและขอโทษหญิงสาวในอ้อมแขนของเขาอย่างต่อเนื่อง

“เฮ้ ข้าบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่เป็นไร แล้วเจ้ายังจะขอโทษอะไรอีก? ไม่จําเป็นเท่าไหร่! ซีซาร์จริงๆแล้วข้า… เอ๋? ซีซาร์ ซีซาร์!”

หลังจากที่โรซี่ช่วยชีวิตคนรักของเธอ ความเย่อหยิ่งของเธอก็ออกมาอีกครั้งและเมื่อเธอต้องการคุยกับเขามากขึ้นดวงตาของซีซาร์ก็ปิดลงและร่างกายของเขาก็สั่นคลอนและหมดสติเขาเกือบจะล้มลงแต่ด้วยความช่วยเหลือจากคนรอบข้างเขาจึงสามารถวางบนพื้นและนอนหลับได้

“ไม่ต้องห่วง เขาสบายดี แต่เขาต้องการพักผ่อน… โรซี่ ไปพักผ่อนเถอะ ที่เหลือเป็นหน้าที่ของข้า” แค ลร์เดินไปตบไหล่เธอ

“เค… ไม่นะ แคลร์ ไม่ ไม่ ข้าต้องอยู่กับเขา!”

“เฮ้อ งั้นก็ได้” แคลร์ส่ายหัวและไม่โต้เถียงกับเธอ และเริ่มสั่งการให้คนอื่นๆ ดูแล

เธอยังคงเป็นผู้บัญชาการระดับสูงที่สุดที่นี่ และผู้ตรวจสอบก็ต้องฟังคําสั่งของเธอ หลินเซียวเป็นลูกครึ่งคนเดียวที่ไม่ยอมฟังคําสั่งและมีอาการหลงผิดในการหยุดเล่นกับผู้บังคับบัญชา

ศัตรูพ่ายแพ้และคนตายก็หายไป เนื่องจากสถานการณ์มีเสถียรภาพ ทุกคนจึงเห็นด้วยกับแนวคิดของแคลร์ในการหาบ้านเปล่าในเยลโลว์สโตนเพื่ออยู่อาศัยชั่วคราว หมุนเวียนนาฬิกากลางคืนและพักทีมก่อนจะกลับบ้าน

“ในที่สุดก็จบแล้ว! อืม ! เหนื่อยจัง”

เชนไตหยินยึดตัวได้อย่างสบายเมื่อเห็นแสงแรกนั้นและตระหนักว่าเธอไม่ได้นอนทั้งคืนดังนั้นเธอจึงหาวขณะเดินตามคนอื่นๆไปที่บ้านว่างๆ ที่แคลร์จัดให้เพื่อที่เธอจะได้พักผ่อน

“เฮ้! เอเลน่า เจ้ากําลังคิดอะไรอยู่? ไปกันเถอะ!” เชนไตหยินเหลือบมองสาวใช้ที่ไร้ความรู้สึกซึ่งอยู่ข้างหลังและยิ้ม จากนั้นเธอก็ดึงแขนของเธออย่างใกล้ชิดเหมือนปกติ

“ไม่มีอะไรมาก.” เอเลน่าไม่พอใจ แต่เธอก็ค้นเคยกับความสนิทสนมของเช่นไตหยินแล้ว “ข้าแค่คิดว่ามนต์ดํานี้น่าสนใจทีเดียว”

“น่าสนใจ?”

“มันสามารถเปลี่ยนบุคลิกของใครบางคนได้อย่างสมบูรณ์ แม้แต่ซีซาร์ที่ตรงไปตรงมาก็ยังแสดงด้านที่น่าเกลียดของเขา น่าสนใจใช่ไหมล่ะ?” มุมปากของเอเลน่ายกขึ้นเล็กน้อยมันเป็นรอยยิ้มที่แทบจะแยกไม่ออก

“เอ่อ…น่าสนใจยังไง? ซีซาร์เกือบตาย! ตามที่คาดไว้ ปีศาจอย่างเจ้ามีความคิดที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงสําหรับมนุษย์อย่างเรา”

เชนไตหยินกระพริบตาแล้วคิดเกี่ยวกับมันและสนใจการสนทนา

“เฮ้ เอเลน่า เจ้าคิดว่าหลินเซียวจะเป็นอย่างไรถ้าเขาถูกเวทย์มนต์ดําแปลก ๆ โจมตี?”

“เขา?” เอเลน่าก้มหน้าครุ่นคิดเล็กน้อยแล้วตอบอย่างจริงจังว่า “เขาอาจจะเป็นผู้ชายที่ดี ขยัน และกล้าหาญที่ไม่เข้าหาผู้หญิง”

“… ทําไมล่ะ” เชนไตหยินไม่สามารถยับยั้งและต้องปิดปากของเธอจากการหัวเราะ

“ปกติเขาจะขี้เกียจและลามก ถ้าบุคลิกของเขาตรงกันข้าม เขาก็จะเป็นแบบนั้น”

“แต่แคลร์บอกว่าไม่ใช่แค่บุคลิกที่ตรงกันข้าม แต่มันเกี่ยวข้องกับความกลัวภายใน”

“กลัว?” เอเลน่าเหลือบมองเช่นไตหยินและตอบกลับราวกับเป็นเรื่องปกติ “สิ่งที่กลัวที่สุดของเขากลายเป็นคนดีขยันและกล้าหาญ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เอเลน่า ดังนั้นหลินเซียวจึงดูน่าสมเพชในสายตาเจ้าอย่างนั้นหรือ?”

“หึม.. ถ้าอย่างนั้นเอเลน่า แล้วเจ้าล่ะ? เจ้ากลัวการเป็นอะไรมากที่สุด”

“ข้า?”

เอเลน่าคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และได้ข้อสรุปอย่างรวดเร็ว

ไม่ว่าจะเป็นเพียงการพลิกบุคลิกของเธอหรือถูกครอบงําด้วยภาพลวงตาของความกลัว หากเธอถูกมนต์ดําโจมตีมีเพียงผลลัพธ์เดียวเท่านั้น..

เอเลน่ารู้สึกเย็นชาเมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอจะกลายเป็น!