Picked up a Demon King to be a Maid - ตอนที่ 381

ตอนที่ 381 – บุคลิกล่มสลาย

“อะไร? แผ่นดินไหวเหรอ?”

ผู้จัดการรีบกระโดดออกไปพร้อมกับคนอื่นๆ เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น

แม้ว่าแคลร์จะไม่สะดุ้ง แต่เธอก็ค่อนข้างประหม่าและทิ้งสิ่งที่เธอทําลงไปทันที และมองขึ้นไปที่เสียงนั้น และตกตะลึง

มันน่าตกใจยิ่งกว่าแผ่นดินไหวเนื่องจากมีฝนดาวตกทางทิศตะวันตกของเมือง

อกกาบาตเพลิงตกลงมาทีละดวงและมองเห็นเปลวไฟได้แม้ในระยะไกล หางของมันลากไปจนสุดขอบฟ้า และตกลงไปในป่าทางทิศตะวันตกทําให้แผ่นดินสั่นสะเทือน

แคลร์อยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ไม่รู้จะพูดยังไงดี เธอจึงบีบขาเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้ฝันไป

ฝนดาวตกอยู่ได้ไม่นานและหยุดลงหลังจากอุกกาบาตตกหลายสิบดวงและทุกอย่างก็เงียบลง

“เจ้าหญิงแคลร์ เกิดอะไรขึ้น….””ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน… “

ใครจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในป่าตะวันตก แต่อย่างน้อยเธอก็แน่ใจว่าไม่ใช่ภัยพิบัติทางธรรมชาติ แต่เกิดจากนักเวทผู้ยิ่งใหญ่!

ถนนไปทางทิศตะวันตกถูกฝูงมดขวางไว้ และจู่ๆ ก็มีฝนดาวตก เป็นเรื่องบังเอิญหรือไม่? ไม่เห็นได้ชัดว่า ทําเพื่อกําจัดมด

คําถามหลักคือบุคคลนั้นเป็นใคร

“อาจเป็นทีมผู้ตรวจสอบพิเศษที่อับราแนะนําหรือไม่? แม้จะดูดุร้ายไปหน่อย แต่ถ้าเป็นพวกเขา…แต่คําถามคือพวกเขารู้ได้อย่างไรเกี่ยวกับมดที่ขวางทาง และพวกเขามาอยู่ที่นี่เมื่อไหร่?

แคลร์รู้สึกปวดหัว

เธอเฝ้ารอพวกเขาทุกวัน แต่พวกเขาก็หล่นลงมาอยู่ใต้จมูกของเธอ และเธอไม่ได้สังเกตเลยจนกระทั่งพวกเขาร่ายฝนดาวตกลงมา…

แคลร์รู้สึกเหมือนเธอเป็นคนงี่เง่า เธอจะประมาทได้อย่างไร?

“หืม… ทีมสืบสวนพิเศษเหรอ?”

ผู้จัดการกลับมารู้สึกตัวและนึกถึงคําพูดของแคลร์

หากเป็นทีมสืบสวนพิเศษ ก็ไม่มีเหตุผลที่พวกเขาจะไม่มาทักทายแคลร์…ปัญหาคือ นอกจากพวกเขาแล้ว เขาคิดไม่ออกถึงความเป็นไปได้อื่นใด

“เดียว! ข้าเพิ่งจําได้ พวกผู้ตรวจสอบแรงค์ E ที่บอกว่าพวกเขากําลังจะฝ่าฝูงมด… พวกเขาควรจะอยู่ที่นั่น ตอนนี้” ผู้จัดการตกอยู่ในครุ่นคิดลึกๆ และพึมพําเบาๆ “คงไม่เป็นพวกเขาใช่ไหม”

“เจ้าพูดอะไร!?”

อันที่จริง แคลร์สงสัยเช่นกันแต่เธอไม่ต้องการยมรับ แต่ตอนนี้ คําพูดเหล่านั้นได้ตอกย้ําความเย่อหยิ่งที่เปราะบางของเธอ

“เป็นไปไม่ได้ มันไม่ใช่พวกเขา! ผู้ตรวจสอบแรงค์ E ที่หยิ่งยโสและเย่อหยิ่งเหล่านั้นสามารถเป็นทีมสืบสวนพิเศษได้อย่างไร? ไม่อย่างแน่นอน! ม-ไม่มีทาง…”

ไม่ว่าเธอจะพยายามตะโกนดังแค่ไหน แคลร์ก็ยังไม่สามารถซ่อนการขาดความมั่นใจของเธอได้ขณะที่ เธอเริ่มสงสัยแม้กระทั่งคําพูดของเธอเอง

อันที่จริงมีความเป็นไปได้ค่อนข้างสูง

คนเหล่านั้นมาในเวลาที่เหมาะสมและนอกเหนือจากแรงค์ E แล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างก็สมเหตุสมผล

นอกจากนี้ แคลร์ยังไม่ทราบว่าเด็กชายผมดําผู้หยิ่งผยองคนนั้นชื่ออะไร ดังนั้นจึงเป็นไปได้มากว่าเขาคือหลินเซียว!

“ไม่ไม่ไม่! อังเดรกล่าวว่าหลินเซียวควรเป็นทหารรับจ้างวัยกลางคน… แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องไร้สาระ หลินเซียวก็ไม่สามารถเป็นคนนอกรีตแบบนั้นได้ใช่ไหม”

แคลร์รู้สึกโล่งใจเมื่อคิดถึงเขา เขาดูอายุ 15 หรือ 16 ปี ซึ่งอ่อนกว่าเธอสองสามปี และตามด้วยกลุ่มสาวสวยไร้ประโยชน์… ช่างเป็นกลุ่มที่แปลกจริงๆ แคลร์ไม่อยากเชื่อเลยว่าพวกเขาคือทีมสืบสวนพิเศษ!

“ฮีม แล้วถ้าเป็นพวกเขาล่ะ? สามัญชนที่ดุร้ายและอวดดีเช่นนี้ไม่เหมาะจะเป็นผู้ตรวจสอบ! รอก่อน…อย่าให้ เจออีกนะ! “แคลร์หันกลับและจากไปด้วยความโกรธเมื่อเธอคิดว่าเด็กที่หยิ่งผยองนั้นเยาะเย้ยเธออย่างไร

ฝนดาวตกนอกเมืองไม่กระทบแผนของเธอ เธอจะทําตามไม่ว่าใครจะเป็นผู้ทําให้เกิดฝนดาวตก

เธอเพียงแค่ต้องหลีกเลี่ยงมดและมองหาซีซาร์ สําหรับวัยรุ่นผมดําที่น่ารําคาญนั้น เป็นการดีที่สุดถ้าพวกเขาไม่ได้พบกัน แต่ถ้าพวกเขาทํา แม้ว่าเขาจะเป็นหลินเซียว เธอจะสอนบทเรียนให้เขา!

เช่นเดียวกับที่แคลร์รวบรวมอังเดรและคนของเขาและดําเนินการตามแผนของพวกเขาในตอนกลางคืน

แคลร์ไม่เพียงแต่หลีกเลี่ยงมดเท่านั้น เธอเตรียมทีมเล็กๆ สองทีม ขณะที่พวกเขาเดินไปตามทางเพื่อหลีกเลี่ยงมด อีกทีมจะดึงความสนใจจากมด

เมื่อเสียงดังมาจากถนนสายหลักและไปพร้อมกับความมืดมิดในตอนกลางคืน ความเสี่ยงจะลดลงอย่างมาก อันที่จริงแผนนั้นค่อนข้างปลอดภัยและฟังดูไม่เหมือนกับการเป็นโจร แต่มันไม่เหมือนกับความคิดของหลิน เซียวที่จะเดินหน้าต่อไป

เธอยังต้องการไปทางตรง! แต่เธอไม่มีกําลังแบบนั้น ดังนั้นเธอจึงทําได้เพียงลอบไปตามทางข้างทาง…

แคลร์นําทีมอย่างระมัดระวังไปตามถนนที่เป็นหลุมเป็นบ่อและคอยฟังการเคลื่อนไหวในกรณีที่มดกลุ่มหนึ่่งมาล้อมพวกเขา

”ชิทําไมพวกเขายังไม่เริ่ม”

ตามแผน อีกทีมน่าจะเริ่มโจมตีมดเพื่อเรียกร้องความสนใจและสร้างโอกาสให้พวกมันแล้ว แต่หลังจากนั้นนาน แคลร์ก็ยังไม่ได้รับสัญญาณใดๆ

เธอคิดว่าอีกทีมมาผิดเวลาแต่ไม่รู้ว่าอีกทีมมาถึงแล้ว แต่เจออะไรแปลกๆ…

มดทั้งหมดหายไปแล้ว!

ทีมจู่โจมทั้งหมดเห็นส่วนที่ถูกไฟไหม้ของป่าและมีก้อนถ่านแปลก ๆ กระจายอยู่ทั่วทุกหนทุกแห่ง แต่พวกเขาไม่เห็นมดดูดเลือดเลย.

ไม่มีมดแล้วควรทําอย่างไร? และพวกเขาจะส่งสัญญาณแคลร์อย่างไร?

เช่นนั้น แคลร์รออยู่ที่นั่นอย่างโง่เขลาอยู่ครู่หนึ่งและในที่สุดก็หมดความอดทนก่อนจะรีบวิ่งผ่านส่วนที่อันตรายของถนน

ในท้ายที่สุด ความมุ่งมั่นทั้งหมดของเธอก็ไม่เป็นผล เพราะแม่ในช่วงที่อันตรายที่สุด เธอก็ไม่พบมดแม้แต่ตัวเดียว

สิ่งเดียวที่พวกเขาได้ยินในป่าที่มืดสนิทคือเสียงหอนของลม

“มดได้รับการดูแลทั้งหมดจริงๆ หรือ?”

ร่างของชายหนุ่มผมดํายังคงปรากฏอยู่ข้างหน้าเธอและค่อยๆ หลอมรวมเข้ากับความคิดของเธอเกี่ยวกับทหารรับจ้างวัยกลางคน

ดวงตาที่ง่วงนอนและรอยยิ้มที่อ่อนโยนของเขา และเสียงของเขาที่สงบแต่หยิ่งผยอง…

คําพูดของเขาวนเวียนอยู่ในหัวของเธอซ้ําแล้วซ้ําเล่า ยิ่งเธออยากจะลืมมากเท่าไหร่ เสียงของเขาก็ยิ่งสะท้อนกลับและทําให้เธอแทบบ้า!

“ไอ้เวร! ข้าไม่สนหรอกว่าเจ้าเป็นใคร และดูแลมดหรือ…อย่าให้ข้าเจอเจ้าอีก! ไม่อย่างนั้นข้าจะ…”

แคลร์เดินและสาปแช่งขณะที่เธอกําดาบสั้นของเธอขณะเจาะที่หนามและพุ่มไม้เตี้ย เมื่อเห็นอย่างนั้น อังเดรและคนอื่นๆ ก็ไม่ส่งเสียงใด ๆ และเดินตามหลังเธอไปอย่างเงียบๆ ขณะที่พวกเขารีบไปที่ป้ายแรกหมู่บ้าน ลิงค์

คืนที่สงบสุขผ่านไปเช่นนั้น พวกเขาไม่เคยมีการต่อสู้ออกจากป่าแม้แต่ครั้งเดียว มันน่าจะเป็นสิ่งที่ดี แต่พวกเขาไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดีเพราะพวกเขาเหนือยเกินไป!

คืนหนึ่งที่นอนไม่หลับและการเดินทางที่เร่งรีบทําให้อังเดรและคนอื่นๆ แทบจะอดใจรอไม่ไหว แคลร์อยู่ข้างหน้าตลอดเวลาและไม่บ่น แต่เธอถึงขีดจํากัดแล้ว

ข่าวดีก็คือเมื่อแสงแรกกระทบพื้น ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงหมู่บ้าน ลิงก์สามารถพักผ่อนได้

แต่น่าเสียดายที่พวกเขาได้พบกับกลุ่มคนแปลกหน้า

ไม่ ไม่ใช่คนแปลกหน้า แต่เป็นคนที่แคลร์ไม่อยากเจอ

“ข-ข้าฝันไปหรือเปล่า”

เธอขยี้ตาและเห็นคนที่คุ้นเคยหกคนอยู่ในบ้านที่ทรุดโทรมตรงทางเข้าหมู่บ้าน