Picked up a Demon King to be a Maid - ตอนที่ 378

ตอนที่ 378 – ความเย่อหยิ่ง…

หลินเซียวเป็นทหารรับจ้างวัยกลางคนที่มีประสบการณ์และเหยาจือเป็นยยาเฒ่าที่ผิดปกติ … ทั้งหมดเป็น เพราะเรื่องไร้สาระของอังเดร ความประทับใจนั้นได้เกิดขึ้นในหัวของแคลร์แล้ว ถ้าไม่เช่นนั้น เธอจะค้นพบโดย การถามมากขึ้นว่าเขาคือคนที่ชื่อหลินเซียว แต่น่าเสียดายที่เธอไม่สามารถถามได้อีกต่อไป

ทีมอันดับ E ที่พูดจาไม่อายเกี่ยวกับการช่วยชีวิตซีซาร์ ช่างเป็นเรื่องตลกจริงๆ

ถ้านี่คือทีมสืบสวนพิเศษที่อับราแนะนํา เธอก็ลงจากหลังม้าและนั่งคุยกับพวกเขาเพื่อหารือเกี่ยวกับแผนการ กู้ภัย แต่ตอนนี้…

สําหรับเธอ พวกเขาดูเหมือนมาจากครอบครัวที่ร่ํารวยและได้เหรียญตราผ่านประตูหลัง ตอนนี้พวกเขากําลัง ประเมินตัวเองสูงเกินไปและมาที่นี่เพื่อเล่นฮีโร่ ไร้เดียงสาและบริสุทธิ์ พวกเขาจะมีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะหา รือเกี่ยวกับแผนกับเธอได้อย่างไร การไม่เพิกถอนคุณสมบัติในทันทีก็เพียงพอแล้ว

ขณะที่พวกเขากําลังพูด อังเดรและคนอื่นๆ ก็เดินออกจากห้องอย่างอยากรู้อยากเห็นและล้อมรอบแคลร์ และยังเพิ่มขนาดคนแปลกหน้าอีก 5 คนด้วย

“ซีซาร์มีเพื่อนมากมายจริงๆ มีคนหลากหลายประเภท” ดวงตาของแคลร์เต็มไปด้วยการดูถูกและบอกเป็นนัย ว่าพวกเขาจะไม่เต็มตัวเอง จากนั้นเธอก็สั่งอย่างเย็นชาว่า “ข้าเป็นผู้นําหน่วยกู้ภัยเอง ไม่ใช่เรื่องที่เจ้าต้องกังวล”

“เจ้า ผู้นํา?”

“ถูกต้อง หน่วยกู้ภัยไม่ควรใหญ่เกินไป ข้าจะนําทีมเล็กๆ ของอังเดรเข้าไปในเขตโรคระบาดและค้นหาร่อง รอยของทีมซีซาร์ ในช่วงเวลานั้น พวกเจ้าทุกคนควรอยู่ที่นี่และรอคําสั่ง!”

แคลร์เปลี่ยนหัวข้อและออกคําสั่งสุดท้ายโดยให้ทุกคนตอบพร้อมกัน มีเพียงการแสดงออกของอังเดร เท่านั้นที่ยังคงซับซ้อน

“เจ้าหญิงแคลร์ ท่านพิจารณาใหม่ดีหรือไม่…”

“ไม่ต้อง เราไปเดี๋ยวนี้!” เธอปฏิเสธคําแนะนําของอังเดรทันที และเตือนเด็กที่อยู่เบื้องหลังเธออย่างเข้มงวด ว่า “ผู้ตรวจสอบระดับ E อยู่ที่นี่และอย่าจากไปโดยไม่ได้รับอนุญาตจากข้า”

“เฮ้ พี่สาวของข้าอย่าทําอย่างนั้น เจต้าอยากให้ข้าอยู่ที่นี่เหรอ”

“ถูกต้อง เจ้ามีอะไรจะพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ไหม”

“โอ้…ถ้าอย่างนั้น มาดูกันว่าเจ้าจะทําได้หรือไม่!”

“คนโง่ที่ไม่รู้จักที่ของเขา… เป็นเพียงผู้ตรวจสอบระดับ E ดูเหมือนว่าข้าต้องลงโทษเจ้า!”

หลินเซียวไม่เคยเห็นผู้หญิงที่หยิ่งทะนงและไร้เหตุผลเหมือนแคลร์ และเธอก็โกรธเคืองกับความเย่อหยิ่ง ของหลินเสฐียว ทั้งสองสบตากันไม่หลีกทางให้กัน บรรยากาศเริ่มหนาขึ้นและความกดดันทําให้ทุกคนหายใจ ลําบาก

ไม่มีใครรอบตัวพวกเขากล้าส่งเสียง

ในขั้นต้น ผู้ตรวจสอบที่ปิดประตูทุกคนดูถูกหลินเซียวแต่หลังจากเห็นสิ่งนี้ ทุกคนต่างพากันเหงื่อตกเพื่อ เขา… ปะทะกับแคลร์และไม่เชื่อฟังคําสั่งของเธอก่อน พวกเขาไม่รู้ว่าเขากล้าหรือโง่

ทั้งห้องเงียบกริบและทุกคนก็กลั้นหายใจเมื่อมีเสียงตะโกนดังมาจากข้างนอก

“เจ้าหญิงแคลร์ มีบางอย่างเกิดขึ้น!”

จู่ๆ เสียงตะโกนก็หยุดลง ทุกคนจึงพยายามมองออกไปข้างนอกก็พบว่าเป็นวัยรุ่นที่วิ่งเร็วเกินไปและล้มลง เมื่อเข้าไป

“โอ้… มีบางอย่างที่น่ากลัวเกิดขึ้น!”

เขาคลานเข้าไปในห้องด้วยท่าทางกังวลและดีใจเมื่อเห็นว่าแคลร์อยู่ที่ประตู แต่เมื่อเขาอ้าปากจะพูดอะไร บางอย่าง เขาก็ทําไม่ได้เพราะว่าเขาหายใจแรงเกินไป

“ใจเย็นๆ… เกิดอะไรขึ้น”

เด็กหนุ่มสูดหายใจเข้าลึก ๆ สองสามครั้งแล้วอธิบายให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทําได้

“เจ้าหญิง! มีสัตว์อสูรกลุ่มใหญ่อยู่นอกเมืองซึ่งมาจากไหนไม่รู้และปิดกั้นถนนสายหลักทั้งหมด… เราไม่สา มารถต้านทานและทําได้เพียงหลบหนี… ผู้ตรวจสอบ 6 คนยังคงหนีไม่พ้น!”

“อะไรนะ? ไอ้เวร!”

แคลร์กํากรามและหมัดของเธอและอยากจะต่อยใครสักคนจริงๆ!

ดูเหมือนว่าพรไม่เคยมาเป็นคู่และความโชคร้ายไม่เคยอยู่คนเดียว พวกเขาเพิ่งได้รับข้อมูลเกี่ยวกับทีมของซี ซาร์และตอนนี้มีสัตว์อสูร?

นี่คือเมืองหลวงของอาณาจักรก็อตแธม ดังนั้นจึงไม่ควรมีสัตว์อสูรอยู่ใกล้ ๆ แต่ใครจะรู้ว่านรกกําลังจะเกิด ทางทิศตะวันตก

มาถึงตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะคิดว่าพวกเขามาจากไหน พวกเขาต้องไล่พวกเขาออกไป! มิฉะนั้น หาก พวกเขาปิดกั้นถนนสายหลักทางทิศตะวันตก แคลร์ก็ไม่สามารถมุ่งหน้าไปยังเยลโลว์สโตนได้!

“มีทั้งหมดเท่าไหร่ และระดับไหน” แคลร์ถามอย่างประหม่า

“เยอะมาก! กลุ่มหลักคือฝูงมดดูดเลือด! … ตัวที่แข็งแกร่งที่สุดคือราชินีมดระดับเจ็ด! มันซ่อนตัวอยู่ลึกเข้า ไปในป่า แต่ก็ยังมีคนพบเห็นอยู่”

เขารายงานอย่างประหม่าเกี่ยวกับสัตว์อสูร และในตอนท้าย เขากางแขนออกอย่างเกินจริงเพื่อแสดงให้เห็น ว่าราชินีมดตัวใหญ่แค่ไหน

“หึ… ราชินีมดกับฝูงมดดูดเลือด? มันน่ารําคาญ”

หัวใจของแคลร์แน่นขึ้นและเธอก็กัดนิ้วโป้งอย่างประหม่า

นอกจากอังเดรและพวกเขา เธอมีผู้ตรวจสอบ 40 คน ซึ่งน่าจะเพียงพอสําหรับจัดการกับมด แต่ปัญหาคือ…

เธอแบ่งตัวเองไม่ได้

เนื่องจากราชินีมดนมดมามากมาย ถ้าพวกมันรีบเร่ง ไม่มีใครต้านทานพวกมันได้ แม้ว่าพวกเขาจะมีผู้ตรวจ สอบ40 คน พวกเขาอาจไม่สามารถยับยั้งการโจมตีขนาดใหญ่และอาจถูกกวาดล้างทั้งหมด

เพื่อรับประกันความสําเร็จ แคลร์มีทางเลือกเพียงทางเดียว นั่นคือการนําพวกเขาไปสู่การจัดตั้งทีมที่เป็นระ เบียบและใช้ความสามารถในการบังคับบัญชาของเธออย่างเต็มที่เพื่อมีโอกาสชนะ

แต่…ถ้าเธอทําอย่างนั้น เธอก็กลัวว่าจะไม่มีเวลาไปกับอังเดรเพื่อตามหาซีซาร์

ดังนั้นแคลร์จึงต้องเผชิญกับทางเลือกที่ยากลําบาก

เธอควรสั่งต่อต้านมดหรือไปกับอังเดรเพื่อตามหาซีซาร์?

“ไม่ ไม่มีเวลาเพียงพอ..มีมดมากเกินไป แม้ว่าข้าจะชักนําผู้คนให้เอาชนะพวกมัน เราก็ไม่สามารถเคลียร์ พวกมันทั้งหมดได้ในเวลาอันสั้น และซีซาร์ก็รอต่อไปไม่ไหวแล้ว… ผู้จัดการ เจ้าจัดคนมาดูแลมด เราจะไปเดี๋ยวนี้!”

“เอ๊ะ? เจ้าหญิงแคลร์ ท่านกําลังจะไปไหน” อังเดรตกตะลึงเมื่อได้ยินคําสั่งของแคลร์

ถนนไปทางทิศตะวันตกเต็มไปด้วยมดดูดเลือด ถ้าไม่ไล่มันออกไป พวกมันก็จะไปทางตะวันตกไม่ได้ แล้ว พวกเขาจะไปไหน?

“ข้ารู้จักถนนสายเล็กๆ มันยาวกว่านั้นนิดหน่อย แต่เราสามารถหลีกเลี่ยงมดได้…. พวกมันมีสายตาที่แย่มาก ดังนั้นถ้าเราไปตามถนนสายเล็กๆ ในตอนกลางคืน เราก็สามารถหลีกเลี่ยงพวกมันได้!”

ต้องบอกว่าแคลร์กําลังเสี่ยง… เธอพยายามจะเล็ดลอดผ่านมดในตอนกลางคืน ฟังดูง่ายแต่คงเป็นเรื่องยาก ที่จะถอนตัวออก ถ้าเกิดเหตุร้ายใดๆ พวกเขาทั้งหมดจะต้องตาย

แต่เธอไม่มีทางเลือก นั่นเป็นทางเดียวที่จะฝ่าเข้าไปได้ เธอไม่สามารถดูแลมดทั้งหมดได้อย่างรวดเร็ว และ ต้องรีบไปที่เยลโลว์สโตน

“ฮ่าฮ่า ข้าคิดว่าราชินีเสือดาวในตํานานจะมีความสามารถ แต่ดูเหมือนว่าเจ้าเป็นแค่คนงี่เง่า”

“ข้าได้ยินผิดไปหรือเปล่า… ไอ้สารเลว เมื่อกี้เจ้าพูดว่าอะไรนะ!?” แคลร์แทบไม่เชื่อหูของเธอเมื่อได้ยินคําดู ถูกของหลินเซียว

“เจ้าหญิงแห่งอาณาจักรจริง ๆเลือกที่จะแอบไปกลางดึก เจ้าป็นแค่ขโมยไม่ใช่หรือ? ตลกอะไร” เมื่อพูดอ ย่างนั้น หลินเซียวหาว ไม่เพียงแต่พูดอะไรที่ทําให้โกรธ หน้าของเขาก็ดูเหมือนเขาต้องการการเฆี่ยนตีด้วย!

“โอ้? หากเป็นกรณีนี้ ผู้ตรวจสอบแรงค์ E คนนี้ต้องมีความคิดที่ดีกว่านี้แน่? โปรดบอกเราทั้งหมดเกี่ยวกับ เรื่องนี้!!! ถ้าเจ้าทําไม่ได้ หึม ก็อย่าโทษข้าที่โหดเหี้ยม.. “แคลร์ระงับความโกรธของเธอและตัดสินใจให้โอกาส เขาครั้งสุดท้าย

ถ้าเด็กคนนี้ไม่มีคําแนะนําที่ดีกว่านี้ เธอจะมัดมันและโยนมันเข้าไปในป่าเพื่อให้อาหารมด!

“ความคิดที่ดีกว่า? แน่นอน. เจ้าสามารถใช้ถนนสายหลักได้โดยตรง

“อะไร? ถนนสายหลัก? ฮ่าฮ่าฮ่า…เจ้าเป็นคนงี่เง่าเหรอ?” ก่อนที่แคลร์จะพูดอะไร อังเดรก็เริ่มหัวเราะก่อน “เจ้าหูหนวกเหรอ? ถนนถูกมดดูดเลือดขวางทาง เจ้าจะผ่านมันไปได้อย่างไร?”

“โดยการเดิน.” หลินเสี่ยวเอียงศีรษะของเธอ

“ถุย! เจ้าคิดว่ามดเป็นสาวใช้ของคุณหรือไม่ และพวกมันจะปล่อยให้เจ้าผ่านไปเพราะเจ้าต้องการเดินผ่าน?”

“โอ้ ถ้าพวกเขาไม่ทํา พวกมันก็คาย ง่ายๆ” หลินเซียวยกมือขึ้นและยักไหล่ราวกับว่ามันชัดเจน

“อะไร? จะ-เจ้า… “

ทุกคนที่ได้ยินเรื่องนี้รวมทั้งแคลร์ก็ตกตะลึง

เจ้าก็สามารถฆ่ามันได้

คําพูดของหลินเซียวสงบมากราวกับกําลังพูดอะไรที่ไม่ปกติไปกว่านี้ น้ําเสียงที่สงบของเขาดูเหมือนจะมี ความแข็งแกร่ง หากเป็นเพียงการคุยโวธรรมดา เขาจะไม่มั่นใจขนาดนั้น!

“ถ้าเจ้าต้องการทางอ้อมในตอนกลางคืน ข้าจะไม่ห้ามเจ้า… แต่ข้าไม่มีเวลาให้เสียเวลา ข้าจะใช้ถนนสายห ลักและจะช่วยให้เจ้ากําจัดมดที่ผ่านไปได้”

หลินเซียวไม่สนใจที่จะพูดคุยกับแคลร์อีกต่อไป เขาเรียกคนอื่นๆ ในทีมของเขาและจากไปโดยให้คนอื่นๆ มองดูพวกเขา

“เอาไปเป็นของขวัญสําหรับการพบกันครั้งแรกของเรา ราชินีเสือดาวผู้หยิ่งผยอง… ข้าแค่หวังว่าเจ้าจะไม่รบ กวนข้าอีกต่อไป”

คราวนี้ไม่มีใครหยุดหลินเซียวและในที่สุดพวกเขาไปด้วยตัวเอง หลังจากที่หลินเซียวเดินไปที่ปลายถนน และหายตัวไปเหนือขอบฟ้า

“เขากําลังบอกว่าเขาจะไปต่อกรกับฝูงมดดูดเลือดงั้นหรือ? … เขาจริงจังหรือเปล่า”

แคลร์คงท่าเดิมของเธอไว้ขณะที่เธอพึมพําด้วยความงุนงง