Picked up a Demon King to be a Maid - ตอนที่ 375

ตอนที่ 375 – ผู้ตรวจสอบอันดับ E นิรนาม

หลินเซียวคิดว่าเพราะพวกเขาใช้เวลาอันแสนหวานระหว่างทางมาที่นี่ พวกเขาควรจะมาสายและคนในสำนักงานคงไม่มากแต่ตรงกันข้าม เขาไม่เคยคาดหวังว่าสำนักงานพันธมิตรจะเต็มไปด้วยผู้คน

“เกิดอะไรขึ้น?”

หลินเซียว และ เชนไตหยิน ต่างมองหน้ากันอย่างมึนงง ดังนั้นพวกเขาจึงทำได้เพียงแทรกคนอื่น ๆ เข้าไปในสำนักงานและถามผู้จัดการ

“ลุง เกิดอะไรขึ้น? มีภารกิจสำคัญเหรอ?”

“อย่าพูดถึงมันเลย…ดูเหมือนว่าทีมจะสูญหายไปอีกครั้ง ดังนั้นเจ้าหญิงแคลร์จึงมอบหมายภารกิจกู้ภัย นั่นคือเหตุผลที่ทุกคนรออยู่ที่นี่” ผู้จัดการกำลังจัดระเบียบไฟล์ในขณะที่ตอบสนองอย่างไม่ใส่ใจ

“สูญหายอีกแล้วเหรอ? หมายความว่ายังไง… มีทีมที่สูญหายไปเยอะ?”

“เฮ้อ แน่นอน ไม่มีใครรู้ว่ามีอันตรายอะไรบ้างในพื้นที่ที่มีโรคระบาด มีหลายทีมที่หายตัวไปแล้วไม่กลับมาไม่แม้แต่จะพูดถึงว่ามันแปลกแค่ไหน”

“อืม แปลก… แต่ข้าได้ยินมาว่าคริสตจักรได้ส่งคนมาช่วยแล้ว เป็นยังไงบ้าง?” หลินเซียวไม่ลืมที่จะถามเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับสโนว์

“เจ้ากำลังพูดถึงผู้ฉ้อโกงคนนั้นจากคริสตจักรเหรอ? ฮีม วางใจไอ้เด็กเหลือขอแบบนั้นช่วย ฝันต่อไปเถอะ! .. ทุกคนคิดว่าเธอจะนำยารักษาโรคกาฬโรค แต่สิ่งที่เธอทำคือ ชำระล้าง” และ ล้างบาป” ฟังดูดี แต่ทั้งหมดที่เธอทำคือใช้เวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์เผาศพเพื่อหลอกลวงผู้คนและจำนวนมาก ผู้คนเชื่อเรื่องไร้สาระของเธอจริงๆ เห้อ

เมื่อได้ยินคำร้องเรียนของผู้จัดการ หลินเสฐียวก็ถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้

“ถึงแม้ว่ามันอาจจะเป็นการหลอกลวง แต่ก็ไม่ใช่การเคลื่อนไหวที่แย่… สถานการณ์มีความซับซ้อนและมีความเสี่ยงสูงที่จะเข้าสู่เขตระบาดอย่างฉับพลัน ดังนั้นสิ่งที่ดีที่สุดรองลงมาคือการดูแลศพที่ยังคงแพร่กระจายโรคระบาดได้ ด้วยวิธีนี้ เจ้าจะสามารถสร้างความมั่นใจให้กับผู้คนได้พร้อมๆ กันและได้รับความไว้วางใจจากคนในท้องถิ่น… สโนว์ ดูเหมือนว่าเจ้าจะจำทุกสิ่งที่ข้าสอนเจ้าได้นะ”

หลินเซียวอุ่นใจหลังจากได้ยินว่าเกิดอะไรขึ้นและก็มีอารมณ์อ่อนไหวเล็กน้อย

“โอ้? ตามที่เจ้าพูด เด็กคนนั้นช่วยเหลืออย่างมาก… แปลกมาก นักบุญสโนว์เพิ่งมาถึงเมื่อสองสามวันก่อนและข้าเพิ่งได้ยินเกี่ยวกับคนที่พูดถึงเธอเมื่อเช้าวันนี้ เจ้ารู้เรื่องทุกอย่างดีแค่ไหน? … หม? เดี๋ยวก่อน… เจ้าเป็นใคร? “ผู้จัดการรู้สึกบางอย่างผิดปกติเมื่อเขาได้ยิน หลินเซียว พูดกับตัวเอง ดังนั้นเขาจึงเงยหน้าขึ้นและตกใจ

เขาเคยคิดว่ากำลังคุยกับผู้ตรวจสอบ แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นเด็ก!?

เด็กหนุ่มดูอายุไม่เกิน 15 หรือ 16 ปี และยังมีเด็กชายและเด็กหญิงอายุใกล้เคียงกันสองสามคนอยู่ข้างหลังเขา พวกเขาทั้งหมดดูเป็นลูกนกที่ไม่มีประสบการณ์ นอกจากนี้ยังมีสาวใช้หน้าอกโตที่สวยราวกับตุ๊กตาและทำให้เขาตกตะลึง

ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตาหรือออร่า พวกมันไม่เข้ากับสิ่งแวดล้อม แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ก่อความโกลาหล เมื่อมาถึงแต่คนรอบข้างก็แอบดูพวกเขาและพยายามแอบฟังเพื่อดูว่าพวกเขาเป็นใคร

“ไม่เคยคิดว่าเด็กอย่าเจ้าจะรู้มากขนาดนั้น “ผู้จัดการยิ้มอย่างขมขื่น”แต่เจ้าหนู โรคระบาดไม่เกี่ยวอะไรกับ เจ้านั่นสำหรับผู้ใหญ่ ไม่ต้องกังวลไป… ข้ายุ่งอยู่ ไปเล่นที่อื่น

เขาเดาว่าพวกเขาเป็นเด็กของผู้ตรวจสอบบางคนและมากับพ่อแม่ของพวกเขา ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถไล่พวกเขาออกไปได้โดยตรงและเพียงแค่จัดระเบียบไฟล์ของเขาต่อไป

“เอ่อ… ทำไมมันไม่เกี่ยวอะไรกับเราเลย“หลินเซียวสามารถบอกได้ว่าผู้จัดการกำลังดูถูกพวกเขาในขณะที่เขามองย้อนกลับไปที่ทีมของเขาอย่างช่วยไม่ได้

พวกเขาทั้งหมดคุ้นเคยกับสถานการณ์เช่นนี้เนื่องจาก หลินเซียว ชอบที่จะเก็บรายละเอียดต่ำ ถ้าเขาเป็นที่รู้จักดีในนามซีซาร์ เขาก็คงไม่มีปัญหาอะไรมากมาย

แต่แล้วอีกครั้ง การเป็นคนขี้น้อยใจก็มีประโยชน์ มันขึ้นอยู่กับว่าคุณใช้มันอย่างไร…

“ท่านลง พวกเรายังเป็นผู้ตรวจสอบและมาเพื่อช่วยเหลือโดยเฉพาะ“หลินเซียวมอบตราของเขาให้

“หม เจ้าเป็นผู้ตรวจสอบด้วยเหรอ”

เขาขมวดคิ้วและคิดว่าพวกเขาล้อเล่น แต่จริงๆ แล้วพวกเขาดูจริงจังหลังจากดูป้าย

“โอ้ เจ้าคือผู้ตรวจสอบระดับ E… โดยปกติระดับต่ำสุด E จะไม่มีคุณสมบัติที่จะรับภารกิจข้ามพรมแดน แต่ภารกิจครั้งนี้พิเศษมาก ดังนั้นจึงไม่มีข้อจำกัด และพวกเจ้าก็มีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วม แต่..

เขาหยุดก่อนที่จะพูดจบ แต่ความสงสัยของเขาได้เปิดเผยความคิดของเขาแล้ว

“รอสักครู่”

เขาหยิบหนังสือเล่มหนาออกมาจากตู้แล้วเปิดดู แต่ไม่พบสิ่งที่เขากำลังมองหา

“เฮ้อ อย่างที่คิด อันดับ E ไม่อยู่ในรายชื่อของข้า”

เดิมที่เขาต้องการตรวจสอบข้อมูลของพวกเขา แต่อันดับ E ต่ำเกินไป และรายชื่อของเขาไม่ได้บันทึกผู้ตรวจสอบระดับ E ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงตั้งคำถามกับพวกเขา

“แล้วเจ้าชื่ออะไร? ทีมของเจ้าแข็งแกร่งแค่ไหน”

“ข้าหลิน…”

“เฮ้ ถามตรงๆแบบนั้นไม่มากเกินไปเหรอ? พวกเขายังเด็กอยู่”

“ถูกต้อง เจ้าไม่เพียงแค่พยายามทำให้พวกเขาอับอายหรือ”

ก่อนที่ หลินเซียว จะพูดชื่อของตัวเองได้ ชาวสะมาเรียที่ดีบางคนก็ห้ามไม่ให้เขาถูกสอบสวน

“เอ่อ ใช่…ขอโทษ”

ลุงยิ้มอย่างเชื่องช้าและไม่ถามต่อ

อันที่จริง เขาสามารถคาดเดาได้ว่าพวกเขาแข็งแกร่งแค่ไหนโดยไม่ต้องถาม

ผู้ตรวจสอบระดับE ข้อมูลนั้นเพียงพอที่จะอธิบายทุกอย่างแล้ว

ถ้าพวกเขาแข็งแกร่งทำไมพวกเขาถึงเป็นแรงค์ E? ระดับ E หมายความว่าพวกเขาเพิ่งได้รับเหรียญตราและอาจยังไม่สำเร็จแม้แต่ภารกิจเดียว ทุกคนในที่นี้อย่างน้อยก็มีระดับ D ส่วนใหญ่เป็นระดับ C พวกเขาล้วนมีความสามารถตามสิทธิของตนเอง ไม่เช่นนั้น แคลร์จะไม่ได้รวบรวมพวกเขาที่นี่

“เจ้าเพิ่งบอกว่าเจ้ามาจากอาณาจักรลอมบาร์ดเหรอ” ลงส่ายหัวและเปลี่ยนเรื่อง

“ถูกต้อง.”

“ก็มีกลุ่มที่มาก่อนหน้านี้ ทำไมพวกคุณมาช้าจัง”

“เอ่อ… เราพบปัญหาบางอย่างระหว่างทาง” หลินเซียวเกาหัวของเขาและให้ข้อแก้ตัว

ช่วยไม่ได้ ไม่ใช่ว่าเขาสามารถพูดได้ว่ามีความล่าช้าเพราะเขาเล่นกับเชนไตหยินอย่างมีความสุข

“มีปัญหานิดหน่อยฮะ…”

ลุงกล่าวแก้ตัวและส่ายหัวอีกครั้ง

ตอนนี้เขามั่นใจมากขึ้นแล้ว ทีมนี้เพิ่งมาเก็บคะแนน!

มีผู้ตรวจสอบที่อ่อนแอกว่าเช่นที่จะเข้าร่วมทีมใหญ่เพื่อรวบรวมคะแนน

พวกเขามักจะล้าหลังและเฉื่อยแม้ว่าพวกเขาจะไม่จำเป็นต้องลากทีมลง แต่ก็ยากที่จะพึ่งพาพวกเขาในสิ่งใด

อย่างไรก็ตาม ชัดเจนว่าพวกเขาเป็นทีมแบบนั้น และจะไม่สร้างความแตกต่างไม่ว่าพวกเขาจะอยู่ที่นี่หรือไม่ก็ตาม

“เฮ้อ แต่…ก็ได้”

ลุงถอนหายใจไม่พูดต่อ

อันที่จริง มันไม่ใช่ว่าพวกเขาไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง

แม้ว่าพวกเขาจะมาที่นี่เพื่อคะแนน อย่างน้อยพวกเขาก็สามารถเพิ่มตัวเลขและเพิ่มขวัญกำลังใจได้เล็กน้อยยังไงก็ตาม พวกเขายังเด็กอยู่ จึงไม่เหมือนกับว่าพวกเขาจะมีประโยชน์อะไรมาก ตราบใดที่พวกเขาสามารถฟังคำสั่งและทำงานด้านลอจิสติกส์ได้ นั่นก็เพียงพอแล้ว

ท้ายที่สุด ความช่วยเหลือทุกอย่างมีค่าในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ คงไม่เลวถ้ามีมือเสริมมาช่วย

“หาที่รอเจ้าหญิงแคลร์ประชุมจะสิ้นสุดในเร็วๆ นี้ เราต้องรอคำสั่งของเธอก่อนจะดำเนินการต่อ”

“ตกลง”

หลินเซียวพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง กวักมือเรียกคนอื่นๆ และพบโต๊ะว่างตรงมุมห้องรอ

“ฮิฮิ ดูเหมือนเขาจะดูถูกเจ้ามากนะ” เซนไตหยิน โน้มตัวเข้ามาใกล้ หลินเซียว ขณะที่ยิ้มและพูด

“ไม่เป็นไร ข้ามาเพื่อทำภารกิจ ไม่ได้อวด ตราบใดที่เขายอมรับเรา” หลินเซียว ยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ

“ฮั่ม เขาเป็นแค่คนเย่อหยิ่ง! เขาไม่รู้ว่าพี่ชายเซียวแข็งแกร่งแค่ไหน เขาจะต้องทนทุกข์ทรมานเมื่อได้เห็น!” เสี่ยวเทียนกำหมัดของเขาในขณะที่เขาช่วยหลินเซียวต่อสู้กับความอยุติธรรมนั้น

“เงียบก่อน มิฉะนั้นพวกเขาจะได้ยินและมาทุบตีเจ้า!” เหยาจือรีบปิดปากน้องชายของเธออย่างรวดเร็ว

พี่น้องที่โง่เขลาเริ่มเรื่องไร้สาระตามปกติ

“แต่ หลินเซียว ดูเหมือนว่าผู้จัดการจะให้ความสนใจเป็นพิเศษกับผู้ตรวจสอบจากอาณาจักรลอมบาร์ดนะ?”

เชนไตหยิน นั่งทางด้านซ้ายของ หลินเซียว และขยับเข้าไปใกลโดยกังวลว่าจะไม่ได้ยิน เมื่อเห็นอย่างนั้นสาวใช้ที่นั่งทางขวาก็ขยับเก้าอี้ด้วย แต่ไปทางอื่น

“หึม เจ้าพูดถูก ข้ายังสังเกตเห็นว่า อาจเป็นเพราะซีซาร์ ด้วยชื่อเสียงของเขาและทีมที่เขาเป็นผู้นำ พวกเขาน่าจะได้รับความเคารพจากพวกเขา”

“อืม บางที่ ข้าสงสัยว่าพวกเขาเป็นอย่างไรบ้าง พวกเขาอาจเข้าไปในเขตแพร่ระบาดและเริ่มสอบสวนแล้วใช่ไหม”

“ด้วยบุคลิกของเขา เป็นไปได้มากที่เขาจะพุ่งเข้าใส่ก่อน…ข้าแค่ไม่รู้ว่าเขาพบมากแค่ไหน”

ในขณะที่ หลินเซียว และ เซนไตหยิน กำลังคุยกันอย่างเงียบ ๆ เหยาจือและหลินเซียวก็ยุ่งเหมือนปกติและเอเลน่าก็แสดงท่าที่เฉยเมยตามปกติของเธอ

ทันใดนั้น ประตูก็เปิดออก!

ทุกคนคิดว่าในที่สุดแคลร์ก็จะออกคำสั่ง แต่เป็นชายที่ไม่คุ้นเคยที่ออกมา

“ดูเหมือนสมาชิกในทีมของซีซาร์… ทำไมเขากลับมาคนเดียวล่ะ? อาจมีบางอย่างเกิดขึ้นกับพวกเขา?” ผู้จัดการพึมพำกับตัวเองเบาๆ

ชายวัยกลางคนที่หนีออกจากห้องประชุมรู้สึกเขินอายอย่างเห็นได้ชัด เขาก้มศีรษะลงและหลบสายตาของ ทุกคนและพยายามซ่อนตัวที่มุมห้องและทันใดนั้นก็เห็นเด็กห้าคนที่นั่งอยู่ที่นี่

“หลินเซียว…หลินเซียว!?”

เขาเอ่ยชื่อของเขาอย่างเงียบ ๆ สองครั้ง ครั้งแรกและเฉื่อย ครั้งที่สองเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความปีติยินดี!