Picked up a Demon King to be a Maid - ตอนที่ 368

ตอนที่ 368 – การประชุมส่วนตัวยามดึก

“เอเลน่า?”

แสงจันทร์สีเงินส่องลงมาที่ด้านข้างของใบหน้าของหญิงสาว และทิ้งแสงสีเงินบางๆ ไว้บนผมของเธอ

“นี่มันดึกมากแล้ว เจ้ากำลังทำอะไร”

“ข้านอนไม่หลับ ข้าจึงดูวิวทิวทัศน์” หลินเซียวพิงราวกับราวบันไดและโต้ตอบอย่างไม่เป็นทางการ

“ทิวทัศน์?” เอเลน่าขมวดคิ้วเล็กน้อยและหันไปมองถนนที่มืดมิดและว่างเปล่า “คุณเห็นผีไหม”

“ใช่.” หลินเซียวพยักหน้าอย่างจริงจัง

“จริงๆ? ชนิดไหน?” เอเลน่าเชื่อและถามด้วยความสงสัย

“ผีผู้หญิง หน้าอกใหญ่สวยอย่างเธอ เดินมากับชุดเมดน่ะเห็นไหม”

“ชิ…”

เมื่อรู้ว่าเธอถูกหลอก เอเลน่ากำลังจะโกรธ แต่เธอจำได้ว่าทำไมเธอถึงมาและกลืนอารมณ์ของเธอและเอนกายพิ่งราวบันไดในความคิดลึกๆ

ไฟที่ย้อนกลับมาที่หลินเซียวคาดไม่ถึง ดังนั้นเขาจึงหันไปมองที่เอเลน่าและตกตะลึง

เมื่อเร็ว ๆ นี้เอเลน่ารู้สึกแปลก ๆ เล็กน้อย

เธอกระสับกระส่ายตั้งแต่พวกเขาออกจากไนท์ทาวน์ราวกับว่าเธอกำลังซ่อนอะไรอยู่ เธอไม่เคยแม้แต่จะโต้เถียงกับเขาแม้แต่ครั้งเดียวและเชื่อฟังมาก แม้ว่าหลินเวียวจะชอบสิ่งนั้น แต่มันทำให้เขาไม่สบายใจ

“มีอะไรผิดปกติ?” หลินเซียวถาม

“ไม่มีอะไร”

“ไม่มีแล้วยังไม่นอนอีกเหรอ”

“ข้า…” เอเลน่าอ้าปากแต่ไม่ตอบ

เธอไม่สามารถพูดได้ว่าเธอไม่สามารถหลับได้เพราะเธอมีบางอย่างในใจและเธอรู้สึกว่าหลินเซียวมาที่นี่ดังนั้นเธอจึงมาคุยกับเขาด้วย

“ข้านอนไม่หลับและมาดูทิวทัศน์ด้วย” เอเลน่าทำได้เพียงเลียนแบบคำพูดของเขา

“เอ่อ… กลางดึกมืดครื้ม มีอะไรให้ดู”

“เช่นเดียวกับเจ้า ผี มีผีผู้ชายลามก เจ้าไม่ได้สังเกตเหรอ?”

“ เฮ้ อย่ามองมาที่ข้า ข้าไม่ใช่ผีผู้ชายลามก!”

เอเลน่าคนนี้ อย่างที่เขาบอกว่าเธอเชื่อฟัง เธอกลับทำตัวซนอีกแล้ว!

แต่ในขณะที่หลินเซียวกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เอเลน่าก็ก้มหน้าลงและเงียบอีกครั้ง ในที่สุดหลินเซียวก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ

“เอเลน่า เจ้ามีอะไรจะพูดกับข้าไหม”

จากที่เขาจำได้ ครั้งเดียวที่เธอทำอย่างนี้คือตอนที่เธอกำลังลังเลบางอย่างที่เธอต้องการจะพูดแต่สิ่งที่เขาไม่รู้คือสิ่งที่เธอต้องการจะพูด

เมื่อเร็ว ๆ นี้เขาทำอะไรผิดที่ทำให้เธอโกรธ? หรือมีคนอื่นทำให้เธอขุ่นเคืองและไม่สะดวกสำหรับเธอที่จะพูดโดยตรง?

หลินเซียวไม่รู้และทำได้เพียงมองตาและรอคำตอบของเธอ

“ข้ามีเรื่องที่อยากจะบอก….”

“งั้นก็พูดสิ ข้าฟังอยู่”

“ข้า… เจ้า… อืม…” เอเลน่าพูดตะกุกตะกักแต่เธอก็ยังพูดไม่ออก

เป็นเรื่องแปลกที่เธอครุ่นคิดไปแล้วว่าจะพูดอะไร แต่เมื่อเธอเห็นรอยยิ้มไร้เดียงสาของเขา เธอก็ลืมทุกอย่างไป

แต่แม้ว่าเธอจะไม่พูด หลินเซียวก็มีความคิดทั่วไป

“เจ้าต้องการขอบคุณข้า เป็นไปไม่ได้” หลินเซียวจงใจลากเสียงของเขาออกมาเพื่อสังเกตปฏิกิริยาของเอเลน่า “ราชาปีศาจจะไม่ลดตัวลงเพื่อขอบคุณมนุษย์ลามก ดังนั้นเจ้าคงไม่มาที่นี่เพื่อขอบคุณข้าใช่ไหม”

“ข้า…”

“ข้ารู้ เจ้าคงกังวลเรื่องเดิมพันระหว่างข้ากับสโนว์ใช่ไหม”

“อืม”

คราวนี้เอเลน่าเพียงพยักหน้า

“ข้ารู้… เจ้าต้องรู้สึกว่าการเดิมพันของเราจริงจังเกินไป จริงที่ข้าทะเลาะกับเธอเพื่อช่วยเจ้าและข้าใส่ความสุขของตัวเองลงในสาย และเจ้ากลัวนิดหน่อยใช้ไหม”

เอเลน่าพยักหน้าอีกครั้ง

“อืม ข้าเข้าใจแล้ว…. ความตั้งใจดีของข้าอาจไม่ช่วยอะไร และมันก็อาจเป็นภาระ เจ้ากังวลว่าข้าจะไม่พอใจเจ้าหากเราล้มเหลวและข้าจะต้องการบางอย่างหากเราทำสำเร็จใช่ไหม”

“ค่อนข้างจะ..”

เอเลน่าลังเลแล้วพยักหน้ารับทราบ

“ถ้านั่นทำให้เจ้าเจ็บปวด ก็ไม่ต้องเป็นห่วง” หลินเซียวยักไหล่อย่างเฉยเมยและพูดอย่างตรงไปตรงมา “ถูกต้อง ข้าเชื่อว่าข้าควรทำตามที่สัญญาไว้ ดังนั้นข้าจะช่วยเจ้าจนจบ แต่เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนี้”

“อย่างนั้นหรือ…”

“ใช่ ไม่ต้องกังวลไป ข้าจะไม่โกรธเจ้าแม้ว่าข้าจะแพ้” หลินเซียวส่ายหัวและยิ้ม “จริงๆ แล้วมันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด สโนว์เป็นน้องสาวข้า ไม่ใช่ว่าเธอกำลังจะตัดแขนขาข้าจริงๆแล้วเก็บข้าไว้ในตู้ปลา ไม่ใช่ว่าเธอเป็นยันเดเระจริงๆ … เดี๋ยวนะ เธอพูดบางอย่างที่น่ากลัวเช่น คงจะดีถ้าพี่ชายกลายเป็นตุ๊กตาและอยู่เคียงข้างข้าตลอดไป” เธอเป็นยันเดเระจริงหรือ? … ไม่ ไม่ เธอล้อเล่นแน่ๆ เธอจะทนทำแบบนั้นกับข้าได้ยังไง ไม่อย่างแน่นอน!”

หลินเซียวต้องการปลอบโยนเอเลน่าแต่ในขณะที่เขาพูด เขาเริ่มทำให้ตัวเองกลัว

“อะไร หัวเราะเยาะข้าเหรอ? ทีม คำตอบของข้าพอจะปลอบเจ้าหรือเปล่า ถ้าอย่างนั้นก็ยังไม่ไปนอนอีกเหรอ?”

“หลินเซียว เจ้าเข้าใจข้า… แต่เจ้ายังดูถูกข้า ข้ายอมรับว่าการเดิมพันของเจ้ากับสโนว์ทำให้ข้ารู้สึกกดดัน…แต่ข้าไม่ได้มาหาเจ้าเพื่อพูดถึงเรื่องนั้น”

“ไม่?”

คราวนี้ หลินเซียวไม่สามารถคาดเดาได้

ในสายตาของเขา เอเลน่าเป็นผู้หญิงที่เย่อหยิ่ง ไม่เชื่อฟัง และอารมณ์ไม่ดี เธอเกลียดการรับความช่วยเหลือที่ไม่สามารถอธิบายได้และต้องการความช่วยเหลือจากผู้อื่นแต่ไม่เต็มใจที่จะลดระดับตัวเองลง เธอไม่ชอบถูกใครหรืออะไรผูกมัด แม้แต่กับคนที่อยู่ใกล้เธอที่สุด

สำหรับผู้หญิงที่ห่างเหิน พิลึก และเจ้าปัญหาอย่างเธอที่มาหาเขากลางดึก ถ้าไม่ใช่เพราะขอบคุณเขาหรือบ่น แล้วมันจะเป็นอะไรไปได้อีกล่ะ?

“หลินเซียว ข้าไม่เคยคิดว่าคำสัญญาของเจ้าจะสร้างปัญหา และข้าก็ไม่เคยกลัว กังวลว่าเจ้าจะถูกสโนว์ทำโทษ… ขอโทษนะ ถ้าเจ้าถูกตัดแขนออกไปจริงๆ ข้าคงดีใจ”

“เอ๊ะ ทำไมเจ้าถึงใจร้ายอย่างนี้!”

“ที่จริงข้าก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น” เอเลน่าไม่พูดอะไรอีกแล้วและพูดในสิ่งที่เธอคิด “เจ้าปฏิเสธคำแนะนำของสโนว์และยืนกรานที่จะเสี่ยงกับข้าและข้าก็มีความสุข อาจจะไม่ขอบคุณ แต่ข้าซาบซึ้ง”

“ดังนั้น?”

“ข้าอยากจะบอกเจ้าอย่างหนึ่ง” เอเลน่ากระแอมในลำคอและประกาศว่า “ข้าต้องการให้เจ้าเชื่อข้า”

“อา? เชื่อเจ้า?” หลินเซียวเกาหัวและไม่เข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไร

“สำหรับภารกิจนี้ ข้าจะใช้พลังเต็มที่เพื่อช่วยเจ้าและจะไม่เล่นกลใดๆ ดังนั้น ข้าอยากให้เจ้าเชื่อใจข้าและปล่อยให้ข้าเผชิญปัญหากับเจ้า นั่นคือสิ่งที่ข้าต้องการจะพูดกับเจ้า”