Picked up a Demon King to be a Maid - ตอนที่ 355

ตอนที่ 355 – ดูประกันสังคมของข้าสิ

ผู้ชายที่ชอบรังแกผู้หญิงเป็นพวกวิปริต ดังนั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่าหลินเซียวเป็นคนโรคจิตตัวยง แต่ตรรกะนั้นอาจไม่เหมาะกับเอเลน่า

เด็กผู้หญิงเป็นอีกเรื่องหนึ่ง

ท่าทีของเอเลน่านั้นรุนแรงกว่ามาก

ถ้าวิธีการของหลินเซียวเป็นรูปแบบหนึ่งของความสนุกสนาน เอเลน่าก็ไม่ได้สนุกกับอะไรและเพียงแค่ใช้มือของเธอทํางานให้เสร็จ!

“เฮ้! ท-ทําอะไรน่ะ” เมื่อหลินเซียวเห็นเช่นนั้น เขาหน้าแดงและเกือบจะหยุดเวทย์มนตร์ของเขา

“ข้าเจออันที่สองแล้ว หลินเซียว เจ้าพูดถูก มันมีมากกว่าหนึ่ง! มากกว่า!” เอเลน่าไม่รู้ถึงความคิดแปลกๆของหลินเซียว ขณะที่เธอจับสลักที่สอง

ความงามต้องได้รับการปฏิบัติอย่างอ่อนโยน คุณจะรักษาได้อย่างไร? แม้ว่าคุณจะเป็นผู้หญิงทั้งคู่ คุณก็ไม่สามารถปฏิบัติต่อผู้คนแบบนั้นได้

แม้ว่า มันเป็นงานดีสําหรับดวงตา

“เอ่อ โอเค.. แต่ถึงแม้จะมีมากกว่าหนึ่ง เจ้าทําไม่ได้! เจ้าไม่ควรปฏิบัติต่อป้าของเจ้าอย่างอ่อนโยนกว่านี้หรือ ทําไมเจ้าถึงรุนแรงจัง”

“ฮะ? เจ้ากําลังพูดเรื่องอะไร อันที่สองอยู่บนหน้าอกซ้ายของเธอ ดังนั้นข้าต้องใช้กําลังเพื่อหยุดการไหลของพลังงาน!”

สําหรับหลินเซียว การกอดคนสวยเป็นเรื่องน่ายินดี แต่เอเลน่าไม่ได้คิดอย่างนั้น

อย่างแรกนั้นคือเป็นป้าของเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่รู้สึกอะไรกับสกินชิพระดับนั้น พวกเขาได้ทําสิ่งที่สนิทสนมมากกว้านี้เมื่อเธอยังเด็ก ดังนั้นเธอจึงไม่จําเป็นต้องอ่อนโยนเป็นพิเศษ

ประการที่สอง เมื่อเธอจับสลักนั้น ความรู้สึกที่ปิดกั้นนั้นเกิดขึ้นอีกครั้ง และอเดลก็สูญเสียพลังไปมาก ดังนั้นเอเลน่ามั่นใจว่ามันได้ผล!

“แค่กๆ ก็ได้ ตราบใดที่มันได้ผล”

ดูเหมือนว่าวิธีการลองผิดลองถูกของเขาได้ผล และในที่สุดพวกเขาก็เก็บเกี่ยวผลลัพธ์ได้

“เราควรทําอย่างไรต่อไป”

“ดูเหมือนว่าจะมีอีกหนึ่ง หลินเซียวรักษาลูกศรสายฟ้าไว้เพื่อที่ข้าจะได้หาลูกที่เหลือ!”

“ไม่มีปัญหา! … ข้าจะทําหน้าที่เป็นประกันสังคมให้เจ้าสองคน!”

“ประกันสังคม? เจ้ากําลังพูดถึงอะไร? เจ้าแค่ยิงธนูสายฟ้าไม่ใช่เหรอ?”

เอเลน่าพูดไม่ออกและไม่เข้าใจว่าเขาพูดอะไรไร้สาระอีกแล้ว

วช. ลูกธนูจํานวนนับไม่ถ้วนมาถึงตามที่สัญญาไว้ และถึงแม้ว่าพวกมันจะถูกกลืนกินโดยหมอกเป็นหลัก แต่อาการอัมพาตยังคงทําให้ร่างกายของเธอแข็งที่อ ซึ่งทําให้เอเลน่าใช้กําลังน้อยลง เพื่อที่เธอจะได้จดจ่อกับการค้นหาการแกะสลักที่เหลืออยู่

คราวนี้ สถานการณ์ไม่ได้มองโลกในแง่ดีเท่าไหร่. เอเลน่าไม่พบสถานการณ์สุดท้ายเลย

หนึ่งนาทีต่อมา

สองนาทีต่อมา…

ผ่านไปสิบนาทีเต็มแล้วและหลินเซียวก็เริ่มเหงื่อออก แต่เอเลน่าก็ยังไม่พบอะไรเลย

“เฮ้ เอเลน่า เป็นอะไรไป? เจ้าหลับเหรอ รีบเร็ว! ข้าจะหมดพลังถ้าสิ่งนี้ยังคงดําเนินต่อไป” ในความเป็นจริง หลินเซียวยังห่างไกลจากการหมดพลัง แต่เขากังวลว่าเอเลน่าจะผ่อนคลายเกินไป

“ชิมันไม่ได้นานขนาดนั้นซะหน่อย” สีหน้าของเอเลน่าเย็นชาและไม่มีแรงแม้แต่จะทะเลาะกับเขา

เธอรู้โดยธรรมชาติว่าหลินเซียวสามารถอยู่ได้นานกว่านี้ เขาอาจจะโอเคอีกครึ่งชั่วโมง แต่อเดลไม่สามารถทนได้อีกต่อไป!

เธอควรทําอย่างไร?

หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เอเลน่าจะไม่ได้อะไรเลย ป้าของเธอคงตายเพราะพลังชีวิตของเธอหมดไป หากพวกเขายอมแพ้และหยุดโจมตีอเดลจะดิ้นรนและเอเลน่าจะถูกบังคับให้ปล่อย หลินเซียวจะไม่สามารถควบคุมเธอได้อีกต่อไปและพวกเขาจะเสียความพยายามก่อนหน้านี้ และยังคงจบลงด้วยการตายของเธอ

“ ไอ้บ้า!” เอเลน่ากัดฟันแน่นและจดจ่อกับการรับรู้ทั้งหมดของเธอ และทําความพยายามครั้งสุดท้าย “หลินเซียว เร่งความเร็ว! ลองเล็งไปที่ช่องว่างและบังคับให้เธอเปิดเผยมัน!”

“โรเจอร์!”

“นี่เป็นความพยายามครั้งสุดท้าย… ระวังและอย่าตีก้นข้าอีก!”

“หึม… เจ้าไม่มีความสุขที่โดนตีก้น ปฏิเสธทําไม? เป็นคู่รักกันไม่สําคัญนิใช่ไหม?”

“ข้าไม่ได้! ไอ้โรคจิต เจ้ากล้าเหรอ!?”

“ฮิฮิ ไม่ ไม่ ข้าแค่ล้อเล่น… ทําไมเจ้าถึงโกรธ? ข้าเป็นคนดี ถ้าเจ้าบอกว่าข้าทําไม่ได้ ข้าก็จะไม่ทํา”

“หุบปากแล้วโฟกัส!”

ความตึงเครียดทั้งหมดถูกทําลายโดยเขา เอเลน่าไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ

หากสิ่งนี้ล้มเหลว เธอจะต้องดูป้าของเธอตาย และนั่นคือสิ่งที่เธอไม่อยากเห็น!

ยิ่งเอเลน่าต้องการมีสมาธิมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งทําไม่ได้มากเท่านั้น แม้ว่าเธอต้องการจะพบมันโดยเร็วที่สุด แต่การค้นหาสิบนาทีที่ผ่านมานั้นเหนื่อยเกินไป ดังนั้นการรับรู้ของเธอจึงเริ่มลดลง และการค้นหาที่แม่นยําจึงยากเกินไป

หลินเซียวสังเกตเห็นความอ่อนล้าของเอเลน่าแต่ไม่สามารถบอกให้เธอพักผ่อนได้โดยตรง ดังนั้นเขาจึงต้องหาวิธีอื่น

“เจ้าแค่ไม่ให้ข้าตีกัน หมายความว่าข้าจะตีที่อื่นได้ใช่ไหม?”

“ไอ้เวร! ข้าไม่ได้พูดแบบนั้น!”

เขายังคงล้อเล่นอยู่ในสถานการณ์นี้?

“เอเลน่า ไม่ต้องกังวล มันจะไม่ทิ้งรอยแม้ว่าจะแทงทะลุร่างกายของเจ้า มันจะรู้สึกชาเล็กน้อย สบายมาก… ระวัง มันกําลังมา!”

” อะไร?”

เอเลน่าคิดว่าเขาแค่พูดเล่น แต่เมื่อเธอกระจายการรับรู้ของเธอออกไป เธอสังเกตเห็นว่าในบรรดาลูกศรเหล่านั้น มีลูกธนูลูกหนึ่งที่แยกออกและกําลังเล็งไปที่หน้าอกของเธอ!

“ไอ้โรคจิต ข้าจะฆ่าแก…”

เอเลน่าไม่เคยเกลียดเขามากเท่ากับตอนนี้ ไม่มีทางเลือกอื่น เธอไม่สามารถปล่อยได้ ดังนั้นเธอทําได้เพียงสอดหน้าอกเข้าไปแล้วเอนหลังเพื่อพยายามหลบเลี่ยง แต่เธอรู้ว่ามันไร้ประโยชน์ ไม่ว่าเธอจะเคลื่อนไหวอย่างไร หลินเซียวยังสามารถตีมันได้ถ้าเขาต้องการ…

ลูกศรสายฟ้าพุ่งเข้าหาเธอ และเธอก็พร้อมสําหรับความเจ็บปวด แต่สิ่งที่เธอแปลกใจกลับไม่เกิดขึ้น

“หม?”

เมื่อเธอมองดู เธอก็รู้ว่ามันไม่ได้กระทบหน้าอกของเธอ แต่อยู่ที่หลังคอของอเดล

มันพลาด?

ไม่หลินเซียวตั้งใจเพราะเธอเห็นลูกศรแสงทั้งหมดที่ห้อยอยู่เหนือศีรษะของเธอ

“เอเลน่า ระวัง! นั่นคือการเปิดครั้งสุดท้าย โฟกัสที่นั่น และเจ้าจะพบมันอย่างแน่นอน!”

เพราะเอเลน่ามักจะอยู่ข้างหลังอเดล ดังนั้นหลินเซียวจึงไม่มีโอกาสโจมตีเธอกลับ ด้วยการโจมตีครั้งนั้น อเดลรู้สึกถึงความเจ็บปวดและเริ่มดิ้นรนและพยายามรับหมอกเพื่อปกป้องจุดอ่อนของเธอ แต่มันก็สายเกินไปแล้ว!

“หลินเซียว นั่นคือทั้งหมดสําหรับ…”

เอเลน่าตระหนักว่าหลินเซียวกําลังล้อเล่นกับเธอเพื่อให้อเดลปล่อยตัวเธอ!

ดูเหมือนว่าเธอจะเข้าใจหลินเซียวผิด เอเลน่าเสียเวลาและไม่ต้องการให้งานทั้งหมดของหลินเซียวสูญเปล่า ถ้าเธอหอันสุดท้ายไม่เจอ เธออาจจะแค่ฆ่าตัวตายก็ได้

“ใช่แล้ว มันคือหลังคอ!”

ในที่สุดเอเลน่าก็สามารถพบสลักสุดท้ายที่ซ่อนอยู่ได้

ในเวลาเดียวกัน อเดลสังเกตว่าจุดอ่อนของเธอถูกเปิดเผยและพยายามสลัดเอเลน่าออก

“เจ้ากําลังดูถูกข้าเหรอ? … ออกไปซะ!”

หลินเซียวพ่นลมหายใจและไม่หยุดยั้ง เขาเทพลังเวทย์มนตร์ลงในบาเรียราวกับน้ําตก ทันใดนั้น ลูกธนูในอากาศและโซ่ตรวนบนพื้นก็กดทับเธอเป็นสองเท่า และอเดลก็ไม่สามารถขัดขืนได้

“มนุษย์ธรรมดา… กล้า… อ่าฮะ!!”

เมื่อรู้ว่าเธออยู่สุดเหว อเดลไม่หยุดดิ้นรนแม้ว่าเธอจะเป็นอัมพาตและคร่ําครวญต่อไป

“ป้าของเจ้าเสียงดังมาก. เอเลน่า เจ้าหาเจอยัง”

“อันสุดท้ายอยู่ที่หลังคอ! หลินเซียว ปราบปรามเธอต่อไป ครั้งนี้จะได้ผลแน่นอน!”

“แต่เจ้าจับเธอด้วยสองมือแล้ว เจ้าไม่มีมือที่สาม เจ้าจะบล็อกอันสุดท้ายได้อย่างไร”

* ง่าย ฮีม คอยดูเถอะ!”

เอเลน่าเผยท่าทางดุร้าย เธอสัมผัสได้ถึงลูกธนูและโซ่ตรวนรอบๆ และเสียงคร่ําครวญที่ข้างหูของเธอและทรุดตัวลง

“ป้า ขอโทษนะ…. คราวนี้ข้าจะช่วยท่านเอง”

เอเลน่าเงยหน้าขึ้นแล้วอ้าปากแล้วก็กัดลงไป

เมื่อฟันอันแหลมคมของเธอแทงเข้าไปในเนื้อ มันก็เจาะทะลุการแกะสลักครั้งสุดท้ายด้วย

หมอกสีดําทั้งหมดระเบิดเป็นฝุ่นควันทันที